Κυριακὴ ἡμέρα Κυρίου. Ὁ Χριστὸς ἀπέθανε γιὰ ἐμᾶς καὶ ἀναστήθηκε γιὰ
μᾶς. Γιατί; Γιὰ νὰ μᾶς ἀναστήση καὶ νὰ μᾶς χαρίση τὴν αἰώνια ζωή.
«Ὅς παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν»
(Ρωμ. δ, 25). Δηλαδή. Ὁ Ὁποῖος παρεδόθη γιὰ τὰ ἁμαρτήματά μας καὶ
ἀνεστήθη, γιὰ νὰ μᾶς κάνῃ δικαίους.
Γι’ αὐτὸ καὶ ἐμεῖς τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου δὲν τὴν ἑορτάζουμε μόνο μιὰ
φορὰ τὸν χρόνο, ὅπως ὅλες τὶς ἄλλες ἑορτές, ἀλλὰ κάθε Κυριακή.
• «οὐδὲ δι’ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν
ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος» (Ρωμ. θ΄12).
Μετάφραση Π. Τρεμπέλα: Οὔτε ἐχρησιμοποίησεν ὁ Χριστὸς ὡς θυσίαν τὸ αἷμα
τράγων καὶ μόσχων, ὅπως ὁ ἀρχιερεὺς τῶν Ἰουδαίων, ἀλλὰ μὲ τὸ ἰδικόν του
αἷμα ἐμβῆκε μίαν φορὰν γιὰ πάντα εἰς τὰ ἐπουράνια Ἅγια καὶ ἐπέτυχε δι’
ἡμᾶς ἀπολύτρωσιν ὄχι προσωρινήν, ἀλλ’ αἰωνίαν.
• Ποῖος εἶναι ὁ προορισμός μας; Ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ! Πλασθήκαμε (εἴτε τὸ
καταλαβαίνουμε, εἴτε ὄχι) νὰ λατρεύουμε τὸν ἄπειρο καὶ πανυπερτέλειο
Θεό. Ἡ λατρεία εἶναι ἔργο τῶν ἀνωτέρων πνευμάτων.
Στὴ λατρεία δὲ τοῦ Θεοῦ βρίσκεται καὶ ἡ εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου.Ὅσο
καλύτερα ξέρεις νὰ λατρεύης τὸν Θεό, τόσο περισσότερη εὐτυχία
αἰσθάνεσαι. Συμβαίνει ὅ,τι καὶ μὲ τὴν Μουσική. Ὅσο καλύτερα τὴ γνωρίζει
κανεὶς καὶ μπῆκε στὰ μυστικά της, τόσο τὴν ἀπολαμβάνει καλύτερα. Ἕνας
Μπετόβεν, ἀκούοντας μουσική, ζῆ εἰς παράδεισο. Ἕνας ὅμως ἄγριος
δυσανασχετεῖ. Τὰ ἑκατομμύρια τῶν μοναστῶν, παρ’ ὅλη τὴν σκληρὴ ἄσκηση
καὶ κακουχία τους, αἰσθάνονται εὐτυχεῖς, διότι ἀκριβῶς εἶναι παρεδομένοι
στὴν λατρεία τοῦ Θεοῦ. Διότι βρῆκαν τὸν προορισμό τους.
Αὐτὸς δὲ θὰ εἶναι καὶ ὁ τελικὸς προορισμός μας, στὴν μέλλουσα ζωή.
• Αὐτὸ γίνεται τὴν Κυριακὴ καὶ σὲ κάθε θεία Λειτουργία. Τί μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.
«Ἐπῆγεν ὁ Κύριος εἰς τὴν κόλασιν καὶ ἔβγαλε τὸν Ἀδάμ, τὴν Εὔαν καὶ τὸ
γένος του. Ἀνέστη τὴν τρίτην ἡμέραν. Ἐφάνη δώδεκα φορὰς εἰς τοὺς
Ἀποστόλους του. Ἔγινε χαρὰ εἰς τὸν οὐρανόν, χαρὰ εἰς τὴν γῆν καὶ εἰς
ὅλον τὸν κόσμον· φαρμάκι καὶ σπαθὶ δίστομον εἰς τὴν καρδίαν τῶν Ἑβραίων
καὶ μάλιστα τοῦ διαβόλου. Διὰ τοῦτο καὶ οἱ Ἑβραῖοι δὲν κατακαίονται
ἄλλην ἡμέραν τόσον, ὡσὰν τὴν Κυριακήν, ὁποὺ ἀκούουν τὸν παπά μας νὰ
λέγη: «Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν». Διότι ἐκεῖνο
ὁποὺ ἐσπούδαζον οἱ Ἑβραῖοι νὰ κάμουν, διὰ νὰ ἐξαλείψουν τὸ ὄνομα τοῦ
Χριστοῦ μας, ἐγύρισεν ἐναντίον τῆς κεφαλῆς των. Πρέπει καὶ ἡμεῖς,
ἀδελφοί μου, νὰ χαιρώμεθα πάντοτε, μὰ περισσότερον τὴν Κυριακήν, ὁποὺ
εἶνε ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μας. Διότι Κυριακὴν ἡμέραν ἔγινεν ὁ
Εὐαγγελισμὸς τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας.
Κυριακὴν ἡμέραν μέλλει ὁ Κύριος νὰ ἀναστήση ὅλον τὸν κόσμον. Πρέπει καὶ
ἡμεῖς νὰ ἐργαζώμεθα τὰς ἓξ ἡμέρας διὰ ταῦτα τὰ μάταια, γήϊνα καὶ ψεύτικα
πράγματα, καὶ τὴν Κυριακὴν νὰ πηγαίνωμεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ νὰ
στοχαζώμεθα τὰς ἁμαρτίας μας, τὸν θάνατον, τὴν κόλασιν, τὸν παράδεισον,
τὴν ψυχήν μας, ὁποὺ εἶνε τιμιωτέρα ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον, καὶ ὄχι νὰ
πολυτρώγωμεν, νὰ πολυπίνωμεν καὶ νὰ κάμνωμεν ἁμαρτίας· οὔτε νὰ
ἐργαζώμεθα καὶ νὰ πραγματευώμεθα τὴν Κυριακήν. Ἐκεῖνο τὸ κέρδος ὁποὺ
γίνεται τὴν Κυριακὴν εἶνε ἀφωρισμένο καὶ κατηραμένο, καὶ βάνετε φωτιὰ
καὶ κατάρα εἰς τὸ σπίτι σας καὶ ὄχι εὐλογίαν· καὶ ἢ σὲ θανατώνει ὁ Θεὸς
παράκαιρα, ἢ τὴν γυναῖκα σου, ἢ τὸ παιδί σου, ἢ τὸ ζῶόν σου ψοφᾶ, ἢ
ἄλλον κακὸν σοῦ κάμνει. Ὅθεν, ἀδελφοί μου, διὰ νὰ μὴ πάθετε κανένα
κακόν, μήτε ψυχικὸν μήτε σωματικόν, ἐγὼ σᾶς συμβουλεύω νὰ φυλάγετε τὴν
Κυριακήν, ὡσὰν ὁποὺ εἶνε ἀφιερωμένη εἰς τὸν Θεόν. Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε,
χριστιανοί μου; Τὴν φυλάγετε τὴν Κυριακήν; Ἂν εἶσθε χριστιανοί, νὰ τὴν
φυλάγετε. Ἔχετε ἐδῶ πρόβατα; Τὸ γάλα τῆς Κυριακῆς τί τὸ κάμνετε; Ἄκουσε,
παιδί μου· νὰ τὸ σμίγης ὅλο καὶ νὰ τὸ κάμνης ἑπτὰ μερίδια· καὶ τὰ ἓξ
μερίδια κράτησέ τα διὰ τὸν ἑαυτόν σου, καὶ τὸ ἄλλο μερίδιον τῆς
Κυριακῆς, ἂν θέλης, δῶσε το ἐλεημοσύνην εἰς τοὺς πτωχοὺς ἢ εἰς τὴν
Ἐκκλησίαν, διὰ νὰ εὐλογήση ὁ Θεὸς τὰ πράγματά σου. Καὶ ἂν τύχη ἀνάγκη
καὶ θέλης νὰ πωλήσῃς πράγματα φαγώσιμα τὴν Κυριακήν, ἐκεῖνο τὸ κέρδος μὴ
τὸ σμίγεις εἰς τὴν σακκούλα σου, διότι τὴν μαγαρίζει· ἀλλὰ δῶσε τα
ἐλεημοσύνην, διὰ νὰ σᾶς φυλάγη ὁ Θεός».
• Εἶναι φοβερὰ ἡ θεία Λειτουργία καὶ ἀπαραίτητη γιὰ μᾶς.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Κρονστάνδης παρατηρεῖ:
«Πρὶν ἀπὸ κάθε Θεία Λειτουργία, στὸν Ὄρθρο, ὁ ἱερέας κάνει τὴν τελετὴ
τῆς Προσκομιδῆς. Φέρνει δηλαδὴ στὴν ἁγία Πρόθεση τὶς προσφορὲς τῶν
πιστῶν καὶ τὶς τεμαχίζει. Πρῶτα βγάζει τὴ μεγάλη μερίδα, τὸν Ἀμνό, ποὺ
θὰ μεταβληθῆ σὲ Σῶμα Κυρίου καὶ ἔπειτα τὶς μερίδες τῆς Κυρίας Θεοτόκου,
τῶν Ἀγγέλων, τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Χριστιανῶν, «ζώντων καὶ τεθνεώτων», τὶς
ὁποῖες τοποθετεῖ γύρω ἀπὸ τὸν Ἀμνό, μέσα στὸ ἱερὸ Δισκάριο.
Βλέπετε; Ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία… μέσα στὸ Δισκάριο!».
