Η καρδιά οφείλει να επιβιβασθεί στο «πλοίο της μετανοίας» για να φθάσει με
ασφάλεια στο λιμάνι του Θεού.
Η μετάνοια αποτελεί την φλόγα που θερμαίνει την καρδιά και την οδηγεί σταδιακώς στην εξάλειψη του εγωισμού. Η μετανοούσα καρδιά έχει συναίσθηση της ανεπάρκειάς της και της αμαρτωλότητός της, όπως και την ανάγκη της συνεχούς τελειώσεως.
Η μετάνοια αποτελεί την φλόγα που θερμαίνει την καρδιά και την οδηγεί σταδιακώς στην εξάλειψη του εγωισμού. Η μετανοούσα καρδιά έχει συναίσθηση της ανεπάρκειάς της και της αμαρτωλότητός της, όπως και την ανάγκη της συνεχούς τελειώσεως.
Το μεγαλύτερο εμπόδιο για μία καρδιά που ανοίγεται στον Θεό, είναι
ο εγωισμός που την εμποδίζει να φθάσει στο λιμάνι της θεϊκής αγάπης. Εάν ο
εγωισμός δεν πεθαίνει εντελώς, η καρδιά δεν μπορεί να αποκτήσει την θεϊκή
αγάπη. Όπως αγαπά τον εαυτό του, δεν μπορεί να αγαπήσει τους άλλους ούτε και
τον Θεό. Η καρδιά που έχει απαλλαγεί από τον εγωισμό, είναι ανοιχτή να δεχθεί
την αγάπη που συνοδεύεται από διαρκή μετάνοια και ταπείνωση. Όταν η καρδιά
ανοίγεται στο τρικυμιώδες πέλαγος, για να φθάσει στο λιμάνι του Θεού με
ασφάλεια, οφείλει να αφήσει πίσω της τον εγωισμό. Ο εγωισμός είναι η ρίζα της
αμαρτίας που θεραπεύεται από μία ταπεινή καρδιά. Η μετάνοια καταπολεμεί τον
εγωισμό και οδηγεί την καρδιά στην ένωσή της με τον Θεό, να αγαπήσει αληθινά
τον Θεό και τους συνανθρώπους.
