Είμαστε
με την οικογένεια στο Δρέπανο, ένα χωριό της Αργολίδος (πλησίον του
Ναυπλίου). Είναι καλοκαίρι και έχουμε κατέβει στην παραλία για μπάνιο. Εκεί υπάρχει μια καφετέρια ακριβώς πάνω στην παραλία. Πίνεις τον καφέ
σου και βουτάς.
Καθήμενος
στο κάθισμα μου βλέπω έναν κύριο περί τα 40 με σημαδεμένο τον δεξιό
αγγόνα άσχημα από ατύχημα θεώρησα αλλά μπήκα σε μια διαδικασία
αναζήτησης για το τι μπορούσε να του έχει συμβεί. Ερχόμενος αυτός για
να βρει τραπέζι να κάτσει, συμπτωματικά βρίσκει τραπεζάκι δίπλα στο
δικό μας. Μόνος του μου ανοίγεται και μου ξετυλίγει την πιο κάτω ιστορία
…
«Φίλε
βλέπεις το σημάδι στον αγγόνα μου; τροχαίο με μηχανάκι … με πήγαν στο
νοσοκομείο Ευαγγελισμός και από λάθος διάγνωση μου έβαλαν και γύψο ενώ
δεν είχα σπασμένο χέρι. Αυτό βέβαια ήταν το λιγότερο. Ήμουν στην
εντατική (αν θυμάμαι απ’ όσο μου είπε) γύρω στους 2 μήνες. Όσο ήμουν
εκεί έβλεπα τον πατέρα μου ο οποίος έχει πεθάνει να στέκεται στο δεξί μου
χέρι και τη γυναίκα μου στο αριστερό μου χέρι μόνιμα ακίνητοι και
αμίλητοι. Σε κάποια φάση λέω στον πατέρα μου «Ρε πατέρα τόσο καιρό
κάθεσαι εδώ πέρα, πες μια κουβέντα τι κάθεσαι αμίλητος;» Σας
υπενθυμίζω ότι αυτά συνέβαιναν ενώ ο φίλος ήταν στην εντατική.
Πήρα το θάρρος και τον διέκοψα ρωτώντας τον «μήπως ήταν τα δύο πιο αγαπημένα σου πρόσωπα;»
Μου απάντησε καταφατικά.
΄Οσο
καιρό ήμουν εκεί στην εντατική υπήρχε ένας γιατρός ο οποίος από ότι
έμαθα εκ των υστέρων, έλεγε στους υπόλοιπους «τι τον έχουμε αυτόν εδώ
ρε παιδιά και δεν τον αποσυνδέουμε;»
Σε
κάποια φάση ενώ είμαι στην εντατική «βλέπω» πως βρίσκομαι μέσα σε μια
εκκλησία μπροστά στο τέμπλο της ωραίας πύλης . Μπροστά μου είναι η
Παναγία. Μόλις τη βλέπω της λέω «Παναγία μου, Παναγία μου σε παρακαλώ
θέλω να γίνω καλά βοήθησε με…»
Εκείνη τότε μου απαντά λέγοντας μου «όχι εμένα παιδάκι μου, τον Κύριο – τον Κύριο!»
Εγώ μη βλέποντας άλλον εκεί πλην Εκείνης της λέω «ποιον Κύριο; δεν βλέπω κανέναν»
Όσο
διαρκούσε αυτός ο διάλογος με την Παναγία έβλεπα αριστερά από το κεφάλι
της μια σκιά σαν περίγραμμα ανθρώπινου κεφαλιού, το οποίο μετά την
παρότρυνση της Παναγίας (τον Κύριο-τον Κύριο), η σκιά αυτή πήρε φώς
και φανερώθηκε ο Κύριος. Τότε η Παναγία μας ικέτεψε τον Κύριο λέγοντάς
του «Κύριε σε παρακαλώ από εδώ το παιδί θέλει να γίνει καλά σε
παρακαλώ…» τότε ο κύριος γύρισε το πρόσωπό Του και κοιτώντας με, με
προστακτικά μου είπε «ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΕΔΩ» τεντώνοντας το δεξί του χέρι με τον
δείκτη τεταμένο όπως δίνουν διαταγή οι στρατηγοί! και τότε εγώ απλά
συνήλθα από την κατάσταση που βρισκόμουνα!
Όταν
έμαθα τα γεγονότα που διαδραματίζονταν στην εντατική με τον γιατρό και
αφού έγινα τελείως καλά πήγα και τον βρήκα και τού «ριξα» … με θυμάσαι
του είπα ποιος είμαι; ναι εγώ είμαι ο Κώστας που ήμουν στην εντατική
και ήθελες να με βγάλεις από την μπρίζα!
Ο
υπόλοιπος διάλογος μεταξύ του Κώστα και του γιατρού δεν μου έγινε
γνωστός διότι αν θυμάμαι καλά δεν ήθελα να τον ακούσω αφού νομίζω έπεσε
βρισίδι.
Ο Κώστας είναι παντρεμένος στο Ναύπλιο με τη Μαρία.
Είναι
ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα, και ερχόταν για μπάνιο στο Δρέπανο
καθημερινή γιατί δεν είχε δουλειά. Τον ευχαριστώ πάντως γιατί με έβγαλε
από το δίλλημα αν θα έπρεπε να κάνω αρνητική δήλωση για τις
μεταμοσχεύσεις ή όχι. Πάνω από όλους ευχαριστώ το Θεό που τον έβαλε στο
δρόμο μου!
