Κι
ἂν δὲν μπορεῖς νὰ ἠρεμήσεις τὴν καρδιά σου, τουλάχιστον μὴ φλυαρεῖς. Κι
ἂν δὲν μπορεῖς νὰ ἐλέγχεις τοὺς λογισμούς σου, τουλάχιστον νὰ ἐλέγχεις
τὶς αἰσθήσεις σου. Κι ἂν δὲν μπορεῖς νὰ ἀπομακρύνεις τὴν σκέψη σου ἀπὸ
τὸν κόσμο, ἀπομάκρυνε τουλάχιστον τὸ σῶμα σου. Κι ἂν δὲν μπορεῖς νὰ
ἐργασθεῖς γιὰ τὸ σῶμα σου, λυπήσου γιὰ τὴ σκέψη σου. Κι ἂν δὲν μπορεῖς
νὰ νηστέψεις δυὸ μέρες, νήστεψε μέχρι τὴν ἑσπέρα. Κι ἂν δὲν μπορεῖς οὔτε
μέχρι τὴν ἑσπέρα, φρόντισε νὰ μὴν χορτάσεις. Ἂν δὲν μπορεῖς νὰ
ἐλεήσεις, νὰ μιλᾶς ὡς ἁμαρτωλός. Δὲν εἴσαι εἰρηνοποιός; Μὴ γίνεσαι
φιλοτάραχος. Δὲν μπορεῖς νὰ γίνεις σπουδαῖος; Τουλάχιστον νὰ εἶσαι
ἀκούραστος στὴ σκέψη σου.
(Ἰσαὰκ Σύρου, Εὑρεθέντα ἀσκητικά, Ἐκδόσεις Ρηγόπουλου).
(Ἰσαὰκ Σύρου, Εὑρεθέντα ἀσκητικά, Ἐκδόσεις Ρηγόπουλου).
