Δυστυχῶς, ὅλοι μας εἴμαστε ἄνθρωποι αὐτῆς
τῆς ἐποχῆς. Σήμερα ὁ καθένας ἔχει λόγο, ἔχει γνώμη, ἔχει σοφίες καί ἐξυπνάδες
μέσα του· νομίζει ὅτι αὐτός ξέρει, ὅτι μπορεῖ νά πεῖ σπουδαῖα πράγματα.
Ζωντάνεψαν ὅλα αὐτά μέσα στόν ἄνθρωπο. Πιό παλιά ἦταν πιό εὔκολο νά μαθητεύσουν
οἱ ἄνθρωποι· νά μαθητεύσουν γενικῶς καί εἰδικότερα νά μαθητεύσουν στήν Ἐκκλησία,
στόν Χριστό. Τότε δέν ἤξεραν πολλά οἱ ἄνθρωποι καί εἶχαν αὐτή τή συναίσθηση:
«Δέν ξέρουμε». Τώρα ὅλοι ἔχουν τήν πεποίθηση ὅτι ξέρουν, ὅτι γνωρίζουν. Καί
σύμφωνα μέ τά λόγια τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδή ὅλοι νομίζουν ὅτι ἔχουν φῶς, γι’ αὐτό
μένουν στό σκοτάδι (Ἰω. 9, 41).
Πατρός
Συμεών Κραγιοπούλου, «Μέσα στήν ἔρημο τοῦ κόσμου – Χριστιανός στόν 21ο
αἰώνα;», Πανόραμα Θεσσαλονίκης 2009, σελ. 116-117.
