(σ. ΙΧΘΥΣ: Δυστυχώς, στην ανάσταση του Χριστού δεν πιστεύουν και πολλοί χριστιανοί - αχρίστιανοι!)
Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη! Σὲ
αὐτὲς τὶς τέσσερις ἱερὲς λέξεις στηρίζεται ὅλη ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας. Σὲ
αὐτὲς στηρίζονται οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ. Σὲ αὐτὲς στηρίζονται οἱ Ἑπτὰ
Ἅγιες καὶ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι. Γενικά, σὲ αὐτὲς στηρίζονται πάντες οἱ
Ἅγιοι καὶ οἱ πιστοὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Μόνο τὸ γεγονὸς τῆς
Ἀναστάσεως ὅρισε ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, νὰ τὸ ὁμολογοῦμε μὲ αὐτὲς τὶς
ἀναστάσιμες λέξεις.
Σὲ καμία ἄλλη ἑορτή, δὲν ἐκφραζόμαστε
κατὰ αὐτὸν τὸν τρόπο. Συμβαίνει αὐτό, διότι εἶναι ἀναγκαία ἡ ὁμολογία
τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ ἡ συκοφαντία καὶ ἡ παραπλάνηση ἐκ μέρους
τῶν Ἰουδαίων, καλὰ κρατεῖ μέχρι σήμερα. Τὴν συκοφαντία μᾶς τὴν
ἀποκαλύπτει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος λέγοντας: «καὶ συναχθέντες μετὰ τῶν
πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε λαβόντες ἀργύρια ἱκανὰ ἔδωκαν τοῖς στρατιώταις
λέγοντες· εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν
ἡμῶν κοιμωμένων. καὶ ἐὰν ἀκουσθῇ τοῦτο ἐπὶ τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖς πείσομεν
αὐτὸν καὶ ὑμᾶς ἀμερίμνους ποιήσομεν. οἱ δὲ λαβόντες τὰ ἀργύρια ἐποίησαν
ὡς ἐδιδάχθησαν. καὶ διεφημίσθη ὁ λόγος οὗτος παρὰ Ἰουδαίοις μέχρι τῆς
σήμερον.»[1].
Ἐδῶ, θαυμάζουμε τὴν ἀπάτη τῶν Ἰουδαίων, σὲ ὅλο της τὸ
μεγαλεῖο! ὅταν ζοῦσε ἀνάμεσά τους ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ θαυματουργοῦσε,
αὐτοὶ ἔπειθαν τὸν ὄχλο, ὅτι τὰ θαύματα γίνονταν μὲ τὴν δύναμη τοῦ
βεελζεβούλ! Τώρα, προσπαθοῦν πάλι μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, νὰ πείσουν τὸν
ὄχλο, ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος, πὼς ὁ Χριστὸς δὲν Ἀνέστη, ἀλλὰ ἐκλάπη ἀπὸ
τοὺς Μαθητές Του!
Ἔτσι λοιπόν, διαφημίζεται καλὰ μέχρι σήμερα, αὐτὴ ἡ
ἀπάτη τῶν Ἰουδαίων, ὅτι ὁ Χριστὸς ἐκλάπη ἀπὸ τοὺς Μαθητές Του. Ἀπὸ
ποιοὺς Μαθητές Του; Ἕντεκα εἶχαν μείνει καὶ ἦταν ὅλοι τους τρομερὰ
ἀδύναμοι καὶ ἐξαντλημένοι ἀπὸ τὴν νηστεία καὶ τὴν ἀγρυπνία, ἀφοῦ τοὺς
ἅρπαξαν τὸν Νυμφίο ποὺ τοὺς ἔτρεφε, μὲ πίστη, χαρὰ καὶ ἐλπίδα. Ἀλήθεια,
πῶς θὰ μποροῦσαν αὐτοὶ οἱ ἀδύναμοι καὶ κατατρεγμένοι ἀπὸ ὅλους, νὰ
κλέψουν τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου τους; Πῶς θὰ τολμοῦσαν νὰ πήγαιναν ἐκεῖ, στὸν
φοβερὸ αὐτὸ τόπο, ποὺ φυλαγόταν μὲ πολὺ προσοχή, ἀπὸ ὁπλισμένους σὰν
ἀστακοὺς στρατιῶτες τοῦ Πιλάτου; Πῶς θὰ ἄνοιγαν τὸν τάφο, αὐτοὶ οἱ
ἀδύναμοι, ποὺ δὲν εἶχαν στὰ χέρια τους οὔτε ἕνα σκαλιστήρι; Πῶς θὰ
μετακινοῦσαν τὸν λίθο τοῦ μνήματος, ἀφοῦ ἔπρεπε νὰ χρησιμοποιήσουν ἱκανὰ
ἐκρηκτικά, γιὰ νὰ κομματιασθεῖ; Ὤ! πόσο γελοιοποιοῦνται ὁ Ἰουδαῖοι καὶ
οἱ ὁμόφρονές τους, ὅταν λένε τέτοιες ἀνόητες ἀπάτες!
Ἀπίστευτη εἶναι
ὄντως, ἡ πονηρία τῶν Ἰουδαίων. Τὴν Ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, δὲν μποροῦσαν
νὰ τὴν συκοφαντήσουν κι ἔτσι ἀναγκαστικὰ τὴν πίστευσαν, ὅμως χωρὶς κἄν
νὰ τοὺς ὠφελήσει αὐτὴ ἡ πίστη. Ἀντιθέτως, ἔγιναν χειρότεροι, ἀφοῦ πῆραν
τὴν ἀπόφαση νὰ σκοτώσουν μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὸν Λάζαρο! Ἐπειδὴ ὁ
Λάζαρος γινόταν περισσότερο ἡ αἰτία νὰ ἀκολουθοῦν τὸν Χριστὸ ὁ ὄχλος τῶν
Ἰουδαίων. Ὢ Ἰουδαῖοι, ποὺ εἶστε πάντα ἀχόρταγοι στὸ νὰ πράττετε τὸ
κακό! Στὸν Γολγοθᾶ, ὅταν τὸν Χριστὸ τὸν εἴχατε σταυρώσει, λέγατε: «εἰ
βασιλεὺς Ἰσραήλ ἐστι, καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ καὶ πιστεύσωμεν ἐπ’
αὐτῷ·»[2]. Ἐδῶ, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου δὲν σᾶς συγκίνησε; Δὲν τὸν
ἀνέστησε ὁ Βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ; Γιατί, θέλετε νὰ σκοτώσετε τὸν Χριστὸ
καὶ τὸν Λάζαρο; Κι ἂν σᾶς ἔκανε τὴν χάρη ὁ Βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ καὶ
κατέβαινε ἀπὸ τὸν Σταυρό, δὲν θὰ τὸν ξανασταυρώνατε μὲ περισσότερη
κακία;
Ὄντως, ἀγαπητοί μου, ἀνερμήνευτη εἶναι ἡ
κακία τῶν Ἰουδαίων. Νομίζω, πὼς ξεπερνοῦν ἀκόμη κι αὐτὸν τὸν σατανᾶ
στὴν κακία. Διότι, ὁ σατανᾶς, πιστεύει καὶ φρίττει στὴν Ἀνάσταση τοῦ
Χριστοῦ. Πιστεύει, ὁ σατανᾶς, στὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ τρέμει ἀπὸ τὸν
φόβο του στὴν θέα του. Ἐνῷ, οἱ Ἰουδαῖοι καὶ τὴν Ἀνάσταση ἀπορρίπτουν
καὶ τὸν Σταυρὸ ὑβρίζουν καὶ βεβηλώνουν. Ὅμως ἐμεῖς, μὲ τὴν χάρη τοῦ
Κυρίου μας, ἐφόσον μᾶς διατηρήσει «σώας τὰς φρένας» μας, πάντα θὰ
ὁμολογοῦμε τὶς πολυπόθητες ἱερὲς λέξεις: Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Σκήτη Κουτλουμουσίου
Ἅγιον Ὄρος
Σημειώσεις:
[1] Ματθ. 28, 12-15. [2] Ματθ. 27,42.
