Ὅποιος ἀπό μᾶς -καί μήπως, βάζοντας τό χέρι στήν καρδιά, ὁμολογήσουμε ὅτι δέν ἐξαιρεῖται κανένας μας- φθάνει ἤ ἔχει φθάσει σ'αὐτό τό σημεῖο, καθώς δέν ἀπαντᾶ, ὅπως νομίζει ὁ οὐρανός, καθώς δέν προσέχει ὁ Κύριος, νά λιγοστεύει ἡ πίστη του, νά ἐκλείπει ἡ πίστη του, καί νά πείθεται πλέον ὅτι δέν γίνεται γι'αὐτόν τίποτε ἤ, ὅπως εἴπαμε, ἀκόμη χειρότερα, νά ἀμφιβάλλει ἄν ποτέ ἔγινε θαῦμα, ὅποιος λοιπόν ζεῖ τέτοιες καταστάσεις καί ἔχει τέτοια βιώματα, νά ἀνησυχήσει. Δέν εἶναι πιστός αὐτός ὁ ἄνθρωπος. Αὐτός σάν νά μήν εἶναι βαπτισμένος, σάν νά μήν εἶναι χριστιανός. Καταλάβατε;
π. Συμεών Κραγιοπούλου
Το μυστήριο του πόνου, "Το Περιβόλι της Παναγίας", σελ. 126
