του Ανδρέα Χριστοφόρου
Πάντα διερωτόμουν γιατί όλοι σχεδόν οι Προσκυνητές, όπως και
σε μένα συμβαίνει, μου φανερώνουν ότι στο Ναό της Αναστάσεως, την πιό
πολλή Χάρη την νιώθουν στην Αποκαθήλωση, προσκυνώντας στο μάρμαρο.
Αντιλαμβάνομαι τώρα, ότι, στην ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ αφέθηκε το ΝΕΚΡΟ
ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ μετά την Ένδοξη Σταύρωση Του, στα χέρια του Ανθρώπου:
Τον αγκάλιασε ο Ιωσήφ ο απο Αριμαθαίας, η Παναγία, οι
Μαθητές, οι Μυροφόρες και το απέθεσαν στον Τάφο.
Αυτό το Αγκάλιασμα του Θεανθρώπινου Νεκρού Σώματος που σε
λίγο θα Αναστηθεί, έκανε μέτοχη την Ανθρώπινη Φύση στην προηγούμενη
Σταύρωση και επόμενη Ανάσταση Του!
Αυτό το Αγκάλιασμα το κάνουμε μαζί με την Παναγία και τους
Μαθητές, εν όσω με την Μετάνοια Συσταυρωνόμαστε μαζί Του και με την Άφεση
Αμαρτιών Συνανασταινόμαστε μαζί Του!
Είναι η ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ ο τόπος, ο τρόπος και ο χρόνος που
δεχτήκαμε όλη την Δωρεά του Χριστού, Αγκαλιάζοντας Το Νεκρό Σώμα Του λίγο μετά
την Σταυρωση και λίγο πρίν την Ανάσταση Του!
Κάθε φορά που σκύβουμε και προσκυνάμε τον βράχο της
ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗΣ αγκαλιάζουμε το Αγαπημένο Νεκρό Σώμα του Χριστού που φέρει τον
Πόνο της Σταύρωσης και τη Χαρά της Αναστάσεώς Του, την δυναμική της Αναλήψεως
και της Πεντηκοστής, που ακολουθούν!
Ζούμε όλη τη Δωρεά του Χριστού αγκαλιάζοντάς Τον διότι εκεί
έγινε Αγκαλιαστός απο την Παναγία τους Μαθητές και τις Μυροφόρες που
αντιπροσωπεύουν την όλη Ανθρώπινη Φύση!
