«Ο παππούς είχε ένα καταπληκτικό χαμόγελο. Ένα γλυκό χαμόγελο που όχι μόνο τα χείλη του, αλλά έλαμπε όλο το πρόσωπό του. Πολλές φορές το γέλιο του ήταν μεταδοτικό. Διηγείτο αστείες ιστορίες με παιδιά ή ζώα. Κρίνοντας από τις φωτογραφίες του, πολλοί θεωρούν ότι ο Άγιος ήταν σοβαρός και αυστηρός. Δεν ήταν όμως έτσι. Ήταν γλυκός, προσιτός, αγαθός, ευαίσθητος, συμπονετικός».
Μάγια Προζορόφσκαγια, εγγονή Αγίου Λουκά Κριμαίας.
