Η ΔΕΥΤΕΡΗ Κυριακὴ ἀπὸ τὸ Πάσχα
εἶναι ἀφιερωμένη στὶς ἡρωικὲς γυναῖκες καὶ ἄνδρες μυροφόρους, οἱ ὁποῖοι
φρόντισαν τὸ Θεῖο Σῶμα τοῦ Λυτρωτῆ μας Χριστοῦ, μετὰ τὴν ἐκπνοή του ἐπὶ
τοῦ σταυροῦ.
Δὲν ἦταν καθόλου εὔκολο νὰ φροντίσει κάποιος τὸ σῶμα
κατάδικου καὶ νὰ τοῦ ἀποδώσει τιμές. Δὲν ἦταν λοιπὸν εὔκολο νὰ ζητηθεῖ
ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τὸ σῶμα τοῦ «ἐπικίνδυνου» Ἰησοῦ, ὁ Ὁποῖος κατηγορήθηκε καὶ
καταδικάστηκε ὡς «κωλύοντα Καίσαρι φόρους διδόναι καὶ λέγοντα ἑαυτὸν
Χριστὸν βασιλέα εἶναι» (Λουκ. 23, 2) καὶ τὸ χειρότερο, ὅτι «Θεοῦ υἱὸν
ἑαυτὸν ἐποίησε» (Ἰωάν. 10, 7). Ὅποιος ἢ ὅποιοι τολμοῦσαν νὰ τοῦ
συμπαρασταθοῦν καὶ νὰ τοῦ ἀποδώσουν μεταθανάτιες τιμὲς θὰ μποροῦσαν νὰ
λογιστοῦν συμμέτοχοι στὸ «ἔγκλημά» του καὶ ἐνδεχομένως θὰ ὑφίσταντο
συνέπειες. Γιὰ τοῦτο οἱ ἕντεκα μαθητές του τὸν ἐγκατέλειψαν καὶ
κλείστηκαν στὸ ὑπερῷο «διὰ τὸν φόβο τῶν Ἰουδαίων» (Ἰωάν. 2019).
Κάποιοι
ὅμως τόλμησαν, ἀψηφώντας τοὺς κινδύνους, νὰ ζητήσουν ἀπὸ τὸν Ρωμαῖο
ἐπίτροπο τὸ ἀκήρατο Σῶμα τοῦ Δασκάλου τους, καὶ νὰ τὸ θάψουν μὲ τιμές.
Πρῶτες οἱ ἡρωικὲς γυναῖκες, οἱ ὁποῖες Τοῦ παραστάθηκαν παράμερα στὸ
Γολγοθᾶ, θρηνώντας τὸ πάθος Του, ἀνάλαβαν τὴν ταφή Του. Μαζί τους καὶ
δύο εὐσεβεῖς Ἰουδαῖοι ἄρχοντες, ὁ Νικόδημος καὶ ὁ Ἰωσήφ. Γιὰ τὸν ἡρωισμό
τους καὶ τὴν ἀπόλυτη ἀφοσίωσή τους στὸν Κύριο ἡ Ἐκκλησία, γιὰ νὰ τοὺς
τιμήσει, τοὺς ἀφιέρωσε τὴν Τρίτη Κυριακὴ τῆς εὐφρόσυνης πασχαλινῆς
περιόδου. Καλούμαστε λοιπὸν νὰ τοὺς τιμήσουμε καὶ ἐμεῖς καὶ νὰ τοὺς
μιμηθοῦμε στὸ ἡρωικό τους φρόνημα.
