Του Ανδρέα Χριστοφόρου
«Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις
οφειλέταις ημών»!
«Ελευθέρωσέ μας από τα χρέη μας προς εσένα και τους άλλους
και δώσε μας την αγάπη και τη δύναμη να ελευθερώνουμε και εμείς τους άλλους από
τα χρέη τους προς εμάς»!
Αυτή η φράση του «Πάτερ Ημών» είναι αποκορύφωση της
προσωπικής μυστικής και διαρκούς προσευχής μας προς τον Πατέρα μας Θεό που
προσφέρεται δια του Ιησού Χριστού εν Πνεύματι Αγίω.
Μετά από αυτή την φράση συνειδητοποιώντας ότι
ελευθερωνόμαστε όχι μόνο από τις αμαρτίες μας αλλά και από την αιχμαλωσία
των δαιμονικών εξουσιών που συνοδεύουν πάντα τις αμαρτίες μας παρακαλούμε να
μην επιτρέπει ο Θεός να μπαίνουμε στην αιχμαλωσία του πονηρού διότι γευτήκαμε
πόσο οδυνηρή είναι αυτή η δουλεία που μας τυφλώνει και μας βυθίζει στο μίσος
την οργή το παράπονο την ταραχή το άγχος την αγωνιώδη μέριμνα για επιβίωση.
Όλα αυτά διότι η δουλεία αυτή και η ένωσή μας με τον πονηρό
μάς αποξενώνει από τον Τριαδικό Θεό που είναι η Αγάπη και η Ζωή
μας.
Μαρτυρούμε συνειδησιακά καθημερινά για να απελευθερωνόμαστε
από την δουλεία της αμαρτίας, από επιθυμίες, λογισμούς και πράξεις γι αυτό κραυγάζουμε:
«Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από
του πονηρού».
Μαρτυρούμε, γι αυτό η Μετάνοια ονομάζεται από τους Αγίους
Πατέρες μας, Μαρτύριο Συνειδήσεως.
Το τέλος αυτού του καθημερινού και διαρκούς Μαρτυρίου που
είναι Μαρτύριο διότι γίνεται με πόνο και συντριβή καρδίας και συντρίβει
τους δαίμονες, είναι πάντα η βίωση της Δοξολογίας του Τριαδικού Θεού, η
Αιώνια Αγάπη και Χαρά, γι αυτό αναφωνούμε πανηγυρικά:
«Ότι Σου εστίν η Βασιλεία και η Δύναμις και η Δόξα, του
Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους Αιώνας
των Αιώνων. Αμήν!»
Το Μυστικό είναι η από Καρδίας συγχώρεση, αυτή δίνει το
δικαίωμα στον Χριστό να μας συγχωρεί από Καρδίας αλλά αυτή δεν μπορεί να βιωθεί
εάν δεν προηγηθεί η από καρδίας Μετάνοια μας.
Δείκτης Μετανοίας μας είναι ο πόνος και η ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΚΑΡΔΙΑΣ
και δείκτης ΤΗΣ ΑΦΕΣΗΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ είναι η καρδιακή αίσθηση Απελευθέρωσης,
ξαλαφρώματος από το καρδιακό βάρος της δουλείας της αμαρτίας, της Χαράς, της Ειρήνης,
της Πραότητας, της Αγάπης και της Μυστικής Παρουσίας εντός μας της
Χάριτος του Χριστού!
Πόνος που προηγείται και Χαρά που ακολουθεί συνθέτουν
το Ευαγγελικό Μακαρισμό «Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται» και
το Αγιοπατερικό ΧΑΡΟΠΟΙΟΝ ΠΕΝΘΟΣ!
Αυτή η αίσθηση, που είναι αίσθηση της Χάριτος του Χριστού,
μας ωθεί από καρδίας ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ διαφορετικά η Συγχώρεση που
μόλις πριν λάβαμε ΑΝΑΚΑΛΕΙΤΑΙ και παραδινόμαστε και πάλι στη δουλεία του
πονηρού.
Αυτό μαρτυρείται από το Χριστό όταν μας λέει ότι ΕΑΝ ΔΕΝ
ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΘΑ ΣΑΣ ΣΥΓΧΩΡΩ!
Αναλυτικά περιγράφεται στην Ευαγγελική περικοπή του ΩΦΕΙΛΕΤΗ
ΤΩΝ ΜΥΡΙΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ.
Αυτός ο οφειλέτης χρωστούσε πάρα πολλά στον Άρχοντα
της περιοχής. Έκλαψε και αφού ζήτησε έλεος, του χαρίστηκε όλο το χρέος του.
Όταν όμως ένας που χρώσταγε σε αυτόν λίγα χρήματα, ζήτησε από εκείνον έλεος,
αυτός που προηγουμένως έλαβε έλεος από τον Άρχοντα, για μεγάλο του χρέος, δεν
ελέησε τον δικό του χρεώστη!
Τότε, λέει η περικοπή, μόλις το έμαθε ο Άρχοντας, ανακάλεσε
το έλεος του και ο οφειλέτης που δεν ελέησε, κλείστηκε στην φυλακή.
Εάν συγχωρούμε από Καρδίας τους άλλους ως αποκορύφωμα της
Μετανοίας μας τότε μας αποκαλύπτεται μυστικά ο ίδιος ο Χριστός που μας οδηγεί στην
αντίληψη της Αγίας Τριάδος, γι αυτό βιώνουμε και ομολογούμε την Δοξολογία της
Αγίας Τριάδος που είναι και το αέναο τέλος της Προσευχής μας!
Αέναο διότι συνεχώς και ατελευτήτως επαναλαμβάνεται η
Μετάνοια, η Εξομολόγηση, η Θεία Κοινωνία και η Άφεση των Αμαρτιών μέσα στην
Ορθόδοξη Εκκλησία!
