Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Πρόσεχε
ἀδελφέ, γιατί ὁ ἐχθρός πολεμάει μέ διάφορους τρόπους τούς ἀγωνιστές.
Καί πρίν νά πραγματοποιηθῆ ἡ ἁμαρτία, ὁ ἐχθρός τήν δείχνει στά μάτια
τούς πολύ μικρή. Μετά τή διάπραξη τῆς ἁμαρτίας ὅμως, ὁ πονηρός τήν
παρουσιάζει ὑπερβολικά βαρειά στά μάτια ἐκείνου πού ἁμάρτησε, σηκώνοντας
ἐναντίον τοῦ μύρια κύματα λογισμῶν, ἔτσι ὥστε, πνίγοντας μέσα σ' αὐτά
τή λογική σκέψη τοῦ ἀδελφοῦ, νά τόν καταποντίση στό βυθό τῆς
ἀπελπισίας.
Κι ἐσύ λοιπόν, ἀγαπητέ, γνωρίζοντας
ἀπό πρίν αὐτές τίς πανουργίες τοῦ ἐχθροῦ, πρόσεχε μή σέ γελάσει καί
ἁμαρτήσεις. Ἀλλά κι ἄν ἔχεις ἤδη πέσει σ' ἕνα παράπτωμα, μήν τό
συνεχίζεις, ἀπελπισμένος γιά τή σωτηρία σου. Σήκω καί γύρνα πίσω στόν
Κύριο καί Θεό σου. Κι Ἐκεῖνος θά σ' ἐλεήσει. Γιατί ὁ Δεσπότης μᾶς εἶναι
οἰκτίρμων καί ἐλεήμων, μακρόθυμος καί πολυέλεος, καί δέν περιφρονεῖ ὅσους μετανοοῦν εἰλικρινά, ἀλλά πρόθυμα καί μέ χαρά τούς δέχεται.
Ὅταν λοιπόν σου λέει ὁ ἐχθρός,
«Χάθηκες, δέν μπορεῖς πιά νά σωθεῖς», ἐσύ πές του: «Ἐγώ ἔχω Θεό
εὔσπλαγχνο καί μακρόθυμο, γι' αὐτό καί δέν ἀπελπίζομαι γιά τή σωτηρία
μου. Ἐκεῖνος πού μᾶς ἄφησε ἐντολή νά συγχωροῦμε τό συνάνθρωπό μας "ἕως
ἐβδομηκοντάκις ἑπτά" (Μάτθ. 18:22), ὁ Ἴδιος, πολύ περισσότερο, θά
συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες ἐκείνων πού ἐπιστρέφουν κοντά Τοῦ μ' ὅλη τους
τήν ψυχή».
Κι ἔτσι, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, θά λυτρωθῆς ἀπό τόν πόλεμο.
