Ἀμέσως μετὰ τὴν ἀνάδυση ἀπὸ τὴν Κολυμβήθρα, στὴν ὁποία ὁ Χριστιανὸς βαπτίσθηκε στὸ «ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», γίνεται τὸ μυστήριό του Χρίσματος, δηλαδὴ ὁ ἱερεὺς χρίει τὸν νεοφώτιστο Χριστιανὸ μὲ τὸ ἅγιο Μύρο στὰ κεντρικὰ σημεῖα τοῦ σώματός του, λέγοντας τὴν φράση «σφραγὶς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου. Ἀμήν».
Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ συναντᾶται στὶς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» ἀφοῦ ἐκεῖ βλέπουμε ὅτι οἱ ἄνθρωποι βαπτίζονταν καὶ στὴν συνέχεια οἱ Ἀπόστολοι ποὺ εἶχαν λάβει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἀπὸ τὸν Χριστό, ἔθεταν τὰ χέρια τους στὶς κεφαλές τους καὶ ἔτσι ἄρχιζαν νὰ προφητεύουν ἀφοῦ λάμβαναν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.
Κατὰ τὴν ἑρμηνεία τοῦ Νικολάου Καβάσιλα τὸ ἅγιο Χρίσμα δίνει στὸν ἄνθρωπο τὴν κίνηση. Ἐὰν διὰ τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος ὁ ἄνθρωπος γεννᾶται πνευματικά, μὲ τὸ ἅγιο Χρίσμα κινεῖται. Δὲν ἀρκεῖ τὸ βρέφος νὰ γεννηθεῖ, ἀλλὰ πρέπει καὶ νὰ ἔχει ἐνέργεια, κίνηση. Αὐτὸ τὸ ἔργο ἐπιτελεῖ τὸ ἅγιο Χρίσμα. Πέρα ἀπὸ αὐτὰ τὸ ἅγιο Χρίσμα λέγεται καὶ «σφραγίδα». Γι’ αὐτὸ ὅταν χρίει ὁ Ἱερεὺς τὸν βαπτισθέντα λέγει τὴν φράση «σφραγὶς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου. Ἀμήν». Ἡ σφραγίδα σὲ ἕνα δημόσιο ἔγγραφο ἐπικυρώνει τὸ περιεχόμενό του, ἀκόμα καὶ αὐτὴν τὴν ἴδια τὴν ὑπογραφή. Ἔτσι καὶ ἐδῶ τὸ ἅγιο Χρίσμα εἶναι ἡ ἐπικύρωση τῆς πνευματικῆς γεννήσεως ποὺ ἔγινε μὲ τὸ Βάπτισμα. Αὐτὴ δὲ ἡ ἐπικύρωση ἔχει καὶ τὴν ἔννοια ὅτι ἐπικυρώνει τὴν πνευματικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, ὅτι δηλαδὴ προηγήθηκε ἡ κάθαρση τῆς καρδιᾶς ἀπὸ τὰ πάθη καὶ στὴν συνέχεια ὁ ἄνθρωπος ἔφθασε στὸν φωτισμὸ τοῦ νοῦ, ὁπότε ἀπέκτησε νοερὰ καρδιακὴ προσευχή. Ἔτσι τὸ ἅγιο Χρίσμα εἶναι ἐπιβεβαίωση αὐτῆς τῆς πνευματικῆς καταστάσεως.
Τὸ ὑλικὸ στοιχεῖο τῆς φύσεως ποὺ χρησιμοποιεῖται στὸ Βάπτισμα, μέσα στὸ ὁποῖο ἐμβαπτίζεται ὁ Χριστιανός, εἶναι τὸ νερό. Καὶ τὸ ὑλικὸ στοιχεῖο τοῦ μυστηρίου τοῦ Χρίσματος διὰ τοῦ ὁποίου μεταδίδονται τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι τὸ ἅγιο Μύρο ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ διάφορα εὐώδη ὑλικὰ καὶ κατασκευάζεται, ὅταν χρειασθεῖ, στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ εὐλογεῖται ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη. Μάλιστα χορηγεῖται ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο στὶς ἄλλες Ἐκκλησίες καὶ εἶναι ἕνα ὁρατὸ στοιχεῖο τῆς πνευματικῆς ἑνότητας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Εἶναι μεγάλη ἡ δωρεὰ τοῦ ἁγίου Χρίσματος τὴν ὁποία αἰσθανόμαστε σὲ κρίσιμες στιγμὲς τῆς ζωῆς μας, ὅταν μετὰ τὴν διάπραξη μίας ἁμαρτίας ἀναπτύσσεται ἡ μετάνοια μέσα στὴν καρδιά μας καὶ χύνουμε καυτὰ δάκρυα, ζητώντας τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Τότε ἐνεργεῖ ἡ Χάρη τοῦ ἁγίου Χρίσματος, ὅπως λέγει ὁ Νικόλαος Καβάσιλας. Κάποιος μοναχός μου ἔλεγε ὅτι ὅταν διέπραξε μία ἁμαρτία, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ὕπνου του ἄκουσε μέσα στὴν καρδιὰ του μιὰ φωνή: «καὶ τὸ πνεῦμα σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλης ἀπ’ ἐμοῦ». Αὐτὴ εἶναι ἡ δωρεὰ τῆς Χάριτος τοῦ ἁγίου Χρίσματος.
Βέβαια ὅταν κανεὶς ἀρνεῖται τὸν Χριστὸ ἢ προσχωρεῖ σὲ ἄλλες θρησκεῖες καὶ αἱρέσεις τότε ὅταν ἐπιστρέψει στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν γίνεται τὸ ἅγιο Βάπτισμα, ἀφοῦ αὐτὸ γίνεται ἐφ’ ἅπαξ, ἀλλὰ ἐπαναλαμβάνεται τὸ ἅγιο Χρίσμα. Καὶ αὐτὸ εἶναι δεῖγμα ὅτι διὰ τοῦ ἁγίου Χρίσματος ἐπιβεβαιώνεται ὅτι εἴμαστε μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.
Γενικὰ πρέπει νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι τὸ ἅγιο Χρίσμα ἐκδηλώνεται μὲ τὴν μετάνοια, τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας, τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, τὴν νοερὰ καρδιακὴ προσευχὴ καὶ ὅλες τὶς ἐμφανεῖς ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος Θεολόγος λέγει ὅτι γιὰ νὰ σωθεῖ κανεὶς πρέπει νὰ εἶναι βεβαπτισμένος ἀλλὰ καὶ βεβαιόπιστος. Οἱ βεβαπτισμένοι, ἐὰν δὲν ἀνταποκρίνονται στὴν ὅλη προοπτικὴ τῆς χριστιανικῆς ζωῆς δὲν σώζονται, ἐνῶ οἱ βεβαπτισμένοι καὶ βεβαιόπιστοι, ὅσοι, δηλαδή, ἔχουν βαπτισθεῖ καὶ μέσα τοὺς ἐνεργεῖ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, σώζονται.
Θὰ πρέπει νὰ ἀγωνιζόμαστε ὥστε μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ κρατοῦμε μέσα στὴν καρδιά μας τὴν σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴν Χάρη τοῦ ἁγίου Χρίσματος σὲ μιὰ ἐνεργῆ κατάσταση.
ΚΟΥΔΟΥΜΙΑΝΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
