π. Σπυρίδων Σκουτής
Μας κυνηγούν δυστυχώς οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες και οι προσδοκίες που έχουμε για τους άλλους με αποτέλεσμα όταν αυτές δεν ικανοποιούνται μας έρχεται θλίψη και απογοήτευση.
Κάνουμε παράπονα και ζητιανεύουμε αγάπη, φιλία, και καλοσύνη από τους άλλους και δυστυχώς απογοητευόμαστε. Η λαχτάρα να ξεδιψάσουμε από τους ανθρώπους βρίσκει τελικά την πηγή χωρίς νερό και εμάς τραυματισμένους και πονεμένους.
Προσπαθούμε στην έρημο της ζωής να φυτεύουμε προσδοκίες και επιθυμίες αλλά τελικά αντί αυτή η έρημος να βγάλει καρπούς μετατρέπεται σε ναρκοπέδιο. Όλα αυτά διότι έχουμε στρέψει την ύπαρξη μας σε λάθος κατεύθυνση. Αντί να στραφούμε στην ανατολή και να αναζητήσουμε τον ήλιο της δικαιοσύνης Χριστό επιλέγουμε την δυτική κατεύθυνση και τρικλίζουμε στα μονοπάτια του σκότους και του θανάτου.
Ο γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης θέτει τις βάσεις στις σχέσεις μας με τους άλλους:
«Όταν θέλεις να οπλισθείς, για να ξεπεράσεις τις δυσκολίες σου στην συνεργασία σου με τους άλλους, κάνε τούτο: Μη χαρίζεσαι ποτέ στον εαυτό σου και του επιτρέπεις να έχει έστω και την ελάχιστη επιθυμία, διότι κάθε επιθυμία οπωσδήποτε θα σε φέρει σε αντίθεση, ακόμη και σε σύγκρουση με τους ανθρώπους και η σύγκρουση αυτή θα σου λεηλατήσει κάθε εσωτερική προσπάθεια και θα σου καταστρέψει την προσευχή».
Δεν υπάρχει λόγος να έχουμε ανάγκες και συναλλαγές με τους άλλους πόσο μάλλον με τον Χριστό. Από το τι θέλω θα εξαρτηθεί το τι θα γίνει. Αν το θέλω πάσχει, το αποτέλεσμα θα είναι μια αρρωστημένη κατάσταση. Η μόνη σφοδρή επιθυμία και θέληση που οφείλουμε να έχουμε είναι Εκείνος και η Βασιλεία Του. Οι υπόλοιπες προσδοκίες και επιθυμίες κινούνται στη φθορά του θανάτου γι’ αυτό μάταια κοπιάζουμε.
Μην ψάχνουμε λοιπόν την πληρότητα σε ανθρώπινες σχέσεις και σε υλιστικό επίπεδο γιατί δεν θα την βρούμε. Εξάλλου ο Κύριος μας έχει ξεκαθαρίσει τα πράγματα «ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἐστί μου ἄξιος» (Ματθ. 1, 37)». Εκείνος είναι η υπέρτατη σχέση, η πλήρωση όλων των σχέσεων, το θεμέλιο των πάντων. Εκείνος είναι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, η αιωνιότητα και ο Παράδεισος.
Μόνο από τη σχέση με τον Χριστό θα μπορέσει να ξεδιψάσει η ψυχούλα μας που χτυπιέται καθημερινά σε ανόητα θέλω χωρίς αντίκρισμα.
Αγάπα, πρόσφερε, δώσε, αγκάλιασε και μην σε νοιάζει… Γίνε λύχνος Αγιότητος και μην σε απασχολούν οι άλλοι… Μην περιμένεις τίποτα από κανέναν, κάνε την κίνηση εσύ και μην σε νοιάζει…
Γίνε Άγιος ώστε να αναπαύονται στην παρουσία σου καρδιές τραυματισμένες και να βρίσκουν ίαση και γιατρειά. Η Αγιότητα είναι ο προορισμός μας «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί...» (Λευϊτ. 20,7,26· Α΄ Πέτρ. 1,16)
Να σε κυνηγούν οι άλλοι και να σε ρωτούν «Πες μου τι ζεις να το ζήσω και εγώ» και εσύ να απαντάς «Έρχου και ίδε» (Ιωάν. 1, 47)».
Μην ψάχνεις άνθρωπε ψεύτικες αγάπες ηδονικές, διότι δεν θα βρείς ποτέ ανάπαυση… Στην αγκαλιά του Κυρίου βρίσκεται το πλήρωμα όλων των αναγκών , των επιθυμιών και των προσδοκιών της ψυχής μας… Να γίνει η Χριστοκεντρική μας αγάπη Αγιασμός, να αγιάζουμε όλον τον κόσμο για να εξαπλωθεί ο παράδεισος σε όλη την οικουμένη… Μην ζητάς ποτέ αγάπη, ΓΙΝΕ αγάπη και αυτό αρκεί για να αλλάξει ο κόσμος.
Ξεκίνα τώρα! Καλή πορεία με την ευχή του Κυρίου μας.
