Κάποιος ευσεβής γέροντας κείτονταν στο νεκροκρέβατό του. Οί φίλοι του κάθισαν γύρω του και θρηνούσαν. Ακούγοντας τους να θρηνολογούν ο γέροντας γέλασε τρεις φορές.

Κάποιος ευσεβής γέροντας κείτονταν στο νεκροκρέβατό του. Οι φίλοι του κάθισαν γύρω του και θρηνούσαν. Ακούγοντάς τους να θρηνολογούν ο γέροντας γέλασε τρεις φορές.

 Οί μοναχοί τον ρώτησαν: «Γιατί γελάτε, γέροντα;».

 Εκείνος απάντησε:
«Την πρώτη φορά γέλασα, επειδή όλοι σας φοβάστε τον θάνατο, τη δεύτερη, επειδή κανείς από εσάς δεν είναι προετοιμασμένος για θάνατο, και την τρίτη, επειδή εγώ τώρα μεταβαίνω από τον μόχθο στην ανάπαυση». Ιδού, πώς πεθαίνει ο δίκαιος! Δεν φοβάται τον θάνατο. Είναι προετοιμασμένος για τον θάνατο. Βλέπει πώς μέσω του θανάτου μεταβαίνει από τον επίμοχθο βίο στην αιώνια ζωή.

Όταν η φύση του ανθρώπου αναλογιστεί την αρχική της κατάσταση στον Παράδεισο, τότε βλέπει τον θάνατο ώς κάτι αφύσικο, όπως καί την αμαρτία, αφύσικη.

Ο θάνατος εκπορεύεται από την αμαρτία. Ένας άνθρωπος πού έχει μετανοήσει καί καθαριστεί από την αμαρτία, δεν βλέπει πιά τον θάνατο ώς έκμηδένιση, αλλά ώς τη θύρα προς την αιώνια ζωή.

  Εάν οι δίκαιοι προσεύχονταν κατά καιρούς στον Θεό για να παρατείνει την επίγεια ζωή τους, αυτό δεν ήταν από αγάπη γι' αυτήν τη ζωή ή έξαιτίας του φόβου του θανάτου, αλλά μόνον για να κερδίσουν περισσότερο χρόνο για μετάνοια και κάθαρση, από την αμαρτία, προκειμένου να παρουσιαστούν ενώπιον του Θεού πιο αναμάρτητοι και πιο αγνοί. Ακόμη κι αν έδειχναν φόβο ενώπιον τού θανάτου, αυτός δεν ήταν φόβος για τον θάνατο, αλλά για την Κρίση του Θεού. Αν είναι έτσι, τότε τί φόβο πρέπει να βιώσει ο αμετανόητος αμαρτωλός ενώπιον του θανάτου!

Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΠΡΙΛΙΟΣ.ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ.

πηγή