Νικολάου Σωτηροπούλου, Θεολόγου Αδελφοί και πατέρες, σήμερον Κυριακή του Ασώτου. Στους ιερούς Ναούς ακούσαμε την ωραιότερη και συγκινητικότερη παραβολή του Κυρίου.
Αλλά εγώ απόψε δεν θα σας ομιλήσω για τον Άσωτο. Για τον Άσωτο ομίλησα άλλες φορές. Εξ΄ αφορμής της παραβολή του Ασώτου τούτο μόνον έχω να πω στην ευσέβειά σας.
Όλοι είμεθα άσωτοι διότι αμαρτάνουμε. Όλοι είμεθα άσωτοι διότι αμαρτάνοντες γινόμεθα εχθροί της σωτηρίας μας. Αυτό σημαίνει άσωτος, άνθρωπος που αμαρτάνει και θέτει τον εαυτό του εκτός σωτηρίας.
Αλλ΄ εφ΄ όσον είμεθα πιστοί άνθρωποι και μετανοούμε για τις αμαρτίες μας και όπως ο Άσωτος εκείνος υιός επιστρέφουμε προς τον πατέρα και ομολογούμε την αμαρτία μας, «Πάτερ ήμαρτον ενώπιον σου». Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, εφ΄ όσον έχουμε την ταπείνωση, τον ψυχικό ηρωισμό να καταγγέλουμε τον εαυτό μας ενώπιον πνευματικού πατρός, να εξομολογούμεθα τα κρίματά μας ενώπιον πνευματικού πατρός, το μυστήριο της ιεράς και θείας εξομολογήσεως δυνάμει του Αίματος του Χριστού, «καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας». Μας κάνει λευκούς σαν το χιόνι που στόλισε χθές και σήμερα την πόλη των Αθηνών. «Πλυνιείς με και υπερ χιόνα λευκανθήσομαι».
Εφ΄ όσον μετανοούμε και εξομολογούμεθα τις αμαρτίες μας, εμείς οι άσωτοι αυτομάτως μεταβαλλόμεθα σε σωζομένους ανθρώπους.
Αυτό είναι το μεγαλείο της Πίστεως μας. Ότι παραλαμβάνει η Εκκλησία τον μεγαλύτερο άσωτο και αυτοστιγμεί τον μεταβάλλει σε καθαρόν και άγιον, δυνάμει της σταυρικής θυσίας του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος Ιησού Χριστού.
