Τό ἰδεῶδες τῆς κοινοκτημοσύνης στήν ἐποχή μας ἔγινε κοινωνικοπολιτικό σύστημα, γνωστό μέ τό ὄνομα Κομμουνισμός. Κομμουνισμός σημαίνει κοινοκτημοσύνη. Οἱ κομμουνισταί ἰσχυρίζονται, ὅτι ἀγωνίζονται γιά κοινοκτημοσύνη, καί ὅτι, ὅπου ἐπικρατοῦν τήν ἐφαρμόζουν. Ἀλλ' ἐπειδή ὁ Κομμουνισμός θορυβεῖ πολύ, καί ἐπηρεάζει πολλούς, καί μισεῖ θανασίμως καί διώκει τόν Χριστιανισμό, εἶνε ἀνάγκη νά παρατηροῦνται καί νά τονίζωνται ὡρισμένα πράγματα:
1) Ἡ κοινοκτημοσύνη δέν εἶνε ἐφεύρεσις τῶν κομμουνιστῶν, ἀλλ' ἰδέα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Οἱ δέ κομμουνισταί, ἀντί νά ἐκτιμοῦν τόν Χριστιανισμό, ἀπ' τόν ὁποῖο πῆραν τήν ἰδέα αὐτή, καθώς καί τίς ἄλλες ὑψηλές κοινωνικές ἰδέες, αὐτοί τόν μισοῦν, ὅπως ὁ κλέφτης μισεῖ τόν νοικοκύρη, τόν ὁποῖο κατέκλεψε.
2) Ἡ χριστιανική κοινοκτημοσύνη εἶνε καρπός ἀγάπης καί ἐλευθερίας. Ὅπως εἶπε κάποιος ξένος, εἶνε "'ελεύθερος κομμουνισμός τῆς ἀγάπης". Ἡ κοινοκτημοσύνη ἀντιθέτως τῶν κομμουνιστῶν εἶνε καταναγκαστική.
Οἱ χριστιανοί τῆς πρώτης χριστιανικῆς κοινότητος καί τῶν μοναχικῶν καί ἱεραποστολικῶν κοινοβίων κατώρθωσαν νά ἔχουν κοινά ὄχι μόνο τά ὑλικά πράγματα, ἀλλά καί τά φρονήματα καί τά αἰσθήματα. Μέ ἐξαναγκασμό οἱ κομμουνισταί εἶνε δυνατό νά κάνουν τούς ἀνθρώπους νά ἔχουν τά ὑλικά πράγματα κοινά. Εἶνε ὅμως δυνατό νά κάνουν τούς ἀνθρώπους νά ἔχουν καί τά φρονήματα καί τά αἰσθήματα κοινά; Ἀσφαλῶς ὄχι.
4) Στίς χῶρες, ὅπου ἐπικράτησε ὁ Κομμουνισμός, ἐφαρμόστηκε ἡ κοινοκτημοσύνη; Δυστυχῶς ὄχι. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόμματος ἀπολαμβάνουν πολύ περισσότερα ἀπ' τούς ὑπόλοιπους ἀνθρώπους.
Ἄς τονίζωνται οἱ ἀλήθειες αὐτές πρός τούς κομμουνιστάς, γιά νά μή καυχῶνται γιά τό ἄθεο σύστημά τους. Ὅ,τι καλό ἔχουν, εἶνε δικό μας. Καί ὅ,τι κακό, εἶνε δικό τους...
Νικολάου Ἰω. Σωτηροπούλου, "Πράξεις Ἀποστόλων", Ἀθῆναι 2002, (Α΄ἔκδοσις 1986)
