Μπρὸς στὸ Μνημεῖο τῶν Ἡρώων,
ἀδέλφια, «ἑνὸς λεπτοῦ σιγή»!...
Ποῦ ἡ καρδιὰ νὰ φτερουγίσει
καὶ ποῦ ὁ νοῦς μου νὰ σταθεῖ!...
Νὰ σᾶς μετρήσω παλληκάρια;...
τἄστρα ποιὸς μέτρησε ποτές,
ὅσα στὸν οὐρανό σου Ἑλλάδα,
τὶς ξάστερες ἀστροφεγγιές!...
Σ’ ἕνα λεπτὸ πῶς ν’ ἀγκαλιάσω
ἀπ’ τὸν πανάρχαιο τὸν καιρὸ
τ’ ἄμετρο πλῆθος τῶν Ἡρώων
μέσ’ στοῦ θριάμβου τὸ χορό!...
Ν’ ἀναπολήσω Θερμοπύλες,
βυζαντινὰ κλέη παλιὰ
καὶ μπρὸς στοῦ Ρωμανοῦ τὴν πύλη
«Μαρμαρωμένο βασιλιά»!...
Πῶς ν’ ἀγκαλιάσω Μεσολόγγια,
Κούγκια, Ἀλαμάνες καὶ Ἀρκάδια!...
Πῶς νὰ μετρήσω τετρακόσιων
χρόνων σφαγμένα παλληκάρια!...
Πῶς νὰ πετάξει ὁ νοῦς νὰ φτάσει
σὲ Κρήτη, Ρούμελη, Μωριά,
σὲ Θράκη, Μακεδονομάχους,
στ’ ἀντρειωμένα μας νησιά!...
Ἑνὸς λεπτοῦ σιγὴ θὰ φτάσει
νὰ τρέξει ἀκόμα ἡ ψυχή μας
τὴν πικραμένη ν’ ἀγκαλιάσει
μαρτυρικὴ «Ἀνατολή» μας!...
Στὴ Βόρειο Ἤπειρο νὰ κλάψει,
ν’ ἀνάψει θυμιατὸ στὴν Πίνδο,
σ’ ἕνα λεπτὸ πῶς νὰ πετάξει
ὣς τὴ μαρτυρική μας Κύπρο!...
Ἡρώων κόκκαλα, σπαρμένα
στὰ χώματά μας τὰ ἱερά,
Μαρτύρων αἵματα ἁγιασμένα,
ποιὰ μυροθήκη σᾶς κρατᾶ;
Πῶς νὰ μπορέσω νὰ σᾶς μάσω
ὅλα σ’ ἑνὸς λεπτοῦ σιγή,
καὶ ποιὸ στεφάνι νὰ σᾶς πλέξει
εὐγνωμοσύνης μου ἡ ψυχή!...
Μπρὸς στὸ Μνημεῖο τῶν Ἡρώων,
ἀδέλφια, «ἑνὸς λεπτοῦ σιγή»!
Ἔχει τὸ αἷμα τους ποτίσει
τὴ γῆ μας τὴ μαρτυρική!
Κι ἡ Λευτεριά μας ριζωμένη
στὰ κόκκαλά τους τὰ ἱερά,
ὀρθὴ καὶ πάντα ἀντρειωμένη
ὅλο γεννάει νέα κλωνιά!
Κι εἴμαστε μεῖς τὰ νιὰ κλωνάρια!
Ἡρώων βλαστοί! Μαρτύρων θρέμμα!
Στὰ στήθια μας ζωντανεμένο
τὸ ἴδιο τῆς καρδιᾶς τους αἷμα!
«Ἑνὸς λεπτοῦ σιγὴ» μονάχα!...
λίγα δαφνόκλαρα-μιὰ εὐχή:
-Ἄμποτε δῶσε, Παναγιά μου,
ἄξιοί τους νὰ φανοῦμε γυιοί!...
Καὶ νὰ ξανάφτει ἡ θύμησή τους,
φλόγα τὴν Πίστη τους βαθιά μας!
Μὲ φλάμπουρο τὴν Ἀρετή τους
πιὰ, ἐμεῖς φρουροὶ τῆς Λευτεριᾶς μας!...
Μπρὸς στὸ Μνημεῖο τῶν Ἡρώων,
ἀδέλφια, «ἑνὸς λεπτοῦ σιγή»!...
Σκύβουν κι ἀκοῦνε τὸν παλμό της
εὐφρόσυνα οἱ οὐρανοί!...
Αἰκατερίνης Χιόνη
τἄστρα ποιὸς μέτρησε ποτές,
ὅσα στὸν οὐρανό σου Ἑλλάδα,
τὶς ξάστερες ἀστροφεγγιές!...
Σ’ ἕνα λεπτὸ πῶς ν’ ἀγκαλιάσω
ἀπ’ τὸν πανάρχαιο τὸν καιρὸ
τ’ ἄμετρο πλῆθος τῶν Ἡρώων
μέσ’ στοῦ θριάμβου τὸ χορό!...
Ν’ ἀναπολήσω Θερμοπύλες,
βυζαντινὰ κλέη παλιὰ
καὶ μπρὸς στοῦ Ρωμανοῦ τὴν πύλη
«Μαρμαρωμένο βασιλιά»!...
Πῶς ν’ ἀγκαλιάσω Μεσολόγγια,
Κούγκια, Ἀλαμάνες καὶ Ἀρκάδια!...
Πῶς νὰ μετρήσω τετρακόσιων
χρόνων σφαγμένα παλληκάρια!...
Πῶς νὰ πετάξει ὁ νοῦς νὰ φτάσει
σὲ Κρήτη, Ρούμελη, Μωριά,
σὲ Θράκη, Μακεδονομάχους,
στ’ ἀντρειωμένα μας νησιά!...
Ἑνὸς λεπτοῦ σιγὴ θὰ φτάσει
νὰ τρέξει ἀκόμα ἡ ψυχή μας
τὴν πικραμένη ν’ ἀγκαλιάσει
μαρτυρικὴ «Ἀνατολή» μας!...
Στὴ Βόρειο Ἤπειρο νὰ κλάψει,
ν’ ἀνάψει θυμιατὸ στὴν Πίνδο,
σ’ ἕνα λεπτὸ πῶς νὰ πετάξει
ὣς τὴ μαρτυρική μας Κύπρο!...
Ἡρώων κόκκαλα, σπαρμένα
στὰ χώματά μας τὰ ἱερά,
Μαρτύρων αἵματα ἁγιασμένα,
ποιὰ μυροθήκη σᾶς κρατᾶ;
Πῶς νὰ μπορέσω νὰ σᾶς μάσω
ὅλα σ’ ἑνὸς λεπτοῦ σιγή,
καὶ ποιὸ στεφάνι νὰ σᾶς πλέξει
εὐγνωμοσύνης μου ἡ ψυχή!...
Μπρὸς στὸ Μνημεῖο τῶν Ἡρώων,
ἀδέλφια, «ἑνὸς λεπτοῦ σιγή»!
Ἔχει τὸ αἷμα τους ποτίσει
τὴ γῆ μας τὴ μαρτυρική!
Κι ἡ Λευτεριά μας ριζωμένη
στὰ κόκκαλά τους τὰ ἱερά,
ὀρθὴ καὶ πάντα ἀντρειωμένη
ὅλο γεννάει νέα κλωνιά!
Κι εἴμαστε μεῖς τὰ νιὰ κλωνάρια!
Ἡρώων βλαστοί! Μαρτύρων θρέμμα!
Στὰ στήθια μας ζωντανεμένο
τὸ ἴδιο τῆς καρδιᾶς τους αἷμα!
«Ἑνὸς λεπτοῦ σιγὴ» μονάχα!...
λίγα δαφνόκλαρα-μιὰ εὐχή:
-Ἄμποτε δῶσε, Παναγιά μου,
ἄξιοί τους νὰ φανοῦμε γυιοί!...
Καὶ νὰ ξανάφτει ἡ θύμησή τους,
φλόγα τὴν Πίστη τους βαθιά μας!
Μὲ φλάμπουρο τὴν Ἀρετή τους
πιὰ, ἐμεῖς φρουροὶ τῆς Λευτεριᾶς μας!...
Μπρὸς στὸ Μνημεῖο τῶν Ἡρώων,
ἀδέλφια, «ἑνὸς λεπτοῦ σιγή»!...
Σκύβουν κι ἀκοῦνε τὸν παλμό της
εὐφρόσυνα οἱ οὐρανοί!...
Αἰκατερίνης Χιόνη
http://www.inak.gr