Ἀγαπητοί μου ἐνορίτες, ἡ Ἁγία μας
Ἐκκλησία ὡς μητέρα φιλόστοργη ἐνδιαφέρεται γιά τά παιδιά της, γι’ αὐτά
πού γέννησε πνευματικά, διά τῆς κολυμβήθρας, διά τοῦ μυστηρίου τοῦ ἁγίου
βαπτίσματος. Μᾶς γέννησε, γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό.
Θέλει νά μᾶς εἰσαγάγει στήν Βασιλεία Του, θέλει νά μᾶς κάνει θεούς.
Ὡς στόχο μᾶς δείχνει τό ἀναστημένο Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Μᾶς τό δείχνει καί μᾶς ὁδηγεῖ πρός στό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ
Χριστοῦ κάθε Κυριακή. Στό διάβα, ὅμως, τοῦ χρόνου, κάθε ἔτος, μᾶς
ὑπενθυμίζει αὐτό τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεώς Του, τήν ὁποία γιορτάζουμε
πανηγυρικά στό μέσον τῆς ἐποχῆς τῆς ἀνοίξεως.
Γιά νά φθάσουμε ἐκεῖ χρονικά, θέλουμε
περισσότερες ἀπό 70 ἡμέρες. Καθ’ ὅλη αὐτή τή διάρκεια, ἡ Ἐκκλησία μας,
μᾶς χειραγωγεῖ πνευματικά, προβάλλοντάς μας πλῆθος προτύπων, θείους
λόγους, διδασκαλίες ἁγίων ἀνθρώπων, πρακτικούς τρόπους.
Ἡ πνευματική αὐτή πορεία περιέχει τρεῖς περιόδους: Τό Τριώδιο, τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα.
Οἱ τρεῖς Κυριακές τοῦ Τριωδίου μᾶς εἰσάγουν σταδιακά στήν ἀγωνιστική
καί κατανυκτική περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὥστε νά μπορέσουμε νά
ἀνεβοῦμε στόν Γολγοθᾶ, νά δοῦμε τόν Θεάνθρωπο νά πεθαίνει γιά ὅλους τούς ἁμαρτωλούς τῆς γῆς, ὅλων τῶν ἐποχῶν, νά θάπτεται καί στή συνέχεια νά ἀνασταίνεται, γιά νά σώσει τούς πάντες, εἰσάγοντάς μας στό ἀναστημένο θεανθρώπινο Σῶμα Του, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ἐκκλησία του.
Κατά τήν πρώτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου ἀκοῦμε τήν παραβολή πού εἶπε ὁ Ἰησοῦς, τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου, ὅπου διαφαίνονται κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς δύο πρόσωπα, δύο χαρακτῆρες, ὁ ἕνας πρός μίμηση καί ὁ ἄλλος πρός ἀποφυγή. Ὁ Φαρισαῖος αὐτοδικαιώνεται ὑπερήφανα, μπροστά στούς ἀνθρώπους καί στόν Θεό, κατακρίνει τούς πάντες καί περιμένει τό βραβεῖο. Ὅμως, κατακρίνεται ἀπό τόν Κύριο. Ὁ Τελώνης αὐτοκατακρίνεται ἀπέναντι στόν Θεό, ταπεινώνεται μπροστά στήν καθαρότητα καί ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ, ζητᾶ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, καί φεύγει γιά τό σπίτι του δικαιωμένος.
Τήν δεύτερη Κυριακή τοῦ Τριωδίου ἡ Ἐκκλησία μᾶς παραθέτει τήν παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ. Σ’ αὐτήν μᾶς προβάλλει τρία πρότυπα, τόν εὔσπλαχνο πατέρα, τόν ἄσωτο υἱό καί τόν σκληρόκαρδο ἀδελφό.
Ὁ μικρότερος υἱός, ἄπειρος πνευματικῆς ζωῆς, ἐπιλέγει τήν ἀνταρσία καί
ἀποστασία ἀπό τήν πατρική ἑστία. Ἀπομακρύνεται, ἀσωτεύει, γεύεται
χορταστικά τήν ἁμαρτία, καταντᾶ ψυχοσωματικό ράκος. Ὅμως μετανοεῖ εἰλικρινά καί ἐπιστρέφει στόν πατέρα του, ὁ ὁποῖος τόν περιμένει μέ ἀγάπη ἀγωνιωδῶς.
Ὁ μεγαλύτερος υἱός, ἀντί νά χαρεῖ, στενοχωρεῖται, ζηλεύει, ἀντιδρᾶ
μνησίκακα, κατηγορεῖ τόν πατέρα πού συγχώρησε τόν μικρότερο ἀδελφό του
γιά ὅ, τι ἔκανε καί δέν θέλει νά συμμετέχει στήν χαρά τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ
ἀδελφοῦ του. Πρότυπα πρός μίμηση εἶναι ὁ εὔσπλαχνος πατέρας καί ὁ μετανοῶν ἄσωτος υἱός καί πρότυπο πρός ἀποφυγή ὁ μνησίκακος καί σκληρόκαρδος ἀδελφός, πού δέν δέχθηκε νά χαρεῖ μέ τόν ἀδελφό του πού ἐπέστρεψε μετανοημένος.
Τήν Τρίτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου οἱ θεοφόροι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἔθεσαν νά ἀναγινώσκεται
ἡ περικοπή ἀπό τό εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου, στήν ὁποία ὁ Κύριος
ἀναφέρεται στό ὁριακό καί θριαμβικό γεγονός τῆς ἱστορίας τοῦ σύμπαντος,
τήν Κρίση τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ θά κριθοῦν ὅλα τά λογικά ὄντα,
ἄνθρωποι καί ἄγγελοι, γιά τήν στάση τους, τήν ὁποία κράτησαν κατά τή
διάρκεια τῆς ἐν χώρω καί χρόνω ζωῆς τους, ἀπέναντι στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ,
στούς ἄλλους ἀνθρώπους καί στή δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Ἐκείνη τήν ὥρα θά γίνουν φανερές δύο αἰώνιες πραγματικότητες, ἡ αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἡ αἰώνια κόλαση. Ἡ ζωή μαζί μέ τόν Θεό καί ἡ ζωή χωρίς τόν Θεό!
Δέν θά ἀποπέμψει ὁ Θεός κάποιους ἀνθρώπους καί κάποιους ἀγγέλους ἀπό
κοντά του, δέν τούς δημιούργησε γιά νά τούς διώξει. Δημιούργησε τά
λογικά πλάσματά του, γιά νά μετέχουν τῆς ζωῆς Του, τῆς μακαριότητάς Του,
τῆς αἰώνιας χαρᾶς Του. Θά κρατήσει κοντά του ὅλους ἐκείνους πού τόν ἀγαποῦν καί θέλουν νά εἶναι μαζί του γιά πάντα. Θά ἀφήσει ὅλους τούς ἄλλους,
πού δέν τόν ἀγάπησαν, οὔτε Αὐτόν οὔτε τά κτίσματά του, νά ζοῦν μόνοι
τους γιά πάντα, ἄνθρωποι ἀμετανόητοι μαζί μέ τούς ἀποστάτες δαίμονες,
μακρυά ἀπό τό φῶς καί τήν εὐφροσύνη. Αὐτό θά εἶναι ὁ πραγματικός
θάνατος, ὁ αἰώνιος πόνος καί ἡ ἀμέτρητη λύπη, ἡ ἄφατη καί ἀπροσμέτρητη
δυστυχία τῶν λογικῶν ὄντων, ἀνθρώπων καί δαιμόνων.
Μ’ αὐτές τίς ἀλήθειες ἡ Ἐκκλησία μας
θέλει νά μᾶς χειραγωγήσει πνευματικά καί νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ἄπειρη
ἀγάπης ἀγκαλιά τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ. Δέν θέλει νά μᾶς
ἐπιβάλλει ἕναν τρόπο ἠθικῆς ζωῆς, δέν θέλει νά κάνουμε κάτι, δέν
ἐπιθυμεῖ νά τηρήσουμε κάποιους κανόνες καί ἐντολές. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς
προβάλλει τόν Ἰησοῦ Χριστό, γιά νά τόν γνωρίσουμε καί νά τόν ἀγαπήσουμε.
Μᾶς τόν προβάλλει γιά νά τόν μιμηθοῦμε καί νά γίνουμε ὅμοιοι μ’ αὐτόν. Αὐτός, κατά φύση Θεάνθρωπος κι ἐμεῖς κατά χάρη θεάνθρωποι, ὅλοι μαζί, ἀπό τώρα καί στούς ἀπέραντους αἰῶνες, στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ!
Σέ λίγες ἡμέρες ἀρχίζει ἡ εὐλογημένη
περίοδος τοῦ Τριωδίου. Νά τήν προσέξουμε, νά τήν ἐκμεταλλευθοῦμε
πνευματικά ὥστε νά φθάσουμε νά γιορτάσουμε, καθώς πρέπει, στήν πανένδοξη
Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ!
Τό εὔχομαι μέ ὅλη μου τήν καρδιά
ὁ πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Λ. Βασιλείου
