Ο ΓΈΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ ΚΑΙ Η ΚΟΠΈΛΑ.
Κάποτε, ο Γέροντας κάθε πρωί και για μερικές βδομάδες, μνημόνευε μια
κοπέλα που είχε απομακρυνθεί τελείως από κοντά μας, επειδή είχε γίνει
πόρνη. Τον άκουγαν και απορούσαν: «Γιατί μας λέει κάθε μέρα τα ίδια και
τα ίδια; Ποιος είναι ο λόγος;». Τελικά τον ρώτησαν: Γέροντα, γιατί τη
μνημονεύετε τόσο συχνά; Για να προσεύχεστε γι’ αυτήν. Σας ικετεύω να
προσευχηθείτε πολύ για την ψυχή της, μας είπε. Ένα απόγευμα κάποια
πιστή, καθώς ήταν πολύ κουρασμένη, σκεφτόταν: «Δεν
μπορώ να μνημονεύω όλους αυτούς τους συγγενείς και γνωστούς μου. Ας
νοιάζεται ο καθένας για το κεφάλι του. Μου αρκεί το δικό μου. Την άλλη
μέρα που πήγε στον π. Γαβριήλ και γονάτισε να πάρει ευλογία, ο Γέροντας
αφού την ευλόγησε της είπε:
— Όχι μόνο για τους κοντινούς σου και για τους γνωστούς σου πρέπει να
προσεύχεσαι, αλλά και για όσους βρίσκονται στις φυλακές, στους οίκους
ανοχής, για τους ανήμπορους και τους οδοιπόρους. Η προσευχή της μάνας
για το παιδί της είναι πιο δυνατή και από τις ανοιγμένες φτερούγες του
αετού
