Ο άγιος νεομάρτυρας Γεώργιος, ο πολιούχος των Ιωαννίνων, γεννήθηκε το
1808 στο χωρίο Τσούρχλι των Γρεβενών, το οποίο σήμερα προς τιμή του
ιερού του βλαστήματος μετονομάστηκε σε «Άγιος Γεώργιος». Οι γονείς του
ήσαν άνθρωποι πτωχοί αλλά ευσεβείς. Ζούσαν από τη γεωργία. Έτσι, δεν
κατόρθωσαν να μορφώσουν το γιό τους, στον οποίον όμως μεταλαμπάδευσαν
τη φλόγα της χριστιανικής τους πίστεως. Στην ηλικία των 18 ετών ο
Γεώργιος στερήθηκε την προστασία των γονέων του, τους οποίους κάλεσε ο
Θεός κοντά του, και κατέφυγε στα Ιωάννινα. Εκεί υπηρετούσε ως ιπποκόμος
στην υπηρεσία διαφόρων Τούρκων, οι οποίοι ήσαν προύχοντες του τόπου
και τον αποκαλούσαν Χασάν Αγά και ειρωνικά κατά την περίοδο του
μαρτυρίου του Γκιαούρ Χασάν. Διακρινόταν ο μακάριος για την ακεραιότητα
του χαρακτήρα του, την απλότητα του ήθους του και γενικά για τα
χριστιανικά του προτερήματα, με τα οποία ήταν κατακοσμημένος, και το
ψυχικό του κόσμο, που χαροποιούσε όλους.
Σε αυτή την ηλικία ο Γεώργιος
αρραβωνιάσθηκε μια νεαρή χριστιανή, την Ελένη, ενώ υπηρετούσε σε
κάποιον ακόλουθο του Εμίν Πασά. Δεν πρόλαβε όμως να χαρεί, γιατί δολίως
συκοφαντήθηκε στους Τούρκους ότι, ενώ πριν από χρόνια είχε προσέλθει
στον Ισλαμισμό, πάλι επέστρεψε στο Χριστιανισμό. Οδηγήθηκε τότε στη
φυλακή των Ιωαννίνων, όπου ομολόγησε ότι ουδέποτε έγινε αρνησίχριστος
και, αφού εξετάσθηκε και βρέθηκε απερίτμητος, αφέθηκε ελεύθερος.
Μετά από δυο χρόνια, στο διάστημα
των οποίων στεφανώθηκε την Ελένη και απέκτησε και γιο, που αξιώθηκε να
τον βαπτίσει τις παραμονές του μαρτυρίου του, στις 12 Ιανουαρίου του
1838, συνελήφθη πάλι από εμπαθείς και φανατικούς Τούρκους. Κατηγορήθηκε
εκ νέου ότι, ενώ ήταν μουσουλμάνος, επέστρεψε στο χριστιανισμό, και
υποβλήθηκε για έξη ημέρες σε φοβερά βασανιστήρια με σκοπό να αρνηθεί
την πίστη του. Ο γενναίος και πιστός αγωνιστής Γεώργιος, που πιεζόταν
από πολλούς Χριστιανούς να φυγαδευτεί στην ελεύθερη Ελλάδα, για να
σωθεί δεν υπέκυψε στις πιέσεις, ούτε των Τούρκων για να
αλλαξοπιστήσει, αλλά ούτε και των ομοθρήσκων του για να διασωθεί, και
τελικά υπέστη μαρτυρικό θάνατο με αγχόνη στις 17 Ιανουαρίου.
Απαγχονίστηκε στην αγορά του χάνδακος του μεγάλου Φρουρίου των
Ιωαννίνων αναφωνώντας μέχρι τέλους· «Χριστιανός ειμί, ποιήσατέ μοι ει
τι δεινόν οίδατε». Το σώμα του μάρτυρος έμεινε κρεμασμένο τρεις
ολόκληρες ημέρες φρουρούμενο και καλυπτόμενο τις νύκτες από θείο φως
προς έκπληξη και θαυμασμό όλων, χριστιανών και αλλοπίστων. Μάλιστα η
απειρόδωρη χάρη του αγίου Πνεύματος θαυμαστώς δόξασε και αυτόν το
νεομάρτυρα με πολλά θαύματα, αφού όσοι πήραν κομμάτι από την αγχόνη του
ή τα ρούχα του είδαν μεγάλες θεραπείες.
Η εβδομάδα πριν από τον
απαγχονισμό του νεομάρτυρα Γεωργίου μας θυμίζει τη Μεγάλη Εβδομάδα, την
εβδομάδα των παθών του Θεανθρώπου Ιησού. Οι άνομοι Εβραίοι «απήγαγον
τον Χριστόν εις το σταυρώσαι» (Ματ. κζ’ 31)· οι άπιστοι Αγαρηνοί
οδήγησαν το νεομάρτυρα Γεώργιο στην αγχόνη. Μια εβδομάδα πέρασε από την
θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα μέχρι τη Σταύρωσή του
στο Γολγοθά· μια εβδομάδα πέρασε από την ημέρα που ερχόμενος στα
Γιάννενα ο Γεώργιος για τη βάπτιση του νεογέννητου γιού του
πρωτοσυκοφαντήθηκε από τους Αγαρηνούς μέχρι την ημέρα που κρεμάστηκε
μπροστά στη Μεγάλη Πύλη του Κάστρου των Ιωαννίνων. Οι ημέρες του
μαρτυρίου του είναι οι έξι τελευταίες ημέρες της πρόσκαιρης ζωής του.
Την Τετάρτη το πρωί στις 11
Ιανουαρίου του 1838 κάποιος Οθωμανός συκοφάντησε το Γεώργιο, ότι ενώ
ήταν τούρκος άλλαξε την πίστη του και έγινε χριστιανός. Με την άδικη
αυτή συκοφαντία ο νεαρός φουστανελάς συλλαμβάνεται και φυλακίζεται.
Στις απειλές των άπιστων με δυνατή φωνή και χωρίς φόβο απαντούσε· «Ποτέ
δεν γίνηκα τούρκος, ούτε αρνήθηκα το Χριστό μου. Χριστιανός, και ήμην
και αεί ειμί». Στη φυλακή πιέζεται να αρνηθεί την πίστη του, αλλά ως
άκμονας πίστεως παραμένει ακράδαντος στην αγάπη του Χριστού. Τη νύκτα
οι άπιστοι τον βασανίζουν στη φυλακή απάνθρωπα. Αυτός επιμένει στην
πίστη και υπομένει.
Την Πέμπτη το πρωί οδηγήθηκε στον
ανακριτή, όπου ξεκινώντας με κολακείες, στις οποίες έμεινε
ανεπηρέαστος, υπέμεινε εμπτυσμούς και μαστιγώσεις μιμούμενος του
Θεανθρώπου Χριστού τα πάθη και μονολογώντας «Χριστιανός ειμί». Όλη τη
νύχτα υπέμεινε με καρτερία βασανιστήρια.
Την Παρασκευή οι άπιστοι του
βυθίζουν βελόνια στα νύχια και, αφού τον ξαπλώνουν κάτω στη γη, του
βάζουν μεγάλες και ασήκωτες πέτρες στο στήθος. Αυτός αντέχει και
δοξολογεί το Χριστό, που τον αξιώνει να μαρτυρήσει για την αγάπη του.
Το Σάββατο οδηγήθηκε πάλι στον
ανακριτή, όπου μαζεύτηκαν πολλοί Οθωμανοί, για να δουν την έκβαση του
μαρτυρίου του. Του προτάθηκε να αλλαξοπιστήσει και να του κάνουν
μεγάλες τιμές, ειδ’ άλλως θα τον θανατώσουν. Ο μακάριος Γεώργιος με
δυνατή φωνή και ηρωικό φρόνημα τους καθηλώνει λέγοντας: «Χριστιανός και
ήμην απ’ αρχής, Χριστιανός είμι και έσομαι μέχρι τελευταίας μου
πνοής». Τρεις φορές παρουσιάσθηκε στον κριτή και τις τρεις έδωσε την
ίδια απάντηση. Τότε έβγαλε ο κριτής την απόφαση της θανατικής
καταδίκης.
Την Κυριακή ο γενναίος νεομάρτυρας
οδηγήθηκε στον ανθύπατο (Καχαγιάμπεη), όπου αν και απειλήθηκε, δεν
ενέδωσε. Από εκεί οδηγήθηκε στον Διοικητή Μουσταφά Πασά, ενώπιον του
οποίου ο Γεώργιος ομολόγησε το Σωτήρα Χριστό.
Τη Δευτέρα το πρωί, γύρω στην έκτη
ώρα της ημέρας, οδηγήθηκε στην αγορά του χάνδακος του μεγάλου φρουρίου,
όπου και τον κρέμασαν, μέχρι τέλους φωνάζοντας «Χριστιανός ειμί,
ποιήσατέ μοι είτι δειvόv οίδατε».
Το ευωδιάζον μαρτυρικό σκήνωμα του
Γεωργίου δωρήθηκε στο Μητροπολίτη Ιωαννίνων, ο οποίος το έθαψε έξω από
το Ιερό Βήμα του Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Αθανασίου. Έκτοτε ο
τάφος αυτός πολλά θαύματα επιτελούσε σε αυτούς που με πίστη τον
προσκυνούσαν και ζητούσαν τη βοήθεια και την αρωγή του Άγιου.
Το επόμενο έτος του μαρτυρίου του,
δηλαδή το 1839, ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Στ’ ανακήρυξε επίσημα το
φουστανελοφόρο νεομάρτυρα Γεώργιο «αληθή μάρτυρα του Χριστού».
Πανηγυρικώς τα ιερά και θαυματόβρυτα
λείψανά του ανακομίσθηκαν στις 26 Οκτωβρίου του 1971 και κατατέθηκαν
στο φερώνυμο του γενναίου αθλητού ναό, ο όποιος κοσμεί την πόλη των
Ιωαννίνων.
http://trelogiannis.blogspot.com/
