Ἄλλη συχνή ἀπορία ἔχει νά κάνει μέ τήν κατανόηση τῆς Λειτουργίας.
Ρωτοῦν κάποια παιδιά: «ἀφοῦ ζητεῖται ἡ ὅσο τό δυνατό μεγαλύτερη
συμμετοχή μας στή Λειτουργία, γιατί νά μή μεταφραστεῖ στά νέα Ἑλληνικά
ἔτσι πού νά καταλαβαίνουμε καλύτερα τί λέει»; Θά ἤθελα σχετικά μ' αὐτό
νά παρατηρήσω τά ἐξῆς: Εἶναι πάρα πολύ εὔκολο νά διαβάσει κανείς μιά
μετάφραση τοῦ κειμένου τῆς Λειτουργίας, θά τοῦ πάρει περίπου καμιά μισή
ὥρα. Μ' αὐτό τόν τρόπο θά καταλάβει ὅλες τίς λέξεις πού λέγονται ἐκεῖ.
Μήπως ὅμως αὐτό εἶναι ἀρκετό γιά νά κατανοήσει τή Λειτουργία;
Ἤ, γιά νά τό θέσω καλύτερα: Μήπως τό ζήτημα στή Λειτουργία εἶναι ἡ
κατανόηση τῆς γλώσσας; Ἄν ἦταν ἔτσι, τότε οἱ φιλόλογοι θά ἦσαν ὅλοι
ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως τελικά ἅγιοι δέν γίνονται ἐκεῖνοι πού
κατανοοῦν γλωσσικά τή Λειτουργία, ἀλλά ἐκεῖνοι πού φέρνουν τήν ὕπαρξή
τους ὁλόκληρη μέσα στή Λειτουργία, ἐκεῖνοι πού ἀφήνουν τή Λειτουργία νά
τούς ἀλλάξει καί νά τούς κάνει ἄλλους ἀνθρώπους, καινούς ἐν Χριστῷ
ἀνθρώπους.
Καί γιά νά προλάβουμε παρεξηγήσεις: Ὅταν τά λέμε αὐτά, δέν ἐννοοῦμε ὅτι
τά παιδιά ἤ οἱ μεγάλοι δέν πρέπει νά καταλαβαίνουν τά λόγια τῆς
Λειτουργίας. Στό σπίτι μας, στήν τάξη μας, μποροῦμε νά μάθουμε τή γλῶσσα
τῆς Λειτουργίας καί γι' αὐτό τό σκοπό ὑπάρχουν πολλά βοηθήματα. Ὡστόσο,
ἄν ἔχουμε ἀκάθαρτη καρδιά, πού δέν συγχωρᾶ, πού δέν μετανοιώνει γιά τά
λάθη της, πού δέν ψάχνει νά καθαριστεῖ ἀπό τά πάθη της, εἶναι δυνατόν νά
καταλάβουμε τή Λειτουργία ἐπειδή ἁπλῶς μάθαμε τίς λέξεις; Μ' ἄλλα
λόγια, ἡ κατανόηση προϋποθέτει τήν κάθαρση τῆς καρδιᾶς καί τόν φωτισμό
ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα.
Κατά μία παλαιά καί εὐλογημένη συνήθεια, πού συνεχίζεται καί σήμερα
στόν τόπο μας, ὁ λαός μας δέν λέει «πᾶμε στή Θεία Λειτουργία», ἀλλά
«πᾶμε στήν Ἐκκλησιά». Ἀσυνείδητα λοιπόν ὁ λαός μας ταυτίζει τή Θεία
Λειτουργία μέ τήν Ἐκκλησία, κι αὐτό εἶναι μιά μεγάλη ἀλήθεια πού
ἀνακεφαλαιώνει ὅλα αὐτά πού εἴπαμε πιό πάνω. Στή Θεία Λειτουργία
φανερώνεται ἡ Ἐκκλησία. Πηγαίνοντας δέ στήν Ἐκκλησία καί μετέχοντας στή
Θεία Εὐχαριστία, γινόμαστε Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, καί ἀφοῦ ὅλοι ὅσοι
συναζόμαστε ἐκεῖ κοινωνοῦμε τοῦ ἰδίου Σώματος καί Αἵματος, γινόμαστε
ὅλοι ἀδέλφια.
Γιά νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τίς πολλές μας μέριμνες καί ἀγωνίες, πρέπει νά
δώσουμε χρόνο καί χῶρο στόν Θεό πού πάντοτε μᾶς περιμένει ὅλους. Καί αὐτός ὁ χῶρος καί ὁ χρόνος, εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία.
Τὴ Θεία Λειτουργία, παιδιά μου, δέν τήν καταλαβαίνουμε. Μᾶς καταλαμβάνει...
Μετ' εὐχῶν
Ὁ Μόρφου Νεόφυτος
* Ἑορτολόγιο 2011, ἐκδ. Θεομόρφου
