Ἀπόσπασμα ὁμιλίας Μητροπολίτου Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παύλου γιά τόν γάμο
Πῶς προετοιμάζονται δύο νέοι ἄνθρωποι
γιὰ νὰ παντρευτοῦν; Ἀπὸ ‘κεῖ θὰ καταλάβεις ποιὰ θὰ εἶναι ἡ συνέχεια. Πόσο
καλὰ γνωρίζονται; Ἢ πόσο βαθιὰ ἀγνοοῦνται; Ἔχω ἀκούσει πολλὲς φορὲς τὴν
παρατήρηση «δὲν ἤτανε ἔτσι στὴν ἀρχή». Ἔτσι ἤτανε, παιδί μου, ἀλλὰ ἐσὺ
δὲν τὸν εἶδες. Ὁ ἀρραβώνας δὲν εἶναι μία χαζοχαρούμενη περίοδος ποὺ θὰ
κοιτάξουμε πῶς θὰ περάσουμε καλά. Εἶναι ἀκριβῶς μία περίοδος ποὺ οἱ
ἄνθρωποι μιλᾶνε σοβαρὰ γιὰ τὸ μέλλον τους, βλέπουν ἂν συμφωνοῦν, ἂν
ταιριάζουν, ἂν ἔχουν τὴν ἴδια πλεύση μέσα στὴ ζωή τους, ἀκόμα μερικὲς
φορὲς σὲ μερικὰ πράγματα, ποὺ φαίνονται πιὸ ρηχά, πιὸ εὔκολα. Κάποτε
ἔλεγα σὲ δύο παιδιὰ ποὺ συνδεόντουσαν:...
- Παιδιὰ χωρίστε τώρα γιατί θὰ χωρίσετε αὔριο.
- Μὰ γιατί;
- Γιατί δὲν ἔχετε καμία σχέση μεταξύ σας. Τὰ ἐνδιαφέροντα τοῦ ἑνὸς εἶναι
τελείως διαφορετικὰ κι ἐξειδικευμένα, τοῦ ἄλλου εἶναι -τὰ παιδιὰ
χρησιμοποιοῦν σήμερα αὐτὴ τὴ λέξη- «μπάζα». Σὲ λίγο ἐσὺ θὰ ἀρχίσεις νὰ
τὴ ζηλεύεις καὶ ἐσὺ σὲ λίγο θὰ ἀρχίσεις νὰ κουράζεσαι. Λοιπόν, μὴν
κάνετε λάθη! Εὐτυχῶς κατάλαβαν ἔγκαιρα. Γιατί εἶναι πάρα πολὺ σημαντικὸ
νὰ βλέπεις τὴν ἀλήθεια. Τὸ σ’ ἀγαπῶ καὶ μ’ ἀγαπᾶς εἶναι εὔκολο νὰ τὸ
λές, δύσκολο ὅμως νὰ τὸ ζεῖς. Ἐμεῖς μάθαμε ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι σαρκωμένη.
Κι ἂν δὲν σαρκώνεται, δὲν σταυρώνεται, τότε ἀκριβῶς δὲν προχωράει. Τὸ
Διαζύγιο τελικὰ εἶναι μία ἀποτυχία. Τὸ ἐρώτημα ὅμως εἶναι τὸ ἑξῆς: Πῶς
θὰ ἀντιμετωπίσουμε ἕνα διαζύγιο; Διδασκόμεθα ἀπὸ τὰ λάθη μας; Καταλάβαμε
γιατί φτάσαμε ἐδῶ; Πρῶτα-πρῶτα ἔχουμε τὴ συνείδηση ὅτι ἀποτύχαμε; Καὶ
δὲν ἀποτύχαμε τυχαία, ἀποτύχαμε γιὰ συγκεκριμένους λόγους, καθαροὺς καὶ
ὁρατοὺς ἢ πιστεύουμε ὅτι φταίει μόνο ὁ ἄλλος;
Στὰ ζευγάρια ποὺ παντρεύω τοὺς εὔχομαι: «Παιδιά μου, σᾶς εὔχομαι νὰ
μάθετε στὴ ζωή σας νὰ φταῖτε πάντα καὶ οἱ δύο μαζί. Γιατί ἂν πιστέψετε
ὅτι φταίει μόνο ὁ ἄλλος, κάτι δὲν πάει καλὰ μεταξύ σας. Παντρεύομαι
σημαίνει δέχομαι τὸν ἄλλο ὅπως εἶναι γιατί τὸν ἀγαπάω. Παντρεύομαι
σημαίνει ὅτι ἀγωνίζομαι, κάνω τὰ πάντα γιὰ νὰ δίνω χαρὰ σ’ αὐτὸν ποὺ
ἀγαπάω. Ἄρα λοιπὸν ὑπάρχει μία κοινὴ πορεία καὶ τῶν δύο, δηλαδὴ τὸ ὅτι ὁ
ἄλλος μὲ δέχεται, δὲν γεννάει ἀσυλία τοῦ ἐγωισμοῦ μου, ἀφοῦ μὲ δέχεται
ὅπως εἶμαι. Σὲ δέχεται γιατί σὲ ἀγαπάει, ἐσὺ ἀγαπᾶς; Τότε διορθώσου.
Τότε ἀφοῦ βλέπεις ὅτι κάτι ἐνοχλεῖ τὸν ἄλλο, διόρθωσε τό. Ὅταν ἀκούω
ἀνθρώπους νὰ λένε: «ἐγὼ αὐτὸς εἶμαι ἢ ἐγὼ αὐτὴ εἶμαι, δὲν ἀλλάζω», τοὺς
λέω: «Κακῶς παντρευτήκατε, γιατί ὅταν κάποιος ἀγαπάει, ἀλλάζει.» Δὲν
ἀλλάζω σημαίνει δὲν ἀγαπάω. Τὰ ὑπόλοιπα εἶναι περιττά.
