Η δυσκολία που έχει να αντιμετωπίσει η καρδιά στην
προσπάθειά της να απαλλαγεί από τα πάθη, είναι μεγάλη. Η ρίζα του προβλήματος
εντοπίζεται πολύ νωρίς, στον Παράδεισο, όταν ο Αδάμ και η Εύα προτίμησαν την
απόλαυση του απαγορευμένου καρπού. Έτσι, εισήλθε στον άνθρωπο η ανυπακοή και η
δουλεία στα πάθη. Τα κακά και αφύσικα πάθη εισήλθαν στον άνθρωπο, κατέκλυσαν
την καρδιά του, και όλη η ζωή του ανθρώπου έγινε ένας φαύλος κύκλος μεταπτώσεων
μεταξύ εμπαθών απολαύσεων που ξεκινούν με ηδονή (ευχαρίστηση) και καταλήγουν σε
θλίψη και πόνο (οδύνη). Από τότε η καρδιά είναι διχασμένη μεταξύ των εμπαθών
και πονηρών επιθυμιών, και της επιθυμίας να επιστρέψει στον Θεό. Όσο η καρδιά
αδυνατεί να ελέγξει τα πάθη, ξεχνά τον Θεό και καταλήγει πνευματικά ανισόρροπη
και προβληματική, φοβισμένη, ανελεύθερη, εξαρτημένη.
