Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνας τόπος θεραπείας. Οἱ ἄνθρωποι ἔρχονται μέ ραγισμένες καρδιές καί ἐρημωμένες ψυχές καί γιατρεύονται. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει μία θεραπευτική μέθοδο γιά τήν ἵαση τῶν παθῶν τῆς ψυχῆς. Αὐτή εἶναι καί μία προσωπική μαρτυρία. Ἔγινα ὁ ἑαυτός μου μέσα στήν Ἐκκλησία μέσω τῆς ἐξομολόγησης καί τῆς προσευχῆς.
Οἱ ἄνθρωποι συνήθως ἀντιγράφουν τά πρότυπα συμπεριφορᾶς πού τούς προσφέρονται, παίζουν ρόλους, δέν γνωρίζουν τόν ἑαυτό τους. Ἡ Ἐκκλησία μέ τήν θεραπευτική της μέθοδο ἀποκαθιστᾶ τόν προσανατολισμό τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ὅπως εἶχε ἀρχικά πλασθεῖ. Δηλαδή νά εἶναι προσανατολισμένη πρός τόν Δημιουργό καί ὄχι πρός τήν δημιουργία.
Με την ευλογία του Γέροντος Δωροθέου
“Γράμματα στους Αδελφούς” – Πατήρ Δωρόθεος Τζεβελέκας Ἱερό Ἡσυχαστήριο Ἁγίου Γεωργίου, Καλαμπάκα Ὀκτώβριος 2018
