Λίγο πριν την σύλληψή Του, ο Χριστός θέλοντας να υπενθυμίσει στους
μαθητές Του την προφητεία “και μετά ανόμων ελογίσθη”, ότι δηλ. θα τον
θανατώσουν σαν ένα κοινό εγκληματία, τους είπε: «Όποιος δεν έχει μαχαίρι
να αγοράσει».
Τότε οι απόστολοι, χωρίς να καταλάβουν τί τους έλεγε, είπαν: «Να, Κύριε, υπάρχουν εδώ δύο μαχαίρια». (Λουκ. 22, 37)!
Γιατί δύο μαχαίρια και όχι τρία ή τέσσερα ή…;
Στον κόσμο που ζούμε έχουμε μπροστά μας δύο μαχαίρια:
Τότε οι απόστολοι, χωρίς να καταλάβουν τί τους έλεγε, είπαν: «Να, Κύριε, υπάρχουν εδώ δύο μαχαίρια». (Λουκ. 22, 37)!
Γιατί δύο μαχαίρια και όχι τρία ή τέσσερα ή…;
Στον κόσμο που ζούμε έχουμε μπροστά μας δύο μαχαίρια:
Το ένα στρέφεται προς τα έξω, στους άλλους- και το άλλο στρέφεται προς τα μέσα, στον εαυτό μας.
Το
ένα προκαλεί βλάβη στο διπλανό μας όπως το μαχαίρι που χρησιμοποίησε ο
απόστολος Πέτρος για να κόψει το αυτί του υπηρέτη του αρχιερέα.
Αυτού του είδους το μαχαίρι, ο Χριστός είπε να επιστραφεί στη θήκη του.
Το
άλλο μαχαίρι (εκείνο που στρέφεται προς τα μέσα) είναι αυτό με το
οποίο κόβουμε -πρέπει να κόβουμε – όχι τους άλλους αλλά τον εαυτό μας,
δηλ. τα πάθη μας.
Το ένα το κρατάνε στα χέρια τους τα έθνη, για να προκαλούν μεταξύ τους πολέμους και να αλληλοεξοντώνονται.
Το άλλο το κρατάμε ο καθένας στα δικά του χέρια για να αφαιρεί από πάνω του οτιδήποτε τον εμποδίζει να ανεβεί στον ουρανό.
Όσο
λιγότερο οι άνθρωποι πολεμούν το κακό μέσα τους, τόσο περισσότερο θα
πολεμούν το διπλανό τους το γείτονά τους και τα άλλα κράτη. Και
αντίστροφα. Όσο περισσότερο αγωνίζονται εναντίον του κακού τόσο λιγότερη
θα είναι η ανάγκη να μάχονται με τον εξωτερικό εχθρό. Όταν ο άνθρωπος
“χύνει” λιγότερο δικό του αίμα πολεμώντας το κακό μέσα στη καρδιά του,
αναπόφευκτα θα χύσει περισσότερο ξένο αίμα, του αδελφού του. Η
αυτοδικαίωση και ο εμφύλιος σπαραγμός πάνε μαζί χέρι-χέρι!
Εκείνος που δεν ψάχνει να βρει τον εχθρό που εμφωλεύει μέσα του, οπωσδήποτε θα τον βρει έξω!
Κάθε
άνθρωπος, κάθε ήμερα, κάθε στιγμή, μέσα στα μύχια της καρδιάς του
διεξάγει έναν εμφύλιο πόλεμο με τον εαυτό του. Αν σ’ αυτόν τον πόλεμο
δεν δείξει παλληκαριά και ηττηθεί, σίγουρα θα τον προεκτείνει και προς
τα έξω, στους αδελφούς του!
Εκείνος που δεν αγωνίζεται να σταυρώνει
καθημερινά τον εαυτό του και τα πάθη του, να είσαι βέβαιος ότι θα
σταυρώνει καθημερινά τους άλλους.
Εκείνος που δεν σηκώνει καθημερινά το δικό του σταυρό, πρόσεξε και θα το δεις θα τον τοποθετεί στην πλάτη των άλλων!
Μη
σας φανεί περίεργο το ότι πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί δεν έχουμε
μέσα μας ειρήνη και γαλήνη. Η αλήθεια είναι πως ακόμη δεν ξεκινήσαμε
τον πόλεμο με τον εαυτό μας. Και γιατί δεν τον ξεκινήσαμε; Μα γιατί δεν
έχουμε τη διάθεση να το παραδεχθούμε ότι πράγματι μέσα μας έχουμε ένα
εχθρό ο οποίος δεν παύει κάθε στιγμή να μας κλέβει και να μας
τραυματίζει. Ενώ αυτός δουλεύει έντεχνα για την απώλειά μας, εμείς
καμαρώνουμε και λέμε πως ό,τι μας συμβαίνει, οφείλεται σε εξωτερικές
αιτίες!..
Τί κρίμα! Τί κρίμα! Άνθρωπος που ποτέ δεν έκατσε να σκεφτεί
την καλωσύνη και την απέραντη αγάπη του Θεού, ποτέ δεν θα αναλάβει ένα
τέτοιο αγώνισμα.
Γιατί;
Επειδή έγινε ο ίδιος νομοθέτης του
εαυτού του! Νόμο έχει το προσωπικό του συμφέρον! Έμπνευσή του έχει τη
φιλαυτία του! Σκοπό και στόχο του έχει την αυταρέσκεια και για Θεό
λατρεύει – ποιόν άλλο; – τον εαυτούλη του!
