«Όποιος έχει ορθή πίστη, έχει αληθινή αγάπη»

– Γέροντα, μᾶς ἔχετε πεῖ ὅτι πρῶτα εἶναι ἡ πίστη καὶ μετὰ ἔρχεται ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό.

– Κοίταξε, γιὰ νὰ ἀγαπήσης τὸν Θεό, πρέπει νὰ Τὸν πιστέψης. Ἀνάλογη μὲ τὴν πίστη μας εἶναι καὶ ἡ ἀγάπη μας πρὸς τὸν Θεό. Μοῦ λέει ὅμως ὁ λογισμὸς ὅτι γιὰ ἕναν φιλότιμο ἄνθρωπο ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ προηγεῖται τῆς πίστεως. Εἶναι φθηνὸ νὰ ζητᾶ κανεὶς νὰ τοῦ ἀποκαλυφθῆ πρῶτα ὁ Θεός, γιὰ νὰ Τὸν πιστέψη καὶ μετὰ νὰ Τὸν ἀγαπήση. Ἀγαπῶ φιλότιμα τὸν Θεὸ καὶ μετὰ ἐνεργεῖ ὁ Θεός. Καὶ ὅσο βλέπω τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ, τόσο αὐξάνει καὶ ἡ πίστη μου καὶ ἡ ἀγάπη μου πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ἀγαπῶ καὶ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀφοῦ εἶναι εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, καὶ ὅλα τὰ ζῶα καὶ τὰ πουλιὰ καὶ ὅλη τὴν κτίση, γιατὶ εἶναι δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ.

– Μπορεῖ, Γέροντα, κάποιος νὰ ἔχη ἀγάπη χωρὶς νὰ ἔχη ὀρθὴ πίστη;

– Μπορεῖ νὰ νομίζη ὅτι ἔχει ἀγάπη καὶ στὴν πραγματικότητα νὰ μὴν ἔχη. Μέσα στὸ δόγμα τὸ ὀρθό, τὸ Ὀρθόδοξο, βρίσκει κανεὶς τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη. Ἦρθαν μιὰ φορὰ στὸ Καλύβι δύο Καθολικοί· ὁ ἕνας ἦταν δημοσιογράφος καὶ ὁ ἄλλος γραμματέας στὸ Βατικανό. «Πρῶτα νὰ ποῦμε τὸ "Πάτερ ἡμῶν"», μοῦ εἶπαν. «Γιὰ νὰ ποῦμε τὸ "Πάτερ ἡμῶν", τοὺς λέω, πρέπει νὰ συμφωνοῦμε καὶ στὸ δόγμα, ἀλλὰ μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστί». «Καλά, μοῦ λέει ὁ ἕνας, μόνον οἱ Ὀρθόδοξοι θὰ σωθοῦν; Ὁ Θεὸς εἶναι μὲ ὅλον τὸν κόσμο». «Ναί, τοῦ λέω, ἀλλὰ ἐσὺ μπορεῖς νὰ μοῦ πῆς πόσος κόσμος εἶναι μὲ τὸν Θεό;». «Νὰ δείξουμε ἀγάπη», μοῦ λένε μετά. «Καὶ ἡ ἁμαρτία ἔγινε μόδα», τοὺς λέω. «Καὶ αὐτὸ μέσα στὴν ἀγάπη εἶναι», μοῦ λένε. «Ὅλοι μιλᾶνε γιὰ ἀγάπη, εἰρήνη καὶ ὁμόνοια, τοὺς εἶπα στὸ τέλος, ἀλλὰ ὅλοι αὐτοὶ εἶναι διχασμένοι καὶ μὲ τὸν ἑαυτό τους καὶ μὲ τοὺς ἄλλους, γι᾿ αὐτὸ ἑτοιμάζουν ὅλο καὶ μεγαλύτερες βόμβες».

Πολλοὶ ποὺ μιλοῦν γιὰ ἀγάπη καὶ ἑνότητα, οἱ ἴδιοι δὲν εἶναι ἑνωμένοι μὲ τὸν Θεό, γιατὶ δὲν Τὸν ἔχουν ἀγαπήσει οὔτε ἔχουν ἀγάπη ἀληθινή. Ἀγάπη ἀληθινὴ ἔχει ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ὀρθὴ πίστη, ζῆ κοντὰ στὸν Θεό, καὶ τότε ὁ Θεὸς ζωγραφίζεται στὸ πρόσωπό του, καὶ οἱ ἄλλοι βλέπουν στὸ πρόσωπό του τὸν Θεό. 

Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ φωτίση ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, μὲ τοὺς ὁποίους εἴμαστε κατὰ σάρκα ἀδέλφια – ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα –, νὰ ἔρθουν «εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας»[1], γιὰ νὰ γίνουν καὶ πνευματικά μας ἀδέλφια.

Ἀμήν.

---

[1] Α´ Τιμ. 2, 4.

πηγή:  Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Ε΄. «Πάθη και Αρετές», Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2010, σελ. 285
http://trelogiannis.blogspot.com/