Η δράση του Αγ. Παϊσίου εναντίον των αιρέσεων
Οι Αγιοί μας είναι το
βαρύ πυροβολικό της Ορθοδοξίας. Και μια μεγάλη βοήθεια στη στρατευόμενη
Εκκλησία είναι η ενίσχυση όλων όσοι παλεύουν με τα αιμοβόρα αυτά, σύγχρονα
θηρία
Αρχιμ. Χρυσόστομος Μαϊδώνης,
Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγ. Ορους και Αρδαμερίου
Μεγάλη
ἦταν ἡ χαρά τῶν ὀρθοδόξων ὅταν ἀναγνωρίσθηκε ἡ ἁγιότητα τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου.
Εἴπαμε, τώρα χρειαζόταν. Τώρα πού βάλλεται ἡ Ἐκκλησία χρειαζόταν ἡ ἀνάδειξη αὐτοῦ
τοῦ Ἁγίου. Γιατί οἱ Ἅγιοι εἶναι τό βαρύ πυροβολικό τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί μιά
μεγάλη βοήθεια πρός τή στρατευόμενη Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἐνίσχυση ὅλων ὅσοι
παλεύουν μέ τά αἱμοβόρα θηρία τῶν αἱρέσεων. Μιά ἄγνωστη πλευρά τοῦ Ὁσίου
Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου εἶναι ἡ δράση του κατά τῶν αἱρέσεων πού κατέκλυσαν τή
χώρα μας.
α. Ἀντιμετώπισε τούς εὐαγγελικούς
Ὁ
Ὅσιος ἔφυγε τόν Ἰούλιο τοῦ 1958 ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, ἦλθε στήν πατρίδα του, τήν
Κόνιτσα, καί ἐγκαταστάθηκε στή Μονή Στομίου. Ὁ λόγος πού πῆγε ἐκεῖ ἦταν νά
φτιάξει τό ἐρειπωμένο Μοναστῆρι τοῦ Στομίου, ἀλλά καί νά ξεπαστρέψει μιά
σφηκοφωλιά εὐαγγελικῶν, πού εἶχαν ἀνοίξει εὐκτήριο οἶκο καί παραπλανοῦσαν τούς ἀνίδεους
χριστιανούς. Οἱ εὐαγγελικοί, πού εἶχαν ἐμφανισθεῖ πρίν ἀπό δύο χρόνια, ἔχτισαν
αἴθουσα καί τοποθέτησαν καί μαρμάρινη πινακίδα, «Εὐαγγελική Ἐκκλησία». Ἐκεῖ
γίνονταν συγκεντρώσεις, ὅπου πήγαιναν πολλοί Κονιτσιῶτες, ἄλλοι ἀπό περιέργεια
καί ἄλλοι γιατί τούς ἔδιναν μιά μικρή οἰκονομική ἐνίσχυση. Μέ αὐτό τόν τρόπο
περίπου ὀγδόντα οἰκογένειες εἶχαν πιασθεῖ ἤ κινδύνευαν νά πιασθοῦν στά δίχτυα τῆς
αἱρέσεως.
Κατ'
ἀρχάς, ἐνημερώθηκε ἀκριβῶς γιά τό πιστεύω τους. Ἔστελνε δικούς του ἀνθρώπους
στίς συγκεντρώσεις, γιά νά βλέπουν ποιοί τίς παρακολουθοῦν. Ἔπειτα τούς
πλησίαζε ἕναν ἕναν καί τούς συμβούλευε νά μήν ξαναπᾶνε. Μερικούς ἀπ' αὐτούς
τούς ἔπαιρνε γιά ἐργάτες στό μοναστήρι καί τούς ἔπειθε νά διακόψουν κάθε σχέση
μέ τήν αἱρετική ὀργάνωση. Αὐτοί γίνονταν οἱ καλύτεροι χριστιανοί.
Ἔγραψε
ἕνα κείμενο γιά τό ποιοί εἶναι οἱ εὐαγγελικοί, τό ἔβαλε σέ μιά κορνίζα καί τό
τοποθέτησε στόν ἐξωνάρθηκα τοῦ ναοῦ τῆς μονῆς, γιά νά τό βλέπουν οἱ χριστιανοί
τῆς Κόνιτσας καί νά ἐνημερώνονται. Ἦταν γραμμένο μέ μορφή ἐρωταποκρίσεων καί ἄρχιζε
ὡς ἐξῆς: «Πές μου, πάτερ, τί εἶναι οἱ εὐαγγελικοί;» «Προβατόσχημοι λύκοι, παιδί
μου».
Δέν
δίστασε νά στείλει καί δυό νέους νά σπάσουν τήν πινακίδα «Εὐαγγελική Ἐκκλησία».
Ἐπίσης,
κάλεσε στό μοναστήρι τόν ἀρχηγό τῶν εὐαγγελικῶν ἀπό τήν Κατερίνη καί συζήτησε
μαζί του μία ὁλόκληρη νύχτα. Τήν ἄλλη μέρα τό πρωΐ οἱ Κονιτσιῶτες πού
παρακολουθοῦσαν μέ ἀγωνία τί θά γίνει εἶδαν τόν εὐαγγελικό νά φεύγει μέ
σκυμμένο τό κεφάλι. «Τόν ξετίναξε ὁ καλόγερος», εἶπαν, «σάν δένδρο
φθινοπωρινό».
Ὅταν
διέλυσε τήν ὁμάδα τῶν εὐαγγελικῶν, ἐπέστρεψε στό Ἅγιον Ὄρος.
β. Ἐνδιαφέρον γιά τούς μουσουλμάνους
Ἐνδιαφέρθηκε
καί γιά τούς μουσουλμάνους τῆς Κόνιτσας. Τούς περιέβαλε μέ ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον.
Τούς βοηθοῦσε στίς ἀνάγκες τους καί κάθε Παρασκευή τούς συγκέντρωνε σέ ἕνα
σπίτι δικό τους καί συζητοῦσαν. Τόν σέβονταν καί τόν ἀγαποῦσαν, καί γι' αὐτό
μαζεύονταν ὅλοι. Πανηγύρι γινόταν στή γειτονιά τους ὅταν πήγαινε. Μερικοί ἀπ' αὐτούς
σήμερα ἔχουν βαπτισθεῖ.
•
Εἶναι γνωστό τό ἐνδιαφέρον του γιά τή Θράκη καί γιά τή βοήθεια στή μεταστροφή
Πομάκων στήν πίστη μας. Στή Θράκη πῆγε δυό φορές καί ἔκανε περιοδεία στά
Πομακοχώρια τῆς Κομοτηνῆς. Πήγαινε ἀπό σπίτι σέ σπίτι, συγκεντρώνοντας καί μιλῶντας
στούς ἀνθρώπους. Δημιουργήθηκε ἕνα κῦμα πρός τήν πίστη μας. Τότε βαπτίσθηκαν
κάποιοι καί εἶναι μέχρι σήμερα χριστιανοί μέ τίς οἰκογένειές τους.
γ. Μέ θύματα τῶν γκουρού
Ἕνας
νέος πού ἔγινε ἰνδουϊστής πῆγε καί βρῆκε τόν Ὅσιο στό Ἅγιον Ὄρος. Τοῦ λέει:
«Δέν κάνω τόν σταυρό μου οὔτε σοῦ φιλῶ τό χέρι, γιατί δέν τά πιστεύω αὐτά». «Εἶσαι
εἰλικρινής, παιδί μου» τοῦ ἀπήντησε ὁ γέροντας μέ ἀγάπη. Ὅταν κάποια στιγμή τοῦ
εἶπε ὅτι θά πάει στήν Ἰνδία, σέ ἕναν γκουρού, ὁ Ὅσιος τοῦ λέει: «Θά εἶμαι μαζί
σου». Πράγματι, ὅταν πῆγε στόν γκουρού, ἐκεῖνος προσπάθησε νά τόν ὑπνωτίσει,
μάταια ὅμως. Σέ μιά ἐπίθεση τοῦ δαιμονίου μέρα μεσημέρι ἔγινε σκοτάδι καί ἕνα
χέρι τόν ἔπιασε ἀπό τόν λαιμό νά τόν πνίξει. Ἐκεῖνος φώναξε: «Γέροντα», καί ἐξαφανίσθηκε
ἡ δαιμονική ἐπιβουλή. Ὅταν γύρισε στό Ἅγιον Ὄρος, ὁ Ὅσιος τοῦ εἶπε: «Τί ἔγινε,
βρέ παλικάρι, κεῖνο τό μεσημέρι στήν Ἰνδία;»
•
Ὁ Γιωργάκης ἦταν μία ἀπό τίς σοβαρές περιπτώσεις, πού ἀπό τριῶν ἐτῶν οἱ γονεῖς
του τόν ἔστειλαν σέ βουδιστικό μοναστήρι στό Θιβέτ. Ἐκεῖ εἶχε προχωρήσει στή
γιόγκα καί στίς πολεμικές τέχνες τοῦ καράτε. Μέ ἕνα χτύπημα ἔσπαζε πέτρες,
ξύλα. Διάβαζε κλειστά βιβλία κ.ἄ. Ἐπισκέφθηκε μιά μέρα ὁ Γιωργάκης τόν Ὅσιο.
Κάποιοι μοναχοί τόν πῆγαν στόν Ὅσιο. Καί ἐκεῖ ἤθελε νά κάνει ἐπίδειξη τῶν ἱκανοτήτων
του. Συγκέντρωσε τήν προσοχή του σέ μιά πέτρα καί τήν ἔκανε κομμάτια. Ὁ Ὅσιος
σταύρωσε μιά μικρή πέτρα καί τόν κάλεσε νά τή σπάσει. Προσπάθησε, ἀλλά τίποτε.
Τότε ἄρχισε νά τρέμει σύγκορμος. Οἱ δαίμονες τοῦ ἐπετέθησαν, γιατί τούς
ρεζίλεψε, καί τόν ἐκσφενδόνισαν μέσα στή ρεματιά, ἀπ' ὅπου τόν μάζεψε ὁ Ὅσιος
σέ κακή κατάσταση. Μέ τόν Γιωργάκη συνέβησαν καί ἄλλα περιστατικά. Τελικά ἐπέστρεψε
στήν Ἐκκλησία μας.
•
Ἕνα ἀρχηγικό στέλεχος τῶν Χάρε Κρίσνα ἔμαθε γιά τόν Ὅσιο καί πῆγε στό Ἅγιον Ὄρος
νά τόν γνωρίσει. Τελικά, ἔφυγε ἀπό τήν ὀργάνωση καί μέ τήν προσευχή τοῦ γέροντα
ἀπαλλάχθηκε ἀπό τίς δαιμονικές ἐπήρειες, πού εἶχαν ἐξουσία ἐπάνω του. Ἀργότερα ὁ
νέος αὐτός ἔκανε δημόσια ὁμολογία σέ ἱερό ναό τῶν Ἀθηνῶν καί ἔγινε ξανά δεκτός
στούς κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας μέ τό μυστήριο τοῦ χρίσματος.
•
Καί ἄλλον νέο βοήθησε νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τήν ὀργάνωση τοῦ γκουρού Μαχαράτζι. Ὅταν
τόν εἶχε ρωτήσει γιά τίς τεχνικές τοῦ διαλογισμοῦ, ὁ Ὅσιος ἀπάντησε: «Προσπαθεῖτε
ἐσεῖς, ἀλλά ἐκεῖ πού σκάβετε δέν ὑπάρχει χρυσός, ἀλλά διάβολος. Ὁ Χριστός εἶναι
ὁ χρυσός».
•
Ἦταν κάθετα άντίθετος στή χρήση ἀπό τούς χριστιανούς τῶν ἐναλλακτικῶν θεραπειῶν
(ὁμοιοπαθητική, βελονισμός, πού ἡ 25η Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη ἀπεφάνθη ὅτι εἶναι
ἀσυμβίβαστες μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη).
Από την Εφημερίδα
Ορθόδοξη Αλήθεια -dimokratianews
22.10.2018
