Ούτε ένας πονοκέφαλος, ούτε ένας πονόδοντος δεν είναι άσχετος με την
κατάσταση της ψυχής μας, της ψυχολογίας μας. Αν η ψυχή μας, η ψυχολογία μας
είναι φωτισμένη και διαποτισμένη με τη Χάρη του εν Τριάδι Θεού, τότε και το
σώμα μας, που αλληλοπεριχωρείται με την ψυχή μας, υγιαίνει, δηλαδή όλες οι
σωματικές λειτουργίες λειτουργούν ομαλά και φυσιολογικά.
Μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία μας γνωρίζει την αληθινή εν Χριστώ πνευματική ζωή
και την εν Χριστώ καλή ψυχολογία μας. Μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία μας γνωρίζει την
αληθινή εν Χριστώ φυσιολογία της ψυχής μας, που άριστα την εκφράζει ο θείος
Παύλος: «… Ο δε καρπός του Πνεύματος εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία,
χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. Ε΄ 22).
Τα εννέα παραπάνω χριστοχαρισματικά γνωρίσματα της υγιούς ψυχής του
θεουμένου ανθρώπου, αποτυπώνονται σε όλες τις λειτουργίες του σώματός του, το
οποίο καθιστούν ναό του εν ημίν Αγίου Πνεύματος. Έτσι λειτουργεί σύμφωνα με τις
άριστες θεϊκές προδιαγραφές που ο Παντέλειος και Παντοδύναμος εν Τριάδι Θεός
έχει βάλει στον άνθρωπο, για να λειτουργεί και να συμπεριφέρεται ευγνώμονα και
ευχαριστηριακά προς τον πανσθενή Δημιουργό του.
Όλες οι σωματικές λειτουργίες περιστασιακά ή και μόνιμα απορρυθμίζονται,
όταν το αγλάισμα, το ωράισμα, το δημιούργημα του Θεού απομακρύνεται,
αποκόπτεται και αυτονομείται από την αληθινή πηγή της ζωής, δράσεως και
συμπεριφοράς, όταν διά της παραβάσεως διαρρηγνύει τη σχέση του με τον πανάγαθο
Θεό. Σταδιακά ο νους του ανθρώπου «αποστάς του Θεού ή κτηνώδης ή δαιμονιώδης
γίγνεται και των όρων αποστατήσας της φύσεως επιθυμεί των αλλοτρίων» (αγίου
Γρηγορίου Παλαμά ομιλίαι Οικονόμου σελ. 114-115). Η καρδιά του γίνεται πέτρα
σκληρή, η ψυχολογία του περίεργη και το σώμα δούλο των χοιρωδών παθών. Από
εικόνα του Θεού εκπίπτει στην άβυσσο των παθών και στον ωκεανό των ποικίλων
αδιεξόδων προβλημάτων.
Τι διαταράσσει την ψυχή και μαζί και το σώμα – την προκειμένη λειτουργία, τη
γενετήσια δηλαδή λειτουργία – τι τη διαταράσσει, ώστε να φθάσει να λειτουργεί
διάστροφα; Σε αντίστοιχο άρθρο μας σχετικά με την γονιδιακή αιτιολογία της
ομοφυλοφιλίας, είχαμε γράψει:
«Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι δεν υπάρχουν μέχρι σήμερα
επιστημονικές αποδείξεις για το ότι η ομοφυλοφιλία είναι κληρονομήσιμο
χαρακτηριστικό και ότι οι επιστήμονες διατηρούν επιφυλακτική στάση τόσο στην
απόρριψη όσο και στην αποδοχή πιθανότητας ύπαρξης κάποιας μορφής γενετικής –
γονιδιακής προδιάθεσης.
Η γενική εκτίμηση που κυριαρχεί σήμερα στους επιστημονικούς κύκλους είναι
ότι παράλληλα στην όποια γενετική προδιάθεση (από μετάλλαξη ίσως γονιδίων),
κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι προσωπικοί ψυχολογικοί παράγοντες και οι επιδράσεις
από το οικογενειακό – κοινωνικό περιβάλλον. Η διαμόρφωση συμπεριφοράς,
ιδιαίτερα σε επίπεδο σεξουαλικών επιλογών είναι αποτέλεσμα εξαιρετικά
περίπλοκων αλληλεπιδράσεων και πολλαπλών συνδυασμών των γενετικών – ψυχολογικών
– κοινωνικών παραγόντων και σε καμιά περίπτωση δεν περιγράφεται με μεμονωμένες
ντετερμινιστικές υπεραπλουστεύσεις».
Φεστιβάλ …Υπερηφάνειας
Κατά τον Απ. Παύλο και τον ερμηνευτή του άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, η βασική
αιτία της πτώσεως του ανθρώπου στην ομοφυλοφιλία και στο σοδομισμό, είναι η
υπερηφάνεια. Αυτή η ίδια η υπερηφάνεια έφερε την πτώση. Αυτή έβγαλε τους
πρωτοπλάστους από τον Παράδεισο. Αυτή η ίδια αλαζονεία των γονέων, του
οικογενειακού περιβάλλοντος ή και των παιδιών βγάζει το νέο ή τη νέα από τη
δυνατή επιθυμία προς το άλλο φύλο, προς σύναψη Γάμου ευλογημένου με τη
πανσταθεροποιητική Χάρη του εν Τριάδι Θεού και τη δημιουργία νέων ανθρώπων
προοριζομένων να φθάσουν να γίνουν ζωντανά, ενεργά, χαρούμενα μέλη του Νέου
Παραδείσου που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία μας και μέλη της θριαμβευούσης
Εκκλησίας, της Βασιλείας των Ουρανών.
Η φράση του Απ. Παύλου «παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νουν» (Ρωμ. Α΄
28) ερμηνεύεται από το χρυσορρήμονα Ιωάννη το Χρυσόστομο ως απώλεια του
ηγεμόνος νου που αρχήθεν έδωσε ο Θεός στους πρωτοπλάστους και αντικατάστασή του
από ένα βιολογικό μάλλον νου, για να διεκπεραιώνει ο άνθρωπος τις βασικές του
άμεσες βιολογικές ανάγκες και για να μη καταστραφεί ολοκληρωτικά.
Τον αδόκιμο νου επέτρεψε ο Θεός να αποκτήσει ο άνθρωπος, κατά το θείο Παύλο
και Ι. Χρυσόστομο, επειδή έπαυσε να αγαπά και να λατρεύει το Θεό και μετά
μανίας επιδόθηκε στη λατρεία των κτισμάτων. Η παντοειδής ειδωλομανία επέφερε
την κτηνώδη σαρκολατρεία, με αποκορύφωση το σοδομισμό.
Στην πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή του ο Απ. Παύλος τονίζει: «…μη πλανάσθε·
ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται…
βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι» (Α΄ Κορ. στ΄ 9-10). […]
Σε προηγούμενο άρθρο μας, είχαμε αναφέρει αναλυτικά από την ταπεινή εμπειρία
μας στο εξομολογητήριο τις πιθανές ή βέβαιες αντιπαιδαγωγικές αιτίες ή αφορμές,
που τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, καταπιεζόμενα από τον αυταρχικό πατέρα ή
την αγχωτική μητέρα, ή τον ανύπαρκτο πατέρα και την καταπιεστική ή ακυρωμένη
μητέρα, μπορεί να διαστρέψουν το φύλο τους κατ’ αρχήν σε ψυχολογικό επίπεδο και
μετέπειτα να περιπέσουν σε σοδομική σεξουαλική κατάσταση.
Όπως αποδεικνύεται, είτε φανερά, είτε λανθανόντως, η υπερηφάνεια του ενός ή
και των δύο γονέων, ετοιμάζουν το νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον, μέσα στο
οποίο θα αναπτυχθεί αντιπαιδαγωγικά το ζοφερό κλίμα προβληματικής συμπεριφοράς
των παιδιών. Ανάμεσα σ’ αυτά τα προιόντα της υπερηφάνειας (Pride= υπερηφάνεια)
μπορεί να είναι και η διαστροφική επιλογή της ομοφυλοφιλίας.
Εκτός όμως των θεοφωτίστων εμπειριών των αγίων, του ουρανοβάμονος αποστόλου
Παύλου και του πλήρως καταξιωμένου ως αρίστου και περί τα παιδαγωγικά
χρυσορρήμονος αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, παραθέτουμε ένα πολύ αξιόλογο
απόσπασμα από το πολυτιμότατο για όλους μας σύγχρονο αγιοπατερικό βιβλίο «Βίος
και λόγοι Γέροντος Πορφυρίου»:
«Τα φερσίματα των παιδιών έχουν άμεση σχέση με την κατάσταση των γονέων.
Όταν τα παιδιά πληγώνονται απ’ την κακή μεταξύ των γονέων τους συμπεριφορά,
χάνουν δυνάμεις και διάθεση να προχωρήσουν στην πρόοδο. Κακοχτίζονται και το
οικοδόμημα της ψυχής τους κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να γκρεμισθεί».
Στο απόσπασμα αυτό φαίνεται η οξεία και βαθειά αγιοπνευματική εμπειρία του
αγίου Γέροντος περί τα παιδαγωγικά και την αθέατη λειτουργία της ψυχής των
παιδιών. Και μόνο οι εμπαθείς παρατηρήσεις που εκτοξεύουμε στα παιδιά μπορούν
να τραυματίσουν θανάσιμα την ψυχούλα τους με απρόβλεπτες συνέπειες. Μία από
αυτές μπορεί να είναι η διαστροφή – ή μάλλον θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε
και καταστροφή – στη γενετήσια λειτουργία τους από την πολύ πρώιμη αυτή ηλικία.
Η πικρή αλλά και γλυκύτατη προσωπική μας εμπειρία από τη θεανθρώπινη
θαυμαστή ποιμαντική του αγίου Γέροντος Πορφυρίου είναι ότι πάντοτε σε ενημέρωνε
χριστοδιακριτικά για τους συγκεκριμένους κινδύνους που διατρέχει το παιδί σου
από τις εγωιστικές αδιακρισίες σου. Όμως με τις ευχές του μπορούσες να
διορθώσεις τον καταστρεπτικό σεισμό που είχες προκαλέσει στην ψυχούλα του και
με την εν Χριστώ μετάνοια να αποκατασταθεί η ψυχοσωματική υγεία. […]
Ψυχικές νεκραναστάσεις
Η Θεία Χάρις, η πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα,
μπορεί οποτεδήποτε να ανασύρει από την άβυσσο της ηθικής, πνευματικής ή
σωματικής καταστροφής καθένα που επιθυμεί την ίαση, τη θεραπεία, την εν Χριστώ
πανευτυχή ζωή.
Στην Κλίμακα του αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, μετά από το τριακοστό κεφάλαιο,
σ’ αυτό που έχει επικεφαλίδα «Εις τον ποιμένα» γράφονται τα εξής πολύ παρήγορα,
που καταδεικνύουν την εν Χριστώ δύναμη της αγίας Ιερωσύνης του Χριστού, που
φέρουμε, έστω και αναξιότατα, εμείς οι ογδοήτες πνευματικοί – εξομολόγοι:
«Ποιμήν κυρίως εστιν, ο τα απολωλότα λογικά πρόβατα δι’ ακακίας, δι’ οικείας
σπουδής και ευχής αναζητήσαι και ανορθώσαι δυνάμενος. Κυβερνήτης εστιν, ο ισχύν
νοεράν εκ Θεού και οικείων μόχθων ειληφώς, ου μόνον εκ τρικυμίας, αλλά και εξ
αυτής της αβύσσου την ναύν ανασπάσαι δυνάμενος. Ιατρός εστιν, ο το σώμα και την
ψυχήν κεκτημένος άνοσον, μηδεμιάς εμπλάστρου δεόμενος επ’ αυτοίς».
Έχω την τιμή να γνωρίζω και εκ της ταπεινής εμπειρίας μου ως εξομολόγου και
ως πνευματικού πατρός και άλλων πνευματικών πατέρων, που εξομολογούνται στην
ελαχιστότητά μου, αλλά και εξ άλλων πνευματικών πατέρων που ανταλλάσσουμε
απόψεις για πολύ σοβαρά ποιμαντικά θέματα, ότι ουδείς των πνευματικών εκδιώκει,
αποπαίρνει, ευτελίζει, σνομπάρει, υποτιμά, υβρίζει ή απογοητεύει ομοφυλοφίλους,
σοδομιστές ή και λεσβίες που καταφεύγουν στο άγιο πετραχήλι. Όλοι μας πονούμε,
θλιβόμαστε για την επιδημική λοιμώδη νόσο της εποχής μας, αλλά δεν
απογοητευόμαστε ούτε απογοητεύουμε κανένα.
Μετά από την αληθινή εν Χριστώ μετάνοια προκύπτουν και στις μέρες μας
νεκραναστάσεις, διορθώσεις, ανορθώσεις, εν Χριστώ αναστάσεις. Θαυμάζουμε ως
διακονητές αυτού του αγίου Μυστηρίου της Ιεράς εξομολογήσεως και εν Χριστώ
μετανοίας τις περιπτώσεις εκείνων των αδελφών – ανδρών και γυναικών – που ο
εγωισμός και το δεινό πάθος της εγωιστικής κατακριτικής ενασχολήσεως με τους
άλλους τους κατακρήμνισαν στην άβυσσο του σοδομισμού. Ταπεινώθηκαν,
κατεξευτελίστηκαν, καταγελοιοποιήθηκαν ενώπιον Θεού, αγγέλων και ανθρώπων,
καταλαβώθηκαν από το ασυγχώρητο, κατά Χρυσόστομο, πάθος, αλλά κατάφεραν να
μαζέψουν τα κομμάτια της ψυχής τους από τις λίγες ή πολλές σιχαμερές σχέσεις
και τις σχετικές επίπονες αρρώστιες. Κατάφεραν να συμμαζέψουν τα σωματικά τους
κουρέλια και να σταθούν γονατιστοί, μερικοί και όρθιοι, αποφασισμένοι να
πεθάνουν παρά να ξαναπέσουν.
Είδαμε και μερικούς που σ’ αυτούς εφαρμόσθηκε αυτό που λέγει ο άγιος Συμεών
ο Νέος Θεολόγος. Έγινε σ’ αυτούς μια βαθειά πνευματική εγχείρηση και συνούλωση
του πάθους. Μετά από την οριστική διακοπή του πάθους, δημιουργήθηκε μια
άλλη έξη και φούντωσε ο θείος έρωτας, που κατέκαυσε τα άγρια σαρκικά πάθη.
Η ειρήνη του Χριστού βασιλεύει στο νου, στην ψυχή, στη σάρκα την πρώην
ρυπωθείσα, και μετά ταύτα πυρωθείσα από τη θεία άκτιστη αγάπη του Χριστού.
Δράττομαι της ευκαιρίας αυτού του δημοσιεύματος να απευθυνθώ στους νέους. Όλοι
οι εν Ελλάδι πνευματικοί πατέρες προσπαθούμε να βρισκόμαστε κοντά σε κάθε νέο ή
νέα που προκαλείται να δοκιμάσει στην πράξη αυτή τη θανατερή επιλογή, κάτω από
την πίεση να είναι in, να μη κακοχαρακτηρισθεί από φίλους ή φίλες,
συμμαθητές ή συμμαθήτριες, συμφοιτητές ή συμφοιτήτριες ή άλλους αν δεν ενδώσει.
Σας παρακαλούμε πατρικώς και αδελφικώς να μη το κάνετε. Ούτε όμως και να
κάνετε το αντίθετο, να ολοκληρώσετε δηλαδή σχέση με το άλλο φύλο. Όσοι
δεν σας αγαπούν, σας σπρώχνουν στις ομοφυλοφιλικές ή στις ετεροφυλικές
προγαμιαίες σχέσεις. Ο Χριστός και η Εκκλησία μας που πραγματικά σας
αγαπούν, λένε όχι, γιατί ξέρουν πολύ καλά τι επακολουθεί και ακατάπαυστα
προσεύχονται για σας.
Σας παρακαλούμε για το δικό σας το καλό και το αιώνιο συμφέρον, να μείνετε
με τη βοήθεια του Χριστού καθαροί, εγκρατείς, δημιουργικοί, σταθεροί στις
δοκιμασμένες εντολές του Κυρίου, που είναι απόλυτα εφικτές και πραγματοποιήσιμες.
Είναι απόλυτα συμβατές και σύμφωνες με την προκοπή, την καταξίωση και
την ευτυχία του ανθρώπου. Λαμπερό εν Χριστώ πανηγύρι θα επικρατεί στα
μύχια βάθη της ψυχής σας, που θα εκδηλώνεται ως ασταμάτητη δημιουργία με την
ευλογία του Χριστού και με τις πολλές πρεσβείες της Παναγίας Μητέρας μας.
π. Σαράντης Σαράντος
