Προγαμιαίες σχέσεις, πορνεία και Ορθόδοξη Πίστη

«Δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ»[1]

 Εἶναι κοινός τόπος πλέον, ὅτι ζοῦμε σέ ἔσχατους καιρούς· ἡ πίστη σβήνει[2], ἡ πλάνη φουντώνει[3], ἡ ἀγάπη ἔχει ψυχθεῖ «διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν»[4] καί ἡ ἀποστασία ἀπό τόν Θεό θεριεύει!

Στό πλαίσιο αὐτό, δρέπουμε τούς καρπούς πού παράγονται ἀπό τό συγκεχυμένο αὐτό κλῖμα· ἕνας ἀπ’ αὐτούς εἶναι ἡ διαστροφή. Ὀνομάζεται τό κακό καλό, τό σκοτάδι φῶς, τό «παρά φύσιν» «κατά φύσιν». Ἡ ἁμαρτία, ἐπειδή εἶναι ὑπόθεση τῶν πολλῶν, φαντάζει φυσιολογική, «ἀφοῦ ἔτσι κάνουν ὅλοι»! Αὐτό μᾶς θυμίζει τήν προφητεία τοῦ ἀγράμματου Καθηγητῆ τῆς ἐρήμου, τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου: «Ἔρχεται καιρός, πού θά γίνουν οἱ ἄνθρωποι μανιακοί κι ἄν ἴδουν κανέναν (φρόνιμον), πού δέν θἆναι, θά ἐξεγερθοῦν ἐναντίον του, λέγοντάς του, ὅτι, Σύ μανιάζεις, ἐπειδή δέν θἆναι ὅμοιός τους[5].

Ἔτσι λοιπόν, δέν θά μποροῦσε, ὁ «ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου», ν’ ἀφήσει ἁγνούς τούς νέους· γι’ αυτό, παρουσίασε τίς προγαμιαῖες σχέσεις καί ὅλα τά συναφή, ὄχι ὡς πορνεία, ἀλλά σάν κάτι τό φυσιολογικό, θέλοντας νά παρασύρει, τίς ἐν ἀγνοίᾳ καί, ἐν πολλοῖς, ἀδιάφορες ψυχές, στόν τόπο πού τοῦ  έτοίμασε ὁ Κύριός μας[6]. Καί ἐνῶ οἱ «ἐλεύθερες σχέσεις» ἔχουν παγιωθεῖ ἀπό τήν κοινωνία μας ὡς κάτι τό φυσικό, οἱ εὐαγγελικές ἀρετές, δηλαδή ἡ ἁγνότητα, ἡ ἐγκράτεια καί ἡ σωφροσύνη, κατακρίνονται σάν «κουσούρια»!

Μέσα σ’αὐτόν τόν κυκεώνα, ὁ δρόμος χωρίς τόν Χριστό δέν ἀντέχεται· πῶς ν’ἀντέξουν οἱ νέοι; Μεγαλώνουν μέ παιδαγωγό τόν «ὑπ’ ἀριθμόν ἕνα διαφθορέα τῆς κοινωνίας[7]», τήν τηλεόραση(!) καί ἐπιπλέον, εἶναι λίγες οἱ φωνές πού ὀρθοτομοῦν τόν λόγο τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ. Πολλοί, ἀκόμη καί θεολόγοι, ὅπως γράφει καί ὁ, ὁσιακῆς μνήμης, γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, διδάσκουν μιά ‘‘βολική’’ καί ‘‘ἔξυπνη’’ θεωρία, ὅτι πορνεία εἶναι μόνο ἡ «ἐπί χρήμασι» καί ἐκτός γάμου σαρκική ἱκανοποίηση, ἐνῶ ἐάν ὑπάρχει ἀγάπη, δέν εἶναι ἁμαρτία. Ἔτσι, ὁδηγοῦν τή νεότητα σέ «ΑΤΥΠΟΝ ΠΟΛΥΓΑΜΙΑΝ»[8], τραυματίζοντας, πολλαπλῶς, σῶμα καί ψυχή! Εἶναι, πράγματι θλιβερό, ἡ πλανεμένη αὐτή ἄποψη νά προέρχεται ἀπό χείλη Καθηγητῶν θεολόγων καί, ἀλίμονο, ἀπό χείλη Ἱερέων!

Γιά ἕνα τέτοιο μεῖζον θέμα[9], τό ὁποῖο μᾶς στερεῖ, ἄνευ πραγματικῆς μετανοίας, τόν Παράδεισο, ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, δέν μᾶς ἄφησαν ἕρμαιο στά ἔμπειρα χέρια τοῦ διαβόλου. Ὁλόκληρο τό Εὐαγγέλιο ἀποπνέει ἄρωμα ἁγνείας καί ἐγκρατείας. Τονίζει, ὅτι δύο εἶναι οἱ ἀσφαλεῖς δρόμοι πού ὁδηγοῦν στό ποθούμενο: τῆς παρθενίας καί τοῦ γάμου. Ἡ παρθενία εἶναι γιά τούς λίγους καί ἐκλεκτούς. Οἱ ὑπόλοιποι, μέσῳ τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου, ἀλληλοβοηθοῦνται στόν ἀνοδικό δρόμο γιά τόν Παράδεισο.

Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, δέν ἀφήνει πουθενά περιθώρια ὅτι εὐλογοῦνται ἤ, ἔστω, ἐπιτρέπονται οἱ σαρκικές σχέσεις ἐκτός γάμου. Ὁ Χριστός μας, ὁ «Σπορέας τῆς ἁγνείας»^[10], γεννηθεῖς ἀπό τήν ἀειπάρθενο Μαρία, τήν Παναγία μας, εἶπε χαρακτηριστικά στήν ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία Του, «Ἀκούσατε, ὅτι ἐλἐχθη στούς ἀρχαίους, Μή μοιχεύσης.  Ἀλλ’ ἐγώ σᾶς λέγω, ὅτι καθένας, πού βλέπει γυναῖκα μέ διάθεσι νά τήν ἀπολαύσῃ, ἤδη τή μοίχευσε μέσα στήν καρδιά του[11]». Ἐάν ἕνα πονηρό βλέμμα ἀναδεικνύει τήν ἀκαθαρσία τῆς καρδιᾶς μας[12], καί φυσικά δέν εἶναι εὐλογημένο ἀπό τόν Χριστό μας, πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀμνηστεύεται ἡ πονηρή πράξη; Ἀρκεῖ μόνο μέ τό περιτύλιγμα τῆς «ἀγάπης»; Εἶναι ἀγάπη αὐτή, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς θυσιαστική διάθεση, χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, μέ μοναδική ἐπιδίωξη τήν ἱκανοποίηση τῶν ἀνθρωπίνων παθῶν; Πραγματοποιοῦμε ἔτσι,  τήν προτροπή τοῦ Κυρίου μας, νά εἴμαστε «τὸ ἅλας τῆς γῆς», «τὸ φῶς τοῦ κόσμου»; Λάμπει τὸ φῶς μας ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὦστε νά βλέπουν τὰ καλὰ μας ἔργα καὶ νά δοξάζουν τὸν Πατέρα μας τὸν «ἐν τοῖς οὐρανοῖς»[13];

Ὁ Ἀπόστολος Παύλος, τό στόμα Χριστοῦ, τονίζει σαφέστατα, ὅτι καλόν εἶναι στόν ἄντρα νά μήν ἀγγίζει γυναίκα· γιά νά ἀποφευχθοῦν ὅμως, οἱ πορνεῖες, καθένας ἄς ἔχει τή γυναίκα του καί καθεμιά τόν ἄντρα της[14]! Χωροῦν κάπου στά λόγια του αὐτά, οἱ ἐλεύθερες σχέσεις; Ὑπάρχει κάπου ἡ ἐπιλογή τῶν προγαμιαῖων σχέσεων; Κάποιος λόγος πού νά διακρίνει τή σαρκική, ἐκτός γάμου, σχέση, σέ πορνεία πού γίνεται μέ χρήματα ἤ σέ εὐλογία ὅταν εἶναι δωρεάν; Μήπως ὁρίζει τήν πορνεία ὡς πράξη πού γίνεται μόνο μέ χρήματα; «Στούς ἀγάμους δέ καί στίς χῆρες λέγω, ὅτι εἶναι καλό γι’  αὐτούς νά μείνουν ὅπως καί ἐγώ. Ἄν ὅμως δέν ἐγκρατεύωνται, ἄς ἔλθουν σέ γάμο. Διότι εἶναι καλλίτερο νά ἔρχεται κανείς σέ γάμο, παρά νά καίεται ἀπό τή σαρκική επιθυμία»[15]. Ἀγνότητα ἤ γάμος· αὐτός εἶναι ὁ καθάριος λόγος τοῦ Εὐαγγελίου. Ὅλα τά ἄλλα, εἶναι «προφάσεις ἐν ἁμαρτῖαις»!

Τή σκυτάλη τοῦ λόγου δίνουμε στούς σύγχρονους Ἁγίους μας, οἱ ὁποίοι εἶναι πλήρως εὐθυγραμμισμένοι μέ τόν Εὐαγγελικό λόγο, ὅπως ἄλλωστε, ὅλοι οἱ ἅγιοι διαχρονικά. Ἡ Ἁγία Γραφή, δέν γράφτηκε μόνο γιά «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ», ἀλλά εἶναι διαχρονικά ἐφαρμόσιμη, ἐπειδή εἶναι Θεόπνευστη!  Κι ἄς λένε κάποιοι σήμερα ὅτι ὁ κόσμος ἔχει «προοδεύσει», ἔχει «ἀνοίξει» τό μυαλό του καί αὐτά δέν ἰσχύουν! Πρόοδος μπορεῖ νά εἶναι, ὄχι ὅμως κατά Θεόν! Ἐπίσης, πραγματικά ἀνοικτόμυαλοι, εἶναι αυτοί πού εἶναι σταθερά προσανατολισμένοι πρός τόν ἀπειράγαθο, πάνσοφο, ἀθάνατο, καί τέλειο Θεό. Πῶς μποροῦμε νά περιορίσουμε τό νοῦ μας στά πεπερασμένα, στή «σοφία» τοῦ κόσμου τούτου, στά πρόσκαιρα καί στόν θάνατο;

Ἔλεγε λοιπόν, ὁ Ἅγιος Παΐσιος «ὅτι ἡ Ἐκκλησία μαs δυό δρόμους διδάσκει. Τόν μοναχισμό καί τόν γάμο. Θεω­ροῦσε ἀφύσικο νά μήν ἀκολουθήση κάποιος ἕνα ἀπό τά δύο. ‘‘Τό βόδι πού δέν πάει οὔτε στόν ζυγό οὔτε στήν αὐλακιά πάει στόν χασάπη’’. Βοήθησε πολλούς νέους νά ἀκολουθήσουν τήν κλίση τους καί νά γίνουν εἴτε μοναχοί εἴτε νά κάνουν οἰκογένεια. Πολ­λούς ἀvαποφάσιστουs πού δέν ἦταν γιά μοναχοί τούς  προέτρεπε νά προχωρήσουν στόν γάμο.»[16]

«Ἂν ὁ νέος σκέφτεται κάποια κοπέλα σοβαρὰ γιὰ σύζυγο, νομίζω, καλύτερα εἶναι πρῶτα νὰ τὸ κάνη γνωστὸ μὲ κάποιο συγγενικό του πρόσωπο στοὺς γονεῖς της καὶ κατόπιν νὰ τὸ συζητήση καὶ ὁ ἴδιος μαζί τους καὶ μὲ τὴν κοπέλα. Στὴν συνέχεια, ἂν δώσουν λόγο καὶ κάνουν ἀρραβῶνες – καλὸ εἶναι ὁ ἀρραβώνας νὰ μὴ διαρκῆ πολύ ‐, νὰ προσπαθήση, στὸ διάστημα ποὺ θὰ μεσολαβήση μέχρι τὸν γάμο, νὰ βλέπη τὴν κοπέλα σὰν ἀδελφή του καὶ νὰ τὴν σέβεται. Ἂν ἀγωνισθοῦν καὶ οἱ δύο φιλότιμα νὰ διατηρήσουν τὴν παρθενία τους, τότε στὸ Μυστήριο τοῦ γάμου, ὅταν τοὺς στεφανώση ὁ ἱερέας, θὰ λάβουν πλούσια τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Γιατί, ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, τὰ στέφανα εἶναι σύμβολα τῆς νίκης κατὰ τῆς ἡδονῆς». [17]

«Τή γενετήσια ὁρμή πρέπει νά τή βάζουμε στό ψυγεῖο μέχρι τό γάμο καί νά κάνουμε τίμιο ἀγώνα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Καί μόνο ἔτσι θά βροῦμε λύση στό πρόβλημα αὐτό.»[18]

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος «στὸ σοβαρό, ἀλλὰ καὶ λεπτὸ θέμα τῶν σχέσεων τῶν δύο φύλων, ἦταν πατερικὰ διακριτικός. Δὲν μποροῦσε κανεὶς νὰ τοῦ προσδώσει τὸ συμβατικὸ χαρακτηριστικό τοῦ αὐστηροῦ ἢ τοῦ ἐπιεικῆ, διότι ἁπλὰ ἦταν σωστός… Ἀκολουθοῦσε τὸν ἴσιο δρόμο τοῦ Χριστοῦ, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν ὀρθόδοξη πατερικὴ παράδοση. Ἐπισκεπτόνταν τὸ κελὶ του ψυχὲς καταπτοημένες ἀπὸ τὰ φόβητρα τῶν ‘‘διστακτικῶν’’ συντηρητικῶν, ἀλλὰ καὶ ψυχὲς τσακισμένες ἀπὸ τὶς ἐμπειρίες τῶν ‘‘τολμηρῶν’’ νεωτεριστῶν. Ὅλες τὶς περιέβαλλε μὲ τὴν ἴδια ἀγάπη καὶ γιὰ ὅλες εἶχε κατάλληλο φάρμακο. Σεβόμενος τὴν ἰδιαιτερότητα κάθε ψυχῆς, τῆς ἄνοιγε τὸ δρόμο τῆς αὐτογνωσίας, τῆς μετανοίας, τῆς καθάρσεως καί, στὴ συνέχεια, τῆς ἤρεμης καὶ ἑκούσιας ἐπιλογῆς μεταξύ τῆς συζυγικῆς ἀγάπης τοῦ εὐλογημένου γάμου ἢ τοῦ θείου ἔρωτος τῆς ἐν Χριστῷ παρθενίας καὶ ἀφιερώσεως».[19]

Ἡ ἁγία Γερόντισσα Σοφία, ἡ ἐκ Πόντου, ζῶσα σέ διαρκῆ ἐπικοινωνία μέ τήν Παναγία, ἐπεδίδετο σέ ὑπεράνθρωπη ἄσκησι, προσεποιεῖτο τήν διά Χριστόν σαλή καί συμβούλευε ὅλους ὅσους τήν ἐπισκέπτονταν καί ἰδιαιτέρως τούς νέους ἀνθρώπους νά προσέχουν τό θέμα τῆς ἁγνότητας. Γιά ὅλη αὐτήν τήν ἐν σκληραγωγίᾳ καί ἀσκήσει ζωή της τό Παράκλητο Ἅγιο Πνεῦμα τῆς δώρισε τά χαρίσματα τῆς διοράσεως, τῆς προοράσεως καί τῆς θαυματουργίας.[20]

Στίς μαννάδες, μέ πολύ πόνο, ἔλεγε: «Συμβουλέψτε τά κορίτσια σας νά φυλάξουν τήν τιμή τους, μέχρι τόν γάμο τους, νά βαδίσουν τόν δρόμο τοῦ Χριστοῦ. Τά ἀγόρια νά μένουν καθαρά μέχρι τόν γάμο. Ὅταν ὁ παπάς ἀνοίγει τό Εὐαγγέλιο στόν γάμο, στέλνει ὁ Χριστός τόν ἄγγελο καί στεφανώνει τήν παρθενία.» ^[21]

Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, μᾶς κάλεσε, ἐλευθέρως, νά τόν ἀκολουθήσουμε, ἀλλά μέ προϋποθέσεις· νά ἀπαρνηθοῦμε τόν παλαιό μας ἑαυτό, νά σηκώσουμε τόν δικό μας σταυρό καί νά τόν ἀκολουθήσουμε[22]. Διότι, σταυρός εἶναι ἡ ἁγνότητα σήμερα, σταυρός ὁ εὐλογημένος γάμος, σταυρός ἡ θυσιαστική ἀγάπη, σταυρός ἡ πορεία ἐνάντια στό τεράστιο κύμα πού σέ χλευάζει καί σέ πολτοποιεῖ! Ταυτοχρόνως, μᾶς κάλεσε: «Ἐλᾶτε πρός ἐμένα, ὅλοι οἱ κουρασμένοι καί καταπονημένοι, καί ἐγώ θά σᾶς ἀναπαύσω. Πάρετε τό ζυγό μου ἐπάνω σας, καί διά τῆς πείρας μάθετε γιά μένα, ὅτι εἶμαι συγκαταβατικός καί ταπεινός στό πνεῦμα. Ναί, οἱ ψυχές σας θά βροῦν ἀνάπαυσι. Διότι ὁ ζυγός μου εἶναι ἁπαλός, καί τό φορτίο μου ἐλαφρό[23]. «Ὅστις θέλει…»!

Φοιτητές Θεολογικῆς Α.Π.Θ.

Τέκνα τοῦ Ἁγ. Δημητρίου

[1] «Δοξάσετε λοιπόν τό Θεό μέ τό σῶμα σας καί μέ τό πνεῦμα σας, τά ὁποῖα ἀνήκουν στό Θεό»,  Κορ. Α΄ 6, 20. Μετάφραση Νικολάου Ἰ. Σωτηροπούλου

[2] «…ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;», Λουκ. 18,8

[3] «καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς», Ματθ. 24, 11

[4] Ματθ. 24, 12

[5] «Ὁ Μέγας Ἀντώνιος», Ἐκδόσεις Β. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 168

[6] «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ, οἱ κατηραμένοι, εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἡτημασμένον τῷ Διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλλοις αὐτοῦ», Ματθ. 25, 41

[7] Πατρός Ἀντωνίου Ἰ. Στυλιανάκη, Ἰατροῦ – Παιδοψυχιάτρου, «Ἀποκρίσεις σέ ὑπεύθυνους γονεῖς», Ἀποστολική Διακονία, Ἐκδοση Β΄ 2001, σελ. 65

[8] Πατρός Γεωργίου Ἀ. Καλπούζου, «Ἐφηβοι καί προγαμιαῖες σχέσεις», Ἐκδόσεις «Φωτοδότες», 2^η ἔκδοση 2002, σελ. 35-37, καί http://anavaseis.blogspot.gr/2013/12/blog-post_1341.html, ὅπου καί ὑπάρχουν περισσότερα ἐπιχειρήματα ἀπό τό Εὐαγγέλιο

[9]  «…μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι… βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι.», Α Κορ. 6, 9-10

[10] Ἀπό τούς «Χαιρετισμούς τῆς Θεοτόκου»

[11] Ματθ. 5, 27-28, μετάφραση Νικολάου Ἰ. Σωτηροπούλου

[12] «ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι,…  Ταῦτά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον (αὐτά εἶναι πού μολύνουν τόν ἄνθρωπο)·», Ματθ. 15, 19-20 

[13] Ματθ. 5, 13-16

[14] «Περί δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι, καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι· διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω, καὶ ἑκάστη τὸν ἴδιον ἄνδρα ἐχέτω.»,  Κορ. Α΄ 7, 1-2

[15] Κορ. Α΄ 7, 8-9, μετάφραση Νικολάου Ἰ. Σωτηροπούλου

[16] Ἱερομονάχου Ἰσαάκ  «Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου», Ἅγιον Ὄρος 2004, Σελ. 326-327.

[17] Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Δ’ «Οἰκογενειακή ζωή», Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής  Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2002, σελ. 37-38

[18] Σωτήριος Λυσίκατος, «Χαριτωμένες Διδαχές τοῦ Γέροντος Παϊσίου», Βιβλιογραφία Περιοδικό Θεοδρομία, Ἰανουάριος Μάρτιος 2004,

 http://www.pigizois.net/afieromata/paisios/xaritomenes_didaxes.htm

[19] Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν» τοῦ ἱερομονάχου Πορφυρίου, ἐκδόσεις Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος Μήλεσι Ἀττικῆς, http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2013/09/blog-post_1971.html

[20] «Λόγια Καρδιᾶς», Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου 1921 – 1995, Ἐκδοσις Ἱ. Μ. Παναγίας Ὁδηγήτριας, Πορταριά Βόλου 2012, σελ. 68

[21] «Σοφία ἡ ἀσκήτισσα τῆς Παναγίας», Ἱερά Μονή Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου Κλεισούρας, σελ. 211

[22] Μάρκ. 8, 34

[23] Ματθ. 11, 28-30, μετάφραση Νικολάου Ἰ. Σωτηροπούλου

http://enromiosini.gr