Εἶναι δύσκολο νά γράψει κανείς, σήμερα, γιά θέματα Πίστεως. Ὅσοι Ἕλληνες
Χριστιανοί ἔχουμε ἀπομείνει ἀπό τήν μανιώδη τάση αὐτοκαταστροφής μας,
τόσες ἀπόψεις ὑπάρχουν καί περί τῆς ὀρθοδόξου Πίστεώς μας. Το πνευματικό
μας «μπάζωμα», κατά τον ἅγιο Παΐσιο τόν ἁγιορείτη, δέν μᾶς ἀφήνει νά
δοῦμε καθαρά τά γεγονότα, ἀφοῦ, ἕνεκα τῶν πολλῶν μας ἁμαρτιῶν, ὑπάρχει
πλήρης σύγχυση στόν νοῦ μας.
Ἕνα χαρακτηριστικό, ἁπλό παράδειγμα, εἶναι ἀρκετό, γιά νά καταλάβουμε τό
μέγεθος τῆς συγχύσεώς μας. Ἕνας φυσιολογικός ἄνθρωπος, ἄνδρας ἤ
γυναῖκα, θά ντρέπονταν νά κυκλοφορήσει στήν ἀκροθαλασσιά μέ τά ἐσώρουχά
του. Ἡ Μόδα ὅμως, ἐφηῦρε τά μαγιό. Τώρα, μέ τά μαγιό, μποροῦμε νά
ἀπολαμβάνουμε ἄνετα τά μπάνια μας στήν θάλασσα, χωρίς ντροπή. Τα μαγιό,
ὅμως, ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός ἱεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος, δέν
εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά ἐσώρουχα μέ ἄλλο ὕφασμα! Τό εἶδος τοῦ ὑφάσματος
εἶναι αὐτό πού προκαλεῖ τήν ἀνάσχεση τῆς ντροπῆς ἤ ἡ κάλυψη τοῦ σώματός
μας; Μέ χοντρό ἀδιαφανές καλσόν, καμιά κοπέλα δέν θά τολμοῦσε νά
κυκλοφορεῖ στούς δρόμους· τά πράγματα ἀλλάζουν, ὅταν αὐτό τό ὀνομάσουμε
κολάν! Εἶναι πραγματικά ἀδιανόητο, ὅταν κάποιος προσπαθεῖ νά τό
ἀναλογισθεῖ. Ἐάν δέν πέσουν τά λέπια ἀπό τούς πνευματικούς ὀφθαλμούς,
δέν θά εἶναι δυνατόν νά ἔχουμε σαφῆ καί κριτική ματιά σέ ὅλα αὐτά πού
μᾶς προστάζει ἡ Μόδα καί ὁ Πονηρός δημιουργός της. Δέν θά μπορέσουμε νά
καταλάβουμε, ὅτι ὁ «βασιλιάς εἶναι γυμνός» καί τά ταγκαλάκια γελοῦν μαζί
μας!
Ἀπό τά μικρά, αὐτά πού κάποιοι ἀποκαλοῦν λεπτομέρειες καί δέν
ἀσχολοῦνται μέ αὐτές (ὄχι ὅτι ἀσχολοῦνται μέ τά μεγάλα), ἔρχονται καί τά
μεγάλα, καί ἐάν, ὅπως λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες, δέν μποροῦμε νά ποῦμε
«ὄχι» ἤ νά διορθώσουμε τά μικρά, πῶς θά ποῦμε «ὄχι» ἤ θά διορθώσουμε τά
μεγάλα;
Ἐξάλλου, εἶναι παρατηρημένο ὅτι ἡ τεράστια
πνευματική ἀλλοίωση πραγματοποιήθηκε στήν πατρίδα μας ὅλα αὐτά τά
χρόνια, σιγά-σιγά καί λίγο-λίγο, μέ μικρές δόσεις κάθε φορά, μέχρι πού
παγιώθηκε αὐτή ἡ κατάσταση καί ἔγινε, πάλι σύμφωνα μέ τόν ἀγαπημένο μας
ἅγιο Παΐσιο, «ἡ ἁμαρτία μόδα». Φθάσαμε στό σημεῖο νά ἀπαιτούμε νά
προσαρμοστεῖ ἡ Πίστη μας στίς ἁμαρτωλές καί πονηρές μας ἐπιθυμίες. Πῶς
νά ξεχάσουμε τήν ἀπαίτηση κάποιων συμπατριωτῶν μας χριστιανῶν ἀπό τόν
Μητροπολίτη τους, καί νά τελεστεῖ ἡ Θεία Λειτουργία ἀνήμερα τῆς
Παναγίας, καί νά πανηγυρίσουν τήν παραμονή μέ γλέντια, τραγούδια καί
κρέατα; Οἱ δέ προγαμιαῖες σχέσεις, ἀντί νά στηλιτεύονται, ἔχουν καί τήν
εὐλογία ἱερέων, οἱ ὁποῖοι ἐπιτρέπουν στό ζευγάρι νά κοινωνεῖ τόν Κύριο!
Πῶς θά φύγουν τά δαιμόνια πού μᾶς κατέλαβαν, χωρίς προσευχή, νηστεία καί
ἐγκράτεια; Ἡ Πίστη μας εἶναι ἐλεύθερη καί ὄχι διά ράβδου.
Αὐτά ἄς ποῦμε ὅτι εἶναι τά μικρά, διότι ὑπάρχουν καί τά μεγάλα πού τά
κάναμε καί νόμους τοῦ κράτους! Λόγου χάριν, τίς ἐκτρώσεις, πόσο
ἀλήθεια, ἀθῶο ἑλληνικό αἷμα χύνεται ἄφθονο κάθε μέρα; Τήν νομιμοποίηση
τοῦ σοδομισμοῦ καί ἄλλα πολλά!
Ἴσως αἰωρεῖται τό ἐρώτημα: καί ἡ Θεολογία, τί σχέση ἔχει μέ ὅλα αὐτά;
Μά, ἀπό τήν Θεολογία ξεκινᾶμε καί μέ τήν Θεολογία τελειώνουμε, καθώς ὅλη
αὐτή ἡ σαθρή κατάσταση, οἱ σάπιοι καρποί, προέρχονται ἀπό τήν προδοσία
τῆς Θεολογίας μας, τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας μέ τήν παναίρεση τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ. Ἐπειδὴ, ὡς γνωστόν, ἡ Πίστη μας, τά δόγματα, ἡ Θεολογία
εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέ τή ζωή μας, ἔρχονται οἱ πάσης φύσεως
οἰκουμενιστές (πατριάρχες, ἀρχιερεῖς, θεολόγοι καί λοιποί), νά τήν
ἀποτελειώσουν, προσαρμόζοντάς την μέ τήν ἁμαρτωλή ζωή μας. Ὅλα
ἐπιτρέπονται, σύμφωνα μέ τό καινούργιο δόγμα· δέν ὑπάρχει ἁμαρτία, οὔτε
αἵρεση, οὔτε κόλαση. Μήν ἀκοῦτε τί λέει ὁ Χριστός, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι,
οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι ἐδῶ καί δυό χιλιάδες χρόνια.
Μήν ἀκοῦτε τίποτε, διότι ζοῦμε στήν Νέα Ἐποχή, ὅπου ὁ Θεός εἶναι ΜΟΝΟ
ἀγάπη καί ὅλα τά συγχωρεῖ.
Ἔτσι, βυθίζεται ὁ χριστιανός στήν ἁμαρτία καί ἀποστατεῖ ἀπό τόν Θεό.
Μετάνοια δέν κηρύσσεται σχεδόν πουθενά, καί οἱ ἄνθρωποι ἔγιναν «σάρκες».
Τό τί ἀκολουθεῖ μετά, ὅσοι μελετοῦν τήν Ἁγία Γραφή, τό γνωρίζουν· οἱ
ὑπόλοιποι τό βιώνουν, ἀλλά δέν μποροῦν νά τό ἀξιολογήσουν καί
αἰτιολογήσουν σωστά. Ὁ Κύριος δέν ἐξαφανίζει τήν πατρίδα μας ἕνεκα τῶν
«δέκα δικαίων» της. Μακάρι νά δώσει μετάνοια σέ ὅλους μας γιά νά
ξαναγίνει ἡ πατρίδα μας εὐλογημένη χώρα, καί πρῶτα στόν γράφοντα, γιατί
φοβᾶμαι ὅτι ἰσχύει τό: «δάσκαλε πού δίδασκες, καί νόμο δέν κρατοῦσες»!
Πορφυρίτης
