• Μας λέγει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος: «άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και
μάθετε απ’ εμού, ότι πράος ειμι και ταπεινός τη καρδία και ευρήσητε
ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών». (Ματθ. ια΄, 29). Δηλαδή; Πάρετε επάνω σας
τον ζυγό της υποταγής σε εμένα και στην διδασκαλία μου, και μάθετε από
εμένα ότι είμαι πράος και ταπεινός κατά το φρόνημα και την εσωτερική
διάθεση, και θα εύρετε ανάπαυση και ειρήνη στις ψυχές σας. Με αυτόν τον
τρόπο θα έχουμε την γαλήνη, την εσωτερική ησυχία μέσα στην καρδιά μας. Ο
Απ. Παύλος τονίζει «είτε ουν εσθίετε είτε πίνετε είτε τι ποιείτε πάντα
προς δόξαν Θεού ποιείτε» (Α Κορ. 10, 31).
• Σε ένα ερημίτη έφτασαν μια μέρα κάποιοι επισκέπτες. Τον ρώτησαν: Τι νόημα έχει η ζωή σου στην ησυχία;
Ο μοναχός εκείνη τη στιγμή μόλις έβγαζε νερό από ένα βαθύ πηγάδι και
τους είπε: Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε; Εκείνοι κοίταξαν: Τίποτα.
Ταραγμένο νερό. Μετά από λίγο ο μοναχός τους είπε ξανά: Κοιτάξτε στο
πηγάδι! Τι βλέπετε; Εκείνοι κοίταξαν πάλι κάτω. Ναι, τώρα βλέπουμε το
πρόσωπό μας. Και ο μοναχός απάντησε: Βλέπετε πριν, όταν έβγαλα νερό, το
νερό στο πηγάδι ήταν ταραγμένο. Τώρα είναι ήρεμο και καθρεφτίζονται σ’
αυτό τα πρόσωπά σας. Αυτή είναι η εμπειρία της ησυχίας. Βλέπεις τον
εαυτό σου!
• Στο περιοδικό «ΟΝΗΣΙΜΟΣ» ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ – ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2016, διαβάζουμε:
«“Ποιός καλός άνεμος σε φέρνει εδώ;” ρώτησε ο σοφός ερημίτης τον οδοιπόρο που ζητούσε απεγνωσμένα να τον συναντήση.
“Εγώ θέλω γαλήνη”, απάντησε μελαγχολικά εκείνος. Ο ερημίτης πήρε ένα ξύλο κι έγραψε στο χώμα: Εγώ θέλω γαλήνη…
“Κοίταξε τώρα πόσο απλό είναι”, είπε στον οδοιπόρο και διέγραψε με μια κίνηση το “Εγώ”.
“Σβήνεις πρώτα το «ΕΓΩ». Είναι αδύνατον να βρη γαλήνη αυτός που έχει
απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και νομίζει πως μπορεί να την βρη
μόνος του, μακριά από τον Θεό. Το «ΕΓΩ» πάντα θα νιώθη ότι απειλείται
από όλους γύρω του κι έτσι πάντα θα φοβάται. Θα μετατρέπεται σε εγωισμό,
για να επικρατή, και θα διώχνη τον Θεό και την γαλήνη Του”.
Με μια δεύτερη κίνηση διέγραψε το «θέλω». “Πρέπει να σβήσης τη λέξη
«θέλω». Το θέλω δηλώνει επιθυμία, ανάγκη και προσκόλληση. Όταν τρέχης
πίσω από τις μάταιες επιθυμίες σου, ποτέ δεν θα βρης χρόνο να γαληνέψης
και να γίνης ευτυχισμένος.
Είναι η γνωστή «επίδραση του κουνουπιού». Αν σε ένα δωμάτιο υπάρχουν
δέκα κουνούπια κι εσύ σκοτώσης τα εννιά, το δέκατο κουνούπι δεν θα σε
αφήση να κοιμηθής. Έτσι είναι και οι επιθυμίες. Όσες και να
ικανοποιήσης, πάντα θα υπάρχη κάποια που δεν θα σε αφήνη να κοιμηθής».
Ο οδοιπόρος τότε κοίταξε τις διαγραμμένες λέξεις στο χώμα και λένε πως
τότε βίωσε την πρώτη του αφύπνιση. Είχαν σβηστή το «εγώ» και το «θέλω»
και είχε μείνει η… Γαλήνη!
• Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (12 Ιουλίου) μας συμβουλεύει πως να
αποκτήσουμε την εσωτερική ησυχία, στο βιβλίο του Λόγοι Α . Με πόνο και
αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο. Εκδ. Ι. Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστού Ιωάννου
Θεολόγου, Σουρωτή Θεσσαλονίκης:
«Σκοπός είναι ο άνθρωπος να τα αξιοποιήση όλα για αγώνα. Να προσπαθήση
να αποκτήση την εσωτερική ησυχία. Να αξιοποιήση τον θόρυβο βάζοντας
δεξιό λογισμό. Όλη η βάση είναι η καλή αντιμετώπιση. Όλα με καλούς
λογισμούς να τα αντιμετωπίζη. Μέσα στον θόρυβο, αν πετύχη την εσωτερική
ησυχία, έχει πολλή αξία. Αν δεν πετύχη την ησυχία μέσα στην ανησυχία,
ούτε στην ησυχία θα ησυχάση. Όταν έρθη στον άνθρωπο η εσωτερική ησυχία,
ησυχάζουν όλα μέσα του, και τίποτε δεν τον ενοχλεί. Αν θέλη την
εξωτερική ησυχία, για να ησυχάση εσωτερικά, όταν βρεθή στην ησυχία, την
ημέρα θα πάρη ένα καλάμι και θα διώχνη τα τζιτζίκια και το βράδυ θα
διώχνη τα τσακάλια, για να μη τον ενοχλούν. Θα διώχνη δηλαδή αυτά που θα
μαζεύη ο διάβολος. Τι νομίζετε; Ποιά είναι η δουλειά του; Όλα μας τα
φέρνει ανάποδα ο διάβολος, μέχρι που μας αναποδογυρίζει.
Σε μία Σκήτη δύο γεροντάκια πήραν ένα γαϊδουράκι που είχε ένα
κουδουνάκι. Ένας νέος με ησυχαστικές τάσεις παραπονιόταν για το
κουδουνάκι που είχε το ζώο και πήρε όλους τους Κανόνες, για να αποδείξη
ότι δεν επιτρέπεται να έχουν γαϊδουράκι στην Σκήτη! Οι άλλοι Πατέρες
είπαν ότι δεν τους ενοχλεί. Του λέω: “Δεν φθάνει εκεί πέρα που δεν μας
απασχολούν τα γεροντάκια, αλλά εξυπηρετούνται με το γαϊδουράκι; Αν δεν
είχε κουδουνάκι και το έχαναν, θα έπρεπε να πάμε εμείς να το βρούμε.
Παραπονιόμαστε κιόλας;” Αν δεν έχουμε έτσι καλούς λογισμούς και δεν
αξιοποιήσουμε τα πάντα στα πνευματικά, τότε και σε Αγίους κοντά να πάμε,
δεν θα κάνουμε προκοπή. Βρέθηκα λ.χ. σε στρατόπεδο; Να αξιοποιήσω την
σάλπιγγα σαν καμπάνα και το όπλο να μου θυμίζη τα πνευματικά όπλα κατά
του διαβόλου. Εάν δεν τα αξιοποιήσουμε όλα στα πνευματικά, θα μας ενοχλή
ακόμη και η καμπάνα. Η εμείς θα τα αξιοποιήσουμε η ο διάβολος θα τα
εκμεταλλευθή. Ο ανήσυχος και στην έρημο θα μεταφέρη τον ανήσυχο εαυτό
του. Πρώτα απ’ όλα η ψυχή θα πρέπη να αποκτήση την εσωτερική ησυχία μέσα
στην εξωτερική ανησυχία, για να μπορέση να ησυχάση έξω στην ησυχία».
