Η επιμονή της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων, να αυτοαποκαλείται
ανιστόρητα “Μακεδονική Εκκλησία”, δεν είναι εύκολο να καμφθεί. Γιατί
αποδέχθηκαν μία ονομασία που αφορά το Ελληνικό έθνος; Πότε
χρησιμοποιήθηκε τέτοιος ονοματικός όρος στην ονομασία της τοπικής
Εκκλησίας, που αφορά την περιοχή των Σκοπίων;
Δεν γνωρίζουν την πηγή της “εθνικότητας – δώρου” και την σκοπιμότητα της
ονομασίας Μακεδονία για το κρατίδιο των Σκοπίων; Δεν γνωρίζουν ότι η
ονομασία Μακεδονία δόθηκε για σκοπούς ιδιαιτέρας “εθνικής” συνείδησης
για το κρατίδιο των Σκοπίων από το τότε κομμουνιστικό καθεστώς; Δεν
γνώριζαν το συνεπακόλουθο μιας αυθαίρετης ονομασίας που αφορούσε το
Ελληνικό έθνος; Και μόνη η πηγή της “εθνικότητας – δώρου”, που δεν ήταν
άλλη από το τότε αντίθεο και απάνθρωπο κομμουνιστικό καθεστώς, αρκεί για
να πάψουν να χρησιμοποιούν το Ελληνικό όνομα “Μακεδονία”.
Τους αφήνουν αδιάφορους οι αδιάψευστες ιστορικές μαρτυρίες, που αφορούν
την ελληνικότητα της Μακεδονίας; Αγνοούν το “έστιν ουν Ελλάς και η
Μακεδονία”, του Στράβωνα; Αγνοούν το “πόλις Ελληνίς”, που αναφέρει ο
Σκύλαξ στο έργο του Περίπλους – Περί Μακεδονίας; Αγνοούν ότι ο
Αλέξανδρος ο Α “εκρίθη τε είναι Έλλην” (Ηροδ. 5,22), για τη συμμετοχή
του στους Ολυμπιακούς αγώνες του έτους 496 π.Χ., σύμφωνα με τον Ηρόδοτο;
Αγνοούν αυτό που ανεφώνησε ο Αλέξανδρος ο Α΄ φθάνοντας στο στρατόπεδο
των Ελλήνων “αυτός τε γαρ Έλλην ειμί τωρχαίον” (Ηροδ. 9,45); Γιατί
παραθεωρούνται οι ιστορικές αυτές αλήθειες, που καταγράφουν την
ελληνικότητα της Μακεδονίας;
Κι αν όλα τούτα επιμένουν να τα αγνοούν, ας διαβάσουν το περιστατικό με
τον Μακεδόνα, που αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων. “Και όραμα δια
της νυχτός ώφθη τω Παύλω• ανήρ τις Μακεδών εστώς, παρακαλών αυτόν και
λέγων• διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν”(Πραξ.16,9), αναφέρουν οι
Πράξεις των Αποστόλων. Ο αναφερόμενος “Μακεδών ανήρ” δεν ήταν κάτοικος
της περιοχής των Σκοπίων, ούτε και η αναφερόμενη Μακεδονία, η περιοχή
του σημερινού Κρατιδίου των Σκοπίων. “Αναχθέντες ουν από της Τρωάδος
ευθυδρομήσαμεν εις Σαμοθράκην, τη δε επιούση εις Νεάπολιν” (Πραξ.
16,11), αναφέρεται κατόπιν στις Πράξεις των Αποστόλων. Η Νεάπολις είναι η
σημερινή Καβάλα.
Και συνεχίζοντας αναφέρει “εκείθεν τε εις Φιλίππους, ήτις εστί πρώτη της
μερίδος της Μακεδονίας πόλις κολωνία” (Πραξ.16,12). Η αναφερόμενη πόλις
των Φιλίππων δεν είναι άλλη από την αρχαία Ελληνική πόλη των Φιλίππων
στην Ανατολική Μακεδονία, που σήμερα υπάγεται στον Νομό Καβάλας.
“Διοδεύσαντες δε την Αμφίπολιν και Απολλωνίαν ήλθον εις Θεσσαλονίκην”
(Πραξ.17,1), αναφέρεται κατόπιν στις Πράξεις των Αποστόλων. Ποιά είναι η
Αμφίπολις; Η σημερινή Αμφίπολης της Ανατολικής Μακεδονίας παρά τις
όχθες του ποταμού Στρυμόνα. Ποιά είναι η Απολλωνία; Ως γνωστό υπάρχουν
πολλές ελληνικές πόλεις με το όνομα Απολλωνία και η μία εξ αυτών είναι η
αναφερόμενη στις Πράξεις των Αποστόλων. Η Απολλωνία που αναφέρεται στις
Πράξεις των Αποστόλων, είναι η περιοχή νοτίως της λίμνης Βόλβης.
Δυστυχώς η επιμονή αυτή προς χρήση του ελληνικού ονόματος “Μακεδονία”
από τη σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων, αποτελεί χαρακτηριστική
περίπτωση ιδιότυπου εθνοφυλετισμού. “Ο λαός να προσαρμόζεται προς την
Εκκλησίαν”, επιμένει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. “Εις την πορείαν των
δια μέσου της ιστορίας πολλαί τοπικαί Εκκλησίαι περιωρίζοντο εις τον
εθνικισμόν, εις σκοπούς και μεθόδους εθνικάς. Πολλαί Εκκλησίαι, και
μεταξύ αυτών και η ιδική μας. Η Εκκλησία προσηρμόζετο προς τον λαόν, ενώ
το κανονικόν είναι το αντίθετον: ο λαός να προσαρμόζεται προς την
Εκκλησίαν”*, σημειώνει χαρακτηριστικά ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.
Θα πρέπει να εγκαταλειφθεί η ιδιότυπος και ανιστόρητη εθνοφυλετική
εμμονή της χρήσης του Ελληνικού ονόματος “Μακεδονία” από τη σχισματική
Εκκλησία των Σκοπίων. Ας αναλογιστούν τις συνέπειες από την αυθαίρετη
αυτή εμμονή. Ας ανατρέξουν στο προαναφερθέν περιστατικό από τις Πράξεις
των Αποστόλων και θα αντιληφθούν το ατόπημα της χρήσης του Ελληνικού
ονόματος “Μακεδονία”. Ας αναλογισθούν ότι η χρήση του Ελληνικού ονόματος
“Μακεδονία” από τη σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων, έχει την απαρχή της
στην ανιστόρητη αυθαιρεσία του αντίθεου καθεστώτος, που θέλησε να
προσδώσει εθνικότητα στο τότε ομοσπονδιακό κρατίδιο των Σκοπίων.
*Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς “Άνθρωπος και Θεάνθρωπος”.
