Χιλιάδες Εκτρώσεις που γίνονται και ελάχιστοι το γνωρίζουν…!

Γράφει ο κ. Ιωάννης Γ. Θαλασσινός, Αντιπρόεδρος

«Πανελληνίου Ενώσεως Φίλων των Πολυτέκνων» (Π.Ε.ΦΙ.Π.)

Το μεγάλο ηθικό, κοινωνικό, ψυχολογικό, αλλά πρωτίστως πνευματικό πρόβλημα των Εκτρώσεων, απασχολεί εντόνως την κοινωνία μας από αρχαιοτάτων χρόνων, ιδιαιτέρως όμως τις τελευταίες δεκαετίες.

Η ραγδαία εξέλιξη της επιστήμης έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα και στο θέμα αυτό. Δεδομένα, που δυστυχώς, ενώ διαφημίζονται ως θετικά και ως «καλές» ειδήσεις, είναι πολύ λυπηρά. Και αυτό γιατί πραγματοποιούνται χιλιάδες εκτρώσεις δίχως ίσως να το γνωρίζουν η να το έχουν συνειδητοποιήσει οι ενδιαφερόμενοι.

Πριν όμως αναφερθούμε στα παραπάνω, κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας πάνω στο βασικό και κρίσιμο ερώτημα σχετικά με το χρόνο εμψύχωσης του εμβρύου. Από πότε δηλ. ο άνθρωπος έχει ψυχή και αποκτά υπόσταση. Η απάντηση σ’ αυτό το ζωτικό ερώτημα ξεκαθαρίζει και λύνει όλα τα περαιτέρω ερωτήματα και προβλήματα που ανακύπτουν, τουλάχιστον σε όποιον θέλει να είναι τίμιος απέναντι του εαυτού του και του Θεού.

Όμως, τι είναι η ψυχή και πως την ορίζουν οι Άγιοι Πατέρες μας;

Όπως αναφέρει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Ψυχή τοίνυν εστίν ουσία ζώσα, απλή, ασώματος, σωματικοίς οφθαλμοίς κατ’ οικείαν φύσιν αόρατος, λογική τε και νοερά, ασχημάτιστος, οργανικώ κεχρημένη σώματι και τούτω ζωής αυξήσεώς τε και αισθήσεως και γεννήσεως παρεκτική… αυτεξούσιος, θελητική τε και ενεργητική, τρεπτή ήτοι εθελότρεπτος, ότι και κτιστή, πάντα ταύτα κατά φύσιν εκ της του δημιουργήσαντος αυτήν χάριτος ειληφυία, εξ ης και το είναι και το φύσει ούτως είναι είληφεν»[1] (δηλ. η ψυχή είναι ζώσα, απλή, ασώματη, αόρατη στους σωματικούς οφθαλμούς, λογική και νοερά, ασχημάτιστη, ενώ χρησιμοποιεί ως όργανο το σώμα και του δίδει ζωή, αυτεξούσια, θελητική και ενεργητική, τρεπτή, δηλαδή εθελότρεπτη, κτιστή). Και συμπληρώνει ο όσιος Ησύχιος: «η ψυχή ημών απλή τις ούσα και αγαθή,.. υπό του αγαθού Δεσπότου αυτής (του Θεού) κτισθείσα».[2] Αυτό, λοιπόν, που δίνει ζωή στο έμβρυο, δεν είναι ούτε το σπερματοζωάριο ούτε το ωάριο, αλλά η αθάνατη ψυχή που κτίζει και δωρίζει ο Ζωοδότης Θεός μας, όταν και όποτε Αυτός κρίνει. Βεβαίως, γι’ αυτό είναι απαραίτητη και η βούληση, η συνέργεια του ζεύγους. Όμως, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «το τεκείν άνωθεν έχει την αρχήν, από Θεού προνοίας, και ούτε γυναικός φύσις, ούτε συν­ουσία, ούτε άλλο ουδέν αύταρκες (= αρκετό από μόνο του) προς τούτό εστιν».[3] Έχοντες, λοιπόν, ως αφετηρία μας αυτή την παραδοχή, προχωρούμε στο αρχικό μας ερώτημα: «Πότε εμψυχώνεται το έμβρυο;».

Όλοι οι Άγιοι Πατέρες συμφωνούν ότι η ψυχή και το σώμα δημιουργούνται ταυτόχρονα. Σύμφωνα, λοιπόν, με τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας το έμβρυο εμψυχούται και συνιστά αυτοτελή ψυχοσωματική οντότητα «άμα τη συλλήψει» και «εξ άκρας συλλήψεως».[4] Δεν νοείται δηλ., έστω κι απειροελάχιστο χρονικό διάστημα, σώμα άνευ ψυχής, ούτε ψυχή άνευ σώματος. Λέγει χαρακτηριστικά ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Άμα δε το σώμα και η ψυχή πέπλασται ου το μεν πρώτον, το δε ύστερον».[5] Ο δε άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης προσθέτει: «Ου γαρ άνθρωπον ημίν άψυχον σπείρει εν τη μήτρα ο άνθρωπος, αλλά τέλειον ερχόμενον έμψυχον άνθρωπον. Ούτε γαρ σώμα προ της ψυχής υφίστατο, ούτε ψυχή προ του σώματος».[6] Και συμπληρώνει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης: «Λείπεται ουν μίαν και την αυτήν ψυχής τε και σώματος αρχήν της συστάσεως οίεσθαι».[7] Αφού, λοιπόν, το συλληφθέν έμβρυο, από την πρώτη στιγμή της συλλήψεώς του, από το πρώτο του κύτταρο, είναι εμψυχωμένο, έχει δηλαδή αθάνατη και μοναδική ψυχή, η «καταστροφή»του, που γίνεται με έκτρωση, είναι η δεν είναι φόνος; Όχι μόνο είναι φόνος, αλλά και από τους πιο ειδεχθείς, γιατί θύμα είναι ένα ανυπεράσπιστο πλάσμα και θύτες οι ίδιοι οι γονείς του, αυτούς που ο Θεός έταξε να το προστατεύουν. Και αφού απευθυνόμαστε σε ορθοδόξους χριστιανούς, επιπροσθέτως, αφαιρούν από το παιδί τους τη δυνατότητα, εκτός από τη φυσική γέννηση, της πνευματικής εν Χριστώ γεννήσεως με το Άγιο Βάπτισμα.

Ο Μέγας Βασίλειος στο 2ο κανόνα του[8] αναφέρεται στο μέγα αμάρτημα της έκτρωσης–άμβλωσης: «Η φθει­ρασα κατ’ επιτήδευσιν, φόνου δίκην υπέχει, ακριβολογία δε εκμεμορφωμένου και ανεξεικονίστου[9] παρ’ ημίν ουκ έστιν. Ενταύθα γαρ εκδικείται ου μόνον το γεννηθησόμενον, αλλά και αυτή η εαυτή επιβουλεύσασα, διότι ως επί το πολύ εναποθνήσκουσι ταις τοιαύταις επιχειρήσεσιν αι γυναίκες. Πρόσεστι δε τούτω και η φθορά του εμβρύου, έτερος φόνος κατά γε την επίνοιαν των ταύτα τολμώντων. Δει μέντοι μη μέχρι της εξόδου παρατείνειν αυτών την εξομολόγησιν, αλλά δέχεσθαι μεν μετά το μέτρον των δέκα ετών, ορίζειν δε μη χρόνω, αλλά τρόπω της μετανοίας την θεραπείαν».[10] Ερμηνεύοντάς τον ο άγιος Νικόδημος, εξηγεί: «Διορίζει ο παρών Κανών, ότι εκείνη η γυναίκα οπού θανατώσει επίτηδες το παιδίον, οπού είναι εγγαστρωμένη, με βότανα και φαρμακερά ποτά, η με υπέρ δύναμίν της βάρη, η και με άλλους τρόπους, φονεύτρια είναι…».[11] Η δε 6η (Στ ) Οικουμενική Σύνοδος κανονίζει με το επιτίμιο του φονέα, όσους χορηγούν εκτρωτικά φάρμακα (πόσο μάλλον όσους, ιατρούς, μαίες, βιολόγους, γενετιστές κλπ., πραγματοποιούν εκτρώσεις), αλλά και όσες τα χρησιμοποιούν.[12] Εκτός από τις χιλιάδες εκτρώσεις που γίνονται στη Χώρα μας στα Δημόσια και Ιδιωτικά Νοσοκομεία, με τις γνωστές μεθόδους, πραγματοποιούνται και πολλές άλλες με «σύγχρονους» τρόπους, χωρίς οι μεταχειριζόμενοι αυτούς να υποψιάζονται ότι εκτός από αντισυλληπτική έχουν και εκτρωτική δράση!

Ήδη από την εποχή του αγίου Βασιλείου, ήταν γνωστά δηλητήρια που χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες, για να θανατώνουν τα «ανεπιθύμητα» μωρά. Αυτά στις ημέρες μας έχουν «εξελιχθεί» με τη βοήθεια της επιστήμης[13] κι έτσι κυκλοφορούνται φαρμακευτικά σκευάσματα για όλες τις περιπτώσεις και για όλα τα «γούστα»! Και το εξωφρενικό είναι, όπως αναφέραμε ανωτέρω, ότι παρουσιάζονται ως «αντισυλληπτικά» (εκτός από το εκτρωτικό χάπι —Μιφεπριστόνη–RU 486—, που χορηγείται ξεκάθαρα μόνο για έκτρωση). Τα παραθέτουμε εν συντομία:

«Χάπι της επόμενης ημέρας» η «χάπι επείγουσας αντισύλληψης».

Ας δούμε πως δρα: α) Εμποδίζει τις ωοθήκες να απελευθερώσουν το ωάριο. β) Παρεμποδίζει το σπερματοζωάριο να γονιμοποιήσει το ωάριο που πιθανόν έχει απελευθερωθεί. γ) Εμποδίζει το γονιμοποιημένο ωάριο να προσκολληθεί στην εσωτερική στοιβάδα της μήτρας και να εξελιχθεί η κύηση.

Η τρίτη δράση του (αφού έχει γίνει η γονιμοποίηση, τερματίζει την κύηση) είναι ξεκάθαρα εκτρωτική και όχι αντισυλληπτική!!! (Σημειώνουμε ότι πωλείται ελεύθερα στα φαρμακεία).[14] 2. «Σπιράλ» η «Ενδομήτριο αντισυλληπτικό (!) σπείραμα»!

α) Προκαλεί μείωση της κινητικότητας και της γονιμότητας των σπερματοζωαρίων, καθώς και καταστροφή αυτών. β) Καθιστά το περιβάλλον της μήτρας ακατάλληλο για την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου, εφόσον έχει επιτευχθεί η γονιμοποίηση.

Και αυτό έχει και εκτρωτική δράση, παρ’ ότι διαφημίζεται ως αντισυλληπτικό!!!

3. Τα κοινά αντισυλληπτικά χάπια!

Διαβάστε πως και αυτά δρουν: α) Ο κύριος μηχανισμός δράσης των αντισυλληπτικών χαπιών είναι η αποφυγή της μεσοκυκλικής αιχμής των γοναδοτροφινών, έτσι ώστε να αποφεύγεται η ωορρηξία. β) Παράλληλα εξασκούν και άλλες δράσεις που εμποδίζουν την σύλληψη, όπως η παρεμπόδιση δημιουργίας ενδομητρίου ικανού προς εμφύτευση και θρέψη του γονιμοποιηθέντος ωαρίου, εμποδίζεται η δράση ενός ενζύμου που βοηθά τη διάτρηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο, δημιουργείται πυκνή τραχηλική βλέννα γεγονός που δυσχεραίνει τη διέλευση του σπέρματος και τέλος εμποδίζεται η παραγωγή ορμονών από την ωοθήκη που είναι απαραίτητες για την εγκυμοσύνη.

Πόσες και πόσοι άραγε το γνώριζαν αυτό; Ότι δηλ. μία από τις δράσεις του «απλού» αντισυλληπτικού χαπιού είναι η έκτρωση;

Εκτός από τις παραπάνω «αντισυλληπτικές» μεθόδους, που όπως δείξαμε έχουν και εκτρωτική δράση, εκτρώσεις, μάλιστα πολλαπλές, γίνονται και κατά τη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης!

Είναι πολύ σημαντικό να επιστήσουμε την προσοχή σε όσους επιλέγουν τη μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης, για τα ηθικά και θεολογικά διλήμματα που προκύπτουν από τη μη φυσική αυτή διαδικασία.[15] Εξάλλου, είναι κοινή πρακτική να γονιμοποιούνται περισσότερα από ένα (1) έμβρυα, συνήθως 4–7 η ακόμη και 10 και από αυτά να επιλέγονται τα πιο «ισχυρά» και να εμφυτεύονται στη μήτρα. Τα «πλεονάζοντα» έμβρυα καταστρέφονται η καταψύχονται («κρυοσυντήρηση»), για μελλοντική χρήση, η χρησιμοποιούνται για πειράματα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να γίνονται ουσιαστικά «εκτρώσεις» πολλών εμψυχωμένων εμβρύων στην απαρχή της ζωής τους, τόσο ανά γυναίκα, όσο και αθροιστικά. Στην περίπτωση πολλαπλής εγκυμοσύνης (3δυμα, 4δυμα κ.λπ.) οι γιατροί πιέζουν τη μητέρα να δεχθεί «επιλεκτική» έκτρωση (η «επιλεκτική μείωση των εμβρύων», όπως ωραιοποιημένα ονομάζεται) και να «αφαιρεθούν» 1 η 2 η περισσότερα έμβρυα, τα πιο «αδύναμα», προκειμένου να ζήσουν το υπόλοιπα 1 η 2 και σπάνια 3.

Προκύπτει όμως τεράστιο ηθικό και πνευματικό δίλημμα, όταν πρέπει για να γεννηθεί ένα παιδί, το οποίο φυσικά είναι αθώο και δεν φέρει καμμία ευθύνη, να θανατωθούν τόσα άλλα! Επίσης, θα πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά η τύχη των «κατεψυγμένων» εμβρύων, τα οποία φυλάσσονται σε ειδικά κέντρα.[16] Σύμφωνα με τη νομοθεσία διατηρούνται για μία 5ετια και εάν μέχρι τότε δεν ενδιαφερθούν γι’ αυτά οι γονείς, καταστρέφονται.

# Αξίζει να αναφέρουμε ότι μόνο το 2014, που έχουμε στοιχεία, πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα 14.000 κύκλοι εξωσωματικής. Κι ενώ, σύμφωνα με τον Κώδικα Δεοντολογίας Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (ΦΕΚ 293/Τεύχος Β /7.2.2017) για να αποφευχθούν πολύδυμες κυήσεις εμφυτεύονται 1 η 2 έμβρυα (όταν βεβαίως εφαρμόζεται ο Κώδικας), συνήθως γονιμοποιούνται πάνω από 4–5. Τι γίνονται όλα όσα δεν εμφυτεύονται; Το αναφέραμε ήδη, τα αδύνατα η «μη φυσιολογικά» καταστρέφονται η χρησιμοποιούνται σε πειράματα και τα υπόλοιπα καταψύχονται, εάν βεβαίως αυτό επιθυμούν οι γονείς τους, αλλιώς κι αυτά καταλήγουν στον Καιάδα!!!

Μάλιστα, στα πλαίσια της εξωσωματικής γονιμοποίησης πραγματοποιούνται δύο παρεμφερείς «εξετάσεις», η «Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση» («Preimplantation Genetic Diagnosis»–PGD) και η «Προεμφυτευτική Γενετική Εξέταση» («Preimplantation Genetic Screening»–PGS). Αυτές γίνονται πριν από τη μεταφορά του εμβρύου στη μήτρα, έτσι ώστε να επιλέγονται έμβρυα χωρίς ένα γνωστό η επίφοβο γονιδιακό πρόβλημα (PGD) η έμβρυα χωρίς χρωμοσωμικές παρεκκλίσεις (PGS).

Η «Προεμφυτευτική Γενετική Εξέταση» είναι μία εξέταση με καθαρά ευγονικά χαρακτηριστικά,[17] αφού όταν ανιχνεύονται έμβρυα, που δεν ανταποκρίνονται στα «στάνταρ» και στα «πρότυπα» της απρόσωπης και ευδαιμονικής ζωής μας, τα «αποκλείουμε». Από τι άραγε; Μα, από τι άλλο, παρά από το αναφαίρετο δικαίωμά τους στη ζωή! Ιδού, λοιπόν, πόσο «πολιτισμένα» περιγράφουν τη διαδικασία αυτή οι ειδικοί, που την υποστηρίζουν και την εφαρμόζουν: «Αναζητούνται συγκεκριμένες γονιδιακές μεταλλάξεις… η αριθμητικές/δομικές χρωμοσωμικές ανωμαλίες… που είναι υπεύθυνες για την εμφάνιση στο έμβρυο γνωστών συγγενών και κληρονομικών νοσημάτων. Τα προσβεβλημένα έμβρυα απομονώνονται και αποκλείονται από την εμβρυομεταφορά. Στη μήτρα μεταφέρονται επιλεκτικά μόνον τα υγιή…». #

Τα αδιαμφισβήτητα βιοηθικά διλήμματα που ανακύπτουν από αυτές τις πρακτικές, δεν μπορούν να τα παρακάμψουν ακόμη και οι υπέρμαχοί τους: «Ετησίως, πολλές γεννήσεις παιδιών με κάθε λογής ελαττώματα η νοσήματα θα ήταν δυνατόν να αποφεύγονται μέσω της PGD, σε συνδυασμό με εξωσωματική γονιμοποίηση. Τότε όμως, θα άνοιγε ένας παράλληλος δρόμος για τον υποχρεωτικό έλεγχο των εμβρύων με γνωστή γενετική ανωμαλία, μάλιστα δε με λογικοφανή οικονομικά επιχειρήματα: λ.χ., το Κράτος θα μπορούσε να θεσπίσει διατάξεις για τον υποχρεωτικό έλεγχο της τεκνοποίησης των υγιών φορέων της β–μεσογειακής αναιμίας, με το επιχείρημα ότι το οικονομικό και κοινωνικό κόστος των μεταγγίσεων για τους πάσχοντες ομοζυγώτες είναι πολύ μεγαλύτερο από το κόστος του γενικευμένου προεμφυτευτικού ελέγχου κατά την τεκνοποίηση των υγιών φορέων. Δεν απέχουμε πολύ από την ευγονική των αρχών του 20ου αιώνα… η από τη λογική της απόρριψης των δύσμορφων παιδιών στον Καιάδα».[18] Εάν λάβουμε υπόψη μας ότι γονιμοποιούνται συνήθως 4–5 ωάρια, τότε μιλάμε για ισάριθμα έμβρυα με αθάνατη και μοναδική ψυχή. Εάν υπάρχει ένα ποσοστό 50% κάποια από αυτά να έχουν γενετική «ανωμαλία», τότε στατιστικά 2 έμβρυα απορρίπτονται, με άλλα λόγια θανατώνονται! Ενώ από τα υπόλοιπα «φυσιολογικά» κάποια η όλα θα εμφυτευθούν στη μήτρα και κάποια θα καταψυχθούν, για να είναι «φρέσκα» για μελλοντική χρήση η για πειράματα…[19] Πρόκειται για χιλιάδες εκτρώσεις, οι οποίες δεν συμπεριλαμβάνονται στις καταγεγραμμένες 400.000 και πλέον που γίνονται κάθε χρόνο στην ολοένα συρρικνούμενη πληθυσμιακά Χώρα μας.

Πρέπει κάποτε να αφυπνισθούμε και να αναλογισθούμε τις ευθύνες μας. Το σώμα μπορούμε να το φονεύσουμε, την ψυχή όμως όχι. Και οι ψυχές όλων αυτών των αθώων εμβρύων δεν θανατώνονται ούτε χάνονται: «και γαρ και εκ των εμβρύων, η εκτρωμάτων… αι ψυχαί ου θανατούνται, ουδέ απόλλυνται, αλλά συν ημῑν προς τον Θεόν εν τη αναστάσει επισυνάγονται, τη αρρήτω ενεργεία και παντοδυνάμω του Θεού».[20] Άραγε, εάν για κάθε «αργό» λόγο θα ζητηθεί εν ημέρα Κρίσεως απολογία,[21] τι λόγο θα δώσουν γι’ αυτές τις αθώες αγέννητες ανθρώπινες υπάρξεις, όσοι συνήργησαν στη θανάτωσή τους και παρέμειναν αμετανόητοι;

Σημειώσεις:

[1] Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού: «Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου πίστεως», εκδ. Πουρναρά, Θεσ/νίκη 1976, σελ. 152.

[2] Ησυχίου Πρεσβυτέρου, «Προς Θεόδουλον», Φιλοκαλία, τομ. Α , μγ , εκδ. «Αστήρ», Αθήνα 1982, σελ. 148.

[3] Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, «Ομιλία εις την Άνναν», P.G. 54, 639.

[4] Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής ομιλώντας για την πρόσληψη της ανθρωπίνης φύσεως από τον Θεάνθρωπο Χριστό, αναφέρει: «… εξ άκρας συλλήψεως ενώσας εαυτώ καθ’ υπόστασιν» (Ε.Π.Ε., τ. 15Α, σελ. 202).

[5] «Έκδοσις ακριβής…», ο. α., σελ. 150.

[6] Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου, «Ερωτήσεις και αποκρίσεις», ερώτηση Ϟα (91η), P.G. 89, 724.

[7] Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, «Περί ψυχής και αναστάσεως»,P.G. 46, 125.

[8] Τους ι. Κανόνες του Αγίου Βασιλείου επεσφράγισε και επικύρωσε η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος (691 μ.Χ.).

[9] «Εξεικονισμένο» χαρακτηρίζεται το έμβρυο, στο οποίο έχουν διαμορφωθεί τα εξωτερικά του μέλη. Αυτό γίνεται περίπου στους 3 μήνες της κύησης. Κάποιοι εσφαλμένα θεωρούν ότι τότε εμψυχώνεται ο άνθρωπος. Κάνουν, μάλιστα, τον αυθαίρετο διαχωρισμό, ότι μέχρι τότε έχει ζωή, αλλά όχι ψυχή! Τη διάκριση αυτή, μεταξύ «εξεικονισμένου» και «μη εξεικονισμένου» εμβρύου, η Εκκλησία μας δεν τη δέχθηκε ποτέ. Μάλιστα, την απεδοκίμασε έντονα (βλ. κανόνα Μ. Βασιλείου, ο οποίος έχει οικουμενικό κύρος). Το ίδιο αρνητική είναι η θέση της Εκκλησίας και στη νεώτερη αυθαίρετη άποψη μερικών ότι το ανθρώπινο πρόσωπο διαμορφώνεται από την 14 μέρα της συλλήψεως. Αυτή η αυθαίρετη θεώρηση έγινε, για να παρέχει «ηθικό» (πολλές φορές και νομικό) άλλοθι στους βιολόγους, γενετιστές προκειμένου να κάνουν πειράματα σε έμβρυα μέχρι 14 ημερών (κλωνοποίηση κλπ.). Βλ. Δελτία Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος της 25ης Ιανουαρίου 2001 και 17ης Αυγούστου 2000.

[10] Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, «Πηδάλιον», εκδ. Ρηγοπούλου, Θεσ/νίκη 2016, σελ. 590.

[11] Ο. α.

[12] «Τας τα αμβλωθρίδια φάρμακα, και τας δεχομένας τα εμβρυοκτόνα δηλητήρια τω του φονέως επιτιμίω καθυποβάλλονται», ο. α., σελ. 299.

[13] Για μια τέτοια επιστήμη, που σκοτώνει αθώες υπάρξεις, ισχύει το γνωστό αρχαίο ρητό: «πάσά τε επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής πανουργία, ου σοφία φαίνεται» (Πλάτων, «Μενέξενος», 246e–247a).

[14] Μόνο το 2014, σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία, πωλήθηκαν στη Χώρα μας 2.000.000 χάπια της «επόμενης ημέρας» και το 27% των Ελληνίδων τα έχει χρησιμοποιήσει! Μάλιστα, σημειώθηκε έλλειψη στα φαρμακεία. Φανταστείτε πόσες εκτρώσεις έχουν γίνει και πόσες γυναίκες έχουν κάνει μία η και περισσότερες εκτρώσεις, ενώ πιστεύουν ότι απλώς παίρνουν ένα αντισυλληπτικό χάπι!

[15] Ο νεοφανής Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης († 2 Δεκεμβρίου), για το θέμα της εξωσωματικής, δίδασκε:

«Ο οργανισμός μας έχει μνήμη, τα κύτταρά μας, οι ιστοί μας, όλα. Η ψυχή είναι παντού, σ’ όλο το σώμα.

(Ερώτηση): — Αν κόψεις ένα κομματάκι δάχτυλο και το πετάξεις, πετάς και λίγη ψυχή;

— Όχι, αλλά ωστόσο και στην άκρη του δαχτύλου σου έχεις ψυχή. Ήλθαν γυναικολόγοι και μου είπαν, πως θ’ αρχίσουν πειράματα κι αυτοί για το παιδί του “σωλήνα”. Τους είπα να μην το κάνουν αυτό, είναι πολύ κακό. Η γονιμοποίηση είναι μυστήριο. Όλα τα μέρη της ύπαρξης του ανθρώπου λαμβάνουν μέρος στην συνουσία. Έχει σημασία αυτό. Τι παιδί θα βγει; Εξαρτάται από την ψυχική διάθεση των δύο, από την αγάπη τους. Αυτά επιδρούν στα νευρικά κύτταρα, στην κατάσταση των οργάνων, στο σπέρμα, στο ωάριο, στην σύλληψη. Εγώ τους το είπα: Έχω πληροφορία, ότι θα γίνει μεγάλο κακό με το παιδί του σωλήνα…». (Κωστάκου Άννα, «Συνομιλώντας με τον Γέροντα Πορφύριο», εκδ. Ι. Ησυχαστηρίου «Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος», Μήλεσι 2012, σελ. 98–99).

[16] Σύμφωνα με τα ίδια τα «Κέντρα Γυναικολογίας και Αναπαραγωγής»: «Τα έμβρυα μπορούν να καταψυχθούν την 1η, 2η, 3 η 5η μέρα μετά την ωοληψία. Οι εμβρυολόγοι τα αξιολογούν με βάση τα διεθνή κριτήρια και κρίνουν ποιά έμβρυα είναι βιώσιμα και μπορούν να δώσουν εγκυμοσύνη. Τα έμβρυα αυτά είναι κατάλληλα για κρυοσυντήρηση…, μόνο έμβρυα καλής ποιότητας καταψύχονται, γιατί τα έμβρυα μέτριας η κακής ποιότητας συνήθως δεν επιβιώνουν στην απόψυξη. Αν τα έμβρυα είναι μέτριας ποιότητας, συστήνουμε να μη γίνεται κρυοσυντήρηση… Τα έμβρυα μπορούν να παραμείνουν στην κατάψυξη για 5 χρόνια κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες κρυοσυντήρησης… Σε κάθε περίπτωση, το ζευγάρι συζητά με το γιατρό για το “αν” και “πότε” θα γίνει κρυοσυντήρηση και η απόφαση λαμβάνεται από κοινού.

»Η μέθοδος της κρυοσυντήρησης ουσιαστικά αυξάνει τα ποσοστά επίτευξης εγκυμοσύνης χωρίς νέα διέγερση, γιατί αν δεν πετύχει η προσπάθεια με τα “φρέσκα” έμβρυα, πολύ πιθανό να πετύχει η προσπάθεια με τα κατεψυγμένα έμβρυα…»

Προσέξτε ορολογία: «μέτριας η κακής ποιότητας», «φρέσκα έμβρυα»…, σαν να αναφέρονται σε τρόφιμα και όχι σε ανθρώπινες ζωές! Οι γιατροί, μαζί με τους γονείς, που κατά κανόνα ακολουθούν τις οδηγίες των γιατρών, οικειοποιούνται τις ιδιότητες του Θεού και αποφασίζουν ποιός θα ζήσει και ποιός όχι.

[17] Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι την ευγονική στην αρχαιότητα εφήρμοζαν οι Σπαρτιάτες με τον Καιάδα, ενώ στη νεώτερη ιστορία μεταξύ άλλων οι Ναζιστές, αλλά και κάποια «πολιτισμένα» κράτη, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, η Σουηδία κ.α.

[18] Καζλαρής Χάρης, PhD Βιοχημικός–Κλινικός Εμβρυολόγος, «Προεμφυτευτική γενετική διάγνωση (PGD) και προεμφυτευτικός γενετικός έλεγχος (PGS): ειδικές εξετάσεις η εφαρμογές ρουτίνας;», Αθήνα 2012, σελ. 3.

[19] Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος σε εισήγησή του στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος (6.2.2005) αναφερόμενος στο νομοσχέδιο για την «Ιατρική Υποβοήθηση στην Ανθρώπινη Αναπαραγωγή», σημείωνε και τα εξής:

«Το τρίτο σημείο έχει σχέση με το λεγόμενο “πλεονάζον γεννητικό υλικό” και το λεγόμενο “κρυοσυντηρημένο γεννητικό υλικό”, το οποίο, όταν δεν εμφυτεύεται σε άλλο σώμα, χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς η ερευνητικούς σκοπούς η καταστρέφεται. Οπότε, σε αυτήν την περίπτωση, ακριβώς επειδή το γονιμοποιημένο ωάριο, ήτοι το έμβρυο, για την ορθόδοξη θεολογία είναι άνθρωπος, σημαίνει ότι η πράξη αυτή συγκαταλέγεται στην κατηγορία του φόνου συγκεκριμένου ανθρώπου… Το έμβρυο, τον άνθρωπο, δεν μπορούμε να το ονομάσουμε απλώς γεννητικό η γενετικό υλικό, το οποίο μάλιστα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για ερευνητικούς και θεραπευτικούς σκοπούς. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να θεωρηθή πειραματόζωο». [Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος (Βλάχος), «Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή».

[20] Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου, «Ερωτήσεις και αποκρίσεις», ο. α., σελ. 725.

[21] «Λέγω δε υμίν ότι παν ρήμα αργόν ο λαλήσουσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσιν περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως» (Ματθ. 12, 36).

http://orthodoxostypos.gr/