Ποία η δύναμις του διαβόλου;

Λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «ο ποιών την αμαρτίαν εκ του διαβόλου εστίν, ότι απ’ αρχής ο διάβολος αμαρτάνει, εις τούτο εφανερώθη ο υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου» (Α  Ἰω. 8, 8).

 Δηλαδή: Εκείνος, που επιμένει στην αμαρτία, κατάγεται από τον διάβολον, διότι εξ αρχής ο διάβολος με πείσμα πολύ αμαρτάνει. Προς αυτόν δε τον σκοπόν εφανερώθη επί της γης ως άνθρωπος ο Υιός του Θεού, δια να καταλύση τα έργα του διαβόλου.

 Γι’ αυτό, καμμία σχέση με τον διάβολο. Διότι γνωρίζουμε ότι, αν μας παγιδεύση, μπορεί να μας οδηγήση στην αιώνια κόλαση. Λέγει ο Απ. Παύλος «ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (Εφ. στ, 12). Δηλαδή έχουμε να κάνουμε με αόρατους εχθρούς που είναι πολλοί και οργανωμένοι πλην όμως δεν έχουν δύναμη. Εμείς τους δίνουμε δύναμη με τις αμαρτίες μας.

Εμείς δεν πρέπει να τους φοβόμαστε, όταν ζούμε σύμφωνα με τις εντολές του Κυρίου.

 Πρώτα – πρώτα έχουμε το φοβερό όπλο του Σταυρού.

«Όπλον κατά του διαβόλου τον Σταυρόν Σου ημίν δέδωκας. Φρίττει γαρ και τρέμει μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν». Ούτε καν εμφανίζεται, χάνεται, εξαφανίζεται.

Αλλά και οι Άγιοι της Εκκλησίας μας έδειξαν το πόσο δυνατοί είμαστε, όταν είμαστε κοντά στον Κύριο και πόσο αδύναμος είναι ο διάβολος.

*  *  *

 Διαβάζουμε στο Γεροντικό για τον Όσιο Θεόδωρο της Φέρμης:

 Όταν έμενε στη Σκήτη, ήλθε σ’ αυτόν ο δαίμων, θέλοντας να μπη στο κελλί του. Τότε ο Όσιος τον έδεσε απ’ έξω. Και πάλι άλλος δαίμων ήλθε και αυτόν τον έδεσε έξω. Έρχεται κατόπιν και ένας τρίτος και βρίσκει δεμένους τους άλλους δύο και τους λέγει: «Τι μένετε εδώ έξω;». Και εκείνοι του απαντούν: «Κάποιος κάθεται μέσα και δεν μας αφήνει να μπούμε».

Προσπαθεί τότε και ο τρίτος να εισέλθη. Αλλά ο γέροντας τον έδεσε και αυτόν.

 Φοβισμένοι λοιπόν από την δύναμη των προσευχών του, παρακαλούσαν τον γέροντα λέγοντας: «Λύσε μας και άφησέ μας να φύγουμε».

 Και ο γέροντας τους λέγει: «Πηγαίνετε». Και έτσι, καταντροπιασμένοι, έφυγαν. Βλέπουμε λοιπόν την δύναμη των Αγίων μας και την αδυναμία του διαβόλου.

*  *  *

 Κάποτε ο Αββάς Μωϋσής πολεμήθηκε πάρα πολύ από τους λογισμούς της πορνείας. Και μη δυνάμενος να καθίση στο κελλί του, έφυγε και εξομολογήθηκε τους λογισμούς του στον Αββά Ισίδωρο. Ο Γέροντας τον παρεκάλεσε να επιστρέψη στο κελλί του. Εκείνος όμως δεν ήθελε να ακούση την σύσταση απαντώντας στον Αββά Ισίδωρο. «Δεν αντέχω πλέον, Αββά». Τότε ο Αββάς Ισίδωρος τον πήρε κοντά του και ανέβηκε στην στέγη του κελλιού και του λέγει:

– Κοίταξε προς δυσμάς.

 Πράγματι εκοίταξε με προσοχή προς τα εκεί και είδε πλήθος δαιμόνων να προκαλούν ταραχή και να θορυβούν με το να κάνουν πόλεμο.

 Του λέγει ο Αββάς Ισίδωρος.

– Τώρα κοίταξε προς Ανατολάς.

 Όταν εστράφη προς ανατολάς ο Αββάς Μωϋσής είδε αναρίθμητα πλήθη αγίων Αγγέλων, που περιεβάλλοντο με δόξα.

 Είπε τότε προς τον Μωϋσήν ο Γέροντας.

– Να! αυτούς που βλέπεις είναι εκείνοι, που στέλνει ο Κύριος να βοηθήσουν τους αγίους που αγωνίζονται. Αυτοί προς δυσμάς είναι αυτοί που μας πολεμούν. Περισσότεροι είναι οι σύμμαχοί μας. Γι’ αυτό έχε θάρρος.

 Τότε ο Αββάς Μωϋσής γύρισε στο κελλί του ευχαριστώντας τον Θεό.

*  *  *

 Διαβάζουμε στον Ευεργετινό.

 Ένας Μοναχός ερώτησε τον Αββά Θεόδωρο της Φέρμης.

– Εάν έξαφνα ακουσθή θόρυβος από απροσδόκητη πτώση σώματος, συ, Αββά, θα φοβηθής;

 Στην ερώτηση αυτή απάντησε ο Γέροντας:

– Και εάν ακόμη συγκρουσθή ο ουρανός με την γη, ο Θεόδωρος δεν φοβείται.

 Πράγματι ο Αββάς Θεόδωρος είχε παρακαλέσει μετά θερμότητος τον Θεό να πάρη απ’ επάνω του την δειλία και ο Θεός τον άκουσε. Δι’ αυτό και τον ερώτησε ο αδελφός.

*  *  *

 Ένας αδελφός προσήλθε σε ένα Γέροντα και του λέγει:

– Πάτερ μου, τι να κάμω, διότι δειλιάζω κατά την νύκτα;

Στην ερώτηση αυτή ο Γέροντας απάντησε:

– Οι κάτοικοι της πόλεως φοβούνται τις επιδρομές των βαρβάρων, εφ’ όσον δεν έχουν εξασφαλίσει την βοήθεια του βασιλέως· μόλις όμως πληροφορηθούν ότι έφθασε στην πόλη τους η Δουξ η Στρατηλάτης, δια να τους προστατεύση, δεν φοβούνται πλέον δια την ασφάλειά τους, διότι γνωρίζουν ότι εκείνοι φροντίζουν δι’ αυτούς. Αλλά και αν ακούσουν ότι οι βάρβαροι επέδραμαν, δεν ανησυχούν, διότι έχουν προστάτη τον πολεμούντα υπέρ αυτών.

 Και εμείς λοιπόν, εάν πιστεύουμε στον Θεό, δεν φοβούμεθα τους δαίμονες, διότι ο Θεός μας στέλλει την βοήθειά του και διασκορπίζει όλους τους εχθρούς μας.

http://orthodoxostypos.gr/