Νικολάου Ι. Σωτηρόπουλου
Λυπείται ο χριστιανός τους φαύλους
ανθρώπους, παρ΄ όλη τη φαυλότητα και πονηρία τους. Ή, μάλλον, τους λυπείται
ακριβώς για τη φαυλότητα και πονηρία τους. Και τόσο περισσότερο τους λυπείται,
όσο μεγαλύτερη είνε η φαυλότης και πονηρία τους.
Ο χριστιανός μισεί τη
φαυλότητα και αγαπά τους φαύλους, όπως ο γιατρός μισεί την ασθένεια και αγαπά
τους ασθενείς. Ο Θεός θέλει τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Ο Χριστός ήλθε και
θυσιάστηκε για όλους τους ανθρώπους. Και οι άνθρωποι του Θεού και του Χριστού
θέλουν τη σωτηρία όλων των ανθρώπων, και αυτών των φαύλων, φαυλεπίφαυλων και
φαυλοκρατών.
Ας συγκινηθούν και αυτοί απ΄ την αγάπη του Θεού, τη θυσία του
Χριστού και την αγάπη των χριστιανών, ας αφήσουν την πονηρία και την κακοήθεια,
ας κόψουν τη φαύλη συνήθειά τους, ας έλθουν προς το φως με απόφασι πνευματικού
αγώνος και πνευματικής ζωής, και ας μη φοβηθούν έλεγχο και αποδοκιμασία για το
παρελθόν τους ούτε από το Θεό και το Χριστό, ούτε από τους ανθρώπους του Θεού
και του Χριστού. Τίποτε δεν συγκινεί τον ουρανό και τη γη όπως η μετάνοια των
αμαρτωλών. Και τόσο περισσότερο συγκινεί η μετάνοια, όσο μεγαλύτεροι αμαρτωλοί
ήταν οι μετανοούντες.
Από την ερμηνεία των στίχων γ΄ 20 και τη σελ. 264, του
εξαίρετου ερμηνευτικού βιβλίου του κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου "Το Ευαγγέλιο του
Ιωάννου" τόμος Α’ , Αθήνα 1996.
https://niksothropoulos.wordpress.com/2014/09/04/a-657/
