Ποιμαντορική Εγκύκλιος για την Κυριακή της Ορθοδοξίας

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΣΜΑΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Πρὸς τὸν ἱερὸν κλῆρον, τὶς μοναστικὲς ἀδελφότητες

καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Ἡ πρώτη Κυριακή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί, εἶναι ἀφιερωμένη στό μεγαλεῖο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ Ὀρθοδοξία ἐκφράζει τό μεγαλεῖο τῆς πίστεώς μας.

Ἔτσι, ἡ σημερινή ἡμέρα καί ἑορτή διαλαλεῖ σέ ὅλο τόν κόσμο τήν λαμπρότητα, τήν δύναμι καί τήν ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὅλοι μας γνωρίζουμε καί πρέπει νά γνωρίζουμε ποιά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας.

Μέ τήν παροῦσα ἐγκύκλιό μας θά ἐπισημάνουμε, θά ὑπενθυμίσουμε καί θά ὑπογραμμίσουμε τρεῖς μεγάλες ἀλήθειες τίς ὁποῖες ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὀφείλουμε νά στερεώσουμε στό νοῦ, στήν καρδιά καί στή ζωή μας.

Α) Μόνο ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας κατέχει, διατηρεῖ, ὁμολογεῖ καί διδάσκει ἀκεραία καί ἀνόθευτη τήν ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια. Τήν Ἀλήθεια τήν ὁποία ἀπό ἄκρα συγκατάβασι καί ἀγάπη ἀπεκάλυψε ὁ Τριαδικός Θεός μας στόν κόσμο καί τήν ἐκήρυξε ὁ Μονογενής Υἱός τοῦ Πατρός, ὁ Κύριος καί Θεός μας Ἰησοῦς Χριστός. Μόνο ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία κηρύσσει αὐτούσιο καί ἀπαραχάρακτο τό ἱερό Εὐαγγέλιο, ὅπως τό παρέδωσε ὁ Σαρκωθείς Θεός μας.

Δέν τά λέμε αὐτά, ἀγαπητοί, ἐπειδή εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Τά λέμε, γιατί αὐτή εἶναι ἡ ἱστορική ἀλήθεια. Ἡ ἅπαξ παραδοθεῖσα πίστις διατηρήθηκε ἀκεραία καί ἀνόθευτη μόνο μέσα στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία.

Ἡ ἁγία Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τόν λόγο καί τήν ἁγία ζωή τῶν Ἀποστόλων, τῶν Πατέρων, τῶν Ὁσίων, τῶν μαρτύρων, τῶν ὁμολογητῶν, τῶν νεομαρτύρων δέν ἐπέτρεψε νά μολυνθῆ ἡ ἀδαμαντίνη Πίστις μας. Ἔστω καί ἄν χύθηκαν ποταμοί αἱμάτων τῶν ἁγίων μας. Γιά παράδειγμα, ὅ,τι πίστευε ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος, ὁ ἅγιος Πολύκαρπος, ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, ὁ ἅγιος Βασίλειος, ὁ ἅγιος Φώτιος, ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί ὅλοι οἱ Πατέρες, τό ἰδιο ἀκριβῶς πιστεύουμε καί σήμερα.

Νά τό στερεώσουμε μέσα μας, ἀγαπητοί: Ὅ,τι διδάσκει, ὅ,τι πιστεύει, ὅ,τι λατρεύει, ὅ,τι προσφέρει σέ ἐμᾶς μέ τά ἅγια δόγματα, μέ τά ἅγια μυστήρια ἡ Ἐκκλησία, σέ ὅ,τι μᾶς καλεῖ νά ὑπακούουμε καί νά ζοῦμε γιά νά ἑνωθοῦμε ἀξίως μέ τόν Χριστό μας, αὐτό καί μόνον εἶναι ἡ γνησία Ἀλήθεια τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ.

Β) Ὅλα αὐτά πού ἀναφέρουμε, μᾶς γνωρίζουν καί μᾶς βεβαιώνουν ὅτι ἡ σωτηρία μας, μόνον διά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι κατορθωτή.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρός τόν Ἀπόστολο Τιμόθεο τά ἑξῆς: «τό Πανάγιον Πνεῦμα λέει ξεκάθαρα ὅτι στούς ἐσχάτους καιρούς θά ἀποστατήσουνε μερικοί ἀπό τήν πίστι καί θά προσκολληθοῦν σέ πνεύματα παραπλανητικά καί σέ διδασκαλίες δαιμονικές» (Α’ Τιμ. δ΄, 1).

Αὐτό γίνεται καί σήμερα. Ἄνθρωποι θολωμένοι ἀπό ὑπερηφάνεια, ἀπό ἐγωισμό, ἀπό φρόνημα κοσμικό καί ὑποκρισία, ἀποστρέφονται τήν Ἀλήθεια, ἀπαρνοῦνται καί προδίδουν τήν Ὀρθοδοξία, ποδοπατοῦν τήν πατρῴα εὐσέβεια καί προχωροῦν ἀναίσθητοι στήν πλάνη, τήν κακοδοξία καί τήν αἵρεσι.

Μερικοί κάνουν σημαία τήν ἀγαπολογία καί περιφρονοῦν τήν ἀδαμάντινη πατερική ἀλήθεια. Λησμονοῦν ὅτι μόνον ἐν ἀληθείᾳ ὑπάρχει ἀγάπη. Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος ὁμολογεῖ: «Ἀρχή ζωῆς πίστις∙ τέλος δέ ἀγάπη∙ τά δέ δύο (ἡ ὀρθή πίστις καί ἡ ἀγάπη) ἐν ἐνότητι γενόμενα, Θεοῦ ἄνθρωπον ἀποτελεῖ…».

Εἶναι δυνατόν ποτέ «οἱ λαλοῦντες διεστραμμένα» κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο (Πράξ. κ’, 30), νά μᾶς ὁδηγήσουν στόν ἁγιασμό καί τή σωτηρία; Εἶναι δυνατόν οἱ αἱρέσεις, οἱ ὁποῖες ἀρνοῦνται καί πολεμοῦν τήν Τριαδική Θεότητα καί τήν Θεότητα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά μᾶς ἑτοιμάσουν γιά τήν σωτηρία; Πῶς θά σωθῆ ὁ ἄνθρωπος ὅταν ζεῖ καί τρέφεται πνευματικά μέσα στούς «ἐκκλησιαστικούς ὀργανισμούς», ὅπως ὀνομάζει ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς τόν Παπισμό καί τόν Προτεσταντισμό;

Βρίθουν ἀπό αἱρετικές πλάνες αὐτοί, παραποιοῦν ἤ ἀρνοῦνται τά χαριτόβρυτα μυστήρια, ἀρνοῦνται τήν γνησία καί ἁγιασμένη παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας μας.

Εἶναι ποτέ δυνατόν νά ἔλθει στή σωτηρία ὁ ἄνθρωπος πού σχετίζεται ἤ παραμένει μέσα στήν παναίρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Μπορεῖ νά μᾶς σώσει ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος καταπατεῖ καί ἰσοπεδώνει ὅλα τά δόγματα τῆς Ὀρθοδοξίας μας γιά νά ἑνώσει ὅλες τίς ψευτοθρησκεῖες μέ τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ἐν ὀνόματι δῆθεν τῆς ἀγάπης, τῆς ἀδελφοσύνης, τῆς δημοκρατίας καί τῆς εἰρήνης, ἐπειδή αὐτό ἐπιδιώκουν οἱ σκοτεινές δυνάμεις;

Ποτέ λοιπόν μή λησμονήσουμε τήν ἀλήθεια αὐτή: «Οὐκ ἔστι ἐν οὐδενί ἄλλῳ ἡ σωτηρία» παρά μόνον στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας.

Γ) Οἱ δύο ἀλήθειες πού ἀναφέραμε, ὑπαγορεύουν σέ ἐμᾶς τήν τρίτη ἀλήθεια, ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί: Ἔχουμε τό μεγάλο προνόμιο νά εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερος θησαυρός, μεγαλύτερο προνόμιο καί καύχημα. Νά δοξάζουμε τόν Κύριό μας γιά τή μοναδική αὐτή εὐεργεσία. Νά προσέξουμε, ὅμως, γιά νά μήν παρασυρθοῦμε. Νά γνωρίσουμε καλά τήν πίστι μας.

Ἐπειδή ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι «κιβωτός σωτηρίας», πολεμεῖται μέ σφοδρότητα ἀπό τίς σκοτεινές δυνάμεις. Ὁ μεγάλος καί ἀόρατος ἐχθρός της εἶναι ὁ διάβολος. Οἱ ὁρατοί ἐχθροί, εἶναι τά ὄργανά του. Οἱ ἄπιστοι, οἱ ἄθεοι, οἱ ὑλισταί, οἱ κακόδοξοι, οἱ ἀλλόθρησκοι, ἀλλά καί οἱ ἐσωτερικοί ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι ἰδιαίτερα ἐπικίνδυνοι. Ἐπίσης, τέτοιοι ἐχθροί εἶναι οἱ ἀδιάφοροι, οἱ κοσμικοί χριστιανοί, ὅλοι ἐκεῖνοι πού ψηφίζουν νόμους ἀντι-χρίστους, ὅλοι ὅσοι λατρεύουν τό ἐγώ τους καί ὄχι τόν Θεάνθρωπο Κύριο.

Μή μᾶς φοβίζουν οἱ ἐχθροί τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Τήν πολέμησαν μέ μανία πολλοί, κατά κόσμον ἐπιφανεῖς, καί ὅλοι χάθηκαν. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας μένει, λάμπει, δοξάζει τήν κεφαλή της, τόν Χριστό μας καί σῴζει τούς ἀνθρώπους.

Δέν εἴμαστε, ἀγαπητοί, ἄλογα ὄντα. Εἴμαστε ψυχοσωματικές ὀντότητες καί προοριζόμαστε νά κατακτήσουμε τήν αἰωνιότητα, τόν παράδεισο.

Νά γνωρίσουμε, νά ἀγαπήσουμε, νά ζήσουμε τήν Ὀρθοδοξία μας. Νά τήν διαφυλάξουμε ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ, νά ζοῦμε μέ συνέπεια στήν στοργική ἀγκάλη της, γιά νά ζήσουμε μέ τόν Χριστό καί στή γῆ καί στόν οὐρανό.

Τό εὔχομαι ὁλόψυχα.

Μετά πατρικῶν εὐχῶν,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

http://www.imaa.gr/88-uncategorised/778-poimantoriki-egkyklios-gia-tin-kyriaki-tis-orthodoksias.html