Με τον
απόστολο Παύλο, σημαίνει η Εκκλησία μας την έναρξη του πνευματικού αγώνα, που πρέπει
να είναι μια διαρκής κατάσταση για τον συνειδητό χριστιανό, αλλά τώρα, που
πλησιάζει η Σαρακοστή, θα πρέπει να ενταθεί.
«Ας αποβάλουμε τα έργα του
σκότους και ας φορέσουμε τα όπλα του φωτός, τα έργα της αρετής. Ας ζούμε σεμνά,
όπως εκείνος που περπατεί την ημέρα και τον βλέπουν οι άνθρωποι, όχι με γλεντοκόπια
και μεθύσια, όχι με πράξεις αισχρές και εξευτελιστικές, όχι με φιλονικίες,
εμπάθειες και ζηλοφθονίες. Αλλά ενδυθείτε τον Κύριο Ιησού Χριστό, και μη
φροντίζετε τη σάρκα για ηδονές, απολαύσεις, και ικανοποιήσεις των παράνομων
επιθυμιών», (Ρωμ. ιγ΄, 12-14).
Αυτά μας λέει ο Χριστός, δια του
στόματος του αποστόλου Παύλου· ταυτόχρονα όμως, ακούγεται και μια άλλη φωνή,
που μας λέει: «Πλησιάζει η Αγία
Σαρακοστή, ας αποβάλουμε τα έργα του φωτός και ας φορέσουμε τα όπλα του
σκότους, τα έργα της αμαρτίας. Ας ζούμε αισχρά, όπως εκείνος που κυκλοφορεί την
νύχτα και δεν τον βλέπουν οι άνθρωποι· με γλεντοκόπια, με μεθύσια, με πράξεις
αισχρές και εξευτελιστικές, με βρισιές, φιλονικίες, εμπάθειες και ζηλοφθονίες. Ενδυθείτε
τον Σατανά και την πομπή αυτού και φροντίστε τη σάρκα σας· δώστε της ηδονές, απολαύσεις και ικανοποιείστε όλες τις
αμαρτωλές επιθυμίες της.»
Ακούγοντας αυτές τις δυο φωνές, έγκειται
στην δική μας προσωπική βούληση και απόφαση, ποια φωνή θ’ ακούσουμε, ποια θ’ ακολουθήσουμε.
Δεν μπορεί να μας επηρεάσει κανείς, ούτε ο κόσμος, ούτε ο διάβολος, παρά μόνο ο
εαυτός μας, ο πιο δύσκολος εχθρός μας. Αυτό που ανοίγει μπροστά μας, δεν είναι
η Σαρακοστή· είναι η ευκαιρία να δείξουμε και να αποδείξουμε στον εαυτό μας,
ποιον πραγματικά αγαπάμε και ποιανού την φωνή ακούμε!
