Ὅσο πλησιάζουμε πρὸς τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα, μὲ τὶς συνεχεῖς Ἱερὲς Ἀκολουθίες καὶ τὰ Ἅγια Πρόσωπα, ποὺ προβάλλονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας, κανεὶς δὲν μένει ἀνεπηρέαστος. Μάλιστα, κάποιοι ἄνθρωποι ποὺ δὲν εἶχαν μέχρι πρό τινος μιὰ ζωντανή σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία, αὐτὴ τὴν περίοδο προβληματίζονται. Συνειδητοποιοῦν τὸ παράλογο τοῦ κόσμου τούτου καὶ διερωτῶνται γιὰ τὸ ποῦ τελικὰ βρίσκεται ἡ εὐτυχία.
Οἱ πλούσιοι τοῦ κόσμου ἐπιδιώκουν διαρκῶς νὰ γίνουν πλουσιότεροι, ποτὲ δὲν χορταίνουν, ποτέ δέν σταματοῦν, ποτέ δέν ἱκανοποιοῦνται, ἀλλά παρ᾽ὅλα αὐτά, αἰσθάνονται ἀποτυχημένοι στή ζωή τους. Οἱ ἰσχυροὶ καὶ ἐξουσιαστὲς τῶν κρατῶν ἐπιδιώκουν νὰ ἐπεκτείνουν τὰ ὅρια τῆς κυριαρχίας τους καὶ σκορποῦν τὸν πόλεμο καὶ τὴν καταστροφὴ σὲ κάθε γωνιὰ τοῦ πλανήτη. Ἀλλὰ καὶ κάθε ἁπλὸς πολίτης, ἰδίως τοῦ “πολιτισμένου κόσμου”, προσπαθεῖ νὰ χορτάσει τὴν ψυχή του τρώγοντας, πίνοντας καὶ παρακολουθῶντας θεάματα στὶς ὀθόνες τοῦ ὑπολογιστῆ καὶ τῆς τηλεόρασης του. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος προσπαθεῖ νὰ νιώσει ζωντανός, νὰ χορτάσει τὴν πεῖνα καὶ τὴν δίψα τῶν πέντε ἀκόρεστων αἰσθήσεων του ὅπως καὶ τὴν πεῖνα καὶ τὴν δίψα του γιὰ μιὰ θέση σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο, γιὰ καταξίωση, γιὰ νὰ βρεῖ τὸν ἔπαινο, τά… likes – ὅσο πιὸ πολλὰ τόσο τὸ καλύτερο!
Τίποτα δὲν γεμίζει ὅμως τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο. Οἱ ἀκόρεστοι πόθοι του, τὰ ἀκόρεστα πάθη του, τὸ μόνο ποὺ μᾶς δείχνουν εἶναι ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος νὰ ποθεῖ πράγματα ἀτέλειωτα καὶ αἰώνια, ποὺ ὅμως τὰ ψάχνει σὲ λάθος μέρη καὶ γι’ αὐτὸ συνεχῶς καταθλίβεται. Αὐτὴ τὴν διδασκαλία παραλάβαμε ἀπὸ τοὺς Πατέρες μας καὶ τὴν διαπιστώνουμε στὴν ζωή μας ἐμπειρικά. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος αἰώνιος καὶ μὲ αἰώνιους καὶ ἀκόρεστους πόθους τοὺς ὁποίους μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ πληρώσει[1]. Αὐτὸ διατρανώνει καὶ τὸ παράδειγμα τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, τήν ὁποία τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας κατὰ τὴν Ε΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν. Ἡ Ὁσία μητέρα μας βίωσε στὸ ἔπακρο τὴν ἐπιθυμία νὰ ἀπολαύσει τὴν ἡδονὴ τοῦ σώματος καὶ ἀπὸ δώδεκα ἐτῶν ἔφυγε ἀπὸ τὸ σπίτι της. Πόρνευε χωρὶς κἂν νὰ δέχεται χρήματα! Τὸ ἔκανε σὲ ἀκραῖο βαθμό, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ νιώσει ἀκραία εὐχαρίστηση! Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν συνειδητοποίησε ὅτι μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ τὴν χορτάσει ἀτέλειωτα καὶ αἰώνια, ἀφιερώθηκε σὲ Ἐκεῖνον μέ μεγαλύτερη σφοδρότητα ἀπό αὐτήν πού ἀφιέρωσε στά πάθη της. Δεκαεφτὰ χρόνια ἔζησε στὴν πιὸ ἀκραία ἀσωτία καὶ σαράντα ἑπτὰ στὴν πιὸ ἀκραία ἄσκηση στὴν ἔρημο. Ἀκραῖα γιὰ τὰ δικά μας δεδομένα, ὄχι ὅμως καὶ γιὰ ἐκείνους ποὺ ζοῦν τὴν ζωή τους μὲ Θεῖο ἔρωτα. Μάλιστα, ὅπως διηγεῖται ὁ ἅγιος Ζωσιμάς, ποὺ κατέγραψε τὸν βίο της, ἔφτασε σὲ σημεῖο νὰ ἔχει τὸ προορατικὸ καὶ τὸ διορατικὸ χάρισμα, νὰ ὑπερίπταται τὸ σῶμα της ἕναν πήχη ἐπάνω ἀπὸ τὴν γῆ ὅταν προσήυχετο καὶ νὰ περπατᾶ ἐπάνω στὸ νερὸ. Μποροῦσε ἀκόμη νὰ χρησιμοποιεῖ χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἐνῷ δὲν εἶχε λάβει καμιὰ μόρφωση, διότι «ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ζῶν τε καὶ ἐνεργής ὤν, αὐτὸς διδάσκει τὸν ἄνθρωπον γνῶσιν»[2]. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἔκανε χωρὶς νὰ αἰσθάνεται ὅτι κάτι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ κάνει εἶναι ξεχωριστό, διατρανώνοντας τὴν ἀλήθεια, ποὺ παραλάβαμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας διὰ τῶν Διδασκάλων μας, ὅτι ἡ ἁγιότητα εἶναι ἡ ἡ φυσικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου[3].
Ἡ ὁσία Μαρία προσπάθησε νὰ ἱκανοποιήσει τοὺς ἀκόρεστους πόθους της μὲ ὅποιον τρόπο μποροῦσε. Ὅταν γνώρισε τὸν Θεὸ καὶ τὰ αἰώνια ἀγαθά Του δὲν ξαναγύρισε πίσω. Παρέδωσε τὴν ζωή της σὲ Ἐκεῖνον ὁλοκληρωτικὰ λέγοντας ὅτι τώρα «ἐκείνου ἐφίεμαι ἀκατασχέτῳ τῷ ἔρωτι»[4]. Τίποτα πλέον δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ τὴν ἐμποδίσει ἀπὸ τὸ νὰ μένει ἀφοσιωμένη σὲ Ἐκεῖνον, οὔτε οἱ ἐπιθυμίες τῆς σαρκός, οὔτε οἱ κόποι καὶ τὰ βάσανα τῆς ζωῆς, «οὔτε κτίσις ἑτέρα ἢ ἄγγελος φωτός»! Ἀντίθετα, ἐμεῖς, ποὺ ξέρουμε τὴν Ἀλήθεια, δὲν δινόμαστε ὁλοκληρωτικὰ πουθενά, γιατί μᾶς ἀρέσει ἡ ἁμαρτία, ἀλλὰ δὲν ἔχουμε τά… κότσια νὰ τὸ παραδεχτοῦμε[5]. Θέλουμε τὶς ἀπολαύσεις τῶν πέντε αἰσθήσεων, χωρὶς ὅμως νὰ πᾶμε στὴν κόλαση καὶ γι’ αὐτὸ μπερδευόμαστε καὶ προσπαθοῦμε νὰ συμβιβάσουμε τὰ ἀσυμβίβαστα. Ἔτσι, οἱ αἰσθήσεις μας χωρὶς τὸν Χριστὸ γίνονται «τὸ μεγαλύτερον μαρτύριον καὶ φρίκη καὶ κόλασις», ἐνῷ ἂν ζητούσαμε τὸν Χριστὸ θὰ μποροῦσαν νὰ μεταβληθοῦν «εἰς χαράν, εἰς ἀγαλλίασιν, εἰς παράδεισον»[6].
Μακάρι νὰ αἰσθανθοῦμε αὐτὸ ποὺ περιγράφει ὁ ἅγιος Ζωσιμάς, ὁ ὁποῖος συνάντησε τὴν Ὁσία καὶ ἔμαθε τὸν βίο της. Λίγο πρὶν τὴν ἀποχωριστεῖ τῆς εἶπε τὰ ἑξῆς: «Εἴθε ἦν δυνατὸν ἐντεῦθεν ἀκολουθῆσαι σοι, καὶ βλέπειν διὰ παντὸς τὸ σὸν τίμιον πρόσωπον»[7]. Μακάρι κι ἐμεῖς νὰ θέλουμε νὰ βλέπουμε τὰ τίμια πρόσωπα τῶν Ἁγίων καὶ νὰ μὴν θέλουμε ποτὲ νὰ φύγουν ἀπὸ τὶς ζωές μας ἐπειδή «εἶναι οἱ ἀνθρωποι, διὰ τῶν ὁποίων συνεχίζεται ἡ ἁγία Θεανθρωπίνη ζωὴ τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεὰν μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» καὶ σχετιζόμενοι μαζὶ τους ζοῦμε τὸν Οὐρανό ἀπὸ αὐτὴ τὴν ζωή[8].
Διὰ πρεσβειῶν τῆς Ὁσίας μητρὸς ἠμῶν Μαρίας, τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ νὰ κινήσει τὶς καρδιὲς καὶ τὸν νοῦ μας καὶ νὰ ξυπνήσει μέσα μας κάθε «χριστονοσταλγικὸ πόθο» [9] ὥστε νὰ ζήσουμε ἐπί τέλους τὴν ἀκραία χαρὰ τοῦ Θεοῦ ποὺ μόνο αὐτὴ μπορεῖ νὰ μᾶς γεμίσει καὶ νὰ μᾶς γεμίζει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν!
π. Γερασίμου Βουρνά
Πρεσβυτέρου
1/4/2025
[1] Βλ. Ὁμιλία Πρώτ. π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη, ΓΙΑ ΝΑ ΑΜΑΡΤΗΣHΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΟΤΣΙΑ! (Κυριακὴ Ε’ Νηστειῶν , Ὁσίας Μαρίας Αἰγυπτίας), στὶς 2/4/2024, στὸ https://youtu.be/kykgkgaMY90, ἀντλήθηκε στὶς 1/4/2025.
[2] Ἁγ. Σωφρονίου Ἱεροσολύμων, Ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, ἐκδ. Ι. Μ. Γηροκομείου Πατρῶν, Πάτρα, 1987, σελ. 90.
[3] Ἀπὸ τὸν πνευματικό μας Πατέρα καὶ Διδάσκαλο πρωτοπρεσβύτερο π. Βασίλειο Βολουδάκη, παραλάβαμε τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἡ Ἁγιότητα δὲν ἀφορᾶ μόνο λίγους, ἀλλὰ εἶναι, στὴν πραγματικότητα, ἡ μόνη φυσιολογικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου – στὴν ὁποία θὰ ἔπρεπε ὅλοι νὰ βρισκόμαστε, ἀφοῦ μὲ αὐτὲς τὶς προδιαγραφές μᾶς ἔχει πλάσει ὁ Δημιουργός μας.
[4] Ἁγ. Σωφρονίου Ἱεροσολύμων, ὅ. π., σελ. 92.
[5] Βλ. Ὁμιλία Πρωτ. π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη, ΓΙΑ ΝΑ ΑΜΑΡΤΗΣHΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΟΤΣΙΑ!, ὅ. π.
[6] Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἄνθρωπος καὶ Θεάνθρωπος, ἐκδ. «Ἀστήρ», Ἀθῆναι, 1987, σελ. 20.
[7] Ἁγ. Σωφρονίου Ἱεροσολύμων, ὅ. π., σελ. 104.
[8] Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, ὅ. π., σελ. 87.
[9] Βλ. Ὁμιλία Πρωτ. π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη, ὅ. π.
