Ἡ διάκρισις τοῦ ἱστορικοῦ κόστους ἀπὸ τὸ λεγόμενον ὁριακὸν κόστος ἔχει ἀναχθῆ εἰς δόγμα διὰ τοὺς ἀνθρώπους τῆς οἰκονομίας, οἱ ὁποῖοι καλοῦνται νὰ λάβουν ἀποφάσεις. Ἕνας μάνατζερ, διὰ νὰ εἶναι ἀποτελεσματικός, ἀκόμα καὶ ὅταν ἔρχεται δεύτερος εἰς μίαν «κούρσα», πρέπει νὰ λησμονῆ τὸ ποσὸν τὸ ὁποῖον ἐστοίχισεν ἕνα ἐμπόρευμα εἰς τὸ παρελθὸν καὶ νὰ ἀποφασίζη ἀποκλειστικὰ μὲ γνώμονα τὸ ποσόν, τὸ ὁποῖον στοιχίζει σήμερα, καὶ μόνον σήμερα, ἡ συντήρησις, ἡ ἀποθήκευσις καὶ ἡ δέσμευσις εἰς αὐτὸ χρημάτων, τὰ ὁποῖα ἄλλως θὰ ἐπενδύοντο διαφορετικά.
Μὲ ἀφορμὴ τὴν παρουσίαν καὶ τὴν δήλωσιν τῆς κ. Ντόρας Μπακογιάννη, ἔχομεν τὴν εὐκαιρίαν νὰ ἀναλογισθῶμεν πόσον καταστροφικὴ καὶ ταπεινωτικὴ διὰ ἕνα λαὸν εἶναι ἡ ἄκριτος καὶ ἀπολιτικὴ μεταφορὰ τῶν νεοφιλελευθέρων ἐργαλείων ἐπαγγελματικοῦ μάνατζμεντ, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν κυρίαρχην διαχειριστικὴν γραμμὴν τῆς Κυβερνήσεως, ἀπὸ τὴν ἐμπορευματοποιημένην οἰκονομίαν εἰς τὴν πολιτικήν, καὶ δὴ εἰς τὴν ἐξωτερικὴν πολιτικήν. Ὁ διαχωρισμὸς ἑνὸς διακρατικοῦ ζητήματος ἀντιπαραθέσεως ἀπὸ τὸ ἱστορικὸν φορτίον του καὶ ἡ διαχείρισίς του ἀποκλειστικὰ εἰς τὴν βάσιν τῆς διαμορφωμένης καταστάσεως εἰς τὸ παρόν, ὄχι μόνον παραδίδει τὴν χώραν μας εἰς τὴν Τουρκίαν (ἀργὰ ἡ γρήγορα), ἀλλὰ ξεπλένει τὴν προδοτικὴν καὶ ἐκ τῶν πραγμάτων φιλοτουρκικὴν ἐργασίαν καὶ ἀμέλειαν, τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, τῶν πολιτικῶν καὶ πνευματικῶν ἡγετῶν μας. Εἶναι ὅμως ἀποδεκτὸς αὐτὸς ὁ τρόπος διαχειρίσεως τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸν λαόν; Ὑπάρχουν τὰ πολιτικὰ περιθώρια νὰ πεισθῆ αὐτὸς ὁ λαὸς ὅτι ἡ σημερινὴ θλιβερὴ κατάστασις τῆς Ἑλλάδος δὲν σχετίζεται μὲ ἀποφάσεις αἱ ὁποῖαι ἔφερον μνημονιακὴν οἰκονομικὴν καὶ στρατιωτικὴν συρρίκνωσιν, ἀπανθρώπους περικοπάς, γεωπολιτικὴν περιθωριοποίησιν, δημογραφικὴν κατάρρευσιν, μαζικὴν οἰκονομικὴν μετανάστευσιν καὶ πνευματικὴν πενίαν; Μετὰ καὶ τὴν πρωτοφανῆ λαϊκὴν ἀντίδρασιν, μὲ ἀφορμὴν τὸ ἔγκλημα τῶν Τεμπῶν, εἶναι σωστὸν νὰ ταυτίζωμεν τὴν θέλησιν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ μὲ τὴν ἐκλογικὴν θέλησιν μιᾶς κομματικὰ συσπειρωμένης ἰσχνῆς μειοψηφίας, μὲ ἀντιδραστικὰ χαρακτηριστικὰ πλέον, ἡ ὁποία μέσα ἀπὸ τὸ χειρουργικὰ κατασκευασμένον, διὰ νὰ ἐξασφαλίζη “πολιτικὴ σταθερότητα” ἐκλογικὸν σύστημα δύναται νὰ πάρη τὴν μορφὴν ἕως καὶ τοῦ 41%;
Ἀκολουθεῖ μέρος τῶν δηλώσεων τῆς κ. Ντόρας Μπακογιάννη ἀπὸ τὸ συνέδριον “Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑ VIII”:
«Ἐγὼ πιστεύω ὅτι ἡ Τουρκία θέλει νὰ εἶναι μεγάλη περιφερειακὴ δύναμη. Καὶ θέλει, καὶ μπορεῖ! Αὐτὸ εἶναι μία ἀλήθεια, τὴν ὁποία ἐμεῖς πρέπει νὰ τὴν ξέρουμε. Πρέπει νὰ ξέρουμε ὅτι εἶναι ὀγδόντα ἑκατομμύρια ἄνθρωποι, ὅτι εἶναι μία ἀπὸ τὶς πιὸ νέες χῶρες ποὺ ὑπάρχουνε στὸν κόσμο, δηλαδὴ μὲ πάρα πολλὴ νεολαία. Ἀκούσθηκε ἤδη νωρίτερα, ὅτι ἔχουν ἑτοιμοπόλεμο στρατό. Ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ φέρνουν πίσω φέρετρα, χωρὶς νὰ συμβαίνει τὸ παραμικρὸ στὴν Τουρκία ὡς ἀντίδραση. Εἶναι λοιπὸν μία χώρα, ἡ ὁποία ἔχει, αὐτὴ τὴ στιγμή, ἐνδυναμωθεῖ λόγω Συρίας. Φαίνεται ἐπίσης ὅτι κλείνει ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερά της προβλήματα, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ ὑπαρξιακὸ πρόβλημα γιὰ τὴν Τουρκία· τὸ θέμα τῶν Κούρδων. Ἐὰν πραγματικὰ ἐξελιχθεῖ καὶ τὸ PKK (Ἐργατικὸ Κουρδικὸ Κόμμα), ὅπως δηλώνει ὁ Ὀτσαλὰν καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, οἱ Κοῦρδοι τῆς Συρίας ἐνταχθοῦν στὸν συριακὸ στρατό, αὐτὸ γιὰ τὴν Τουρκία θὰ εἶναι μία τεράστια νίκη! Ἐμεῖς, ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος, πρέπει νὰ διαβάσουμε σωστὰ τὴν πραγματικότητα. Ὄχι ὅμως τὴν πραγματικότητα ποὺ θέλουμε! Σκληρὰ νὰ κάνουμε ἀνάγνωση τῆς πραγματικότητας, χωρὶς παρωπίδες καί… φόβους, γιατί τὰ πράγματα εἶναι πάρα πολὺ δύσκολα!».
