Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης,
Δάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης
Γιὰ τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας δὲ μαρτυρᾶνε μόνο τὰ κείμενα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ Λατίνων συγγραφέων, ἀλλὰ καὶ τὰ κείμενα τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, στὸ βιβλίο Α΄ Μακκαβαίων, ὁ συγγραφέας κάνει λόγο γιὰ τὸν Μ. Ἀλέξανδρο (τὶς νίκες του, τὴν κοσμοκρατορία του, τὴ διανομὴ τοῦ βασιλείου του). Ἐκεῖ ὑπάρχουν καὶ μαρτυρίες γιὰ τὴν ἐθνικότητα τῆς Μακεδονίας. Παραθέτουμε τὸ κείμενο ἀπὸ μετάφραση στὰ νέα ἑλληνικά:
«Ὁ Ἀλέξανδρος ὁ Μακεδόνας, ὁ γιὸς τοῦ Φιλίππου, ποὺ ἐξόρμησε ἀπὸ τὴ χώρα τῶν Χετταίων,1 νίκησε τὸ βασιλιὰ τῶν Περσῶν καὶ τῶν Μήδων Δαρεῖο ( Γ΄ τὸν Κοδομανὸ ) κι ἔγινε βασιλιὰς ἀντὶ ἐκείνου στὶς χῶρες αὐτές, ἀφοῦ πρῶτα εἶχε βασιλεύσει σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα» ( Α΄ Μακκαβαίων, Α΄1 ).
Γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν Ἱστορία ὅτι ὁ Μ. Ἀλέξανδρος εἶχε βασιλεύσει στὴ Μακεδονία καὶ ἀφοῦ ὑπέταξε στὴν κυριαρχία του τὴ νότια Ἑλλάδα, ὁρίστηκε ἀρχιστράτηγος ὅλων τῶν Ἑλλήνων στὴν ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν Περσῶν. Τὸ κείμενο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μᾶς λέει ὅτι ὁ Μ. Ἀλέξανδρος, πρὶν κατακτήσει τὴν Μηδία καὶ τὴν Περσία, εἶχε βασιλεύσει στὴν Ἑλλάδα, θεωρώντας ἔτσι ὅτι καὶ ἡ Μακεδονία περιλαμβάνεται στὴν Ἑλλάδα.
Λίγους στίχους παρακάτω, στὸ ἴδιο βιβλίο καὶ στὸ ἴδιο κεφάλαιο διαβάζουμε τὰ ἑξῆς: «Αὐτὸς (δηλ. ὁ Ἀντίοχος Δ΄ ὁ Ἐπιφανὴς ) ἔγινε βασιλιὰς ( τῆς Συρίας ) τὸ ἑκατοστὸ τριακοστὸ ἕβδομο ἔτος τῆς βασιλείας τῶν Ἑλλήνων» ( Α΄ Μακκαβαίων, Α΄10 ).
Τί καταλαβαίνουμε ἀπὸ αὐτὸν τὸ στίχο; Ὅτι ὁ συγγραφέας τοῦ κειμένου χαρακτηρίζει τὴ βασιλεία τοῦ Ἀντιόχου Δ΄ ὡς «βασιλεία Ἑλλήνων». Ἀλλὰ ὁ Ἀντίοχος Δ΄ ἦταν Μακεδόνας. Ἑπομένως ὁ Ἀντίοχος Δ΄ ὡς Μακεδόνας, ἦταν Ἕλληνας.
Ἀλλὰ ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ βιβλίο τῶν Μακκαβαίων, κι ἕνα ἄλλο βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ Δανιήλ, ποὺ ἀνήκει στὰ προφητικὰ βιβλία, δίνει μαρτυρία γιὰ τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας καὶ τῶν Μακεδόνων. Ὁ Θεὸς ἀποκάλυψε μὲ ὅραμα στὸν προφήτη Δανιὴλ ἀπὸ τὸν 6ο π.Χ. αἰῶνα ὅτι ἡ ἑλληνικὴ βασιλεία θὰ ὑπερισχύσει πάνω στὴν περσική. Αὐτὸ συνέβη ὅπως γνωρίζουμε δύο αἰῶνες ἀργότερα, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ 4ου αἰώνα ἀπὸ τὸν Μ. Ἀλέξανδρο. Στὸ ὅραμα ποὺ εἶδε ὁ Δανιὴλ ἀναμετρήθηκαν ἕνα κριάρι ( ποὺ συμβόλιζε τὸ βασιλιὰ τῶν Μήδων καὶ τῶν Περσῶν Δαρεῖο ) κι ἕνας τράγος ( ποὺ συμβόλιζε τὸ βασιλιὰ τῶν Ἑλλήνων ), ( Δανιήλ, η΄ 20 -21 ). Αὐτὸς ὁ «τράγος» ποὺ εἶναι ὁ βασιλιὰς τῶν Ἑλλήνων, εἶναι ὁ Μ. Ἀλέξανδρος. Αὐτὸ δέχονται ὅλοι οἱ ἑρμηνευτὲς τοῦ προφητικοῦ ὁράματος τοῦ Δανιήλ.
Δηλαδὴ τί βλέπουμε πάλι ἐδῶ; Ὅτι ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ὀνομάζεται βασιλιὰς τῶν Ἑλλήνων. Δὲ λέει ὅτι ἦταν βασιλιὰς τῶν Μακεδόνων καὶ τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ μόνο τῶν Ἑλλήνων. Ἑπομένως καὶ οἱ Μακεδόνες, στοὺς ὁποίους βασίλευε ὁ Μ. Ἀλέξανδρος, συμπεριλαμβάνονται στοὺς Ἕλληνες.2
Ἀξίζει στὸ σημεῖο αὐτὸ νὰ σημειώσουμε ὅτι οἱ δωδεκαθεϊστὲς καὶ οἱ πάσης φύσεως ἀρχαιολάτρες συκοφαντοῦν τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, δηλαδὴ συκοφαντοῦν ἕνα βιβλίο, τὸ ὁποῖο μαρτυρᾶ σαφῶς τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας! Προφανῶς ἡ ἀνοησία τῶν ἀρχαιολατρῶν δὲν ἔχει ὅρια!
Ἂς δοῦμε τώρα τί ἀναφέρεται στὴν Καινὴ Διαθήκη γύρω ἀπὸ τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας. Διαβάζοντας τὸ βιβλίο «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» καθὼς καὶ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, διαπιστώνει ὅτι συναντᾶ πόλεις μόνο μὲ ἑλληνικὰ ὀνόματα : Νεάπολη, Φίλιπποι, Θεσσαλονίκη, Βέροια…. Ἀλλὰ καὶ τὰ ὀνόματα τῶν κατοίκων τῆς Μακεδονίας ἐπίσης ὅλα ἑλληνικά: Ἀρίσταρχος, Ἰάσων, Εὐοδία, Συντύχη… Ὁ ἀπόστολος Παῦλος κήρυξε στὰ ἑλληνικά, γιατί τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα μιλοῦσαν ὡς γνήσιοι Ἕλληνες οἱ Μακεδόνες. Στὰ ἑλληνικὰ ἔγραψε καὶ τὶς τρεῖς ἐπιστολές του στὶς ἐκκλησίες τῆς Μακεδονίας, δύο ἐπιστολὲς πρὸς τοὺς Θεσσαλονικεῖς καὶ μία πρὸς τοῦ Φιλιππησίους.
Ἑπομένως, καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ δίνει μὲ τὸ θεόπνευστο λόγο της τὴν ἱστορικὴ μαρτυρία της γιὰ τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας καὶ τῶν Μακεδόνων.
Σημειώσεις:
1. Ὅταν λέει ὅτι ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ἐξόρμησε ἀπὸ τὴ χώρα τῶν Χετταίων, ἐννοεῖ ὅτι ξεκίνησε τὴν ἐκστρατεία του γιὰ κατάκτηση τῆς Ἀσίας ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία, δηλαδὴ ἀπὸ τὴν περιοχὴ ἐκείνη ὅπου παλαιότερα εἶχε ἀναπτύξει τὸ κράτος καὶ τὸν πολιτισμὸ του ὁ λαὸς τῶν Χετταίων. 2. Ὁ Ἰουδαῖος ἱστορικὸς Ἰώσηπος γράφει ὅτι, ὅταν ἔφτασε ὁ Μ. Ἀλέξανδρος στὰ Ἱεροσόλυμα, ὁ ἀρχιερέας τῶν Ἰουδαίων τὸν ὑποδέχθηκε μὲ ὁλόχρυση στολή, ἀναγνωρίζοντας στὸ πρόσωπό του, τὸν ἄνθρωπο γιὰ τὸν ὁποῖο εἶχε μιλήσει δύο αἰῶνες νωρίτερα ὁ προφήτης Δανιήλ.
