Ποῖος εἶναι ὁ «Στρατάρχης» ἐκεῖνος πού θὰ βομβαρδίσει τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὰ «ἀστραφτερὰ βλήματα τοῦ Ἰεχωβά»;
Μερικὲς θρησκευτικὲς ὀργανώσεις, ἐπειδὴ ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία προσπαθοῦν νὰ ἑρμηνεύσουν κατὰ τὸ δοκοῦν τὶς Ἅγιες Γραφές. Τὸ σχετικὸ ἀποτέλεσμα προκαλεῖ μειδιάματα, ἀλλὰ καὶ ἀπορίες πολλές, εἰς ἐκείνους ποὺ τυχὸν διαβάζουν τὰ βιβλία τους, ἐλευθέρως, χωρὶς δηλαδὴ νὰ εἶναι μέλη τῶν Ὀργανώσεων αὐτῶν.
Ἂς ρίξουμε λοιπὸν μία ματιὰ σ’ ἕνα βιβλίο[1] μιᾶς ἐκ τῶν ὀργανώσεων αὐτῶν, παραθέτοντες ἀποσπάσματα ἐξ αὐτοῦ.
Ἀρχίζουμε μ’ ἕνα ὑποκεφάλαιο, ὅπου διαβάζουμε εἰς αὐτὸ τὰ ἑξῆς:
«Ὁ Ἰεχωβὰ τῶν Στρατευμάτων Ξαναρχίζει Στρατιωτικὲς Δραστηριότητες»[2]
«… Ὁ Ἰεχωβὰ δίνει τὸ σύνθημα στὸν Στρατάρχη του, τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Στὸ ὄνομα τοῦ Ἰεχωβά, αὐτὸς καὶ οἱ οὐράνιες στρατιές του τῶν μυριάδων ἀγγέλων ρίχνονται στὴ μάχη, σὰν νὰ βρίσκονταν πάνω σὲ πολεμικὰ ἄλογα (Ἰούδα 14,15). Σὰν πολεμικὸς ἀνταποκριτὴς ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης μᾶς δίνει μία ἐκ τῶν προτέρων περιγραφὴ τῆς συντριπτικῆς μάχης ποὺ θὰ κερδίσει ὁ Στρατάρχης τοῦ Ἰεχωβὰ «στὸν πόλεμο τῆς μεγάλης ἡμέρας τοῦ παντοκράτορα»[3].
«…Ὁ βασιλικὸς Στρατάρχης, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁδηγεῖ τὶς οὐράνιες στρατίες σὲ μία νικηφόρο ἐφόδο ἐναντίον ὅλων τῶν ἑνωμένων ἐχθρῶν στὸν Ἀρμαγεδδώνα. Αὐτὸς μετατρέπει ἐκεῖνο τὸ πεδίο τῆς μάχης σὲ ἕνα τεράστιο πατητήρι!…[4].
Ἰδοὺ τώρα μερικὰ ἀπὸ τὰ «θεϊκὰ» ὅπλα ποὺ χρησιμοποιοῦνται ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ»:
«…Νεροποντὲς ποὺ θὰ προκαλοῦν πλημμύρες, χαλαζόλιθους θανατηφόρου μεγέθους, καταιγίδες φωτιᾶς καὶ θειαφιοῦ, πίδακες νεροῦ μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς γῆς, καὶ βροντώδεις ἀστραπές. Στὴν ἐκτόξευση τῶν μέσων θανάτου ἀπὸ τὸν Θεό[!] στοὺς ἐχθρούς του…[5]», περιλαμβάνονται καὶ «τὰ ἀστραφτερὰ βλήματα τοῦ Ἰεχωβὰ»[6], καθὼς ἐπίσης καὶ ἡ «πληγή»[7]!
Παράκληση πρὸς τοὺς ἀναγνῶστες μας:
Ὅσοι ἀδυνατοῦν νὰ διαβάσουν τὰ ἐξόχως φοβιστικὰ ποὺ ἀκολουθοῦν, τὰ ὁποῖα θὰ προκαλέσει- τάχα- στοὺς ἀνθρώπους ὁ Ἰησοῦς Χριστός, νὰ προσπεράσουν τὰ ἀμέσως ἑπόμενα. Τὰ παρατιθέμενα ἀπὸ τὸ βιβλίο αὐτῆς τῆς ὀργάνωσης, «τοῦ Ἰεχωβά».
Συνεχίζουν λοιπὸν νὰ γράφουν:
«…Οἱ γλῶσσες θὰ σαπίσουν! Οἱ δυνάμεις ὅρασης θὰ παύσουν νὰ λειτουργοῦν (..), τὰ μάτια θὰ σαπίσουν! Οἱ μύες τῶν δυνατῶν πολεμιστῶν θὰ χάσουν τὴ δύναμή τους, ἐνῶ θὰ στέκουν στὰ πόδια τους- ὄχι ἐνῶ θὰ βρίσκονται τὰ πτώματά τους κατὰ γῆς.
Ἡ σάρκα ποὺ περισκεπάζει τὸ σκελετό τους θὰ σαπίσει! -Παράβαλε Ἀββακοὺμ γ΄ 5…»[8]
Ὁ «Στρατάρχης» τοῦ Ἰεχωβὰ προβαίνει εἰς ὁμαδικάς σφαγάς
«…Ἡ ὁμαδικὴ σφαγὴ ἐκείνη τὴν πιὸ ἔνδοξη ἡμέρα θὰ εἶναι τεράστια, γιατί οἱ δυνάμεις ποὺ θὰ εἶναι παρατεταγμένες μὲ τὴ μεριὰ τοῦ Γὼγ σ’ ἐκείνη τὴ μάχη θὰ εἶναι κολοσσιαῖες (Ἀποκάλυψις ΙΘ΄ 19-21). Αὐτὴ θὰ εἶναι πράγματι μία παγκόσμια σύγκρουση, γιατί κανένα τμῆμα τῆς γῆς δὲν θὰ διαφύγει τὴν καταστροφή…[9]».
Διερώτημα: Μετὰ ἀπὸ τὴν φοβερὴ αὐτὴ «σφαγὴ» σὲ ὅλη τὴ γῆ, τὴν ὁποία θὰ ἐνεργήσει -δῆθεν-ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ποιοὶ θὰ ἐπιζήσουν;
Ἡ ὀργάνωση τοῦ «Ἰεχωβὰ» ἀπαντᾶ, στὸ ἴδιο βιβλίο της: «Οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά»! Τὰ μέλη δηλαδὴ τῆς Ὀργάνωσης!
Ἰδοὺ καὶ ἡ φοβερὴ συνέχεια παρακάτω:
«…Ἐπιπλέον, ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σφαγοῦν στὸν Ἀρμαγεδδώνα δὲν θὰ θαφτοῦν σὲ τάφους μὲ ἀναμνηστικὲς πλάκες, γιὰ νὰ διατηρεῖται ἡ μνήμη τους. Κάθε εἴδους πουλιὰ καὶ θηρία τοῦ ἀγροῦ θὰ συμμετάσχουν στὰ ὀφέλη τοῦ θριάμβου τοῦ Θεοῦ, ταυτόχρονα θὰ βοηθήσουν νὰ καθαριστεῖ ἡ γῆ ἀπὸ τὰ πολλὰ πτώματα ποὺ θὰ κείτονται στὸ χῶμα σὰν λίπασμα, χωρὶς νὰ τὰ θρηνήσουν, ἄταφα, βδελυκτὰ στοὺς ἐπιζῶντες (Ἰεζεκιὴλ λθ΄ 1-5, 17-20· Ἀποκάλυψις ΙΘ΄ 17-18). Οἱ «σφαγιασθέντες ἀπὸ τὸν Ἰεχωβὰ» θὰ ἔχουν κερδίσει τὸ αἰώνιο ὄνειδος – Ἰερεμίας κε΄ 32, 33· Ἡσαΐας Ξστ΄ 23,24»…[10]
Διερώτημα: Καὶ καλά, ὁ Ἰεχωβὰ αὐτός, βλέποντας τὸν «Στρατάρχη» τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ σφάζει – τάχα- τὰ δισεκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων τῆς γῆς (ποὺ δὲν εἶναι μέλη τῆς «ὀργάνωσής» του) δὲν θὰ δείξει τὴν λύπη του, τὸ ἔλεός του; Καὶ ὁ «Στρατάρχης» Ἰησοῦς θὰ εἶναι τόσο σκληρός, δὲν θὰ δείξει σπλάγχνα συμπόνοιας;
Ὄχι, δὲν διαβάζουμε κάτι τέτοιο στὸ βιβλίο τῆς ὀργάνωσής του», ἀλλὰ διαβάζουμε εἰς αὐτό, ὅτι «ὁ Ἰεχωβὰ τῶν στρατευμάτων μέσῳ τοῦ Στρατάρχη του, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ θὰ κερδίσει ἀτελεύτητη δόξα γιὰ τὸν ἑαυτό του…»[11]! Διαβάζουμε ἐκεῖ μάλιστα καὶ μία «διαταγὴ» ποὺ δίδεται στὸν Ἰεχωβὰ τὸν ἴδιο, ἄγνωστον ἀπὸ ποῖον, νὰ συνεχίσει αὐτὸν τὸν πόλεμο. Ἰδοὺ ἡ διαταγὴ αὐτή:
«…Ἐμπρός, λοιπόν, στὴ μάχη, Ἰεχωβὰ τῶν στρατευμάτων, μὲ τὸ βασιλικὸ γιό σου τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ στὸ πλευρό σου ! (Ψαλμ. ρι΄ 5-6)[12]…» (Ὁ τονισμὸς τῆς παραγράφου αὐτῆς εἶναι δικός μας).
Ποίους ἄλλους θὰ «καταστρέψη» ὁ Ἰεχωβὰ» καὶ ὁ «Στρατάρχης» του;
Ἐκτὸς ἐκείνων ἐκ τοῦ λαοῦ ποὺ ἀντιτίθενται στὴν Ὀργάνωση τοῦ Ἰεχωβά, θὰ καταστραφοῦν θὰ πέσουν ἐπίσης καὶ οἱ ἀξιωματοῦχοι καὶ οἱ πολιτικοὶ ὅλης τῆς γῆς, ὡς ἀκολούθως:
«…Ἡ σφαγὴ αὐτὴ θὰ εἶναι μεγάλη καὶ θὰ εἶναι ἡ τελικὴ (…) Ἡ ἰσχυρὴ ὀργάνωση τοῦ Σατανᾶ, ἥτις περιλαμβάνει τὰ στρατεύματά του, τὸ ναυτικό, τὰ μεγάλα συνδικάτα καὶ πάντας τοὺς διευθύνοντας καὶ διαχειριζομένους αὐτά, θὰ πέση…»[13].
Ἐπίσης: «Αὐτὸς ὁ παγγήϊνος ληνὸς θὰ συνθλίψη τὴν πολιτικὴ ἄμπελο τῆς γῆς μὲ ὅλους τούς πολιτικοὺς κλάδους της…»[14].
Τί θὰ πράξουν ὡστόσο τὰ μέλη τῆς Ὀργανώσεως τοῦ Ἰεχωβὰ κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς μεγάλης «σφαγῆς» ἡμῶν;
Ἂς τὸ δοῦμε ὅπως μᾶς τὸ εἶπαν – προσφάτως – οἱ ἴδιοι. Γράφουν: «…Οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβὰ δὲν σηκώνουν «μάχαιραν»»…[15].
Δὲν θὰ σηκώσουν λοιπὸν οἱ ἴδιοι «μάχαιραν», ἀλλὰ κάπου θὰ εἶναι, κάτι θὰ κάνουν ὅταν θὰ βλέπουν γύρω τους τὴν «σφαγὴ» τῶν γειτόνων, τῶν συγγενῶν τους.
Ἰδοὺ τί περὶ αὐτοῦ – τερατῶδες – παλαιότερα ἔγραψαν: «…Τὰ ὀρυκτὰ- τὸ ὑπόλοιπον- [δηλαδὴ ἡ κατ’ αὐτοὺς πνευματικὴ ἡγεσία τῶν ἐπὶ τῆς γῆς!] εἰδοποιοῦνται περὶ τοῦ τί μέλλει νὰ λάβη χώραν καὶ συναθροιζόμενα, παρίστανται μάρτυρες τῆς μάχης. Καθὼς ὅλα τὰ ὀρυκτὰ εἰς τοιαύτας περιστάσεις [σὲ φονικὲς μάχες], οὕτω καὶ οἱ ἐκ τοῦ ὑπολοίπου [=ἡ πνευματικὴ ἐπὶ τῆς γῆς ἡγεσία τῶν μελῶν τῆς Ὀργανώσεως τοῦ Ἰεχωβά, ἐπαναλαμβάνουμε] κάθηνται εἰς προφυλαγμένην θέσιν καὶ ψάλλουν.
Ὅταν αἱ μαχόμενες δυνάμεις προχωροῦν εἰς τὴν μάχην, οὗτοι ὑψώνουν ἄσμα αἴνου πρὸς τὸν Ἰεχωβὰ Θεόν…»[16]!
Αὐτὰ τὰ ἀλλόκοτα ἔγραψαν στὰ βιβλία τους οἱ τῆς ὀργανώσεως τοῦ Ἰεχωβά, κατὰ τὸ ἔτος 1930.
Κατὰ δὲ τὸ ἔτος 1968, ἐπὶ τοῦ ἰδίου θέματος ἔγραψαν τὰ ἀκόμη χειρότερα, τὰ ὁποῖα θὰ «ὑποστοῦμε» ἀπὸ τὸν Ἰεχωβὰ καὶ τὸν «Στρατάρχη» Ἰησοῦ Χριστό, καὶ ὅτι οἱ Μάρτυρες αὐτοὶ τοῦ Ἰεχωβὰ παρόντες κατὰ τὴν «σφαγὴν» τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἰεχωβὰ στὸν Ἀρμαγεδδώνα [δηλαδὴ πάντων ἡμῶν] «θὰ πλύνουν τοὺς πόδας των στὸ αἷμα τῶν ἐχθρῶν των…»[17]
Ναί, ἡ παραπάνω εἰκόνα εἶναι φρικτή. Ἔγραψαν ὅμως καὶ τὰ φρικτότερα. Τί; Ἰδοὺ αὐτὰ ἀκριβῶς, ὅπως ἐκεῖνοι τὰ διατύπωσαν: […καὶ] «Ἂν ἔχωμε ὁποιουσδήποτε Βιβλικὰ καταφρονημένους κύνας στὴν ὑπηρεσία μας ὁ Θεὸς θὰ τοὺς ἀφήση νὰ γλείψουν τὸ αἷμα τῶν ἐχθρῶν ἐναντίον τῶν ὁποίων ἠγέρθη ὁ Θεός…»[18]
Πράγματι φοβεροὶ λόγοι, πλήρεις μίσους καὶ ἀπειλῶν, διὰ στόματος συνανθρώπων μας, ἐξηγούντων – τάχα – τὰς Ἁγίας Γραφάς.
Καὶ μετά; Τί θὰ γίνη μετά;
Μετὰ λοιπὸν ἀπὸ τὴν παγκόσμια «σφαγὴ» δισεκατομμυρίων ἀνθρώπων ἐκ μέρους – τάχα -τοῦ Ἰεχωβὰ καὶ τοῦ «Στρατάρχη» του Ἰησοῦ Χριστοῦ, τί θὰ συμβεῖ, τί θὰ γίνει;
Κατὰ τὰ γραφόμενα ἀπὸ τοὺς κατὰ καιροὺς ἡγέτες τῆς Ὀργανώσεως τοῦ Ἰεχωβά, μόλις τὰ ὄρνεα καθαρίσουν τὴν γῆ ἀπὸ τὰ ἀμέτρητα πτώματα, ἀμέσως θ’ ἀρχίσουν νὰ βγαίνουν ἀπὸ τὰ μνήματα – ζωντανοὶ τώρα- οἱ πεθαμένοι ὅλων τῶν αἰώνων…. Δισεκατομμύρια καὶ αὐτοί!
Καθὼς ὅμως θὰ ἐξέρχονται σιγὰ- σιγὰ ἀπὸ τοὺς τάφους ὅλοι ἐτοῦτοι, θὰ ἔχουν ἀνάγκη ἐνδυμασίας καὶ τροφῆς!
Τὸ «σοβαρὸ» αὐτὸ πρόβλημα, προβλεφθὲν ἀπὸ τὴν Ὀργάνωση τοῦ «Ἰεχωβὰ» θὰ λυθεῖ εὔκολα, ὡς ἀκολούθως, κατὰ τὰ γραφόμενα ὑπ’ αὐτῶν:
«…Σκεφθεῖτε ὅλο τὸ ρουχισμὸ πού πρέπει νὰ προετοιμαστεῖ, γιὰ νὰ ντύσουν τοὺς ἐπιστρέφοντες νεκροὺς μὲ κατάλληλη περιβολή[;]. Σκεφθεῖτε ὅλες τὶς ποσότητες τροφῆς ποὺ θὰ παρασχεθοῦν ἢ νὰ ἀποθηκευτοῦν! Θὰ χρειαστεῖ ἐπίσης νὰ ἑτοιμασθοῦν στεγαστικοὶ χῶροι. Τί συναρπαστικὸς καιρὸς θὰ εἶναι ἐκεῖνος γιὰ ὅλους ἐκείνους ποὺ θὰ συμμετάσχουν σ’ αὐτὴν τὴν προκαταρκτικὴ «ἐργασία»…[19]
Τί ἀκολουθεῖ ἐπιτέλους;
– Τὸ νὰ γίνει ὅλη ἔτουτη ἡ γῆ τῶν ἐρήμων, τῶν ἀγρίων βουνῶν, τῆς «κλιματικῆς ἀλλαγῆς» τῶν πολέμων καὶ τῆς ἀφόρητης ξηρασίας τοῦ τελευταίου καιροῦ, νὰ γίνει ὅλη ἐτούτη ἡ γῆ ἕνας ἀπέραντος χλοερὸς κῆπος, ὁ προφητευμένος Παράδεισος!
…Καὶ πῶς βλέπει τὶς εὐχάριστες λεπτομέρειες τῆς χαρᾶς πού θὰ ἐπικρατοῦν σὲ αὐτὴν τὴ γῆ, σὲ τούτη τὴ γῆ, ἡ Ὀργάνωση τοῦ Ἰεχωβά;
Ἰδοὺ ὀλίγα:
– Τὰ φίδια δὲν θὰ δαγκώνουν.
– Οἱ λέοντες δὲν θὰ τρώγουν τ’ ἀρνάκια, ἀλλὰ ἀρνάκια καὶ λέοντες θὰ τρώγουν μαζὶ τὸ χορτάρι…
– Οἱ ἄνθρωποι οὐδέποτε θὰ πεθαίνουν, καὶ ὅταν γεμίσουν τὴν γῆ, τότε «θὰ σταματήσει ἡ τεκνοποιΐα».
Γεννῶνται ὅμως καὶ ἐρωτήματα, ὅπως:
– Μὲ πόση ταχύτητα θὰ τρέχουν οἱ ἄγγελοι;
– Θὰ ὑπάρχουν ἆραγε, τότε, νομίσματα, φουγάρα ἐργοστασίων, κρουαζιερόπλοια, ἀεροπλάνα;
– Θὰ ὑπάρχουν, χονδρέμποροι καὶ λιανέμποροι, τότε;
-… Καὶ πόσα κιλὰ θὰ ζυγίζει κάθε πεπόνι καὶ κάθε καρπούζι;
Ἔ, μὰ αὐτὰ δὲν τὰ «ἀπεκάλυψε» εἰσέτι ὁ «Ἰεχωβά»… ἕπονται (Αὐτὰ πιστεύουν, αὐτὰ ἔγραψαν!)
Ὅπως καὶ νὰ ’χουν τὰ πράγματα…
Ὅπως καὶ ‘χουν τὰ πράγματα, οἱ «Μάρτυρες» αὐτοὶ «τοῦ Ἰεχωβὰ» μᾶς διαβεβαιώνουν ὅτι:
«..Οἱ κάτοικοι τοῦ ἀποκαταστημένου Παραδείσου θὰ τρώγουν θρεπτικὰ φαγητὰ ποὺ τονώνουν τὴν καρδιὰ καὶ λαμπρύνουν τὸ πρόσωπο, θὰ πίνουν κρασί, παλιὸ κρασί, διυλισμένο…»[19].
Κάπως ἔτσι προσεγγίζουν τὰ πράγματα τοῦ κόσμου τούτου καὶ τοῦ ἄλλου μερικές ὀργανώσεις, στὴν προσπάθειά τους νὰ ἐξηγήσουν – ἢ καὶ νὰ διαστρεβλώσουν, ἐν γνώσει τους -τὰ διαλαμβανόμενα στὶς Γραφές.
Ἡ Ἐκκλησία μας ὡστόσο, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ποὺ εἶναι ὁ στῦλος καὶ τὸ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας, ἡ ὀρθοτομοῦσα ἐπίσης τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, δὲν λέει τέτοια, ποὺ γαργαλίζουν τ’ αὐτιά…
Μοναχὸς Ἀβέρκιος
Σημειώσεις:
1. Ὁ τίτλος τοῦ βιβλίου αὐτοῦ εἶναι : ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Κάτω ἀπὸ τὸν ἄρχοντα τῆς Εἰρήνης, Ἔκδοση Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβά, στὴν Ἑλληνικὴ τὸ 1986, μικροῦ σχήματος, ἐκ σελίδων 196. 2. Ὅπως παραπάνω, σελ. 153. 3. Ὅπ. π. σελ. 154. 4. Ὅπ. π. σελ. 155. 5. Ὅπ. π. σελ. 156. 6. Ὅπ. π. σελ. 157. 7. Ὅπ. π. σελ. 157. 8. Ὅπ. π. σελ. 158. 9. Ὅπ. π. σελ. 159. 10. Ὅπ. π. σελ. 159. 11. Ὅπ. π. σελ. 159. 12. Ὅπ. π. σελ. 160. 13. Στὸ βιβλίο τῆς Ὀργάνωσης τοῦ «Ἰεχωβὰ» ὑπὸ τὸν τίτλο Φῶς, βιβλίο δεύτερον, Σχόλια ὑπὸ Ἰωσὴφ Ρόδερφορδ, Ἔκδοσις WATCH TOWER, 1930, σελ. 185. 14. Στὸ περιοδικὸ τῆς Ὀργάνωσης Ἡ Σκοπιά, ἔτους 1967, 19.9, σελ. 565. 15. Ὅπως στὴν ὑποσημείωση 13, σελ. 155. 16. Ὅπως στὴν ὑποσημείωση 13, σελ. 184. 17. Στὸ περιοδικὸ τῆς ὀργάνωσης Ἡ Σκοπιά, ἔτους 1968, τεῦχος 3, σελ. 83. 18. Ὅπως παραπάνω, σελ. 83. 19. Ὅπως στὴν ὑποσημείωση 1, σελ. 175.
