Η Εκκλησία είναι ένας τόπος και τρόπος θεραπείας. Οι άνθρωποι συνήθως έρχονται με ραγισμένες καρδιές και ερημωμένες ψυχές και γιατρεύονται. Η Εκκλησία έχει μία θεραπευτική μέθοδο για την ίαση των παθών της ψυχής και του σώματος. Αυτή είναι και μία προσωπική μαρτυρία. Έγινα ο εαυτός μου μέσα στην Εκκλησία μέσω της εξομολόγησης και της προσευχής. Οι άνθρωποι συνήθως αντιγράφουν τα πρότυπα συμπεριφοράς που τους προσφέρονται, παίζουν ρόλους, δεν γνωρίζουν τον βαθύτερο εαυτό τους. Η Εκκλησία με την θεραπευτική της μέθοδο αποκαθιστά τον προσανατολισμό της ανθρώπινης καρδιάς, όπως είχε αρχικά πλασθεί. Δηλαδή να είναι προσανατολισμένη προς τον Δημιουργό και όχι προς την δημιουργία.
«Εγώ δε εν ακακία μου επορεύθην· λύτρωσαί με και ελέησόν με· ο πους μου έστη εν ευθύτητι· εν εκκλησίαις ευλογήσω σε, Κύριε» (Ψαλμ. 25:11). Οι παραπάνω στίχοι εκφωνούνται από τον ιερέα καθώς πλένει τα χέρια του πριν την έναρξη της προσκομιδής. Ποιος μπορεί να σταθεί μπροστά Του χωρίς συντριβή; «Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου και το Πνεύμα Σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού» (Ψαλμ. 50:13).
Η Εκκλησία είναι η παράταση της παρουσίας του Χριστού στην γη. Σ’ αυτήν συμβαίνουν τα ίδια γεγονότα που συνέβαιναν όταν ο Κύριος εβάδιζε πάνω στο φλούδι της γης. Γίνονται ιάσεις, αναστάσεις νεκρωμένων ψυχών, θαύματα. Η λαλιά Του, γλυκύτερη από ό,τι έχει ποτέ ακουστεί επί γης, ακούγεται σε κάθε ανάγνωση του Ευαγγελίου. Πεσμένοι άνθρωποι ανορθώνονται, τυφλοί μπορούν τώρα να δουν, αυτοί με τις ραγισμένες καρδιές βρίσκουν σ’ Αυτόν έναν λόγο να ζουν αυτήν την ζωή. «Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν εν γενεά και γενεά» (Ψαλμ. 89:1). «Εγώ είπα· Κύριε, ελέησόν με· ίασαι την ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν Σοι» (Ψαλμ. 40:45).
Από το βιβλίο: Αρχιμ. Δωροθέου, ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ. Ιερό Ησυχαστήριο «Άγιος Γεώργιος», Αύρα Καλαμπάκας 2018 (§§ 1, 11, 18).
