Άγιος Ιωάννης Θεολόγος και Ευαγγελιστής
Κάποτε στην Έφεσο, -το γνωρίζουμε από ιστορική μαρτυρία που διασώζει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς- ένας του μαθητής, έπεσε. Έγινε, διαστροφεύς, ληστής, και δολοφόνος.
Ο Ιωάννης ζήτησε τότε ένα άλογο.
Μ'αυτό κάλπασε αναζητώντας τον μαθητή του που μαζί με την συμμορία του είχαν κάνει ορμητήριο τους τα ορεινά.
Οι άλλοι ληστές, έγιναν τότε μάρτυρες μιάς αλλόκοτης και αφύσικης σκηνής.
Μόλις ο αρχηγός τους είδε τον Ιωάννη, άρχισε να τρέχει σαν τρελλός, ενώ και ο υπερήλικας πιά Ιωάννης τον κυνηγούσε με τα πόδια, στις αγριάδες τού βουνού.
Στο τέλος ο Ιωάννης τού φώναξε:
~Που τρέχεις μακρυά από τον Πατέρα!
~Ο Χριστός πέθανε για σένα!
~Ο Χριστός ζει γιά σένα!
Και ο πλανεμένος μαθητής στάθηκε αλλά έκρυβε το δεξί του χέρι, ως το κύριο των ανομιών και των εγκλημάτων του όργανο.
Ο Ιωάννης πήρε το χέρι αυτό, και επειδή ο Θεός,και η εν δυνάμει θεωμένη εικόνα του ο Άνθρωπος, είναι πράγματα ανώτερα από κάθε ανθρώπου το λάθος, το ασπάσθηκε το χέρι αυτό!, ενώ ο εκπεσών άνθρωπος ερχόμενος στον εαυτό του, αναλύθηκε σε δάκρυα.
Δεν ασπάσθηκε ο Άγιος Ιωάννης το λάθος, αλλά τον εν δυνάμει να θεωθεί Άνθρωπο, που κανένα του λάθος δεν είναι ανώτερο από την δυνατότητα του αυτή.
Κάποτε στην Έφεσο, -το γνωρίζουμε από ιστορική μαρτυρία που διασώζει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς- ένας του μαθητής, έπεσε. Έγινε, διαστροφεύς, ληστής, και δολοφόνος.
Ο Ιωάννης ζήτησε τότε ένα άλογο.
Μ'αυτό κάλπασε αναζητώντας τον μαθητή του που μαζί με την συμμορία του είχαν κάνει ορμητήριο τους τα ορεινά.
Οι άλλοι ληστές, έγιναν τότε μάρτυρες μιάς αλλόκοτης και αφύσικης σκηνής.
Μόλις ο αρχηγός τους είδε τον Ιωάννη, άρχισε να τρέχει σαν τρελλός, ενώ και ο υπερήλικας πιά Ιωάννης τον κυνηγούσε με τα πόδια, στις αγριάδες τού βουνού.
Στο τέλος ο Ιωάννης τού φώναξε:
~Που τρέχεις μακρυά από τον Πατέρα!
~Ο Χριστός πέθανε για σένα!
~Ο Χριστός ζει γιά σένα!
Και ο πλανεμένος μαθητής στάθηκε αλλά έκρυβε το δεξί του χέρι, ως το κύριο των ανομιών και των εγκλημάτων του όργανο.
Ο Ιωάννης πήρε το χέρι αυτό, και επειδή ο Θεός,και η εν δυνάμει θεωμένη εικόνα του ο Άνθρωπος, είναι πράγματα ανώτερα από κάθε ανθρώπου το λάθος, το ασπάσθηκε το χέρι αυτό!, ενώ ο εκπεσών άνθρωπος ερχόμενος στον εαυτό του, αναλύθηκε σε δάκρυα.
Δεν ασπάσθηκε ο Άγιος Ιωάννης το λάθος, αλλά τον εν δυνάμει να θεωθεί Άνθρωπο, που κανένα του λάθος δεν είναι ανώτερο από την δυνατότητα του αυτή.
