Ἀκοῦμε
συχνὰ «μεγάλο πρόβλημα», «μικρὸ πρόβλημα», «σπουδαῖο ζήτημα», «μεγάλο
ζήτημα» λὲς καὶ δὲν ὑπάρχουν ἄλλα ἐπίθετα στὰ ἑλληνικὰ γιὰ νὰ
συνδυαστοῦν μὲ τὶς λέξεις πρόβλημα καὶ ζήτημα. Ἂν λοιπὸν ἔχουμε μιὰ ὑπόθεση τῆς ὁποίας ζητεῖται ἡ λύση, μποροῦμε νὰ ποῦμε τιθέμενο ζήτημα, ἂν τὸ ζήτημά μας βρίσκεται στὸ ἐπίκεντρο τῶν συζητήσεων τὸ χαρακτηρίζουμε ἐπίμαχο, ἂν ἔχῃ προκύψει πρόσφατα εἶναι ἀνακῦψαν. Ἐπίσης τὸ ζήτημα μπορεῖ νὰ εἶναι πρωτεῦον, δευτερεῦον, ἐπουσιῶδες, κεφαλαιῶδες, φλέγον, μείζονος ἢ ἐλάσσονος σημασίας, παρωνυχίδα (ἀσήμαντο) ἀνάλογα μὲ τὴν σπουδαιότητά του. Τὸ περίπλοκο ζήτημα εἶναι τὸ πρόβλημα, ποὺ μπορεῖ νὰ εἶναι ἀκανθῶδες, δήλιο (ἄλυτο), δυσεπίλυτο, ἀσήμαντο, περίπλοκο.