Ἀρχιμ. Παύλου Ντανᾶ
Ἱεροκήρυκος
5/4/2024
Ζοῦμε στήν ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου;
(Προφητεία Ἁγίου Νείλου τοῦ Μυροβλύτου)
«Κατά τό 1900 ἔτος, βαδίζοντας πρός τό μεσασμό τοῦ 8ου αἰῶνος, ἀρχίζει ὁ κόσμος τοῦ καιροῦ ἐκείνου νά γίνεται ἀγνώριστος. Ὅταν πλησιάσει ὁ καιρός τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου, θά σκοτισθεῖ ἡ διάνοια τῶν ἀνθρώπων ἀπό τά σαρκικά πάθη, καί θά πληθυνθεῖ σφόδρα ἡ ἀσέβεια καί ἡ ἀνομία. Τότε θ’ ἀρχίσει ὁ κόσμος νά γίνεται ἀγνώριστος, οἱ μορφές τῶν ἀνθρώπων θά μετασχηματίζονται καί δέν θά γνωρίζονται οἱ ἄνδρες ἀπό τίς γυναῖκες, διά τῆς ἀναισχύντου ἐνδυμασίας καί τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς.
Οἱ τότε ἄνθρωποι θά ἀγριέψουν καί θά γίνουν σάν θηρία ἀπό τήν πλάνη τοῦ Ἀντιχρίστου. Δέν θά ὑπάρχει σεβασμός στούς γονεῖς καί τούς γεροντότερους, ἡ ἀγάπη θά ἐκλείψει, οἱ δέ ποιμένες τῶν Χριστιανῶν -ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς- θά εἶναι ἄνθρωποι κενόδοξοι, δέν θά γνωρίζουν καθόλου τήν δεξιά ὁδό ἀπό τήν ἀριστερά. Τότε θ’ ἀλλάξουν τά ἢθη καί οἱ παραδόσεις τῶν Χριστιανῶν καί τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ σωφροσύνη θά χαθεῖ ἀπό τούς ἀνθρώπους καί θά βασιλεύσει ἡ ἀσωτία.
Τό ψεῦδος καί ἡ φιλαργυρία θά φθάσουν στό μέγιστο βαθμό καί ἀλλοίμονο σ’ αὐτούς, πού θησαυρίζουν χρήματα. Οἱ πορνεῖες, οἱ μοιχεῖες, οἱ ὁμοφυλοφιλίες, οἱ κλοπές καί οἱ φόνοι θά αὐξηθοῦν. Ἐκεῖνο τόν καιρό, ἀπό τήν ἐνέργεια τῆς μεγίστης ἁμαρτίας καί ἀσελγείας, οἱ ἄνθρωποι θά στερηθοῦν τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπου ἔλαβαν στό Ἅγιο Βάπτισμα, καθώς καί τίς τύψεις τῆς συνειδήσεως.
Οἱ Ἐκκλησίες δέ, τοῦ Θεοῦ, θά στερηθοῦν εὐλαβῶν καί εὐσεβῶν ποιμένων καί ἀλλοίμονο τότε, στούς Χριστιανούς πού θά βρίσκονται στόν κόσμο, οἱ ὁποῖοι θά στερηθοῦν τελείως τήν πίστη, διότι δέν θά βλέπουν ἀπό κανέναν φῶς ἐπιγνώσεως. Τότε θά ἀναχωροῦν ἀπό τόν κόσμο στά Ἱερά Καταφύγια, γιά νά βροῦν ψυχική ἀνακούφιση τῶν θλίψεών τους καί παντοῦ θά βρίσκουν ἐμπόδια καί στενοχώριες.
Καί ὅλα αὐτά θά γίνουν, διότι ὁ Ἀντίχριστος θέλει νά κυριεύσει τά πάντα καί νά γίνει ἐξουσιαστής ὅλης τῆς Οἰκουμένης καί θά ἐνεργεῖ τέρατα καί σημεῖα κατά φαντασίαν. Θέλει νά δώσει δέ, πονηρή σοφία στόν ταλαίπωρο ἄνθρωπο, θά βρεῖ νά ὁμιλεῖ ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλο, ἀπό τή μία ἄκρη τῆς γῆς στήν ἄλλη. Τότε θά πετοῦν στόν ἀέρα σάν πτηνά καί θά διασχίζουν τόν βυθό τῆς θάλασσας σάν ψάρια. Καί ὅλα αὐτά, θά τά κάνουν οἱ δυστυχεῖς ἄνθρωποι ζώντας στήν ἄνεση καί καλοπέραση, μή γνωρίζοντας ὅτι ὅλα αὐτά εἶναι πλάνη τοῦ Ἀντιχρίστου. Καί τόσο θά προσδέσει στήν ἐπιστήμη κατά φαντασίαν ὁ πονηρός, ὣστε θά ἀποπλανήσει τούς ἀνθρώπους καί δέν θά πιστεύουν στήν ὕπαρξη τοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ.
Τότε, βλέποντας ὁ Θεός τήν ἀπώλεια τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, θέλει νά κολοβώσει τίς ἡμέρες γιά τούς λίγους σωζομένους, διότι ὁ διάβολος θέλει νά πλανήσει ἐάν εἶναι δυνατόν καί τούς ἐκλεκτούς. Τότε αἰφνιδίως θέλει νά ἔρθει ἡ δίστομος ρομφαία καί θά θανατώσει τόν πλάνον καί τούς ὀπαδούς αὐτοῦ». (Πιστό ἀντίγραφο ἀπό τό βιβλίο «Εὐαγγελικός Κῆπος» τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Κύπρου)
Ὁ πνευματέμφορος Ἅγιος Νεῖλος ὁ Μυροβλύτης μιλάει γιά τήν ἐποχή μας. Θά σχολιάσουμε κάποια προφητικά λόγια τοῦ Ἁγίου:
1. «Οἱ ἄνθρωποι θά γίνουν ἀγνώριστοι». Ἐδῶ μιλάει γιά τήν ἀνδροποίηση τῆς γυναικός καί γιά τή γυναικοποίηση τοῦ ἀνδρός, ὅπως τό ζοῦμε καθημερινά, ἀφοῦ πλέον δέν εἴμαστε σέ θέση νά ἀναγνωρίσουμε, ἄν ὁ ἄλλος εἶναι ἄνδρας ἤ γυναίκα, ἀλλά καί ὁ στολισμός, τά φτιασίδια, τά χαϊμαλιά ἀσχημίζουν καί παραμορφώνουν τά πρόσωπα τῶν ἀνθρώπων.
Συνειδητοποιοῦμε ὅτι μετὰ ἀπὸ τὸ ἐπαίσχυντο νομοθέτημα πολλοὶ ἄνθρωποι ἐπηρεάστηκαν καὶ κατὰ τρόπο σατανικὸ ἐκδηλώνουν διαστροφικὲς ἐπιλογές. Μία εὐλαβὴς γυναῖκα μας εἶπε τὸ ἑξῆς: Ζοῦμε σὲ μιὰ μικρὴ πόλη ποὺ ὅλοι γνωριζόμαστε. Ὑπῆρχαν ὁμοφυλόφιλοι ποὺ γνωρίζαμε καὶ ἐνδεχομένως καὶ ἄλλοι ποὺ εἶχαν χαμηλὸ προφίλ. Μετὰ τὸ ψήφισμα τῆς βουλῆς γιὰ τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια νομίζω ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἄλλαξαν. Στὸ περιβάλλον μας στὴ παρέα μας στὰ παιδιὰ ποὺ βρίσκονται στὴν ἐφηβεία. Ἔχουν γίνει πιὸ προκλητικοί, πιὸ αὐθάδεις, χωρὶς ἠθική, ἐνῷ ἡ ἀξιοπρέπεια καὶ ὁ σεβασμὸς ὀνομάζονται ταμποῦ. Ἕνα παράδειγμα κάνουμε ὄχι συχνὰ παρέα μὲ δύο ἀκόμη ζευγάρια. Τὴν Τσικνοπέμπτη βγήκαμε ἀφοῦ πήγαμε γιὰ καφὲ καὶ φαγητὸ ἀργότερα τὸ ἀπόγευμα πήγαμε γιὰ ποτό. Ἐγὼ δὲ πίνω καθόλου ἀλλὰ γιὰ τὴν παρέα καὶ χάρη τοῦ συζύγου ἀκολουθῶ. Ἤπιαν ἀρκετὰ καὶ ἄρχισαν τὰ περίεργα. Μετὰ ἀπὸ χορὸ καὶ γέλια τὸ ἕνα ζευγάρι ἄρχισε τὰ περίεργα. Ὁ σύζυγος ἄρχισε προκλητικὰ νὰ πειράζει τὴν διπλανὴ παρέα ποὺ ἦταν τέσσερα κορίτσια μικρότερα ἀπὸ τὴν κόρη του καὶ ἡ γυναῖκα του γελοῦσε. Κοιτούσαμε περίεργα γιατί δὲν καταλαβαίναμε καὶ μετὰ ἡ σύζυγος ἄρχισε νὰ μοῦ ψιθυρίζει στὸ αὐτὶ πόσο ὡραία καὶ καλῆ εἶμαι... Μετὰ ἀπὸ λίγο ἁπλὰ φύγαμε... καὶ τοὺς ἀφήσαμε ἐκεῖ. Ἕνα παράδειγμα μόνο. Μὲ φοβίζει αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ καὶ ἡ προκλητικότητα.
2. «Οἱ ἄνθρωποι θά γίνουν ἄγρια θηρία». Στίς μέρες μας, εἶναι φοβερά τά ἐγκλήματα πού διαπράττονται ἀπό ἀνήλικα παιδιά, ἐνήλικες καί γέρους ἀκόμη, οἱ ὁποῖοι δηλώνουν ὅτι δέν ὑπάρχει φόβος Θεοῦ καί ἔχει παγώσει ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.
3. «Θά ἀλλάξουν τά ἤθη καί τίς παραδόσεις τῶν ἀνθρώπων». Διαπιστώνουμε ἐκ τῶν πραγμάτων ὅτι μέ ἀργό καί σταθερό βῆμα ἀλλοιώνεται τό ὀρθόδοξο ἦθος τῆς Ἐκκλησίας καί τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα μέ τίς διάφορες συλλειτουργίες μέ παπικούς καί προτεστάντες ἤ μέ τόν κοινό ἑορτασμό τοῦ Πάσχα, ὅπως μεθοδεύεται καί βεβαίως φθάνοντας καί στό κοινό Ποτήριον, ὅπως, ἐπίσης, καί μέ τίς συμπροσευχές πού γίνονται ἀπό ὀρθοδόξους μέ διάφορους θρησκευτικούς ἡγέτες προωθώντας κατ’ αὐτόν τόν τρόπο τήν πανθρησκεία.
Καί οἱ παραδόσεις ἀλλοιώνονται μέ πολλούς τρόπους καθημερινά. Ἐπίσκοποι ἀποσύρουν τόν Ἐσταυρωμένο πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα, πέφτουν τά τέμπλα γιά νά ἔχουν, τάχα, καλύτερη ἀμεσότητα οἱ ἱερουργοί μέ τούς πιστούς, τοποθετοῦν τό σύνθρονο πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα προκειμένου ἀργότερα νά λειτουργοῦν βλέποντας πρός τόν κόσμο, κατά παπικό τρόπο.
«Εὐλογοῦν» τίς κοπέλες γιά νά μποροῦν νά μπαίνουν στό ἱερό γιά νά γίνουν παπαδίτσες, μέ ἀπώτερο σκοπό ἀργότερα νά γίνουν διακόνισσες καί παπαδίνες μιμούμενοι τούς προτεστάντες. Χειροθετοῦν ἄγουρα παιδιά ἀναγνῶστες, χωρίς μερικές φορές νά γνωρίζουν, ἔστω καί στοιχειωδῶς, τήν Ἁγία Γραφή. Συνηθίζουν τίς ἱερές τελετές καί εὔκολα ἐπηρεάζονται ἀπό τό πνεῦμα τῆς ἐπίδειξης.
4. «Ἡ σωφροσύνη θά χαθεῖ ἀπό τούς ἀνθρώπους καί θά βασιλεύσῃ ἡ ἀσωτία». Στήν ἐποχή μας παρατηροῦμε ὅτι τά σαρκικά ἁμαρτήματα δὲν λογίζονται ὡς θανάσιμα ἁμαρτήματα ἀπὸ πολλούς χριστιανούς καί κληρικούς ἀκόμη. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς κ. Ἐλπιδοφόρος μαζί μέ τόν π. Ἀλέξανδρο Καριώτογλου βάπτισαν παιδιά ὁμοφυλοφίλων πράγμα ἀπαράδεκτο γιά τήν Ἐκκλησία μας καί βέβαια, -μή σᾶς φαίνεται ἐξωφρενικό- μετά ἀπό τό σοδομικό νομοθέτημα θά ὑπάρξουν κληρικοί οἱ ὁποῖοι θά τελέσουν καί «γάμους» ὁμοφυλοφίλων.
Εἶναι φρικτό τό γεγονός ὅτι στἠν παρέλαση τῶν ΛΟΑΤΚΙ, ἔκαναν αὐτὰ τὰ αἴσχη. ἄλλος εἶχε στήν κεφαλή τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας Μητέρας ἡμῶν σκεπασμένης μέ τό σύμβολο τῶν ΛΟΑΤΚΙ καί ἄλλοι κρατοῦσαν τήν Ἑλληνική Σημαία, μιά Σημαία ἡ ὁποία εἶναι βαμμένη μέ τά αἵματα ἁγίων καί ἡρώων, πού τώρα μολύνεται καί ἀχρειώνεται ἀπό ταλαίπωρους ἀνθρώπους, θύματα τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ διαβόλου.
Ἀγαποῦμε ὅλους τούς ἀνθρώπους, γιατί τούς βλέπουμε ὡς «κατ’ εἰκόνα» τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά σέ καμμιά περίπτωση δέν μποροῦμε νά δεχθοῦμε αὐτές τίς ἀνομίες, πού ξεπερνοῦν ἀκόμη καί τά Σόδομα καί τά Γόμορρα, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή: «Τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. στ΄ 23). Οἱ πνευματικοί νόμοι λειτουργοῦν διαχρονικά, γι’ αὐτό οἱ ἐκπτώσεις σε θέματα ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς ἐπιφέρουν, δυστυχῶς, ἐθνικές τραγωδίες.
5. Λέγει ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὅτι «ἀπό τήν ἐνέργεια τῆς μεγίστης ἁμαρτίας καί ἀσελγείας οἱ ἄνθρωποι θά στερηθοῦν τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπου ἔλαβαν στό Ἅγιο Βάπτισμα, καθώς καί τίς τύψεις τῆς συνειδήσεως».
Γιά νά λάβει ὁ καθένας τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πρέπει νά εἶναι καθαρό δοχεῖο. Γι’ αὐτό κατά τόν Ἅγιο Ἐπιφάνιο «οἱ Ἅγιοι καταξιοῦνται τό Ἅγιον Πνεῦμα κατοικίζειν ἐν αὐτοῖς» (Ἁγίου Μακαρίου Καλογερᾶ ὅπ. σ. 191).
Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἔρχεται στόν κάθε ἄνθρωπο κατ’ ἀναλογία τῆς καθαρότητος, τῆς ταπεινοφροσύνης, τῆς ἀσκήσεως ἀλλά καί τῆς μετανοίας. Ὅσο ζοῦμε μακριά ἀπό τό Θεό, τόσο σκληρύνεται ἡ καρδιά μας, μέ ἐπακόλουθο νά μήν ἐνεργοῦν τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί γι’ αὐτό φυσικά ὁ ἄνθρωπος «καπακώνει» τή συνείδησή του, κατά τήν ἔκφραση τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, ἔτσι ὥστε νά μήν ἐλέγχεται πλέον. Δέν ὑπάρχει φοβερότερο κακό ἀπό τό νά μή λειτουργεῖ ἡ συνείδηση ἀφοῦ αὐτή εἶναι ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἅγιος Βαρσανούφιος λέγει ὅτι «οὐδέν βιαιότερον συνειδήσεως».
Ὁ ρήτορας Ἰσοκράτης σέ μιά ἐπιστολή του «Πρός Δημόνικο» γράφει: «Μηδέποτε μηδὲν αἰσχρόν ποιήσας ἔλπιζε καί λήσειν. καί γάρ ἄν τούς ἄλλους λάθῃς σεαυτῷ συνειδήσεις». Δηλαδή, μήν ἐλπίζεις, ἄν ἔκανες κάποιο κακό, ὅτι θά διαφύγεις τῆς προσοχῆς τῶν ἄλλων. καί ἐάν πάλι διαφύγεις τῶν ἄλλων, δέν θά ξεφύγεις τόν ἔλεγχο τῆς συνειδήσεώς σου. Ὁ Μένανδρος (κωμικός ποιητής) συμπληρώνει: «Βροτοῖς ἅπασιν ἡ συνείδησις Θεός», δηλαδή σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ἡ συνείδηση ἐπέχει τή θέση τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ Ρουσσώ ἀναφέρει χαρακτηριστικά: «Συνείδηση, συνείδηση! Θεῖο ἔνστικτο, ἀθάνατη καί οὐράνια φωνή»!
6. «Καί τόσο θά προσδέσει στήν ἐπιστήμη κατά φαντασίαν ὁ πονηρός, ὣστε θά ἀποπλανήσει τούς ἀνθρώπους καί δέν θά πιστεύουν στήν ὕπαρξη τοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ».
Στό Βιβλίο τῆς Ἐξόδου ὁ Θεός λέγει τά ἑξῆς: «…σύ λάλησον πᾶσι τοῖς σοφοῖς τῇ διανοίᾳ, οὕς ἐνέπλησα πνεύματος σοφίας καί αἰσθήσεως…» (Ἔξοδος 28, 3). Ἑρμηνεία: Σύ μίλησε σέ ὅλους τούς σοφούς, τούς ὁποίους γέμισα μέ σοφία καί καλαισθησία. «Καί ἐνέπλησα αὐτόν πνεῦμα θεῖον σοφίας, συνέσεως καί ἐπιστήμης» (Ἔξοδος 31, 3). Ἑρμηνεία: Τοῦτον γέμισα μέ Πνεῦμα Θεοῦ σοφίας, συνέσεως καί ἐπιστήμης. Τί σημαίνουν τά λόγια αὐτά; Ὅτι ὁ Θεός φώτισε κάποιους ἀνθρώπους μέ ἰδιαίτερα χαρίσματα, ἔτσι ὥστε μέσα ἀπό τήν ἐπιστήμη νά βοηθήσουν τούς ἀνθρώπους γιά νά ἀντιμετωπίσουν τά διάφορα προβλήματα τῆς ζωῆς ἀπό κάθε ἄποψη. Ὡστόσο, ὅταν θεοποιεῖται ἡ ἐπιστήμη καί συνδυάζεται μέ τήν αλαζονεία, τήν φιλοχρηματία, τήν δολοπλοκία καί τήν ἔλλειψη ἀγάπης πρός τόν συνάνθρωπο τότε προσδένεται μέ τό διάβολο, καί οἱ ἄνθρωποι χάνουν εὔκολα τήν πίστη τους στήν Ἁγία Τριάδα καί ὑπεισέρχονται φοβερά δεινά στήν ἀνθρωπότητα. Τά ζήσαμε τήν ἐποχή τοῦ κορωνοϊοῦ. Τοῦτο τό ἐπιβεβαιώνει καί ὁ Πλάτωνας στό ἔργο του Μενέξενος: «Πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται». Δηλαδή κάθε ἐπιστήμη ὅταν ἀπομακρύνεται ἀπό τή δικαιοσύνη καί τίς ἄλλες ἀρετές καταλήγει νά εἶναι δόλος καί ὄχι σοφία.
Ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ Μυροβλύτης ἔζησε τόν 16ο αἰώνα, ἀσκήτεψε στό σπήλαιο τοῦ Ἁγίου Πέτρου τοῦ Ἀθωνίτου. Μέσα στήν ἀνήλια σπηλιά ἀγωνίστηκε μέ ὅλες τίς πνευματικές ἀσκήσεις, τήν κάθαρση τοῦ νοῦ, τήν νηστεία, τήν ἀγρυπνία, τήν νοερά προσευχή καί τήν χαμαικοιτία. Εἶχε τό χάρισμα τῶν δακρύων, ἔδωσε σκληρούς ἀγῶνες κατά τῶν δαιμόνων. Ἐκοιμήθη στίς 12 Νοεμβρίου τοῦ 1651. Ἀπό τό σκήνωμά του, πού ἐτάφη κοντά στή σπηλιά, ἔτρεχε μύρο τόσο ἄφθονο πού χυνόταν στή θάλασσα ὥστε ἔρχονταν μέ πλεούμενα οἱ χριστιανοί νά τό μαζέψουν λόγω τῶν ἰαματικῶν του ἰδιοτήτων. Ὁ Ἅγιος ὅμως σταμάτησε νά μυροβλύζει, ἐπειδή πολλοί πειρατές θανάτωναν καί ἔκλεβαν τούς χριστιανούς.
Ὁ Ἅγιος Νεῖλος μέ τήν ὅλη ὁσιακή βιωτή του, ἔλαβε ἀπό το Θεό τό χάρισμα τῆς προφητείας πού εἶναι τόσο ἀποκαλυπτικό καί φθάνει ὡς τήν ἐποχή μας. Θά εἴμαστε ἀναπολόγητοι κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως, ἐάν ἀδιαφορήσουμε ἤ τήν ἀγνοήσουμε.
