«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
102. Οἱ ἰδιαιτερότητες τοῦ παιδιοῦ ἐξαρτῶνται ἀπό τόν βαθμό διαστροφῆς στήν ὁποία ἔφθασε τό ἔνστικτο τῆς μητρότητος τῆς γυναίκας. Ἐάν εἶχε προξενηθῆ φιληδονία - αὐτή ἡ ὁποία ἀποτελεῖ μία πτῶσι ἀπό τόν σκοπό τῆς φύσεώς του, μία συμφέρουσα διαστροφή γιά τόν ἀρσενικό -ἡ ἐξέλιξις τοῦ ἐμβρύου, μέ τέτοιες προϋποθέσεις τῆς ἐνδομητρικῆς ζωῆς, φέρει στόν κόσμο ἕνα παιδί πού θά εἶναι ὀξύθυμο, μέ νεῦρα κληρονομικά καί μέ μιά προδιάθεσι πρός τίς νευρικές ἀσθένειες. Ὅλο αὐτό τό βάρος ἔχει τήν ρίζα του μόνο σ᾿ αὐτή τήν κατάστασι πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ὁδό φιληδονίας τῆς μητέρας.
Ἀντιθέτως, ἐάν ἡ μητέρα δέν ὑποδουλώθηκε ἀκόμη σ᾿ αὐτή τήν φλόγα τῆς φιληδονίας, οὔτε στόν καιρό τῆς συνευρέσεώς της μέ τόν ἄνδρα της ἦτο ταραγμένη καί οὔτε στόν καιρό θηλασμοῦ τοῦ νηπίου, τό νεογέννητο θά εἶναι ἕνα παιδί, τό ὁποῖον θά κλίνη ὀλίγο πρός τήν πρόωρη γενετική δραστηριότητα, μή ἑλκόμενο πρός τόν αὐνανισμό καί σχεδόν καθόλου, μπορῶ νά εἰπῶ πρός τήν νευρικότητα.
Ἐάν ἡ μητέρα διαστρέφη τόν σκοπό τῆς μητρικότητός της, φέρει στόν κόσμο παιδιά μέ προδιαθέσεις μερικῶν ὑπό ἀνάπτυξιν διαστροφῶν, πού τούς καταστρέφουν τό νευρικό τους σύστημα, καί, ἐάν θά παντρευθοῦν, θά μεγαλώνουν οἱ καταπτώσεις καί οἱ στενοχώριες.
103. Ὅλο τόν καιρό τῆς κυοφορίας καί θηλασμοῦ ὁ ἄνδρας πρέπει νά ἐγκρατεύεται, γιά νά μή ταράζη τήν μελλοντική ζωή τοῦ νεογεννήτου πού περιμένει νά ἔλθη στόν κόσμο μέ συγκεκριμένο σκοπό ἀπό τόν Θεό.
104. Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει σκοτάδι γιά τόν Θεό καί τήν ψυχή, γιά τήν ἠθική καί πνευματική ἐξέλιξι τῶν παιδιῶν πού ἔρχονται στόν κόσμο, ὁ ἄνθρωπος πού δέν ἔχει οὔτε ἕνα Θεό καί δέν ἐνδιαφέρεται γιά τίποτε ἐκτός μόνο γιά τήν ἱκανοποίησι τοῦ σαρκικοῦ του πάθους, σίγουρα θά συνάξη στόν ἑαυτό του κάθε ἔλλειψι ἰσορροπίας μέσα στό μεγάλο πνευματικό περιβάλλον στό ὁποῖον κινούμεθα, ζοῦμε καί εἴμεθα (Πράξ. 17,28).
105. Ἡ γέννησις παιδιῶν, παράλληλα μέ τήν κατάστασι αὐτοῦ τοῦ εἴδους, εἶναι κάτι τό ὁποῖον ἀντιβαίνει στό πολυγαμικό ἔνστικτο καί χωρίς τήν διάκρισι τοῦ ἀνδρός, χωρίς τόν Χριστό· ὁπότε δέν εἶναι δυνατή ἡ ἐκπλήρωσις τῆς θείας προθέσεως, παρά μόνο μ᾿ ἕνα σύζυγο πού ἔχει τήν ἴδια πίστι καί τήν ἴδια χριστιανική βιοτή. Ἡ πεποίθησις ὅτι ἠμπορεῖ καί αὐτό πού τοῦ φαίνεται ὅτι δέν τό ἠμπορεῖ, εἶναι μία δεδομένη δύναμις· ἕνα εἶδος ἐνισχύσεως τῆς θελήσεως τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν θέλησι τοῦ Θεοῦ.
106. Κατεύθυνε τήν συμπεριφορά σου, ἐσύ μητέρα, πρός τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος ἐπιτελεῖ διά σοῦ τό θαῦμα τῆς συναντήσεως ἑνός μικροῦ ἀνθρώπου μέσα σ᾿ ἕνα μικρό οὐρανό (κοιλία) καί σέ ἀνταμείβει μέ εὐτυχία γιά τούς κόπους σου.
Σέ τέτοιες προσπάθειες, ἡ ὁποιαδήποτε μητέρα θά σωθῆ.
Ἰδού ἡ πνευματική φάσις τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς, ὑπομένοντας γιά ἕνα θεῖο σκοπό μία ἁγία τάξι, γιά τήν ὁποία λέγει καί ἡ Γραφή: «Οἱ γάρ φυλάξαντες ὁσίως τά ὅσια ὁσιωθήσονται, καί οἱ διδαχθέντες αὐτά εὑρήσουσιν ἀπολογίαν» (Σοφία Σολομῶντος 6,10). Ἰδού γιατί ἔρχονται ὁ Ἰησοῦς στόν γάμο καί οἱ κουμπάροι στήν κρίσι τοῦ Θεοῦ.
107. Τά παιδιά πού γεννήθηκαν ἀπό γονεῖς πού εἶχαν μία καθαρά χριστιανική ζωή, ὑπερέχουν σ᾿ αὐτά οἱ καλές κλίσεις καί δέν νικῶνται ἀπό τό κακό πού εἶναι γύρω στό περιβάλλον τους, πού ἐνδεχομένως θά εὑρεθοῦν. Αὐτά εἶναι ἀπό μικρά καθαρά ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί φαίνεται ὅτι ἔχουν τήν κλίσι νά γίνουν καί μαθητές Του, καί, ἐάν τό ζητήση ὁ καιρός, νά μαρτυρήσουν κιόλας γιά τόν Θεό.
108. Τήν οὐράνια Βασιλεία τήν ἔχει ὑποσχεθῆ ὁ Θεός στά παιδιά, στούς ἀνθρώπους πού τήν δέχονται χωρίς συζητήσεις, πού εἶναι ὅμοιοι μέ τά παιδιά, στούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἦλθαν στόν Ἰησοῦ ἀπό μικρά παιδιά. Συνεπῶς, πῶς νά μή στενοχωρηθῆ ὁ Βασιλεύς, ὅταν ἀπαγορεύουν στά παιδιά νά ἔρχωνται κοντά Του, ὅταν ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἀπηγορευμένο Πρόσωπο;!
109. Ἰδού μία στενοχώρια τοῦ Ἰησοῦ: Ὅτι τά παιδιά δέν ἀφίενται ἀπό μικρά νά ἔρχωνται κοντά Του.
110. Αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἐμποδίζουν τά παιδιά τους νά διδαχθοῦν τήν πίστι στόν Χριστό, θά τιμωρηθοῦν χειρότερα ἀπό τούς αὐτόχειρες!
111. Εἶναι ἀδιάφορο πῶς γίνεται ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν· τό πᾶν εἶναι ὅτι ὁ Θεός εἶναι ὁ Πατήρ τῆς ψυχῆς καί αὐτά πού προσφέρη ἡ ἀγωγή ἀπό τήν κοσμική ἐπιστήμη, μπορεῖ νά εἶναι ματαιότητα μπροστά στήν ἐσωτερική ζωή τοῦ πνεύματος.
112. Στόν Ἰησοῦ τά ἔργα, τά γεγονότα, οἱ παντός εἴδους ἄνθρωποι καί τά παιδιά τοῦ προξενοῦν τίς αἰτίες τῆς ἀποκαλύψεως. Ἀπ᾿ ὅλα τά κτίσματα τοῦ κόσμου ὁ Ἰησοῦς ὑψώνει τούς ἀνθρώπους στήν ὑπερφυσική λογική τῆς Προνοίας. Γιά παράδειγμα, στά παιδιά ὁ Ἰησοῦς εὑρῆκε τήν ψυχή τους ν᾿ ἀνοίγεται διάπλατα στόν Θεό. Αὐτά, δέν καταλαβαίνουν τίποτε καί δέν σχεδιαγράφουν μία ἀντίθετη στάσι τους. Πιστεύουν τελείως καί κάνουν παράξενες ἐρωτήσεις γιά τήν πίστι. Γι᾿ αὐτά ἡ ὕπαρξις τοῦ Θεοῦ καί ἡ θεία παρουσία Του εἶναι ἕνα πρᾶγμα αὐτονόητο. Δέν τοποθετήθηκαν ματαίως τόσο κοντά αὐτές οἱ δύο λέξεις: Παιδική ἡλικία καί ἁγιότης. Εἶναι γεγονός ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζει τήν ζωή του μέ ἁγιασμό, κατόπιν τόν χάνει: γίνεται ἁμαρτωλός, γίνεται προβληματικός καί μένει μέ πλῆθος ἐρωτήσεων, χωρίς νά δέχεται ἀπαντήσεις.
113. Μία καλή φύσις (καλωσυνᾶτη) ἁπλοποιεῖ ἀπό μόνη της τήν ἀρχές καί τά ὅρια τῆς ζωῆς της. Πλησιάζει πρός τήν πρωτότυπη φύσι, τῆς ὁποίας τήν εἰκόνα ἀνάμεσά μας τήν ἔχουν μόνο τά παιδιά.
114. Ἐάν δέν ἠμπορῆς νά ὁμιλήσης στά παιδιά γιά τόν Θεό, ὁμίλησε στόν Θεό γιά τά παιδιά.
115. Ὅλοι οἱ γονεῖς προσέχετε, νά μή πίπτετε σέ λάθη, ὅταν θά ἔλθη ὁ καιρός τῆς γεννήσεως καί ἀνατροφῆς τους. Τά δαιμονόπληκτα παιδιά πάσχουν ἀπό τίς ἑξῆς αἰτίες:
1. Οἱ γονεῖς δέν ἐκράτησαν τίς νηστεῖες καί δέν ἠμπόρεσαν νά χαλιναγωγήσουν τίς σωματικές τους ἐπιθυμίες καί ἔτσι ἔπεσαν στίς ἀπηγορευμένες γιά συνάφεια σαρκική ἡμέρες, ὅπως εἶναι: Τετάρτη, Παρασκευή, Κυριακή, οἱ μεγάλες ἑορτές τοῦ ἔτους καί ὁλόκληροι οἱ γνωστές περίοδοι τῆς νηστείας. Ὅλα τά παιδιά, τά ὁποῖα συνελήφθησαν τίς ἡμέρες αὐτές εἶναι ἀνυπάκουα, πεισματάρικα, διότι οὔτε οἱ γονεῖς τους σεβάσθηκαν καί ὑπάκουσαν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί δέν ἐφύλαξαν καθαρότητα τίς ἅγιες ἡμέρες Του.
Ἐρωτῆστε τους γιά τούς λογισμούς τους καί θά σᾶς εἰποῦν τί ὑποσχέθηκαν. Ἔτσι, θά τούς ἰδῆτε νά κλαίγουν καί θά κλαῖτε καί ἐσεῖς κι ἔτσι θά ἀπαλλαγῆτε ἀπό τήν ἁμαρτία, τήν ὁποία ἐκυοφόρησαν. Εἶναι σίγουρο ὅτι θά πονοῦν, ἀλλά, ἐάν δέν τό ἔκαμαν, δέν θά πονοῦσαν.
2. Οἱ μητέρες δέν φυλάχθηκαν τελείως καθαρές καί ἔτσι γεννοῦν παιδιά κωφάλαλα καί ἑτοιμοθάνατα. Καί, ἐάν στόν καιρό ἐκεῖνο ὁ πατέρας ἦτο καί μεθυσμένος, γεννᾶται ἕνα παιδί τό ὁποῖο θά εἶναι σωματικά χωλό ἤ διανοητικά καθυστερημένο ἤ θά εἶναι ταυτόχρονα, σωματικά καί διανοητικά ἄρρωστο. Καί ἰδού πῶς θά εἶσαι ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ μέ τόν καρπό πού ἔφερες στόν κόσμο!
3. Στήν περίοδο τῆς κυοφορίας σου, ἐσύ μητέρα, μή δέχεσαι νά σέ ἐνοχλῆ σεξουαλικά ὁ ἄνδρας σου. Συμβαίνει συχνά τά παιδιά πού θά γεννηθοῦν ἀπό τέτοιου εἴδους συμπεριφορές τοῦ ἀνδρός πρός τήν γυναῖκα του, νά γεννῶνται νεκρά, ἤ πεθαίνουν σέ νεαρά ἡλικία, ἤ, ἐάν ζοῦν, ρέπουν πρός τήν πορνεία, διότι τυπώνεται σάν σφραγίδα ἡ πορνική ἐπιθυμία τοῦ πατέρα τους, ἐνῶ ἀκόμη εἶναι στήν κοιλιά τῶν μητέρων τους.
Ὅλα αὐτά εὑρίσκονται καί στήν Ἁγία Γραφή, διότι ὅλα ὅσα περνᾶ ἡ μητέρα στήν περίοδο τῶν 9 μηνῶν, εἶτε καλά, εἴτε κακά, ἐντυπώνονται καί στά παιδιά. Μία παροιμία μᾶς λέγει: «Ὅταν θά γίνουν μεγάλοι, ὅλα θ᾿ ἀνατείλουν στό τσουκάλι».
ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (+1910-1989) «ΜΕΓΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΟΣ ΨΥΧΩΝ», ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΣΟΦΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΛΟΓΩΝ ΣΕ 500 ΚΕΦΑΛΑΙΑ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης.
