«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Σήμερον εἶναι Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Μέ τό νέο ἡμερολόγιο εἶναι ἡ 17η Μαρτίου. Αὐτό τό μεσημέρι θά ἀναχωρήσω διά τήν Θεσσαλονίκην καί μέ τόν ρουμᾶνο ὁδηγό μου τόν Ἐδουάρδο θά μεταβῶ διά ὁμιλίας ἐπί ἕνα μῆνα εἰς διαφόρους πόλεις τῆς Ρουμανίας. Προσεκλήθην ἀπό τόν πρώην ρουμᾶνον δόκιμον Λαυρέντιον, ὅστις συνωμίλησε μέ ἐκπροσώπους τῆς ὀρθοδόξου ρουμανικῆς Νεολαίας, οἱ ὁποῖοι καί κατήρτισαν ἕνα πρόγραμμα 22 συνολικῶς διαλέξεων σέ μεγάλες πόλεις τῆς Ρουμανίας, χωρίς ἐγώ νά γνωρίζω οὔτε τά ὀνόματα μερικῶν πόλεων οὔτε καί τίς ἀποστάσεις μεταξύ των.
Καί πάλιν μέ παιδεύουν οἱ λογισμοί τοῦ σατανᾶ, καί πρίν ἀκόμη φθάσω ἐκεῖ. Τί θά ὁμιλήσω. Καί πρέπει νά τά γράψω; Καί θά ἐξευτελισθῶ, ἐάν μπλοκαρισθῆ τό μυαλό μου, καί δέν γνωρίζω ἐπαρκῶς τήν ρουμανικήν γλῶσσαν κλπ.
Ἀγωνίζομαι νά διώχνω αὐτάς τάς σκέψεις. Εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ. Καί ἰδού πῶς ἑτοιμάζεται ὁ παμπόνηρος νά μέ παγιδεύση. Μέ βάζει νά πιστεύσω ὅτι θά ὑπάγω ἐκεῖ διά νά ὠφελήσω τούς ρουμάνους Χριστιανούς μας. Καί μέ φορτώνει μέ ἐκβιαστικούς λογισμούς νά γράψω τάς ὁμιλίας μου, νά ἑτοιμασθῶ, διά νά μήν ἐξευτελισθῶ κλπ. Ἀρνοῦμαι ὅλα αὐτά καί ἀπαντῶ εἰς τόν ἑαυτόιν μου πρῶτα ὅτι:
1. Δέν χρειάζεται τό Πατριαρχεῖον τῆς Ρουμανίας ἕνα ἁγιορείτη «σκουπιδοντενεκέ», διά νά τούς ὠφελήσει.
2. Δέν εἶμαι καλλίτερος ἀπό τούς ἰδικούς τους διδασκάλους καί θεολόγους, οἱ ὁποῖοι καί ἠμποροῦν ἐπακριβῶς νά ὁμιλοῦν εἰς τήν μητρικήν τους γλῶσσαν κατ᾿ ἄριστόν τρόπον.
3. Πηγαίνω ἐπειδή μέ ἐκάλεσαν καί χάριν τῆς ὑπακοῆς, θά εἴπω, ὅ,τι μέ φωτίσει τό Ἅγιον Πνεῦμα. Διότι τίποτε ἰδικό μου δέν ἔχω νά προσφέρω, παρά μόνον τό πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μου.
Καί ἐπί τέλους ἔχω ἡσυχάσει ἀπό αὐτούς τούς λογισμούς. Μεγάλη προσοχή ἐπιβάλλεται εἰς αὐτόν πού ἀναλαμβάνει νά ὁμιλήση. Νά μή πιστεύση ὅτι προσεκλήθη διά νά ὠφελήση τούς ἄλλους, διότι ἀμέσως ἤδη εἰσῆλθε τό κρυφόν δαιμόνιον τῆς κενοδοξίας καί τοῦ ἔκλεισε τό στόμα ὁ Θεός.
Ὁ Θεός θέλει νά τοῦ δίδωμεν ἐμεῖς τήν γλῶσσαν μας καί Ἐκεῖνος νά λέγει τά δικά Του μηνύματα καί διδασκαλίες. Θά προηγηθῆ ὅμως μέσα μας ἡ βαθειά πεποίθησις ὅτι δέν ἤλθαμε νά σώσουμε τούς ἄλλους. Δέν ἔχουμε τέτοιο χάρισμα, διότι εἴμεθα μεγάλοι ἁμαρτωλοί καί ἀμετανόητοι. Ἐάν βέβαια θελήσει ὁ Χριστός μας νά ἁρπάξει μία τέτοια ἁμαρτωλή γλῶσσα σάν τήν δική μας νά εἴπει κάποιο ἰδικό του μήνυμα, ἰδού τήν ἔχει καί ἄς εἴπει ὁ Κύριος ὅ,τι Ἐκεῖνος θέλει. Καί ἐμένα νά μέ συγχωρήση, διότι ἐτόλμησα νά σταθῶ δῆθεν διά ἀπόστολος τῶν ἄλλων εἰς τό βῆμα τῆς αἰθούσης διά ὁμιλίαν. Ὄχι δέν ὁμιλῶ ἐγώ, ὁ ἄχρηστός καί παμπόνηρος. Ἄς ὁμιλήση ὁ Χριστός, διότι Αὐτός εἶναι τό πλήρωμα τῆς γνώσεως καί σοφίας καί πάσης θεολογίας.
Τήν ἴδια αὐτή ἡμέρα, ἀφοῦ ἐπῆρα μαζί μου καί περί τά ἑπτά χαρτόκουτα σαπούνια καί θυμιάματα, καρπός τῆς ὑπακοῆς ἀδελφῶν μοναχῶν τῆς Μονῆς μας, ἐξῆλθον μέ τόν ρουμᾶνο πιστόν μου φίλον, τόν Ἐδουάρδο, συνταξιοῦχο διοικητήν τοῦ χερσαίου στρατοῦ τῆς Ρουμανίας, εἰς τήν Θεσσαλονίκην.
18-3-2019 μέ τό διορθωμένο Ἡμερολόγιο. Δευτέρα
Ἡμέρα Δευτέρα καί εἶμαι στό Μετόχιον τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Σταυρουπόλεως. Πρῶτος πειρασμός ἐνεφανίσθη στήν οὐρανούπολι χθές τό μεσημέρι. Εἶχε μπλοκαρισθῆ ἡ ὀπίσθια μία ρόδα τοῦ αὐτοκινήτου τοῦ Ἐδουάρδου. Καλέσαμε κάποιον μηχανικόν ἀπό τό γειτόνικό χωριό τά Νέα Ρόδα. Δέν ἔκανε σχεδόν τίποτε. Ἐπῆρε τόν κόπον του, 20 εὐρώ, καί ἐφύγαμε διά Θεσσαλονίκην.
Ἐψωνίσαμε μέ τόν Ἐδουάρδο ἀπό τήν πόλι διάφορα δῶρα διά τούς ρουμάνους, πρός τούς ὁποίους θά δημιουργηθοῦν ἀδελφικές σχέσεις καί ἡ ἀγάπη μας θά πρέπει νά εἶναι ἔστω συμβολική καί μέ ὀλίγα δωράκια. Ἀγοράσαμε πολλά κουτιά λουκούμια, χαλβάδες, λάδι περί τά 50 λίτρα, ἐλιές, κομποσχοίνια καί σταυρουδάκια. Καί μαζί μέ τά σαπούνια καί τά θυμιάματα, ὀλίγα ἐκ τῶν ὁποίων τά ἐδώσαμε διά δῶρα, ἐκαλύψαμε τήν ἀγαθή μας πρόθεσι διά παροχή ἔστω ὀλίγων συμβολικῶν δώρων ἀπό τήν Ἑλλάδα πρός τούς μικρούς καί μεγάλους ἐκ Ρουμανίας εὐεργέτας μας.
19 Μαρτίου 2019. Τρίτη
Μέ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ ἀναχωρήσαμε στις 5 τό πρωΐ ἀπό Θεσσαλονίκη. Χωρίς προβλήματα μέσω Βουλγαρίας, μετά ἀπό 14 ὧρες ἐφθάσαμε στό σπίτι τοῦ Ἐδουάρδου καί τῆς συζύγου του Ζενίκας, πού εἶναι στήν Φωξάνη.
Στά 40 χιλιόμετρα ἦταν παλαιότερα καί τό Μετόχιόν μας, τό ὁποῖον διατηρεῖται μέχρι σήμερον καί λειτουργεῖ ὡς ἐνοριακός ναός, τοῦ γειτόνικοῦ χωριοῦ Βυζαντία. Τό χωριό αὐτό ἱδρύθηκε ἀπό τούς τότε ἐργάτες τοῦ Μετοχίου μας, οἱ ὁποῖοι, μετά τήν ἀπαλλοτρίωσι τῶν Ἁγιορειτικῶν Μετοχίων ἀπό τόν ἡγεμόνα Ἀλέξανδρο Κούζα, ἅρπαξαν τά κτήματα, περί τά 600 στρέμματα, καί ἔκτισαν τά σπίτια τους καί ἄρχισαν τίς καλλιέργειές τους. Δίπλα εἶναι καί τό χωριό τῶν καθολικῶν, οἱ ὁποῖοι τότε ἦσαν ἐργάτες κι αὐτοί τοῦ Μετοχίου μας, στήν καταγωγή οὖγγροι, καί ἐγκατεστάθησαν κι αὐτοί ἐκεῖ. Ἔχουν δική τους ἐκκλησία (ὄχι τήν ἐκκλησία τοῦ Μετοχίου μας) μέ ἰδικό τους ἱερέα καί ζοῦν ἁρμονικά μέ τούς διπλανούς ὀρθοδόξους χριστιανούς μας.
Ἐφθάσαμε κουρασμένοι καί ἀμέσως ξεκουρασθήκαμε.
20 Μαρτίου 2019.Τετάρτη
Ἀπό σήμερα ἐμπῆκα στήν ὑπακοή τοῦ ζεύγους Ἐδουάρδου καί Ζενίκας, οἱ ὁποῖοι εἶναι λίαν ἐνάρετοι ἄνθρωποι, φωτισμένοι ἀπό τόν Θεό καί μέ μία εἰλικρινῆ καί πηγαία ἀγάπη.
Πρωϊνές ὧρες ἦλθε ὁ ἱερομ. π. Ἰσίδωρος, λειτουργός τῆς γυναικείας μονῆς Συχάστρου, ὅπως λέγεται. Ἐπήγαμε μαζί του στήν Μονή, ὅπου ἔγινε σύναξις τῶν 17 μοναζουσῶν μέ ἐπικεφαλῆς τήν ἡγουμένη Θεοκτίστη. Τούς ὡμιλήσαμε ὅ,τι μᾶς ἐφώτισε ὁ Θεός. Μετά ἐπισκεφθήκαμε τόν πρώην γενικό ἀρχιερατικό ἐπίτροπο, π. Βασίλειο, λίαν ψυχικά πληγωμένον, διά τήν βιαίαν παραίτησίν του ἐκ μέρους τοῦ ἐπισκόπου του Κυπριανοῦ, ἐξ αἰτίας πονηρῶν καί ζηλοφθόνων ἀνθρώπων.
Τό βράδυ ἐμείναμε στό σπίτι τῆς Ζενίκας, ὅπου καί προετοιμάσαμε τά δῶρα μας διά τό αὐριανό ταξίδι μας.
21 Μαρτίου 2019. Πέμπτη.
Ἀπό Φωξάνη μετά ἀπό 4 ὧρες ἐφθάσαμε στήν πόλι Σουτσεάβα. Ἡ πρόθεσίς μας νά πάρουμε τήν εὐλογία τοῦ ὁσίου Γέροντος ἐπισκόπου Ποιμένος. Δέν μᾶς τήν ἔδωσε φοβούμενος, ἀπό τίς πρόσφατες συνάξεις τοῦ ἐπαναστάτου μοναχοῦ Σάββα τοῦ Λαυριώτου, ὅστις μέ τήν βοήθεια 3-4 ρουμάνων ἐκ τῆς Ρουμανικῆς Σκήτης ἦλθαν στήν Ρουμανία καί ἐτάραξαν τόν κόσμο, ὁμιλοῦντες μέ ἀνοίκεια λόγια κατά τῆς συνόδου τῆς Κρήτης.
Ἐνῶ εἴμεθα στήν ἔξοδο τοῦ ἐπισκοπείου του, πέρασε ἀπό δίπλα μας καί μᾶς εἶπε ὁ ἐπίσκοπος: «Ἄιντε πηγαίνετε. Ἔχετε τήν εὐλογίαν μου νά μιλήσετε, ἀλλά νά προσέχετε». Τοῦ φιλήσαμε τό χέρι καί χαρούμενοι ταξιδεύσαμε ἀκόμη πρός βορρᾶν 42 χιλιόμετρα καί ἐφθάσαμε στήν πόλι Χουμόρ. Ἔγιναν δύο συνάξεις. Ἡ μία σέ μία αἴθουσα, ὅπου τούς παρουσιάσαμε καί βίντεο ἀπό Ἀφρική καί τούς ὡμιλήσαμε ἐν συνεχεία. Ἠκολούθησαν καί ἀξιόλογες ἐρωτήσεις.
Για ὕπνο ἔμεινα ἐπί δύο νύκτες στό πολυτελέστατο σπίτι τοῦ κ. Εὐγενείου, καθηγητοῦ μαθηματικοῦ μέ ἕνα 13ετῆ γυιό. Ἐνῶ για φαγητό στό πολυτελές ἐστιατόριο τοῦ κ. Κωνσταντίνου, ἐκλεκτοῦ καί ἐναρέτου ἀνθρώπου.
22-23 Μαρτίου 2019. Παρασκευή καί Σάββατο
Τήν ἄλλη ἡμέρα πρωϊνές ὧρες ἐπισκεφθήκαμε τίς γειτόνικές μονές Χουμόρ, Μολντοβίτσα, Σουτσεβίτσα καί Βορονέτς. Στήν δεύτερη ὁμιλία σέ αἴθουσα μιᾶς ἐνοριακῆς ἐκκλησίας, δέν ἦλθεν οὐδείς ἱερεύς, προφανῶς ἦσαν ἐπιφυλακτικοί ἀπό τίς διαταραχές τῶν ἄλλων ἐπαναστατῶν ἁγιορειτῶν. Ἔστειλαν ὅμως κατασκόπους, ὅπως ἐμάθαμε, οἱ ὁποῖοι καί ἔφυγαν εὐχαριστημένοι καί ὄχι σκανδαλισμένοι.
Στόύς ἀνθρώπους αὐτούς ἐξεθέσαμε καί τήν πτωχείαν τῆς Ἱ. Μονῆς μας, λόγω τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως πού μαστίζει τήν Χώρα μας καί προπαντός τό Ἅγιον Ὄρος. Μᾶς ὑποσχέθηκαν νά μᾶς βοηθήσουν μέ τήν δική μας πρότασι διά ἀγορά δύο τόννων πατάτες καί 200 λίτρων κρασί. Καί δόξα τῶ Θεῶ. Τά ἀγόρασαν μέ δικά των χρήματα καί τά μετάφεραν σέ ἀποθήκη στό Βουκουρέστι μακριά 700 χιλμ.
Ἀναχωρήσαμε λίαν εὐχαριστημένοι ἀπό τίς δύο αὐτές πρῶτες συνάξεις. Καί ἐφθάσαμε στήν πόλι Μπακέου μετά ἀπό πορεία τριῶν ὡρῶν. Ἔμεινα στό σπίτι ἑνός ζεύγους τό ὁποῖον ἐγνώριζα ἀπό παλαιότερα.
Κυριακή τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. 24η Μαρτίου
Εἴχαμε τό βράδυ ἀγρυπνία καί θεία Λειτουργία στόν ναό τοῦ ἀεροδρομίου, ὅπου λειτουργοῦν δύο ἐξαιρετικοί ἱερεῖς, ὁ π. Ἀνδρέας καί ὁ π. Ἰωάννης. Μέ ἐντολή τῶν ἱερέων τούς ἔψαλλα τό Κοινωνικό στά ἑλληνικά. Μετά τήν Θεία Λειτουργία, τούς ὡμίλησα περί τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, ὡς κήρυκος τῆς Θείας Χάριτος καί τῆς μετανοίας.
Ἐφάγαμε μέ τέσσερεις ἱερεῖς στό σπίτι τῆς κ. Κλαυδίας. Ἕνας ἐκ τῶν ἱερέων, ὁ π. Δημήτριος, δέν λειτούργησε, ἀλλά ἔψαλλε σχεδόν μόνος του καί πολύ ὡραία. Μοῦ εἶπε κατόπιν ὁ ἴδιος τήν ἱστόρία του ὅτι ἐχώρισε μέ τήν γυναῖκα του. Ἐπῆρε ἄλλη, ἀλλά έχώρισε κι αὐτήν. Καί τώρα ζῆ μόνος του, χωρίς καί νά λειτουργεῖ, διότι καθαιρέθηκε ἀπό τόν οἰκεῖον ἐπίσκοπο. Εἶναι 45 ἐτῶν. Ἔχει φόβο Θεοῦ, ἀλλά τοῦ ἔτυχαν αὐτές οἱ ἀτυχίες. Σκέπτεται νά πάρη μέ θρησκευτικό γάμο καί τρίτη γυναῖκα. Καί μέ ἐρωτοῦσε τί νά κάνει. Τοῦ εἶπα νά ἐρωτήσει τόν ἐπίσκοπό του.
Κυριακή τό βράδυ ἔγινε ἡ ὁμιλία σέ μία μεγάλη αἴθουσα ἀμφιθεατρική. Ἦσαν περί τά 400 ἄτομα καί ἀρκετοί ἱερεῖς. Ἀρχίσαμε στις 6 καί τελειώσαμε περί τίς 10 τό βράδυ. Εἶχαν καί πολλές ἐρωτήσεις.
Ξεκουράσθηκα στῆς κυρίας κλαυδίας τό σπίτι.
Δευτέρα ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου, 25η Μαρτίου.
Εἴχαμε ὄρθρο καί θεία Λειτουργία. Τούς ὡμίλησα στό Κοινωνικό. Τό βράδυ ἐπιστρέψαμε καί πάλι στήν Σουτσεάβα, καλεσμένοι ἀπό τόν εὐσεβῆ χριστιανό Τίτο διά μία ὁμιλία σέ αἴθουσα σχολικῶν κτιρίων. Εἶχαν ἔλθει περί τά 50 ἄτομα καί περί τά 15 παιδιά τοῦ Δημοτικοῦ σχολείου. Ἦλθε ἱεροκρυφίως καί ἕνας ἱερεύς καί στάθηκε στά τελευταῖα καθίσματα, χωρίς νά θέλει νά φαίνεται ἀπό ἐμένα. Ἔμεινε περί τά 40 λεπτά καί ἔφυγε πρίν τελειώσουμε. Ἦταν ἴσως σταλμένος ἀπό τόν ἐπίσκοπο διά νά βολιδοσκοπήσει ποιός εἶμαι καί τί λέγω; Ὅλα εἶναι πιθανά.
Τό βράδυ ἐμείναμε σέ πολυτελές ἐντός δάσους ξενοδοχεῖο μέ πλῆρες πρόγραμμα ἐκλεκτῶν φαγητῶν. Καί ὅλα πληρωμένα ἀπό τόν Τϊτο, ὁ ὁποῖος ἔμεινε εὐχαριστημένος ἀπό τήν ὁμιλία πού μᾶς φώτισε καί εἴπαμε ὁ Χριστός.
26 Μαρτίου. Τρίτη.
Ἀναχωρήσαμε καί πάλι μετά ἀπό τρεῖς ὧρες στήν πόλι Μπακέου. Συναντηθήκαμε μέ τόν π. Ἰωάννη καί τήν κ. Κλαυδία, ἡ ὁποία μᾶς ἐπῆγε στήν νομάρχισσα τῆς πόλεως, μετά ἀπό δική της ἐπιθυμία, κυρία Ἠλιάνα. Μία εὐσεβέστατη καί μεγαλόπρεπη κυρία, ἡ ὁποία μᾶς ἔδωσε καί δῶρα κατά τήν ἀναχώρησίν μας.
Μετά τό μεσημβρινό φαγητό ἐπισκεφθήκαμε τήν γυναικεία μονή τοῦ ἁγίου Νικολάου Παρίντσεα, ὅπου ἡ ἡγουμένη Τατιάνα, μοῦ ἔδωσε εὐλογία νά ὁμιλήσω στις 18 μοναχές της. Μοῦ ἔδωσαν καρύδια καθαρισμένα διά τήν μονή μας καί δύο εἰκόνες πολύ ὡραῖες τοῦ Χριστόῦ καί τῆς Παναγίας. Οἱ πιό εὐγενικές μοναχές πού ἐγνώρισα ἦταν ἡ Μιχαέλα καί ἡ Μακρίνα.
Κατόπιν ἐφύγαμε καί ἐφθάσαμε στήν πόλι Τεκούτσι. Συναντηθήκαμε μέ τόν παραγωγό αὐγῶν κ. Ἰωάννη Ἀβικόλα, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔχει δώσει γιά τρίτη φορά αὐγά ἀπό τήν πτήνοτροφική του μονάδα, ὅπου διατρέφει 200 χιλιάδες κόττες καί καθημερινά συλλέγει 155 χιλιάδες αὐγά. Μᾶς ἐκάλεσε τό βράδυ για φαγητό στό σπίτι του, ὅπου μᾶς φιλοξένησε μέ πολλή χαρά ἡ σύζυγός του Μαρκέλλα. Εἴδαμε καί τήν κορούλα τους, 20 ἐτῶν μέ σοβαρά εἰδικά σωματικά καί διανοητικά προβλήματα.
Κατόπιν ἀναχωρήσαμε για τό σπίτι τοῦ Ἐδουάρδου στήν Φωξάνη, ὅπου καί ξεκουρασθήκαμε.
27 Μαρτίου. Τετάρτη
Μετά ἀπό τό πρωϊνό ἐπισκεφθήκαμνε τήν ἀγορά τους καί τόν ἱερέα τῆς ἐνοριακῆς ἐκκλησίας τους. Κατόπιν ἐφύγαμε κατ’εὐθεῖαν για τήν Κωστάντζα, πού εἶναι τό μεγαλύτερο λιμάνι τῆς Ρουμανίας, στόν Εὔξεινο Πόντο. Πρῶτα περάσαμε ἀπό τήν πόλι Μπράϊλα, προκειμένου νά ἴδω ἀπό κοντά τόν περικαλλῆ ναόν τῶν Ἑλλήνων. Ὁ ναός κτίσθηκε τό 1863 καί ἀποπερατώθηκε τό 1872 μέ σχέδια τοῦ Ἕλληνος ἀρχιτέκτόνος Ἀβραάμ Ἰωαννίδου ἀπό τήν Προῦσσα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἔχει τρεῖς ἅγιες τράπεζες μέ κεντρική πρός τιμήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί τίς ἄλλες δύο πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Νικολάου καί τοῦ ἁγίου Γερασίμου Κεφαλληνίας. Νά σημειωθῆ ὅτι οἱ περισσότεροι Ἔλληνες ἐδῶ κατήγοντο ἀπό τήν Ἰθάκη καί τήν Κεφαλλονία. Κτίσθηκε μέ χρήματα τῶν 315 Ἑλλήνων πού ζοῦσαν τότε στήν πόλι αὐτή.
Σήμερα μέ χρήματα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ἀνακαίνίζεται ἐξ ὁλοκλήρου μετά τούς σεισμούς καί τό πέρασμα τοῦ χρόνου, πού προεκάλεσαν μεγάλες βλάβες στό κτίριο.
Συναντήσαμε 2-3 Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι ἔχουν δημιουργήσει μέ ἐντόπιες γυναῖκες οἰκογένειες. Λειτουργοῦν ἐδῶ δύο ρουμᾶνοι ἱερεῖς ὁ π. Φίλιππος, ὅστις ἐπιστατεῖ στις ἐργασίες καί ὁ π. Βικέντιος, ὁ ὁποῖος τελείωσε τήν θεολογία στήν Θεσσαλονίκη καί ὁμιλεῖ πολύ καλά τά ἑλληνικά. Καί μέχρι σήμερα μέσα στόιν ναό ὑπάρχουν οἱ εἰκόνες μέ ἑλληνικές ἐπιγραφές, τά προσκυνητάρια, ἀκόμη καί ἔξωθεν τοῦ ναοῦ τό γραφεῖο μέ τήν ἑλληνκή λέξι ΓΡΑΦΕΙΟΝ.
Συγκινήθηκα ἀπό τήν χαρά μου πού ἔβλεπα τά θαυμάσια αὐτά ἔργα Ἑλληνῶν πατριωτῶν μου, πού ἔζησαν στό ἐξωτερικό, ὅπου διετήρησαν τήν σχέσι τους μέ τόν Θεό, ἵδρυσαν τήν κοινοτική τους ἐκκλησία μέ ἰδικό τους ἱερέα στήν μητρική τους γλῶσσα.
Κατόπιν ἐφύγαμε μέ τόν Ἐδουάρδο καί στις 5 περίπου τό ἀπόγευμα ἐφθάσαμε στήν Κωστάντζα. Συναντήσαμε τόν ἱερομόναχο π. Νεκτάριο, για τόν ὁποῖον καί βασικά ἤλθαμε προκειμένου νά συνομιλήσουμε μέ τόν μητροπολίτήν του για τήν προσεχῆ κάθοδό του μαζί μου στήν Μαδαγασκάρη. Ἤδη ἀπό παλαιότερα ὁ π. Νεκτάριος μοῦ εἶχε ἀνακοινώσει τόν πόθον του νά ἐργασθῆ ἱεραποστόλικῶς στήν Ἀφρική. Καί ὁ ἴδιος μοῦ εἶπε εἴπει προσφάτως ὅτι θέλει νά μέ γνωρίσει ὁ μητροπολίτης του. Ἀπουσίαζε ὅμως ἐκτάκτως ὁ μητροπολίτης κ.κ. Θεοδόσιος, ὁ ὁποῖος καί ἔδωσε ἐντολή νά μέ φιλοξενήσουν για ὕπνο στό προσωπικό του δωμάτιο. Δέχθηκα βέβαια, ἀλλά οὔτε τό πλησίασα. Κοιμήθηκα στόν καναπέ τοῦ διαδρόμου καί χωρίς κουβέρτα, ἀφοῦ εἶχε ἄλλωστε κεντρική θέρμανσι. Συνωμίλησα μέ τόν σεβασμιώτατο ὁ ὁποῖος μετά χαρᾶς ἔδωσε τήν ἄδεια στόν π. Νεκτάριο νά μέ ἀκολουθήσει στήν Μαδαγασκάρη. Ἄλλωστε εἶναι καί ἐπιθυμία τοῦ Ἕλληνος μητροπολίτου τῆς Μαδαγασκάρης κ. Ἰγνατίου νά εὕρω καί νά τοῦ παρουσιάσω εἴτε ἕλληνα εἴτε ρουμᾶνο ἱερομόναχο, προκειμένου νά τόν βοηθήσει στό ἱεραποστόλικό του ἔργο.
Ὅσον ἀφορᾶ για φαγητό ἐφάγαμε στό ἑστιατόριο τοῦ Νίκου. Ἦταν Ἕλληνας, ὁ ὁποῖος ἔχει κοιμηθῆ, ἀλλά λειτουργεῖ τό μαγαζί του ἀπό τήν ρουμάνα γυναῖκα του. Ὅμως ἡ ἐξωτερική ταμπέλα παραμένει στά ἑλληνκά στό ὑπέρθυρο τῆς εἰσόδου: «Ἐλληνικό ἑστιατόριο. Ὁ Νίκος».
Τήν ἄλλη ἡμέρα τό πρωί ἀναχωρήσαμε κατ’εὐθεῖαν ἀπό τήν καίνούργια λεωφόρο καί μετά ἀπό τρεῖς ὧρες ἐφθάσαμε στό Βουκουρέστιο.
Πέμπτη. 28 Μαρτίου 2019
Γνωρισθήκαμε μέ τόν ἕλληνα μεγαλέμπορο αὐγῶν, κ. Σπυρίδωνα, πού κατάγεται ἀπό τό χωριό Ἀμφιθέα Μεσσηνίας. Ἔχει νυμφευθῆ ρουμάνα καί ἔχει ἀποκτήσει δύο μικρά παιδιά, ἐνῶ ὁ ἴδιος εἶναι ἡλικίας περί τά 55 χρόνια. Κατόπιν ἐπήγαμε στόν ἐργολάβο οἰκοδομῶν κ. Κώστα καί τήν εὐλαβέστατη σύζυγό του Ἰονέλλα, ὅπου καί παραλάβαμε ὀκτώ χαρτόκουτα σαπούνια καί θυμιάματα, τά ὁποῖα εἶχαν σταλῆ ἀπό τήν Μονή μας για νά πωληθοῦν ἐδῶ στήν Ρουμανία.
Τό ἀπόγευμα ἐπῆγα στό σπίτι τῆς δημοσιογράφου Ραλούκας, ὅπου βάσει ἐρωτήσεων μέ ἐπῆρε συνέντευξι. Ἦλθαν καί περί τά 15 ἄτομα καί μέ ἐρώτησαν γιά πνευματικά θέματα καί κυρίως περί προσευχῆς. Τούς εἶπα καί πῶς ἔμαθα τήν ρουμανική γλῶσσα. Μοῦ ἔδωσαν καί μνημόνια ὀνομάτων για ζῶντας καί τεθνεώτας, καθώς καί περί τά 1000 λέϊ, δηλ, 200 εὐρώ.
Στις 8 τό βράδυ ἐφύγαμε ἀπό τήν Ραλούκα καί μετά ἀπό 60 χλμ. ἐφθάσαμε στήν πόλι Τέλορμαν, ὅπου εἶναι ἡ νέα ἀνδρική μονή τῆς ἁγίας Μαγδαληνῆς τῆς Ἰσαποστόλου. Ἔχουν καί τεμάχιο λειψάνου της τό ὁποῖον ἐπῆραν ἀπό κάποιον ἰταλό καρδινάλιο.
Ἐμείναμε ἐκεῖ στήν Μονή τους. Ἐγνώρισα ὅλους τούς Πατέρας καί τόν νεαρό Γέροντά τους, τόν π. Σεβαστιανό.
29η Μαρτίου 2019. Παρασκευή.
Μέ ὁδηγό τόν ἱεροδιάκονο Σεραφείμ ἐπήγαμε στήν πόλι Ἀλεξάνδρεια, ὅπου συναντήσαμε τόν ἐπίσκοπο Γαλακτίωνα. Προέρχεται ἀπό τήν μονή Κράσνα. Τόν συνάντησα τό 1984 τότε ὡς ἡγούμενο καί γέροντάς του ἦτο ὁ π. Νικόδημος Δημουλέσκου. Ἦλθε τό 1988 ὡς ἱερομόναχος στό Ἅγιον Ὄρος. Λειτούργησε στό ἐκκλησάκι τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς τῆς Μονῆς μας. Τόν συνώδευσα μέχρι τό ἔξω για νά πάρη τό μονοπάτι διά τήν Μονή Διουνυσίου. Τότε μοῦ ἔδωσε σάν δῶρο τό προσωπικό του βιβλίο, τό ἱερατικό του. Τό ὁποῖον τό ἔχω μέχρι σήμερα. Ὅλα αὐτά τοῦ τά εἶπα καί τίποτε δέν ἐνθυμεῖται.
Μετά μέ τόν π. Σεραφείμ ἐπισκεφθήκαμε ὡραῖες ἐκκλησίες τῆς πόλεως. Τό βράδυ εἴχαμε τήν ὁμιλία πού ἄρχισε στις 6. Εἶχαν ἔλθει περί τά 700 ἄτομα, προκειμένου στήν συνέχεια νά μείνουν καί για τήν ἀγρυπνία. Δίπλα μου δεξιά στεκόταν ὁ ἐπίσκοπος καί ἀριστερά μου ὁ ἡγούμενος. Εἶχαν καί πολλές ἐρωτήσεις. Μετά τήν ὁμιλία ἄρχισε ἡ ἀγρυπνία μέ θεία Λειτουργία.
Σάββατο. 30ην Μαρτίου 2019.
Κατά τίς 10 τό πρωΐ ἐφύγαμε για τό Βουκουρέστιο. Συναντήσαμε τόν ἱερέα π. Γeώργιο, ἐφημέριο μικροῦ ναοῦ, ἐντός τοῦ χώρου τοῦ νοσοκομείου IMBRAHON. Μᾶς ἔστειλε 45 χλμ. μακριά στό χωριό Σναγκώβ, ὅπου εἶχε τακτοποιήσει τήν ἐξαίρετη διαμονή μας, σέ ξύλινο παραδοσιακό σπίτι καί δίπλα τό ξύλινο ἐστιατόριο. Ἐφάγαμε καί τό ἀπόγευμα στις 5 ἐμπήκαμε καί πάλι στό Βουκουρέστιο για τήν ὁμιλία στό ξενοδοχεῖο Παλλάδιον. Ἦταν μία μεγάλη ἀμφιθεατρική αἴθουσα. Παντοῦ ἔξω ἀφίσσες μέ τήν μορφή μου. Καί ἀπορῶ ποῦ εὑρῆκαν τόσα στόιχεῖα για τήν ζωή καί τήν διακονία μου στήν Ἀφρική! Μέ εἴχαν βάλει στήν τοπική τηλεόρασι καί ἔδειχναν βίντεο διακονίας μου στήν Ἀφρική. Δηλαδή ἡ ὀργάνωσίς τους ἦταν ἡ πιό λαμπρή καί ἀρίστη ἀπό πάσης πλευρᾶς. Ἦλθαν περί τά 500 ἄτομα καί 10 ἱερεῖς. Μοῦ εἶπε ὁ π. Γεώργιος νά ἔχω τόν νοῦ μου διότι ἔχουν ἔλθει καί κατάσκοποι σταλμένοι ἀπό τό Πατριαρχεῖο νά ἀκούσουν τί θά εἰπῆς. Ὁ ἴδιος ὁ π. Γεώργιος, ὁ διοργανωτής τῆς ὁμιλίας, μοῦ εἶπε ὅτι κι αὐτοί οἱ κατάσκοποι ἔφυγαν εὐχαριστημένοι.
Μετά τήν ὁμιλία μου, ἐπηκολούθησαν ἐρωτήσεις. Μάλιστα μία ἐρώτησίς τους ἦταν για τήν σύνοδο τοῦ Κολυμπάρη Κρήτης. Τούς ἐξήγησα ὅλα τά θέματα. Μέ χαιρέτισαν ὅλος αὐτός ὁ κόσμος διά χειραψίας. Καί μἐ εὐχαριστόῦσαν διότι ἔφυγαν εἰρηνικοί καί χαρούμενοι. Μόνον ἕνας κατά τήν ἔξοδό του, ἦταν ἐπαναστατημένος ἀπό ὅσα ἤκουσε, ἀλλά ἔφυγε γρήγορα πρός τά ἔξω χωρίς νά δημιουργήσει ἐπεισόδια. Ἦταν ἐναντίον τῆς συνόδου τῆς Κρήτης καί κατεδίκασε ὅλους τούς ἐπισκόπους ὡς αἱρετικούς!!
Μετά ἐπήγαμε καί πάλι 45 χλμ. μακριά στό ξύλινο ξενοδοχεῖο μας. Ἐφάγαμε φαγητό καί ξεκουρασθήκαμε.
30η καί 31η Μαρτίου. Κυριακή τῶν Μυροφόρων
Μέ εἶχαν προσκαλέσει στις 8 τό πρωΐ αὐτῆς τῆς ἡμέρας, παρότι ἦταν Κυριακή, νά μεταβῶ στά κτίρια τῆς κρατικῆς ραδιοφωνίας καί τηλεοράσεως διά μία ἀπ᾿ εὐθείας ἐπικοινωνία μέ ὅλον τόν ρουμανικό κόσμο, ἐντός καί ἐκτός Ρουμανίας. Ἦλθε ἡ ὥρα καί στάθηκα ἐνώπιον τοῦ δημοσιογράφου, ἑνός εὐλαβεστάτοιυ νέου, ὁ ὁποῖος πρίν ἔκανε τόν σταυρόν του καί μοῦ εὐχήθηκε «Ὁ Θεός βοηθός μας». Ἐπί 45 λεπτά μέ ἐρωτοῦσε καί τοῦ ἀπαντοῦσα. Κατ᾿ ἀρχήν πῶς ἔμαθα τήν ρουμανική γλῶσσα, ποιές ἔκτοτε οἱ σχέσεις μου μέ τήν Ρουμανία καί τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τους, τήν διακονία μου στήν Ἀφρική, τούς πειρασμούς καί ἐρωτήσεις σχετικές μέ τό Τριώδιο καί τόν πνευματικόν ἀγῶνα τοῦ Χριστιανοῦ. Μέ εἶδαν ρουμᾶνοι ἀκόμη καί ἀπό τήν Ἱταλία καί ἀπό τήν Ἑλλάδα, καί ἦσαν εὐχαριστημένοι μέ τά ὅσα ἐλέχθηκαν.
Μετά ἐπῆγα στό ἐκκλησάκι πού λειτουργοῦσε ὁ π. Γεώργιος, ἕνας σεμνός, εὐλαβής, εὐγενικός καί ὀλιγομίλητος νέος κληρικός. Βγῆκε ἔξω ἀπό τήν ἐκκλησία του, ἐνῶ τελοῦσε τόν ὄρθρο μέ τό Εὐαγγέλιο καί τό θυμιατό νά μέ ὑποδεχθῆ. Ἤμουν ὁλόκληρος καταϊδρωμένος ἀπό τήν ἐντροπή μου. Μπῆκα βιαστικά μέσα, χωρίς νά δεχθῶ νά μέ θυμιατίζει καί εἰσῆλθα κατ᾿ ἐντολήν του στό Ἱερόν Βῆμα. Ἐκεῖ διακονοῦσαν δύο νεαροί, χωρίς τήν ἐλαχίστήν συνομιλίαν καί χωρίς περιττές κινήσεις. Οἱ ψάλτες ἔψαλλαν καί τροπάρια ἀναστάσιμα στά ἑλληνικά. Καθώς καί τήν Δοξολογία στις δύο γλῶσσες. Ὅ ἕνας ψάλτης ἦταν παλαιότερα στήν Ἀθωνιάδα Ἀκαδημία καί ἐγνώριζε καλά τήν γλῶσσα μας καί τήν βυζαντινή μουσική.
Στό Κοινωνικό τούς ὡμίλησα, ὅ,τι μέ ἐφώτισε ὁ Χριστός. Μετά τήν Θ. Λειτουργία, κατ᾿ ἐντολήν τοῦ π. Γεωργίου ἐφύγαμε ἀπό τήν πορτούλα τοῦ Ἱ. Βήματος. Ὁπότε δέν μέ χαιρέτισαν οἱ χριστιανοί μας. Στενοχωρήθηκαν πολύ, πού ὁ π. Γεώργιος μᾶς ἐφυγάδευσε κρυφίως. ὅμως ἔστειλαν μέ τόν ἴδιον τόν φάκελλο μέ τά ὀνόματα καί τά χρήματά τους.
Ἐμεῖς ἐφθάσαμε στις 2.00 το μεσημέρι στό χωριό Σναγκώβ, ὅπου δίπλα εἶναι καί ἡ γραφικώτατη λίμνη. Ἐφάγαμε καί ξεκουρασθήκαμε. Στις 5 τό ἀπόγευμα εἶχαν προσκληθῆ ὅλοι οἱ ἱερεῖς τῶν ἱδρυμάτων τῆς πόλεως Βουκουρεστίου, συνολικλά 85 σέ μία ἀδελφική συνάντησι μαζί μου. Πρῶτα ἔγινε ἑσπερινός σέ ξύλινη ἐκκλησία τοῦ ἐστιατορίου. Μέ ἔβαλαν στό ἡγουμενικό στασίδι καί μέ θυμιάτιζε ὁ π. Ἀθανάσιος σάν νά ἤμουν Γέροντάς τους. Ἀλλά καί στις δεήσεις μέ ἐμνημόνευον σάν νά ἤμουν γέροντάς τους. Εἶχα δαγκώσει τά χείλη μου καί δέν ἠμποροῦσα νά ὁμιλήσω ἀπό τήν ἐντροπή μου. Ἤρχοντο καί μοῦ τραβοῦσαν τό χέρι νά τό ἀσπασθοῦν. Κι ἐγώ ἔκανα τό ἴδιο. Καί συνεχιζόταν αὐτή ἡ…μάχη τῆς ἀγάπης καί τοῦ σεβασμοῦ ἀναμεταξύ μας. Στό τέλος μοῦ ἔψαλλαν τό πολυχρόνιο!!! Αἰσθανόμουν ἀπέραντη ἐντροπή μ᾿ αὐτά πού μοῦ ἔκαναν.
Κατόπιν τό ἐστιατόριον μετετράπη σέ αἴθουσα συνάξεως. Παραμερίσθηκαν τά τραπέζια. Ἔλαβαν τίς θέσεις τους οἱ ἱερεῖς καί ὁ διοργανωτής π. Γεώργιος μοῦ εἶπε νά καθίσω στήν θέσι μου. Μᾶς εἶπε «θά ὀμιλήσουμε μέ τόν ἁγιορείτη μοναχό π. Δαμασκηνό, χωρίς τά σύγχρονα μέσα ἠχοληψίας καί κοσμικῆς προβολῆς». Ἐπίσης ὁ π. Γεώργιος μοῦ εἶπε ἰδιαιτέρως ὅτι ἔχουν ἔλθει καί ἐδῶ κατάσκοποι καί νά ἔχω τόν νοῦν μου. Εἶχαν πολλές καί σπουδαῖες ἐρωτήσεις. Συνωμιλούσαμε ἐπί τέσσερεις ὧρες. Στις 9 τό βράδυ εἶχε φαγητό μπουφέ μέ ἄφθονη ποικιλία νηστησίμων ἀλλά λαδερῶν φαγητῶν.
Μετά ἐπήγαμε στό γειτόνικό ξύλινο ξενοδοχεῖο για ξεκούρασι.
1η Ἀπριλίου 2019.
Ἐφύγαμε στις 9 τό πρωΐ για τό Βουκουρέστιο. Μία συνάντησις μέ τόν ἐργολάβο κ. Κώστα, ὅπου καί ἐπήραμε τά ὑπόλοιπα 4 κουτιά μέ θυμιάματα καί σαπούνια τῆς Μονῆς καί κατευθυνθήκαμε πρός τήν πόλι Πιτέστι.
Ἐφθάσαμε τό ἀπόγευμα στήν ἀνδρική μονή Τριβάλε πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡγούμενος εἶναι ὁ ἱερομόναχος π. Δανιήλ, μέ συνοδεία 7 μοναχῶν. Ξεκουρασθήκαμε.
2α Ἀπριλίου.
Μετά τό πρωϊνό μέ ὁδηγό τόν π. Δανιήλ ἐπισκεφθήκαμε τήν ἐνοριακή ἐκκλησία τῆς πόλεως Βιομένε, πρός τιμήν τῶν ἁγίων Ἀποστόλων Παύλου καί Πέτρου. Ἐσωτερικῶς ὅλη ἡ ἐκκλησία ἔχει μωσαϊκές παραστάσεις καί εἰκόνες καί τά πάντα. Ἀκόμη καί οἱ κολόνες εἶναι ἐπενδεδυμένες μέ περίφημα μωσαϊκά. Κατασκευάσθηκαν μέ χρήματα τῆς γειτόνικῆς βιομηχανίας κατασκευῆς αὐτοκινήτων Dacia, στήν ὁποία ἦταν ἀπαγορευμένο νά εἰσέλθουμε. Μετά ἐπισκεφθήκαμε τήν γυναικεία μονή τοῦ ἁγίου Νικολάου μέ 18 μοναχές. Κατόπιν ἐπήγαμε στόν περικαλλῆ ναό Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς πόλεως Ἄρτζες, κτίσμα τοῦ 1510, ὅπου εἶναι καί τό ἄφθαρτο λείψανο τῆς ἁγίας μάρτυρος Φιλοθέης, ἡλικίας 12 ἐτῶν.
Ἐπιστρέψαμε καί, χωρίς ξεκούρασι, ἐπήγαμε στήν βιβλιοθήκη τῆς πόλεως ὅπου ἔγινε ἡ ὁμιλία μου παρόντος καί τοῦ μητροπολίτου κ.κ. Καλλινίκου. Ὅταν εἶχα ἔλθει τό 1984 στήν Ρουμανία ὁ νῦν ἐπίσκοπος ἦταν καθηγούμενος τῆς ἱερᾶς Μονῆς Τσερνίκας, πού εἶναι πλησίον τοῦ Βουκουρεστίου. Τότε μαζί ἐφάγαμε, ἀλλά δέν ἐνεθυμεῖτο τίποτε.
3 Ἀπριλίου 2019.
Μετά τό πρωϊνό μέ τόν π. Δανιήλ, ἐφύγαμε μέ τόν ὁδηγό μου Ἐδουάρδο για τήν πόλι Σιμπίου. Ἡ διάλεξις ἔγινε τό βράδυ στήν αἰθουσα τῆς θεολογικῆς σχολῆς. Συμμετεῖχαν περί τά 120 ἄτομα. Λίαν δραστική ἡ μεσολάβησις τοῦ π. Βασιλείου, καθηγητοῦ τῆς θεολ. Σχολῆς, ὅστις δέν μέ ἄφηνε νά περατώσω στις σκέψεις μου. Τό βράδυ ἐπήγαμε για ὕπνο στήν γυναικεία μονή Νόκρι, μακράν 50 περίπου χλμ. ὅπου εἶναι ὁ γνωστός μας λειτουργός π. Θεόδωρος. ἡγουμένη εἶναι ἡ ἀδελφή Μαρίνα, ἡ ὁποία ὁμιλεῖ καί ἑλληνικά. Ξεκουρασθήκαμε πολύ καλά.
4 Ἀπριλίου 2019
Μετά τό πρωϊνό, ὡμίλησα στις μοναχές. Εἶχαν καί μερικές ἐρωτήσεις. Κατόπιν λίαν εὐχαριστημένοι διά τήν ἀγάπην καί φιλοξενίαν τους, ἀναχωρήσαμε για τήν πόλι Ἄλμπα Ἰούλια. Μᾶς ὑποδέχθηκε ὁ διάκονος Ρασβάν. Μαζί ἐπήγαμε καί ἐπήραμε τήν εὐλογία τοῦ ἐπισκόπου Εἰρηναίου. Κατόπιν μέ τόν διάκονον ἐπισκεφθήκαμε τήν μονή Ριμέτς, πού ἀπέχει περί τά 30 χλμ. Ἡγουμένη τώρα εἶναι ἡ μοναχή Ἀπολλιναρία. Διαβιοῦν ἐδῶ περί τίς 120 μοναχές.
Κατόπιν ἤλθαμε στά νέα κτίρια τῆς Ἀρτχιεπισκοπῆς, ὅπου ἐπήραμε τά δωμάτιά μας. Κατόπιν σέ μία ὥρα ἐπήγαμε σέ μία ὡραία αἴθουσα τῆς θεολογικῆς τους σχολῆς, ὅπου ἔγινε ἡ ὁμιλία. Ἦταν περί τά 400 ἄτομα. Μοῦ ἔκαναν καί σπουδαῖες ἐρωτήσεις. Μετά ἐφάγαμε στήν κουζίνα τῶν κτιρίων τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, ὅπου μᾶς διηκόνησαν δύο νεαρές μοναχές. Ἦσαν σάν ἐπίγειοι ἄγγελοι, ἡ Ἀναστασία καί ἡ Ἰουλιάνα.
5η Ἀπριλίου.
Μετά τό πρωϊνό στόύς δύο αὐτούς ἐπιγείους ἀγγέλους, ὁ διάκονος Ρασβάν μέ ἐπῆγε καί ὡμίλησα ἐπί μία ὥρα στόύς τελειοφοίτους τῆς θεολογικῆς σχολῆς, γιά θέματα συναφῆ μέ τήν ἀποστόλή τους καί τήν ζωή τοῦ ἱερέων μέσα στόν κόσμο. Μέ παρακολουθοῦσαν καί δύο καθηγητές ἱερεῖς.
Κατόπιν μπήκαμε στό αὐτοκίνητό μας καί πάλιν μέσῳ Σιμπίου ἐπήγαμε στήν πόλι Βίλτσεα, πού ἀπέχει περί τά 100 χλμ. Στις δύο τό μεσημέρι ἐφθάσαμε ἐκεῖ. Μᾶς ὑποδέχθηκε ὁ γραμματεύς τῆς ἀρχιεπισκοπῆς ἔγγαμος ἱερεύς π. Στέφανος. Μᾶς ἔδωσε δωμάτια. Λίγο ξεκουρασθήκαμε καί στις 6 τό βράδυ ἐπήγαμε για τήν ὁμιλία σέ μία μεγάλη ἀμφιθεατρική αἴθουσα. Ἐγέμισε γρήγορα καί ἀριθμοῦσε περί τά 500 ἄτομα. Εἶχαν ἔλθει ἰδιαίτερα πολλοί μοναχοί καί μοναχές. Ἦλθε καί ὁ ἀρχιεπίσκοπος κ. Βαρσανούφιος, ὁ ὁποῖος τό 1985 εἶχε ἔλθει ὡς μοναχός στήν Μονή μας. Στεκόταν ἀνάμεσα στό πλῆθος στά μεσαῖα καθίσματα καί ὄχι στήν πρώτη σειρά τῶν καθισμάτων.
Μόνον ἕνας λαϊκός μέ διέκοπτε συνεχῶς, διότι ἦτο ἐνάντιος στις ἀποφάσεις τῆς συνόδου τῆς Κρήτης. Μετά δυσκολίας συνεκράτει τόν θυμόν του. Ἐγώ τούς ἐξήγησα τά πάντα μέ σαφήνεια καί οἱ ἄνθρωποι ἔμειναν κατενθουσιασμένοι γι᾿ αὐτό καί τρεῖς φορές μέ χειροκρότησαν!! Ἰδιαίτερα ὁ Ἐπίσκοπος μέ εὐχαριστόῦσε θερμά διότι ἐτόνιζα τό θέμα περί ἀπολύτου ὑπακοῆς στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστόῦ. Καί μοῦ εἶπε τήν ἑπόμενη χρονιά θά μέ καλέση νά μείνω για ὁμιλίες μέ κληρικούς καί μοναχούς του στήν ἀρχιεπισκοπή του ἐπί μία ἑβδομάδα.!!
6η Ἀπριλίου. ἡμέρα Σάββατόν.
Τελέσθηκε τό πρωΐ ἀρχιερατικό μνημόσυνο μέ πλῆθος ἱερέων διά τό ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ προκατόχου του κυροῦ Γερασίμου, ὅστις συνεπλήρωσε ἐπί τῆς γῆς 100 χρόνια ζωῆς. Κατόπιν ἔγινε δεξίωσι ὅλων τῶν ἐπισήμων καί κληρικῶν. Ἦσαν περί τά 300 ἄτομα. Μετά τό φαγητό ἀναχωρήσαμε ἐγκαίρως. Μᾶς χαιρέτισε ὁ μητροπολίτης μέ πολλή ἐγκαρδιότητα καί εὐχαριστίες.
Μετά τό φαγητό ἐπισκεφθήκαμε μέ τόν Ἐδουάρδο τήν γνωστή μας ἀπό χρόνια μονή Ντίντρουν Λέμν, ὅπου ἡγουμένη εἶναι ἡ σεβαστή καί εὐλαβέστατη μοναχή Ἐμμανουέλα. Ἐμείναμε μόνο περίπου τρεῖς ὧρες. Συνωμίλησα μέ 5 γνωστές μου μοναχές. Ἡ ἡγουμένη μοῦ ἔδωσε 250 εὐρώ καί ἡ μοναχή Ἐπιχάρια κεριά καί 100 εὐρώ.
Ἐφύγαμε καί ἐφθάσαμε στήν μονή Κόζια, πού εἶναι ἡ ἀρχαιότερη μονή στήν περιοχή αὐτή, ἀπό τό 1430. Μᾶς καλοδέχθηκε ὁ πρώην ἡγούμενος Βαρθολομαῖος, ὅστις μοῦ ἔδωσε καί 500 λέι, δηλ, 100 εὐρώ. Ἐδῶ γνωρίσθηκα μέ τόν μον. Δοσίθεο, ὁ ὁποῖος θέλει λίαν προσεχῶς νά ἔλθη μαζί μου ἐδῶ στό Ἅγιον Ὄρος. Μετά ἐφθάσαμε καί πάλι στό Σιμπίου, σέ ξενοδοχεῖο τό ὁποῖον ἐπλήρωσε ὁ ἀγαπητός χορηγός τυροῦ γιά τήν Μονή μας κ. Γεώργιος Πιλόγιο.
7η Ἀπριλίου 2019. Κυριακή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος.
Ἐπήγαμε στήν ἐκκλησία τῆς ἐνορίας του, πού τιμᾶται στόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χοζεβίτη. Στό Κοινωνικό τούς ὡμίλησα κατ᾿ ἐντολήν τοῦ ἱερέως π. Ὀβιδίου. Μετά οἱ ἄνθρωποι μέ χειρέτισαν καί μοῦ ἔδωσαν ὀνόματα γιά μνημόσυνο. Κατόπιν ἐπήγαμε για φαγητό στόν π. Νικόλαο, τόν ὁποῖον ἐστεφάνωσε ὁ φίλος μας Γεώργιος. Τούς ἀποχαιρετίσαμε καί μετά ἀπό 80 χλμ. ἐφθάσαμε στήν ὡραία πόλι Μπρασώβ.
Μᾶς φιλοξλένησαν τό ἱερόν ζεῦγος Βιορέλ καί Ἑλένα, οἱ ὁποῖοι ἔχουν δικά τους παραθεριστικά ξενοδοχεῖα καί ἑστιατόριο φαγητοῦ. Τά πάντα μέ μία πολυτελέστατη καί ἀξέχαστη φιλοξενία, πάνω σέ λόφους μακράν της πόλεως.
Τό βράδυ ἔγινε ἡ ὁμιλία σέ αἴθουσα τῆς θεολογικῆς σχολῆς. Ἦλθαν κυρίως νέοι περί τά 300 ἄτομα. Εἶχαν ἀναρτήσει καί κατάλληλες ἀφίσσες μέ τό θέμα τῆς ὁμιλίας μου, ὅ,τι ἤρεσε στήν ὀργανώτρια ὁμάδα τῆς ὀρθοδόξου Νεολαίας μέ ἐπικεφαλῆς τήν φοιτήρια Ἑλένη, ἀπό τήν πόλι Μπράϊλα. Στό τέλος μοῦ εἶπε ὁ ἐπικεφαλῆς τῶν ἱερέων νά ψάλλω.Τούς ἔψαλλα τό Ἄξιον ἔστιν στά ἑλληνικά. Τούς ἄρεσε. Ἤθελαν καί ἄλλο. Τούς ἔψαλλα τό ἄξιόν ἐστιν στά σουαχίλι καί τό Θεοτόκε Παρθένε στά ἑλληνικά. Μοῦ εἶπαν θά μέ καλέσουν τήν ἄλλη χρονιά νά μείνω στήν πόλι τους μία ἑβδομάδα για ὁμιλίες καί τήν τέλεσι ἀγρυπνίας.
8η Ἀπριλίου 2019. Δευτέρα.
Τό πρωΐ, μετά ἀπό τό πρωϊνό μέ καφέ ἦλθε ἕνας ἱερεύς, ὁ π. Σύλβιος μέ τό αὐτοκίνητό του καί μᾶς ἐπῆρε για τήν πόλι Τϊργκου Ὄκνα. Μετά ἀπό 120 χλμ. ἐφθάσαμε. Μᾶς περίμεναν 45 ἱερεῖς τῆς γύρω περιοχῆς καί τῆς πόλεως Ὀνέστι, ὅπου εἶχαν ἱερατικό σεμινάριο μέ τόν πρωτοπαππᾶ τους, τόν π. Ἰωάννη. Ὡμιλήσαμε περί τίς 3 ὧρες για διάφορα θέματα. Μετά τό φαγητό ἐπήγαμε στις φυλακές καί στόύς τάφους τῶν νεομαρτύρων, τῶν ὑπό τῶν κομμουνιστῶν βασανισθέντων. Ἐδῶ ἐτελειώθη καί ὁ ὁμολογητής Βαλέριος Γκαφένκου, καί ἐτάφη μαζί μέ ἄλλους μάρτυρες σέ ὁμαδικό τάφο.
Μετά μέ τόν π. Σύλβιο ἐπισκεφθήκαμε τήν Σαλίνα. Τό ἁλατορυχεῖο πού βγάζει ἀπό βάθος 400 μέτρων ὀρυκτό ἁλάτι. Ἐμεῖς μέ τό αὐτοκίνητό μας κατεβήκαμε σέ βάθος 245 μέτρων στά ὑπόγεια τῆς γῆς, ὅπου τό ἁλάτι εἶναι σάν τήν πέτρα. Ἐκεῖ στό βάθος ὑπάρχουν διάδρομοι, στάδιο διά ἀθλοπαιδιές, μαγαζιά, ἐκκλησία πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, καί ἄλλοι χρήσιμοι χώροι για τούς τουρίστες. Πρώτη φορά στήν ζωή μου κατέβηκα τόσο χαμηλά μέσα στήν γῆ καί μάλιστα μέ αὐτοκίνητο. Ἐκεῖ κάτω κατεβαίνει κάθε μισάωρο καί ἀστικό λεωφορεῖο καί κατεβάζει τούς τουρίστες.
Κατόπιν ὁ π. Σύλβιος μᾶς ἐπανέφερε καί πάλι στό Μπρασώβ για ξεκούρασι στόῦ Βιορέλ τά πολυτέλεστατα κτίρια. Ὁ κ. Βιορέλ μᾶς περίμενε ἔξω ἀπό τό ξενοδοχεῖο του, μέσα στό κρῦο. Μᾶς ἀγκάλιασε μᾶς συνώδευσε στό ἐστιατόρτιό του για τό φαγητό καί μᾶς εἶπε ὁσάκις ἐρχόμεθα θά μένουμε στά δικά του κτίρια, ὅσες ἡμέρες θέλουμε. Μᾶς ἀγκάλιασε καί πάλι μέ τήν εὐλαβέστατη συζυγό του Ἑλένη καί ἔφυγαν. Εἶχαν κάποοια δουλειά. Καί ἄφησαν τόν γυιότους νά μᾶς κάνει παρέα.
9η Ἀπριλίου. Τρίτη.
Τό πρωΐ, μετά ἀπό τό πρωϊνό πού μᾶς ἑτοίμασε ἡ Ἀλεξάνδρα, ἐφύγαμε για τήν μεγάλη πόλι Κλούζ Ναπόκα. Ἐκάναμε μόνον μία στάσι στήν γυναικεία μονή Ρετσέα, ὅπου συναντήσαμε τόν πνευματικόν τῆς μονῆς ἱερομ. π. Νεκτάριον.
Τό ἀπόγευμα στίς 3 ἐφθάσαμε στήν γνωστή μας μονή Φλωρέστι, ὅπου ἡγουμένη εἶναι ἡ ἄξια καί φιλόστόργη μητέρα τους, ἡ μοναχή Θεοδώρα. Ἀπέχει 15 χλμ. ἀπό τήν πόλι. Ἐπήραμε μία ἀνάσα καί πάλι μπήκαμε στήν πόλι, ὅπου ἔγινε ἡ ὁμιλία στήν θεολογική τους σχολή μέ διοργανωτή τόν Μπογδάνο, φοιτητή τῆς θεολογίας. Τελειώσαμε στίς 10 τό βράδυ μαζί μέ ἐρωτήσεις. Ἐπίστρέψαμε στήν μονή στις 12 μεσάνυκτα για ξεκούρασι.
10η Ἀπριλίου. Τετάρτη
Ἐχαιρετίσαμε τόν ἱερομ. π. Βησσαρίωνα καί τήν ἡγουμένη Θεοδώρα, ἡ ὁποία μᾶς ἐπῆγε στήν ἔκθεσι λέγοντάς μας νά πάρουμε ὅ,τι θέλουμε. Ἐζήτησα καί μοῦ ἔδωσε 50 σταυρούς για βαπτίσεις παιδιῶν στήν Ἀφρική. Μετά κατ᾿ εὐθεῖαν στόν μητροπολίτη Ἀνδρέα, ὅστις μᾶς καλοδέχθηκε καί μᾶς ἔδωσε καί ἀπό ἕνα βιβλίο Προσευχητάριο στά ρουμανικά.
Μετά ἐφύγαμε καί ἐφθάσαμε στό ἡσυχαστήριο τοῦ ἁγίου Νικολάου καί ἁγίου Νεκταρίου, πού εἶναι στό βουνό, κοντά στήν κωμόπολι Ἀλμάς. Ἔχει 4 μοναχούς καί εἶναι ἄβατο. Ἐμείναμε πολύ εὐχαριστημένοι. Ξεκουρασθήκαμε καί συνωμιλήσαμε μέ τόν γέροντα τοῦ Ἡσυχαστηρίου τόν π. Ἀγάπιο Κόρμπου, πού ἔχει γίνει μεγαλόσχημος στήν Μονή Βατοπαιδίου Ἁγίου Ὄρους. Ἔχει μεταφράσει ἀπό τά ἑλληνικά περί τά 25 βιβλία καί συνεχίζει. Γνωρίζει ὄχι μόνον τήν νεοελληνική, ἀλλά καί τήν ἀρχαία ἑλληνική γλῶσσα. Μοῦ ἐζήτησε νά μεταφράσει τό Γρηγοριάτικο Γεροντικό τῆς Μονῆς μας. Τοῦ εἶπα τό ναί, ἀρκεῖ νά τό εὐλογήσει ὁ Γέροντας τῆς Μονῆς μας.
11ην Ἀπριλίου. Πέμπτη.
Ἐφύγαμε καί μετά ἀπό 250 χλμ. ἐφθάσαμε στήν πόλι Τιμισιοάρα. Ἐμείναμε στήν γνωστή μας μονή Τιμισένι, ὅπου ἡγουμένη εἶναι ἡ μοναχή Ἰωάννα μέ 40 μοναχές. Ἀλλά μᾶς ἐκέρδισε ὁλόκληρη τήν καρδιά μας ἡ ἀρχοντάρισσα μοναχή Θεοφανώ, ἡλικίας τώρα 60 ἐτῶν. Ἕνας ἀληθινός ἄγγελος τοῦ Θεοῦ. Ἀκούραστη στήν ἀγάπη καί φιλοξενία της μέ τό ὁσιακό της πρόσωπο καί τά ἀγγελικό της χαμόγελο. Τί ἄνθρωποι ἀκόμη θαυμαστόί κατοικοῦν στόν ἁμαρτωλό μας κόσμο!!!
Τό βράδυ εἴχαμε τήν ὁμιλία στήν αἴθουσα τῆς θεολογικῆς σχολῆς. Διοργανωτές οἱ φοιτητές Χριστιανός καί ἡ φοιτήτρια Χριστίνα. Ἦσαν δύο ἐπίγειοι ἄγγελοι. Μέ πόση καλωσύνη καί ἀγάπη μέ περιέβαλλαν. Καί μέ ἀποχαιρέτισαν μέ ἀδελφικόν ἐναγκαλισμόν. Δέν μοῦ εἶναι εὔκολο νά τούς ξεχάσω. Καί πάλι μοῦ εἶπαν θά μέ καλέσουν τήν ἑπόμενη χρονιά!!
Κοιμηθήκαμε στήν μονή Τιμισένι. Ἐμένα μέ ἔβαλαν στό δεσποτικό.
12 Ἀπριλίου. Παρασκευή.
Λίγη ὥρα τό πρωΐ ἐπήγαμε στήν ἐκκλησία τους πού εἶναι πρός τιμήν τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστόῦ μας. Μετά καί πάλι κοντά μας ὁ φύλαξ ἄγγελός μας, ἡ μοναχή Θεοφανώ. Ἐπῆρε τό τηλέφωνό μου. Στάθηκε κοντά μας μέχρις ὅτου ἐμπήκαμε στό αὐτοκίνητό μας. Μᾶς ἀποχαιρέτισε μέ τόσο δυνατά αἰσθήματα ἀδελφικῆς καί ἁγίας ἁγάπης.
Ἐπήγαμε κατ᾿ εὐθεῖαν στόν μητροπολίτη Ἰωάννη. Εἶναι μία ὁσιακή φυσιογνωμία ἁγίου ἐπισκόπου, ὁ ὁποῖος σέ θαμβώνει, ὅταν τόν ἰδεῖς μέ τήν ἁπλότητά του, τήν εἰρήνη τοῦ προσώπου του, τήν εὐγένεια καί τήν ἀπέραντη ἀγάπη του. Συνωμιλήσαμε μαζί του. Καί ἐπήραμε ἕνα πελώριο σέ ἀξία καί σημασία δίδαγμά του. Μᾶς εἶπε: «Τό Κέντρο τῆς ζωῆς μας εἶναι ὁ Χριστός. Γι᾿ Αὐτόν συνεχῶς νά μιλᾶμε. Αὐτόν νά ἀναζητοῦμε καί γι᾿ Αὐτόν νά ζοῦμε».
Μετά ἀφοῦ ἐπήραμε τήν εὐχή του ἀναχωρήσαμε για τήν πόλι Ὠράβιτσα. Μᾶς περίμενε ὁ τελειόφοιτος φοιτητής τῆς Θεολογίας Καταλίν (εἶναι ἀνδρικό ὄνομα τοῦ γυναικείου ὀνόματος Κατερίνη). Δέν τό ἤξερα καί τώρα μοῦ τό ἐξήγησαν. Ὁ Καταλίν, ἀφ᾿ ὅτου ἤλθαμε, εἶχε καταρτίσει τό πρόγραμμά του γιά ἡμᾶς, ἐν τελείᾳ ἀγνοίᾳ μας καί ἀκόμη δέν μᾶς ἔλεγε ποῦ θά μᾶς ἐπήγαινε.Ἔτσι ἐπί πολλές ἡμέρες εἴμασταν ὑπό τήν δουλικήν αἰχμαλωσίαν τοῦ Καταλίν, χωρίς νά ἠμποροῦμεν νά ἀντιδράσωμεν. Μόνον εἴχαμε λογισμούς ἐναντίον του, διότι μᾶς τραβοῦσε ἀπό τό σχοινί σάν τό ἄλογο, χωρίς νά μᾶς ἐρωτᾶ, ἐάν ἀντέχουμε. Καί χωρίς ἐμεῖς νά γνωρίζουμε ποῦ μᾶς πάει.
Πρῶτα μᾶς ἐπῆγε καί προσκύνησαμε τόν ναόν τῶν Ἀρχαγγέλων ὁ ὁποῖος κτίσθηκε τό 1840 ἀπό ἕναν ἕλληνα ἔμπορο, τόν Ἰωάννην Δημητρίου, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπό τήν Κοζάνην τῆς Μακεδονίας. Ἐκεῖ ὑπάρχει ἐπιτύμβια στήλη στά ἀρχαία ἑλληνικά, τήν ὁποία ἐδιάβασα καί ἔμαθα γι᾿ αὐτό τό ἄξιο τέκνο τῆς πατρίδος μας. Ἐκεῖ εἶναι καί ὁ τάφος του. Μετά ὁ Καταλίν, τό ἀφεντικό μας, μᾶς ἐπῆρε καί χωρίς νά ξέρουμε ποῦ πᾶμε μᾶς ἔβγαλε ἔξω ἀπό τήν πόλι. Μπήκαμε στό δάσος καί σέ ἀπόστασι 25 χλμ. φθάσαμε στήν ἀνδρική μονή Καλουγκάρα. Ὁ δρόμος λίαν ἐπίπονος, ἀνώμαλος καί ἀρκετά κατεστραμμένος. Ἡγούμενος ὁ π. Στέφανος μέ ἑπτά μοναχούς. Προσκυνήσαμε τόν ναόν καί κατ’ ἐντολήν τοῦ ἀφεντικοῦ μας, ἔπρεπε νά στεκώμεθα σάν βεντέτες νά βγάζουμε φωτογραφίες μέ τόν ὁποιονδήποτε. Ἀκόμη καί μέ τίς γυναῖκες πού εὑρίσκοντο ἐκεῖ στήν μονή, για προσκύνημα. Κι αὐτό τό ἔργο κατ᾿ ἐντολήν τοῦ ἀφεντικοῦ καί ἡγεμόνος μας Καταλίν. Ἐξωτερικά νά φυλαγώμαστε νά μή ἐξωτερικεύσουμε τήν στενοχώρια καί ἀπροθυμία μας, ἀσχέτως ἐάν μέσα μας εὑρισκόμασταν σέ πλήρη ἀμηχανία καί πλῆξιν ψυχῆς!!
Ἐφάγαμε φαγητό καί τό ἀφεντικό μᾶς κατέβασε στόν δρόμο. Ἐκεῖνος νά προηγεῖται μέ δικό του αὐτοκίνητο, καί μᾶς ἐπῆγε στό ἀμφιθέατρο τῆς πόλεως πού εἶναι πρός τιμήν τοῦ μεγάλου ποιητοῦ τους, Μιχαήλ Ἐμινέσκου. Χωρίς νά πάρω ἀνάσα, ἀνέβηκα στήν ἐξέδρα. Εἶπε τά δικά του, σάν παρουσίασι ὁ Καταλίν καί μοῦ ἔδωσε τόν λόγο. Ὁ Χριστός μέ ἐφώτισε καί εὐτυχῶς δέν ἐξευτελισθήκαμε.
Κατόπιν τό ἀφεντικό μᾶς διέταξε νά τόν ἀκολουθήσουμε. Μᾶς ἐπῆγε σέ ἕνα χωριό, ὅπου ὁ ἴδιος γεννήθηκε. Εἶχε συνάξει ἀνθρώπους καί ἀπό ἄλλα γειτόνικά χωριά καί ἡ ἐκκλησία ἦταν γεμάτη. Μέ ἔβαλε νά ὁμιλήσω. Καί φυσικά πάντοτε νά ὑποκρίνομαι, πάντα μέ εὐγένεια καί χαμόγελα, γιά νά μή πληγωθῆ κανείς ἐξ αἰτίας μου. Οἱ ἄνθρωποι ἔδωσαν ὀνόματα γιά μνημόσυνα, ὄχι σέ μένα ἀλλά στόν Καταλίν. Ἔτσι εἶχαν διαταχθῆ. Κατόπιν μᾶς ἐπῆγε στό μαγειρεῖο τοῦ πνευματικοῦ κέντρου τῆς ἐνορίας μέ ἱερέα τόν π. Διονύσιο, ὅπου ἐφάγαμε ὅλοι μαζί. Κατόπιν ἄλλη ἀποστόλή κι ἄς εἶναι ἡ ὥρα 9.30 τό βράδυ. Κατ᾿ εὐθεῖαν στήν γυναικεία μονή Νέρα, ὅπου γέροντάς τους εἶναι ὁ ἑλληνομαθής ἱερομ. Θεοφάνης, πού ἔχει γύρω του ἕνα ἐπίγειο ἀγγελικό τάγμα ἀπό 100 καί πλέον νέες μοναχές.
Μέ ὑπεδέχθησαν στήν ἐκκλησία μέ ψαλμωδίες. Μοῦ εἶπαν καί ἔψαλλα κι ἐγώ τό Ἄξιόν ἐστιν στά ἑλληνικά τοῦ Ἀνωνύμου τοῦ πλ. Β.
Κατόπιν ἐπήγαμε στήν αἴθουσα συνάξεων, ὅπου μέχρι τίς 12, 30 τήν νύκτα εἴχαμε πνευματική πανδαισία. Κατόπιν ὅλες οἱ μοναχές ἐπῆραν τήν εὐλογία μου, χωρίς νά εἶμαι ἄξιος νά δίνω τέτοιου εἴδους εὐλογίες.
Ξεκουράσθηκα στό κελλί τοῦ π. Θεοφάνους. Ἐκεῖνος μοῦ εἶπε ὅτι θά κοιμηθῆ στό κελλί τῆς ἡγουμένης καί ἡ ἴδια σέ κάποιο ἄλλο κελλί.
13η καί 14η Ἀπριλίου 2019. Σάββατόν καί Κυριακή
Ἀπό τήν μονή Νέρα ἐφύγαμε για τήν μονή Μπρέβου, πού ἀπέχει 70 χλμ. Πάντα νά προηγεῖται τό ἀφεντικό μας, χωρίς νά γνωρίζουμε ποῦ θά πᾶμε.
Μετά ἀπό δύο ὧρες ἐφθάσαμε σέ ἕνα γυναικεῖο μοναστήρι, ὅπου πολλοί χριστιανοί καί ἱερεῖς ἦσαν ἔξω καί ὑπεδέχοντο τόν ἐπίσκοπό τους Λουκιανό. Γερόντισσα εἶναι ἡ μοναχή Μαγδαλένα μέ ἑπτά μοναχές καί γέροντάς τους ὁ ἱερομ. π. Ἀθανάσιος, ἕνας ἁπλοϊκός καί εὐλαβής κληρικός. Ἔκαναν ἁγιασμό, ὅπως εἶπαν τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστόῦ πού τόν εἶχαν πρό καίροῦ ἐκεῖ ἀνυψώσει. Ἀπόρησα πραγματικά. Ἀφοῦ ὁ Σταυρός εἶναι ἅγιος καί ἁγιασμένος, τί εἴδους ἁγιασμό χρειάζεται ἀπό ἀνθρώπινα χέρια ἀκόμη καί ἀπό χέρια ἑνός ἀρχιερέως;
Ἔγινε ἡ θεία Λειτουργία σέ ὑπαίθριο ἱερό Βῆμα μέ ἕξι ἱερεῖς. Στεκόμουν ἀκίνητος ἀριστερά τοῦ Βήματος καί ἀπό τό κρῦο εἶχα γίνει σάν τήν μαρμάρινη κολόνα. Μέ ἐρώτησε ὁ προστάτης μου Καταλίν ἄν κρυώνω καί τοῦ ἀπήντησα ὅτι ἀντέχω ἀκόμη καί δέν πεθαίνω τόσο εὔκολα.
Μετά τήν θεία Λειτουργία ὁ ἐπίσκοπος Λουκιανός μέ παρουσίασε στόν κόσμο καί ἐγώ εἶπα λίγα λογάκια. Ἀκολούθησε τράπεζα φαγητοῦ. Εὐτυχῶς λειτουργοῦσε καλοριφέρ καί ζεστάθηκα.
Τό ἀπόγευμα ἔγινε ἡ ὁμιλία στήν πόλι Καρανσέμπες. Ἦταν περί τά 200 ἄτομα. Εἶπα στόν «γέροντά μου», τόν Καταλίν ὅτι ὅλα τά φῶτα στήν ἐξέδρα ὅπου μέ ἔβαλαν νά ὁμιλήσω μέ κτυποῦν ὅλα κατακέφαλα, καί ἡ αἴθουσα εἶναι σκοτεινή καί δέν βλέπω τά πρόσωπα τῶν ἀκροατῶν». Καί ἐκεῖνος μοῦ ἀπήντησε: «Δέν χρειάζεται νά βλέπεις τούς ἀκροατάς. Μόνον αὐτοί νά σέ βλέπουν». Καί ἔτσι μιλοῦσα στό σκοτάδι, ἀφοῦ δέν ὑπῆρχε φῶς πού νά φωτίζει τά πρόσωπά τους».
Κατόπιν, μᾶς ἐπῆρε ὁ «γέροντάς μας», Καταλίν καί μᾶς εἶπε νά τόν ἀκολουθήσουμε. Αὐτός ἐμπρός μέ τό λευκό του ἰδιωτικό αὐτοκίνητο καί ἐμεῖς νά τόν ἀκολουθοῦμε, χωρίς νά ξέρουμε ποῦ θά μᾶς πάει τώρα μέσα στήν νύκτα. Ἐφθάσαμε σέ ἕνα μοναστήρι. Μᾶς ἐπερίμενε ἕνας νέος Γέροντας, ὁ ἡγούμενος τῆς μονῆς. Ἐμάθαμε ὅτι λέγεται π. Ἰουστινιανός καί ὅτι ἔχει καί ἕναν ἀκόμη ὑποτακτικόν. Τό μοναστήρι του εἶναι νέο καί μεγάλο μέ ὅλους τούς ἀναγκαίους χώρους. Μᾶς ἐπῆγε γιά φαγητό. Ἐφάγαμε καλά. Γνωρισθήκαμε καλλίτερα. Ἐφύγαμε ἀκολουθώντας τόν «γέροντά μας». Ἐνομίζαμε ὅτι θά μᾶς πάει νά κοιμηθοῦμε στήν μονή Μπρέβι, ὅπου ἦταν ἡ ἡγουμένη Μαγδαλένα καί ὁ π. Ἀθανάσιος, ἀλλά μέσα στήν νύκτα μᾶς ὡδήγησε μακριά στά 30 χλμ καί ἐφθάσαμε σέ ἄλλο μοναστήρι ἀνδρικό, κοντά στήν πόλι Ρεζίτσα. Τώρα ἱδρύεται αὐτή ἡ μονή πρός τιμήν τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστόῦ. Γέροντας καί κτήτορας εἶναι ὁ ἱερομ. Δανιήλ, ἡλικίας 44 ἐτῶν μέ δύο ἄλλους δοκίμους μοναχούς. Ἔχει μαζί του καί τούς γονεῖς του. Προέρχεται ἀπό τήν Μολδαβία. Ἡ ἐκκλησία πού κτίζει, μᾶς εἶπε, ἔχει μῆκος 45 μέτρα καί φάρδος ἀπό 10 ἕως 14.
15η Ἀπριλίου 2019.
Τό βράδυ ἔγινε ἡ τελευταία ὁμιλία μας στήν πόλι Ρεζίτσα. Ἦταν περί τά 80 ἄτομα. Μετά κατ᾿ ἐντολήν τοῦ «γέροντά μας», ἔπρεπε νά βγάλουμε φωτογραφίες μέ τά πρόσωπα πού ἐκεῖνος διέταζε.
Κοιμηθήκαμε κατόπιν στήν μονή αὐτή καί τό πρωΐ ἀναχωρήσαμε μετά ἀπό καφέ. Μᾶς ἀποχωρίσθηκε ὁ Καταλίν τό βράδυ αὐτό διότι ἔπρεπε νά πάει στό χωριό του. Ἔτσι κι ἐμεῖς τόν εὐχαριστήσαμε για τήν πρωτοφανῆ στό εἶδος της φιλοξενία καί διαμονή μας καί τοῦ εὐχηθήκαμε καί εἰς ἀνώτερα. Πάντως κάτι θά ἐκατάλαβε για τήν δικτατορική συμπεριφορά του, διότι πρίν φύγει μᾶς ἐζήτησε συγγνώμη μή τυχόν σέ κάτι ἄθελά του, μᾶς ἐστενοχώρησε. Ὄχι, τοῦ εἴπαμε, δέν ἔχουμε καμμία λύπη στήν καρδιά μας ἀπό τήν παρουσία καί εὐεργετική διακονία του μαζί μας!!!
Τρίτη 16 Ἀπριλίου 2019.
Μετά τό πρωϊνό, ἐπήραμε τήν εὐχή τοῦ π. Δανιήλ καί ἐφύγαμε γιά τό Βουκουρέστιο, ἀπόστασι δηλαδή 500 χλμ. Μετά ἀπό ἑπτά καί πλέον ὧρες ἐφθάσαμε τό ἀπόγευμα στις 3. Συναντηθήκαμε μέ τόν ἕλληνα Σπυρίδωνα για τό αὐριανό ταξίδι μου στήν Ἑλλάδα. Ἐπλήρωσα τά 500 κιλά ἐλιές πού ἀγόρασα ἀπό τόν τοῦρκο εὐγενῆ νέον Σουλεϊμάν τό ὄνομα. Ἐπίσης καί τά χρήματα για 135 κιλά χαλβᾶ.
Τό βραδάκι ἐπισκεφθήκαμε τόν πανύψηλο ναόν τοῦ Χριστόῦ πρός δόξαν τοῦ ἡρωϊκοῦ Ρουμανικοῦ λαοῦ. Ἐμπήκαμε μέσα μέ εἰδική ἐργασιακή στόλή μέ τήν βοήθεια τοῦ φίλου μας, ἐργολάβου Κωνσταντίνου. Ὁ ναός ἔχει χωρητικότητα 5000 χριστιανῶν ἐνῶ στό ὑπαίθριο Ἱερό Βῆμα θά ἠμποροῦν νά χωροῦν περί τίς 50.000 ἄτομα. Ἔχει ὕψος μαζί μέ τόν σταυρό στόν κεντρικό τροῦλο 130 μέτρα. Ἔχουν τοποθετηθῆ 12 καμπάνες. Τώρα κατασκευάζονται ἔξωθεν τοῦ ναοῦ οἱ ὑπόγειοι βοηθητικοί χῶροι.
Μετά ἕνας χριστιανός μας ἀπό τό Πιτέστι, ὁ Καταλίν, μᾶς προσεκάλεσε νά φᾶμε σέ ἕνα ἑστιατόριο. Καί ὅτι θά τά πληρώσει ὅλα αὐτός. Δεχθήκαμε διότι εἶχε μεγάλη χαρά νά μᾶς φιλοξενήσει. Ἐνύκτωσε καί ἀκόμη δέν ξέρουμε ποῦ θά κοιμηθοῦμε. Τηλεφώνησα τόν π. Γεώργιο καί σέ λίγο ἦλθε κοντά μας. Τηλεφώνησε στήν Κλαυδία, πού ἔχει ὑπερπολυτελείας ξενοδοχεῖο, ὅπου οἱ πελάτες πληρώνουν 500 εὐρώ τήν βραδυά. Καί ἐκείνη ἐπάσχισε νά πᾶμε καί νά μείνουμε ἐκεῖ. Μᾶς καλοδέχθηκαν οἱ πάντες. Καί μοῦ ἔδωσαν δωμάτιο, στό ὁποῖον λόγω τῆς ὐπερπολυτελείας του, δέν μοῦ ἐπήγαινε ἡ καρδιά μου νά λερώσω τά μεταξωτά σεντόνια καί μαξιλάρια. Ὁπότε κοιμήθηκα στόν καναπέ καί χωρίς κουβέρτα. Μία βραδυά ἦταν καί πέρασε γρήγορα.
Τετάρτη 17η Ἀπριλίου.
Ἀπό τίς 11 τό πρωΐ ἐπήγαμε στήν ἐπιχείρησι τοῦ ἕλληνα κ. Σπυρίδωνος. Δέν εἶχαν συγκεντρωθῆ ὅλα τά προϊόντα στήν ἀποθήκη τοῦ τούρκου Σουλεϊμάν, ὅστις προθυμοποιήθηκε νά μᾶς ἐξυπηρετήσει, διότι οἱ ἀποθῆκες τοῦ Σπυρίδωνος ἦταν γεμᾶτες ἀπό ἐκατόντάδες χιλιάδες αὐγά, λόγω καί τοῦ ἐπικειμένου Πάσχα. Τελικά καταλήξαμε νά φύγουμε στις 7 τό βράδυ γιά Θεσσαλονίκη. Τήν νταλίκα ἠθέλησε νά τήν πληρώσει ὁ κ. Σπυρίδωνας, ἀντί 1000 εὐρώ. Τόν εὐχαρίστησα πολύ καί τοῦ ἔδωσα μία εἰκόνα τῆς Παναγίας καί ἄλλα μικρά δωράκια.
Πέμπτη 18η Ἀπριλίου.
Τό πρωϊ στίς 8 ἐφθάσαμε στήν Θεσσαλονίκη, στίς ἀποθῆκες τοῦ Ἕλληνα Ἀνδρουσάκη, πλησίον τοῦ χωρίου Καλοχώρι Θεσσαλονίκης. Ἄφησε ἐκεῖ ὁ ὁδηγός Μάριος ἕξι μπαλέτες μέ ἀναψυκτικά. Ἦλθε ὁ δικός μας ὁδηγός Παν. Καμπουρίδης καί ξεφορτώσαμε τά δικά μας προϊόντα στήν ἀποθήκη γενικῶν μεταφορῶν τοῦ Πατρινάκη. Μέ τήν προοπτική τήν ἄλλη ἡμέρα τό πρωϊ νά φύγουν για τό Ἅγιον ὄρος.
Παρασκευή 19 Ἀπριλίου 2019.
Στις 1 τήν νύκτα ἦλθε ὁ Παναγιώτης Καμπουρίδης καί μέ παρέλαβε. Ἐφύγαμε για τήν Τρυπητή, ὅπου ἦλθε καί τό ἄλλο φορτηγό τοῦ Πατρικάκη Ἀνδρέα. Ἐμπῆκαν καί τά δύο φορτηγά στό μεγάλο πλοῖο καί στις 8, 30 τό πρωΐ εἴχαμε φθάσει στόν προορισμό μας, στήν παραλία τῆς ἱερᾶς Μονῆς μας, τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου, ὅπου μᾶς περίμενε ὁ Γέροντάς μας π. Χριστόφόρος καί ἀρκετοί μοναχοί μας.
Εἴδη προϊόντων:
1) Δύο τόννους πατάτες.
2) Δύο τόννους ἄλευρα.
3) Ἕνα τόννο ζάχαρη.
4) 350 λίτρα κρασί.
5) 500 κιλά ἐλιές.
6) 135 κιλά χαλβᾶς.
7). 500 κιλά τυρός.
8) Τέσσερεις μπαλέτες κομπόστες
9). Μία μπαλέτα μπισκότα.
10). 3600 αὐγά.
11). Δύο τσουβάλια κρεμμύδια καί μισό τσουβάλι σκόρδα.
12) 100 λίτρα σπορέλαια καί
13) 200 τσουρέκια γιά τό Πάσχα.
14) 30 κιλά μυτζῆθρα.
Ποιοί μᾶς ἐχάρισαν τά τρόφιμα αὐτά:
1. Τίς πατάτες τίς ἀγόρασαν ἡ ὁμάδα τῶν 10 χριστιανῶν μας ἀπό τήν πόλι Χουμόρ τῆς Σουτσεάβας. Τούς εἴπαμε ἐάν ἠμποροῦν νά ἀγοράσουν καί λίγο κρασί καί μᾶς ἀγόρασαν 200 λίτρα. Μέ δικά τους ἔξοδα ἐπλήρωσαν καί φορτηγό καί ἦλθαν τά προϊόντα 700 χλμ. μακριά στό Βουκουρέστιο.
2. Τούς δύο τόννους ἄλευρα, τά τσουρέκια, τά 100 λίτρα σπορέλαια καί τά μπισκότα μᾶς τά προσέφερε ἡ ἑταιρεία BOROMIR, πού ἔχει τήν ἕδρα της στήν πόλι Βίλτσεα, τρεῖς ὧρες μακριά ἀπό τό Βουκουρέστιο. Μεσολαβητής γι᾿ αὐτή τήν δωρεά ἦταν ὁ καλός φίλος μας Βαλεριανός, τόν ὁποῖον ἐγνωρίσαμε στό ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ μακαριστόῦ πρώην ἐπισκόπου κυροῦ Γερασίμου στήν πόλι Βίλτσεα.
3. Τήν ζάχαρι τήν ἀγόρασε ὁ Κωστῆς, ἀπό τήν πόλι Βίλτσεα, ὁ ὁποῖος εἶναι τακτικός εὐεργέτης μας. Κάθε χρόνο σχεδόν μᾶς ἀγοράζει ἀπό ἕνα ἤ δύο εἴδη σέ μεγάλη ποσότητα, κατόπιν ἐντολῆς μας. Ἔχει κατάστημα ἑτοίμων ἐνδυμάτων. Ἀρέσκεται νά κάνει ἐσωτερική ἱεραποστόλή μέ τήν διανομή ψυχωφελῶν φυλλαδίων καί βιβλίων πάντα δωρεάν.
4. Ἡ Ἱερά ἀρχιεπισκοπή Λίμνικου Βίλτσεα μᾶς ἔδωσε δῶρο 100 λίτρα κρασί, μέ ἐντολή τοῦ μητροπολίτου κ. Βαρσανουφίου. Μᾶς ἔδωσε ἐπίσης καί πολλά βιβλία, ἐκδόσεις τοῦ ἐπισκοπικοῦ τους τυπογραφείου.
5. Τίς ἐλιές καί τούς χαλβάδες τά ἀγόρασα ἀπό τόν εὐγενικόν νέον Σουλεϊμάν, ὁ ὁποῖος κατάγεται ἀπό χωριό τῆς Τουρκίας, γειτόνικό μέ τήν Συρία, ὅπως μοῦ εἶπε. Ἔχει ἀποθήκη χονδρικῆς πωλήσεως ἐλαιῶν στό Βουκουρέστιο. Οἱ ἐλιές τῆς Ἑλλάδος κοστίζουν τρία εὑρώ τό κιλό καί αὐτές τῆς Τουρκίας μέσω Ρουμανίας δύο εὐρώ. Ὁμοίως καί ὁ χαλβᾶς τους εἶναι φθηνότερος.
6. Οἱ κομπόστες δωρήθηκαν ἀπό τόν ἐργοστασιάρχη κ. Κωνσταντῖνο Μούτου, ὁ ὁποῖος καί τήν προηγούμενη φορά μᾶς ἔδωσε δύο τόννους ζάχαρη.
7. Τά 500 κιλά τυροῦ μᾶς δωρήθηκαν ἀπό τόν κ. Γεώργιο Πιλόγιο, συνταξιοῦχο ἀπό τήν πόλι Σιμπίου. Ἔχει ἄλλα τρία ἀδέλφια, πού διατηροῦν μία στάνη ἀπό 1000 πρόβατα στό χωριό Περισόλ, 50 χλμ. μακρύτερα. Εἶναι ἡ τέταρτη φορά, πού λαμβάνουμε τυρόν ἀπό τόν ἴδιον εὐλαβέστατόν δωρητήν καί τά τρία ἄλλα ἀδέλφια του, πού εἶναι τσοπάνηδες καί μένουν μέ τίς οἰκογένειές τους στό χωριό τους.
8. Τά 3600 αὐγά εἶναι προσφορά τοῦ εὐλαβεστάτου κ. Ἰωάννου Ἀβικόλα, ὁ ὁποῖος διατηρεῖ πτήνοτροφεῖον στήν κωμόπολι Μάτκα, πλησίον τῆς Φωξάνης, ἀπό 200.000 ὄρνιθες καί κάθε ἡμέρα συγκεντρώνεται τό ποσόν τῶν 155.000 αὐγῶν. Εἶναι ἡ τέταρτη φορά πού μᾶς παρέχει δωρεάν τήν ἴδια ποσότητα αὐγῶν. Μοῦ εἶπε ἐάν θέλουμε νά μᾶς δίνει καί 5000 αὐγά. Ἀπό τήν χαρά μου δέχθηκα νά φάγω καί στό σπίτι του ἕνα βράδυ μέ τόν ὁδηγό μου Ἐδουάρδο. Μᾶς φιλοξένησε μέ πολλή καλωσύνη καί χαρά καί ἡ σύζυγός του Μαρκέλλα.
9. Καί τά κρεμμύδια-σκόρδα τά ἐπλήρωσε ἀντί 100 εὐρώ ὁ κ. Ἰωάννης, μεγαλέμπορος καί καταστηματάρχης ἀγροτικῶν εἰδῶν ἀπό τήν πόλι Μάτκα. Πρίν δύο χρόνια μᾶς εἶχε χαρίσει πολλά ἀγαθά, ὅπως σπορέλαια, πλαστικά ρολλά για θερμοκήπια καί ἄλλα. Ἐπίσης μᾶς ἐχάρισε τό φορτηγό του IVECO, κατόπιν συμβουλῆς τοῦ πνευματικοῦ του π. Φλωρίνου, τόν ὁποῖον δέν ἠμπορέσαμε νά συναντήσουμε, λόγῳ διακοπῶν του, ὅπως μᾶς εἶπε. Ἀλλά καί ὁ π. Φλωρῖνος παλαιότερα μᾶς προσέφερε ἄφθονα ἀγαθά, καθώς καί τό ἑπταθέσιο ἐπιβατηγό του αὐτοκίνητο, τό ὁποῖον χρησιμοποιοῦν πατέρες τῆς Μονῆς μας στήν Θεσσαλονίκη. Εἴθε νά τούς εὐλογεῖ ὁ Θεός καί νά τούς τά ἀνταποδώσει ἐκατόνταπλασίονα στόν παράδεισο.
Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
