Προσφάτως σὲ συνέντευξή του στὸ ἀριστερὸ γαλλικὸ περιοδικὸ L’ Obs ὁ καθηγητὴς τοῦ College de France Pierre Rosanvallon, ἕνας ἀπὸ τοὺς γνωστότερους ἀναλυτές τῆς ἔννοιας τῆς δημοκρατίας, ἔκρουσε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γράφοντας ὅτι ταυτίζοντας τὴν ἔννοια τῆς δημοκρατίας μὲ τὴν ἔννοια τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου, ὁ ὁποῖος συχνὰ θεσπίζει τὴν ἀπολυταρχία τῶν περιστασιακῶν πλειοψηφιῶν, ὑπονομεύουμε τὴ σοβαρότητα καὶ τὴν ἐγκυρότητα κάθε μορφῆς δημοκρατίας.
Ἡ κυβέρνηση ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ νομοθετήσει ὑπὲρ ἑνὸς ὑποτιθέμενου “γάμου” ἀκολουθώντας τὰ διεθνῆ πρότυπα. Ξεφυλλίζοντας ἁπλῶς ἕνα ἐγχειρίδιο διεθνοῦς δικαίου τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ὁ σοβαρὸς μελετητὴς διαπιστώνει, ἀφενὸς μὲν ὅτι ὑπάρχει πολυφωνία, ἀφετέρου δὲ ὅτι ὑπάρχει σύγκρουση ἀπόψεων καὶ τὸ κυριότερο ὅτι ὑφίσταται δυνατότητα διακριτικῆς εὐχέρειας τῶν κρατῶν σὲ αὐτὰ τὰ θέματα (margin of appreciation). Γενικότερα, σὲ θέματα κοσμοθεωρητικῆς φύσεως ποὺ ἅπτονται τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως οὐδεμία κυβέρνηση ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ παρέμβει ἐξουσιαστικῷ τῷ τρόπῳ. Ἡ βάση τοῦ συνόλου τοῦ δικαίου εἶναι ἡ κατοχύρωση τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως καὶ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας . Ἡ ἠθικὴ ἐπὶ τῶν βιολογικῶν θεμάτων ἢ ἄλλως λεγόμενη βιοηθικὴ μπορεῖ νὰ νομοθετηθεῖ μόνο σὲ ζητήματα ἀφορῶντα στὴν προστασία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Οὐδεμία κυβέρνηση μπορεῖ νὰ νομοθετήσει τὴν ἐπιβολὴ μίας ὁρισμένης ἰδεολογίας ὡσὰν ὑποχρεωτικῆς γιὰ τοὺς πολίτες. Ἤδη μερικὰ διεθνῆ δικαιοδοτικὰ ὄργανα-κυρίως στὸ πλαίσιο τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, ὅπου ἐκπροσωποῦνται σχεδὸν ὅλα τὰ κράτη τοῦ κόσμου- ἔχουν ἐκφράσει ἔντονες ἐπιφυλάξεις ἐπὶ αὐτῶν τῶν ζητημάτων. Ὁ ἐλευθεριακὸς μηδενισμὸς εἶναι μόνον μία ἀπὸ τὶς ἰδεολογίες τοῦ συρμοῦ. Δὲν εἶναι οὔτε ἡ εὐφυέστερη ἰδεολογία ἀλλὰ οὔτε καὶ ἡ κρατοῦσα παρὰ τὴν ἀβυσσαλέα ἐμμονὴ ὁρισμένων μειοψηφικῶν ἐλὶτ .
Ἡ χρήση τῶν παιδιῶν καὶ τῶν σχολείων, τῆς δημοσιο-υπαλληλίας, καὶ τῆς Βουλῆς γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τέτοιου εἴδους μηδενισμῶν συνιστᾶ ὄχι μόνον προσβολὴ τῆς δημοκρατίας ἀλλὰ καὶ προσβολὴ τῆς νοημοσύνης τῶν σκεπτόμενων πολιτῶν. Μερικοὶ δικαιωματιστές ζητοῦν τὴν προστασία τῆς διαφορετικότητας καὶ τῆς ἑτερότητας ξεχνώντας ὅτι πρέπει καὶ οἱ ἴδιοι ἀλλὰ καί κυρίως ἡ πολιτεία νὰ κατανοήσουν ὅτι ὑπάρχουν πολλὲς διαφορετικότητες καὶ πολλὲς ἑτερότητες. Ὑπενθυμίζουμε σὲ αὐτοὺς τοὺς δικαιωματιστὲς ὅτι ὑπάρχει ἡ διαφορετικότητα τοῦ βίου ποὺ βασίζεται στὴν ἐλευθεριότητα τῶν ἠθῶν ἀλλὰ καὶ ἡ ἐλευθερία ποὺ βασίζεται στοὺς θεόσδοτους νόμους τῆς ἀρετῆς, δηλαδὴ στοὺς νόμους ποὺ θεμελιώνονται στήν πολύχρονη ἐμπειρία ὅτι ἡ χάρη καί ἡ ἄσκηση τῶν πνευματικῶν ἡδονῶν ξεπερνᾶ τὴν καθήλωση στίς αἰσθησιακές ἡδονές, ὅπως μάλιστα τό συνόψιζε ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ Συμβουλευτικό του Ἐγχειρίδιο.
Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς δὲν ἐκχώρησε τὴ συνείδηση καὶ τὴν ἐλευθερία τῆς δημόσιας ἔκφρασής της στοὺς μαιάνδρους τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου καὶ στὶς περιστασιακὲς πλειοψηφίες τῆς Βουλῆς. Ὅλο τὸ ἑλληνικὸ δίκαιο διέπεται ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῶν θεσμικῶν ἀντιβάρων σὲ κάθε θεσμικὸ μονομερῆ ἀπολυταρχισμό. Μὲ τὸν ὅρο θεσμικὸ ἀντίβαρο ἐννοοῦμε τὴν εὐρεῖα διάκριση τῶν ἐξουσιῶν βάσει τῆς ὁποίας δὲν ἐπιτρέπεται ἡ ἐκτελεστικὴ ἐξουσία, δηλαδὴ ἡ ἑκάστοτε κυβέρνηση, νὰ ἀποφαίνεται καὶ νὰ νομοθετεῖ ἀδιακρίτως, μονομερῶς καὶ ἀνεξελέγκτως ἐπὶ παντὸς ἐπιστητοῦ. Εἶναι ἐντυπωσιακὸ ὁ ἀείμνηστος καγκελλάριος τῆς Γερμανίας Χέλμουτ Σμὶτ ἐρωτώμενος γιὰ κοσμοθεωρητικὰ θέματα, ἀπήντησε ἐντιμότατα ἀλλὰ καὶ μὲ εἰρωνεία ὅτι αὐτὰ ἀνήκουν στὴν ἁρμοδιότητα φορέων, ὅπως ἡ Ἐκκλησία καὶ ὄχι στὶς κυβερνήσεις οἱ ὁποῖες πρέπει νὰ ἀρκοῦνται νὰ νομοθετοῦν γιὰ θέματα ὅπως οἱ τιμές τῶν λαχανικῶν τῶν λαϊκῶν ἀγορῶν καὶ τίποτε παραπάνω. Ἡ αὐτοσυγκράτηση τῶν κυβερνώντων ἀποτελεῖ δεῖγμα ἀληθοῦς φιλελευθερισμοῦ καὶ τὸ ἀντίθετό της προδίδει προσπάθεια ἰδεολογικῆς ἀπολυταρχικῆς ἐπιβολῆς μέσῳ ψευδονομικῶν μεθόδων.
Τὸ παιδὶ εἶναι διεθνῶς ἀντικείμενο αὐτοτελοῦς νομικῆς προστασίας. Στὶς ΗΠΑ σήμερα μαίνεται νομικὸς πόλεμος γιὰ τὸ ἐὰν ἡ προώθηση νέων μορφῶν “γάμου” ποὺ ἀφορᾶ καί τίς υἱοθεσίες παιδιῶν (μὲ ἀκραία μορφὴ αὐτήν τῆς πολυγαμίας) καί ἡ νομοθέτηση ἀλλαγῆς φύλου μὲ κριτήρια μὴ βιολογικὰ σὲ παιδιὰ συνιστοῦν βαρύτατη μορφὴ κακοποίησης ἀνηλίκου. Ἐνώ στήν Ἑλλάδα ἐπιτρέπεται ἡ ἀλλαγή τοῦ φύλου ἀπό τά 15 στήν Ἀμερική 14 πολιτεῖες τό ἀπαγόρευσαν ρητῶς σέ παιδιά. Ἐπίσης διεθνῶς φουντώνει ἡ ἀντίδραση ὅσον ἀφορᾶ στὴν μακιαβελικοῦ τύπου προπαγάνδα, ἡ ὁποία προσπαθεῖ νὰ παρουσιάσει μία θεωρία κοινωνικοῦ φύλου σὰν δῆθεν ἀδιαμφισβήτητη ἐπιστήμη καὶ νὰ ἀντικατηχήσει παιδιὰ τῶν ὁποίων ἡ κρίση εἶναι ὑπὸ διαμόρφωση. Μέ αὐτήν τήν τακτική οἱ γονεῖς ἐξουδετερώνονται καὶ θὰ ὑποχρεοῦνται ἐφεξῆς νὰ ὑπακοῦν στὰ κελεύσματα τοῦ τοπικοῦ κρατικοῦ ψευδοκατηχητῆ – ἰνστρούχτορα -εἰδάλλως θὰ ἐξοστρακίζονται. Ἡ KGB εἶχε ἀνάλογες μεθόδους καὶ δὲν νομίζουμε ὅτι πρέπει νὰ εἶναι πρότυπο μιμήσεως οὔτε κἄν ἀπὸ τοὺς συγχρόνους φιλελεύθερους μηδενιστὲς τῆς παγκοσμιοποιήσεως. Ἀκόμη καὶ ὁ πατέρας τοῦ ἰταλικοῦ εὐρωκομμουνισμοῦ Ἐνρίκο Μπερλνίγκουερ εἶχε πεῖ ὅτι δὲν χρειαζόμαστε πλέον τὸ ἰδεολογικὸ κράτος.
Ὁ ἠθικὸς μηδενισμὸς οὐδέποτε ὑπῆρξε ἰδεολογία ἀποδεκτὴ στὴν ὑπερδισχιλιετῆ πορεία τοῦ ἑλληνικοῦ γένους. Δὲν χρειάζεται τώρα νὰ ἀντικατηχηθεῖ. Ὅταν λοιπὸν ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ὁμοφώνως ἀπεφάνθη ὅτι δὲν δέχεται ὑποδείξεις ἀπὸ τὴν πολιτεία γιὰ τὸ τί ἐστὶ ἁμαρτία εἶναι, θεωροῦμε καιρός, καὶ ὁ λαὸς νὰ ἀντιτάξει στὴν πολιτεία αὐτὸ ποὺ ἔλεγε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στοὺς κυβερνῆτες τῆς ἐποχῆς του “διατὶ ἀντινομοθετεῖς”σέ σχέση μὲ τὸν Θεῖο Νόμο. Ὁ λαὸς ἐπίσης καλὸν εἶναι νὰ θυμηθεῖ τὸ εὐαγγελικὸν “πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις”. Τὸ ΟΧΙ τῆς γρηγορούσας συνείδησης τῆς Ἐκκλησίας ὡς πληρώματος κλήρου καί λαοῦ καλεῖται νὰ ἀξιώσει σωφροσύνη καὶ αὐτοπεριορισμὸ ἀπό τοὺς κυβερνῆτες καὶ “δοκοῦντας ἄρχειν τῶν ἐθνῶν”. Ἐν περιπτώσει δὲ ἀντινομοθετήσεως ποὺ προσβάλλει τὰ συνειδησιακά του δίκαια νὰ ἀσκήσει ὅλα τὰ δικαιώματα ἀρνησικυρίας ποὺ προκύπτουν ἐκ τοῦ Συντάγματος καὶ τῶν λοιπῶν νόμων ἀποδεικνύοντας ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ κυρίαρχος καὶ ὄχι οἱ πληρεξούσιοί του. Αὐτὴ ἡ ἄρνηση δύναται νὰ ἐκφρασθεῖ σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα σὲ κάθε γειτονιὰ , σὲ κάθε σχολεῖο, σὲ κάθε τάξη, σὲ κάθε σπίτι, γιὰ νὰ μὴ ὑποπέσουμε σὲ αὐτὸ ποὺ ὁ Μέγας Βασίλειος ὀνομάζει τὸ μέγα ἔγκλημα τῆς σιωπῆς. Τοῦτο, διότι “ὁ σιωπῶν συναινεῖ”.
Στὸν χῶρο τῆς ἑλλαδικῆς διανοήσεως καὶ τῆς ἑλληνικῆς πολιτειολογίας ἀλλὰ καὶ μεταξὺ μερικῶν θεολόγων ἐκδηλοῦται ἕνα ἰδιότυπο μυστήριο ἀνομίας εἴτε ἐκ δόλου εἴτε ἐξ ἀμελείας. Ὁ Ἅγ. Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός μᾶς εἶχε προειδοποιήσει γιὰ τὰ ἄθεα γράμματα. Αὐτὸ τὸ ἰδιότυπο φαινόμενο προσπαθεῖ νὰ περικλείσει τὴν συμπαντικὴ καὶ προσωπικὴ διακυβέρνηση τῶν πάντων ἀπὸ τὸν Θεὸ σέ ἀνθρώπινα καὶ ἐμπαθῶς κατασκευασμένα κουτάκια περιορισμένων θείων ἁρμοδιοτήτων. Μέ αὐτόν τόν τρόπο νομίζουν οἱ ἀφελεῖς ὅτι βγάζουν τὶς εὐθύνες ποὺ πηγάζουν ἀπὸ τὸ θεῖο θέλημα στόν δημόσιο καὶ ἰδιωτικό βίο. Τέτοια κατασκευάσματα εἶναι ἡ ἰδέα ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἁπλῶς μία ὑπηρεσία τοῦ κράτους, ποὺ λειτουργεῖ ὡς Ν.Π.Δ.Δ. ἢ καὶ τὸ φρικτότερο τὸ κατασκεύασμα τῆς νόμῳ κρατούσης πολιτείας, δηλαδὴ ὅτι τὸ κράτος μὲ ἕνα νόμο κάνει ὅ,τι θέλει στὴν Ἐκκλησία. Ὁ Ἅγ. Πορφύριος στὴν διαθήκη του μᾶς μυσταγώγησε γιὰ τὴν ἐν τῇ γῇ ἄκτιστο Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι φαιδροτέρων φαιδρότερο νὰ νομίσουμε ὅτι τὸ ἄκτιστο μπορεῖ νὰ κυριαρχηθεῖ ἀπὸ ἕνα κτιστὸ καὶ μάλιστα ἐμπαθές. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι οὔτε ἀτομικὸ κατόρθωμα οὔτε κρατικό οὔτε κοινωνικό. Εἶναι ὑπερφυής κατάσταση. Ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, ὑπακούομε στὸν Καίσαρα, ὅταν δὲν παραβλάπτεται ἡ εὐσέβεια. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὀρθόδοξη ἑρμηνεία τοῦ «ἀπόδοτε τὰ τοῦ Καίσρος τῷ Καίσαρι». Οἱ πάντες σὲ αὐτὴ τὴ γῆ ἀπὸ τὸν ἐλαχιστότερο μέχρι τοὺς μεγιστάνες τῆς ἐξουσίας ἐλεοῦνται, ἀλλὰ καὶ κρίνονται ἀπὸ τὴν πανταχοῦ παροῦσα Θεία Πρόνοια καὶ Χάρη ἡ ὁποία δωρίζεται ἀλλά καί αἴρεται. Ἡ λήθη αὐτῆς τῆς πραγματικότητος εἴτε μᾶς ἀρέσει εἴτε δὲν μᾶς ἀρέσει συνιστᾶ ἄλλοτε ἀφέλεια, ἄλλοτε στρουθοκαμηλισμὸ ἢ τὸ χειρότερο, ἄγνοια κινδύνου, διότι Θεός οὐ μυκτηρίζεται.
Μία πολύ ἐντυπωσιακή ἐξέλιξη σ’ αὐτά τά θέματα εἶναι ὅτι τὸ 2023 τὸ ἀνώτατο δικαστήριο τῆς Ἀμερικῆς καὶ πρὶν μερικὰ χρόνια τὸ ἀνώτατο δικαστήριο τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου στὴν Εὐρώπη, τὸ δεύτερο μάλιστα μὲ παμψηφία, ἀποφάσισαν ὅτι διὰ τοὺς θρησκευτικά συνειδητοὺς πολίτες οὐδεμία ἐπίκληση ὁμοφυλοφιλικῶν δικαιωμάτων μπορεῖ νὰ προταχθεῖ. Καὶ τὰ δύο ἀνώτατα δικαστήρια ἱεράρχησαν τὶς ἀρχὲς τῆς πίστεως καί τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως ἔναντι τῶν ἐπιχειρημάτων περὶ ἀποφυγῆς τῶν διακρίσεων καὶ τῆς ὑποχρεωτικῆς ἰσότητος ὁμοφυλοφιλικῶν καὶ ἑτεροφυλικῶν θεσμῶν καὶ ἔδωσαν τὸ δικαίωμα σὲ κάθε ἔνθεο πολίτη νὰ ἀρνεῖται κάθε σχέση, ἔμμεση ἢ ἄμεση, παροχὴ ὑπηρεσιῶν ἢ καὶ παροχὴ προϊόντων ποὺ ὑπονοοῦν ἀποδοχὴ ὁποιασδήποτε ὁμοφυλοφιλικῆς καταστάσεως.
Ἐλπίζουμε ὅτι ὁ νομικὸς κόσμος, οἱ ἀρθρογραφοῦντες καὶ οἱ κυβερνῶντες οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νὰ θεσπίσουν νέα μορφώματα οἰκογενειακοῦ δικαίου νὰ διδαχθοῦν ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἱεράρχηση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ νὰ τιμήσουν καὶ τὴν Ἑλλάδα ἀληθινά ἐκσυγχρονιζόμενοι μὲ τὴν ἀνωτέρω νομικὴ σοβαρότητα.
ΑΝΤΙΚΗΝΣΩΡ
