«Μεταβολὴ τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγὴ τῶν ἀσθενούντων, ὑπάρχουσα, Θεοτόκε, Παρθένε, σῷζε Πόλιν καὶ λαόν, τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν».
Ἡ Παναγία μας σὰν μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἔλαβε πολλὴ χάρη καὶ ἔχει μεγάλη παρρησία στὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἀναρίθμητα τὰ θαύματα, ποὺ κάνει κάθε μέρα σὲ ὅλη τὴν γῆ. Πόσες φορὲς μᾶς ἔχει σώσει ἀπὸ κινδύνους;
- Στὸ Βράχο τῆς Ἱ. Μονῆς τοῦ Μεγάλου Μετεώρου, στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας «τῆς Μεσίτριας», φαίνεται ἡ Θεοτόκος νὰ εἶναι στραμμένη πρὸς τὸν Κύριο καὶ Υἱὸ της σὲ στάση δεήσεως, εὐλάβειας. Κρατεῖ στὸ χέρι της εἰλητάριο, στὸ ὁποῖο καταγράφεται ἕνας διάλογος μεταξὺ τῆς Παναγίας Μητέρας καὶ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ λέει τὰ ἑξῆς:
«- Δέξαι δέησιν τῆς μητρός σου, Οἰκτίρμων. – Τί, Μῆτερ, αἰτεῖς; – Τὴν βροτῶν σωτηρίαν. – Παρώργισάν με. – Συμπάθησον, Υἱέ μου. – Ἀλλ’ οὐκ ἐπιστρέφουσι. – Καὶ σῶσον χάριτι. – Ἕξουσι λύτρον. – Εὐχαριστῶ σοι, Λόγε».
Ἑρμηνεία:
– Δέξου τὴ δέηση, τὴν ἱκεσία τῆς μητέρας σου, Φιλάνθρωπε. – Τί ζητεῖς, Μητέρα; – Τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. – Μὲ ἔχουν ἐξοργίσει. – Συμπάθησέ τους, Υἱέ μου. – Μὰ δὲν ἐπιστρέφουν, δὲν μετανοοῦν. – Σῶσε τους μὲ τὴ Χάρι σου. – Ἔχουν σωθῆ. – Σ’ εὐχαριστῶ, Λόγε τοῦ Θεοῦ».
- Πόσο ἀγάπη ἔχει ἡ Παναγία μας; Ἀναφέρουμε ἀπό τόν Συναξαριστή ἕνα γεγονὸς μὲ τὸν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας καὶ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο.
«Σὲ ἕνα προάστιο τῆς Χαλκηδόνος, στὴ Δρῦ, συγκροτήθηκε μία ληστρικὴ σύνοδος, ποὺ καταδίκασε ἐρήμην τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο. Ὁ ἅγιος Κύριλλος, ἀπὸ ἄγνοια καὶ ὄχι ἀπὸ κακία, υἱοθέτησε τὶς ἀποφάσεις τῆς συνόδου κι ἔφτασε μέχρι τὸ σημεῖο νὰ μὴ θέλη νὰ μνημονεύη τὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου στὰ δίπτυχα, μαζὶ μὲ τὰ ὀνόματα τῶν ἄλλων Πατριαρχῶν.
Ἦταν ὅμως καλοπροαίρετος, κι ὅταν τοῦ ἔγιναν οἱ ἀνάλογες συστάσεις, ἐξέτασε καλύτερα τὰ πράγματα, ἀναγνώρισε τὸ λάθος καὶ διόρθωσε τὴ στάση του. Στὴν ἀλλαγὴ του αὐτὴ συνετέλεσε καὶ τὸ παρακάτω ὄνειρο:
Τοῦ φάνηκε πὼς βρισκόταν σὲ ἕνα τόπο ὡραιότατο, καὶ δοκίμαζε μία χαρὰ ἀνεκλάλητη. Ἔβλεπε ἐκεῖ τοὺς πατριάρχες Ἀβραάμ, Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ, καθὼς καὶ ἄλλους ἄνδρες τῆς Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης. Ἔβλεπε ἐπίσης ἕνα ναὸ πολὺ φωτεινὸ καὶ μεγαλοπρεπῆ, ἀπὸ ὅπου ἀκουγόταν μία οὐράνια ψαλμῳδία.
Προχώρησε μέσα στὸν ναὸ καὶ ἀντίκρυσε τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, περιστοιχισμένη ἀπὸ πλῆθος ἁγίων ἀγγέλων, νὰ λάμπη ἀπὸ ἄρρητη δόξα.
Κοντὰ στὴ Θεομήτορα στεκόταν μὲ μεγάλη τιμὴ καὶ πολλοὺς δορυφόρους ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, κρατώντας στὰ χέρια τὸ βιβλίο τῶν διδαχῶν του.
Ὁ ἅγιος Κύριλλος προχώρησε, γιὰ νὰ προσκυνήση τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὅμως μπῆκε στὴν μέση καὶ ὄχι μόνο τὸν ἐμπόδισε, ἀλλὰ θέλησε νὰ τὸν βγάλη ἔξω.
Ἔντρομος ἐκεῖνος, σκεπτόταν, γιατί ἆραγε νὰ ὀργίσθηκε τόσο ἐναντίον του ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος.
Τότε ἐπεμβαίνει ἡ Παναγία καὶ λέει:
– Συγχώρησέ τον, Ἰωάννη, καὶ μὴ τὸν διώχνης. Ὅσα ἔχει πεῖ ἐναντίον σου δὲν τὰ εἶπε ἀπὸ κακία, ἀλλὰ ἀπὸ ἄγνοια.
– Ὄχι, δὲν τὸν συγχωρῶ, ἔκανε τάχα θυμωμένος ὁ ἅγιος.
– Συγχώρησέ τον γιὰ τὴν ἀγάπη μου, ἐπέμεινε ἡ Παναγία, γιατί ἀγωνίσθηκε πολὺ γιὰ τὴν τιμή μου, κατατρόπωσε τὸν Νεστόριο καὶ μὲ ἀνακήρυξε Θεοτόκο.
Ἀμέσως ἐκεῖνος ἠρέμησε, ἀγκάλιασε τὸν παλαιό του ἀντίπαλο καὶ τὸν ἀσπάσθηκε μὲ ἀγάπη.
Ἀπὸ τότε ἡ ἐκτίμηση τοῦ ἁγίου Κυρίλλου πρὸς τὸν ἅγιο Ἰωάννη ἦταν ἀπεριόριστη.
Τριάντα δύο χρόνια ἀγωνίσθηκε ὁ ἅγιος Κύριλλος στὸν πατριαρχικὸ θρόνο τῆς Ἀλεξανδρείας. Κι ὅταν παρέδιδε τὴν ἁγία ψυχή του, ἡ Παναγία δὲν τὸν λησμόνησε. Ἦλθε κοντά του καὶ τοῦ παραστάθηκε μὲ ἐνδιαφέρον, ὅπως κι ἐκεῖνος στὴ ζωή του Τὴν ὑπηρέτησε καὶ ἀγωνίσθηκε γιὰ τὴν τιμή Της.
